Τρίτη, 10η Δεκεμβρίου 2024  3:20: μμ
WESTMEDIA LOGO rss button fb button fb button

Προβολή άρθρων κατά ημερομηνία: Κυριακή, 28 Μαϊος 2023

Ο Yuval Noah Harari, ο σύμβουλος του Κλάους Σβαμπ και εκ των βασικών δημιουργών της θεωρίας της «Μεγάλης Επανεκκίνησης» και συνομιλητής του Παγκοσμίου Οικονομικού Φόρουμ και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, μιλά για την συνέχεια και την προώθηση της τεχνητής νοημοσύνης στην ανθρωπότητα.

Μάλιστα κάνει προβλέψεις που μπορούν να επηρεάσουν ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Όπως αναφέρει:

 «Τα άσχημα νέα είναι ότι για να απειλήσει την επιβίωση του ανθρώπινου πολιτισμού, η τεχνητή νοημοσύνη δεν χρειάζεται στην πραγματικότητα συνείδηση ούτε χρειάζεται την ικανότητα να κυκλοφορεί στον υλικό κόσμο.

Τα τελευταία λίγα χρόνια, νέα εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης έχουν εξαπολυθεί στην δημόσια σφαίρα, τα οποία ίσως να απειλήσουν την επιβίωση του ανθρώπινου πολιτισμού από μια πολύ απρόσμενη κατεύθυνση.

Και είναι δύσκολο για μας ακόμη και να συλλάβουμε τις δυνατότητες αυτών των νέων εργαλείων της τεχνητής νοημοσύνης και την ταχύτητα με την οποία συνεχίζουν να αναπτύσσονται.

Πράγματι, επειδή η τεχνητή νοημοσύνη είναι ικανή να μάθει από τον εαυτό της, να αυτοβελτιωθεί, ακόμη και οι προγραμματιστές αυτών των εργαλείων δεν γνωρίζουν τις πλήρεις δυνατότητες του δημιουργήματός τους και οι ίδιοι συχνά ξαφνιάζονται από τις αναδυόμενες ικανότητες και τα αναδυόμενα χαρακτηριστικά αυτών των εργαλείων.

Υπάρχουν πολλές επιπρόσθετες ικανότητες που αναδύονται όπως η πλαστογραφία ανθρώπινων φωνών και εμφανίσεων, όπως η σύνταξη νομοσχεδίων, η ανεύρεση σφαλμάτων τόσο στον κώδικα των υπολογιστών όπως επίσης και σε νομικά συμβόλαια και σε νομικές συμφωνίες.

Αλλά το σημαντικότερο ίσως, τα νέα εργαλεία της τεχνητής νοημοσύνης αποκτούν την ικανότητα να αναπτύσσουν βαθιές και προσωπικές σχέσεις με ανθρώπινα όντα ».

pronews.gr

Σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» απέκλεισε κατηγορηματικά «οποιαδήποτε συνεργασία με κόμματα ή κομματίδια εκ δεξιών της ΝΔ» – Είπε ότι σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας «θα άνοιγε ο δρόμος για νέες περιπέτειες»

Για «τετραετία μεγάλων αλλαγών», εφόσον πετύχει την αυτοδυναμία στις 25 Ιουνίου μίλησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή της Κυριακής» και στον Αλέξη Παπαχελά, σημειώνοντας ότι μία αυτοδύναμη κυβέρνηση δεν είναι μία ασύδοτη κυβέρνηση.  Πρόσθεσε δε ότι δεν θα επιτρέψει στους αυριανούς υπουργούς, αλλά και στον ίδιο του τον εαυτό, «να καβαλήσουν το καλάμι».

Τόνισε, ωστόσο, ότι αν δεν επιτευχθεί η αυτοδυναμία  -την οποία χαρακτήρισε μονόδρομο- θα μπορούσε να ανοίξει ο δρόμος για νέες περιπέτειες. Σημείωσε ότι μετεκλογικά ο Νίκος Ανδρουλάκης έδειξε ότι θέλει να στρίψει το ΠΑΣΟΚ προς τα αριστερά και αποκλείει κάθε περίπτωση κυβερνητικής συνεργασίας με τη Νέα Δημοκρατία. Παράλληλα, ο νικητής των εκλογών της 21ης Μαΐου επανέλαβε ότι δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να συνεργαστεί με τα κόμματα και τα κομματίδια που είναι «εκ δεξιών» της Νέας Δημοκρατίας.

Διαβάστε τη συνέντευξη Μητσοτάκη:

Αλέξης Παπαχελάς: Κύριε Πρόεδρε, συγχαρητήρια για την εκλογική σας νίκη. Κατ’ αρχάς θα ρωτήσω αν εκπλαγήκατε.

Κυριάκος Μητσοτάκης: Κύριε Παπαχελά, σας ευχαριστώ. Ήμουν σίγουρος ότι θα είχαμε ένα πολύ καλό εκλογικό αποτέλεσμα. Πίστευα ότι θα μπορούσαμε να φτάσουμε στα ποσοστά του 2019. Σίγουρα, πάντως, ήταν και για εμένα μία ευχάριστη έκπληξη το γεγονός ότι καταφέραμε να ξεπεράσουμε τα ποσοστά μας, αλλά και ότι αυξήσαμε τον απόλυτο αριθμό των ψήφων μας. Όμως, δεν μπορούσα σε καμία περίπτωση να προβλέψω την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή την έκταση. Είναι μοναδικό φαινόμενο, μετά το 1974, το πρώτο κόμμα να έχει υπερδιπλάσιο αριθμό ψήφων από το δεύτερο.

Πιστεύω, λοιπόν, ότι μέσα και από αυτό το αποτέλεσμα αναδείχθηκε μία σημαντική πρόοδος της ελληνικής κοινωνίας ως προς τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται το ύψιστο δημοκρατικό δικαίωμα της συμμετοχής στην κάλπη. Μία επιβράβευση, όχι μόνον του έργου μας, αλλά, πιστεύω, και του ορθού πολιτικού λόγου. Μία άλλη αντίληψη για την πολιτική, η οποία ανάγει την ειλικρίνεια και την εμπιστοσύνη σε κυρίαρχες αξίες. Αλλά και μια κάθετη, θα έλεγα, απόρριψη της τοξικότητας, της χυδαιότητας, της ύβρεως -της πολιτικής συμπεριφοράς, δηλαδή, του ΣΥΡΙΖΑ.

Αλέξης Παπαχελάς: Ένα πράγμα που ακούω γύρω μου είναι ότι «πήρε 40% , γιατί να τον ξαναψηφίσουμε και να του δώσουμε “carte blanche”;». Μήπως υπάρχει εκεί ένα πρόβλημα απόλυτης, ανεξέλεγκτης κυριαρχίας και ειδικά επειδή δεν θα υπάρχει μία αντιπολίτευση ισχυρή απέναντι, από ό,τι φαίνεται;

Κυριάκος Μητσοτάκης: Εγώ από την πρώτη στιγμή ζήτησα αυτοδυναμία. Και αν οι πολίτες επιθυμούν μια ισχυρή και αυτοδύναμη κυβέρνηση οφείλουν να γνωρίζουν ότι θα πρέπει να επαναβεβαιώσουν την ψήφο τους. Δεν τους ζητώ να κάνουν κάτι διαφορετικό από αυτό το οποίο έκαναν στην πρώτη κάλπη. Και, βέβαια, θα πρέπει κανείς να λάβει υπόψη του την αριθμητική του νέου εκλογικού νόμου. Αν έχουμε, πράγμα πιθανό, περισσότερα κόμματα στη Βουλή, τότε αυξάνεται ο πήχυς της αυτοδυναμίας. Και, κατά συνέπεια, τίποτα δεν είναι δεδομένο. Η κάλπη είναι και πάλι άδεια. Το αποτέλεσμα της 21ης Μαΐου είναι μία πολύ καλή ένδειξη για το πώς θα ξαναψηφίσουν οι πολίτες. Όμως, πρέπει να πάμε να ξαναψηφίσουμε. Τότε κληθήκαμε να νικήσουμε. Τώρα καλούμαστε να κυβερνήσουμε. Αν, συνεπώς, οι πολίτες επιθυμούν να επιστρέψω στο Μέγαρο Μαξίμου, αν αυτή είναι η επιλογή τους, τότε θα πρέπει να ξαναέρθουν να με ξαναψηφίσουν.

Έρχομαι, τώρα, στο ερώτημα σας αν μία απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία είναι διαβατήριο για να μπορώ να κάνω ό,τι θέλω. Θα σας έλεγα το ανάποδο: όσο πιο ισχυρή είναι η εντολή, τόσο μεγαλύτερη είναι η ανάγκη εγώ ο ίδιος να είμαι προσγειωμένος, σεμνός, να τιμήσω την εμπιστοσύνη των πολιτών. Να αποφύγω και λάθη τα οποία μπορεί να έγιναν στην πρώτη περίοδο. Άλλωστε, αυτοδύναμη κυβέρνηση δεν σημαίνει ασύδοτη, αλλά αποτελεσματική κυβέρνηση. Και, βέβαια, και στο παρελθόν είχαμε πολύ ισχυρές κυβερνήσεις, δεν άκουσα να γίνεται η ίδια συζήτηση. Μόνο οι ισχυρές κυβερνήσεις μπορούν να κάνουν τις μεγάλες αλλαγές. Δεν έχω κρύψει τη φιλοδοξία μου, η δεύτερη τετραετία να είναι μια τετραετία πολύ μεγάλων αλλαγών. Οσο πιο ισχυρή νομιμοποίηση έχω για να κάνω τέτοιες αλλαγές, τόσο πιο εύκολα θα είναι να τις υλοποιήσω.

Αλέξης Παπαχελάς: Επειδή μιλάμε για μικρά νούμερα, υπάρχει μια περίπτωση -και σοβαρή θα έλεγα- να υπάρξει επτακομματική Βουλή και τα ποσοστά μπορούν να παίξουν 1%-1,5%, πάνω κάτω. Τι θα κάνετε σε περίπτωση που υπάρχει μία οριακή πλειοψηφία; Θα ξαναπάτε σε εκλογές; Θα μιλήσετε με τον κ. Ανδρουλάκη;

Κυριάκος Μητσοτάκης: Είναι, ακριβώς, ένα απειλητικό σενάριο που ανοίγει τον δρόμο σε νέες περιπέτειες. Σε ακυβερνησία ή σε παραλυτικούς συμβιβασμούς, ακόμη και σε τρίτες εκλογές. Κάτι που οι Ελληνίδες και οι Έλληνες πρέπει να αποκρούσουν με την ψήφο τους.

Αυτό το οποίο μπορώ να σας πω αυτή τη στιγμή, λαμβάνοντας υπόψη και την τοποθέτησή του κ. Ανδρουλάκη μετά τις εκλογές, είναι ότι δεν υπάρχει σήμερα άλλη πολιτική επιλογή στη χώρα παρά μόνον η αυτοδύναμη ΝΔ. Δεν ήμουν εγώ αυτός ο οποίος έκοψα τις γέφυρες με το ΠΑΣΟΚ ούτε στην προηγούμενη προεκλογική περίοδο. Ο κ. Ανδρουλάκης είχε μια πολύ συνεπή στρατηγική να στρέψει το ΠΑΣΟΚ πολύ περισσότερο προς τα αριστερά και σίγουρα να μην επιθυμεί καμία επικοινωνία με εμένα προσωπικά.

Κατά συνέπεια, εγώ δεν βλέπω άλλη επιλογή σήμερα για τη χώρα παρά μόνο αυτοδυναμία και προφανώς είναι καλύτερο η αυτοδυναμία αυτή να μην είναι οριακή, αλλά να είναι πιο διευρυμένη. Είχα 158 βουλευτές στην προηγούμενη εκλογή, νομίζω ότι υπηρέτησα την ατζέντα από μία τέτοια πλειοψηφία με μεγάλη άνεση, χωρίς να αισθάνομαι ότι είμαι δέσμιος εξαρτήσεων, αλλά και χωρίς να «καβαλήσω το καλάμι», πράγμα το οποίο δεν θα επιτρέψω πρώτα απ’ όλα στον εαυτό μου. Και σίγουρα δεν πρόκειται να το επιτρέψω ούτε στα στελέχη μου και στους αυριανούς Υπουργούς.

Αλέξης Παπαχελάς: Απλώς για να το καταλάβω, εάν γίνει κάποια στραβή και δεν βγει αυτοδυναμία και είναι στους 150 ή κάτι τέτοιο, τι θα κάνετε;

Κυριάκος Μητσοτάκης: Δεν θέλω να μπω σε αυτή τη συζήτηση γιατί δεν το έκανα ούτε στις προηγούμενες εκλογές και δεν θα το κάνω και τώρα. Αλλά είναι σαφές ότι η αυτοδυναμία είναι μονόδρομος και είναι μονόδρομος, όχι γιατί το λέω εγώ, αλλά γιατί το λένε όλοι οι άλλοι. Αυτό το οποίο αποκλείω κατηγορηματικά -και το επαναλαμβάνω και σε εσάς- είναι οποιαδήποτε συνεργασία με κόμματα ή κομματίδια εκ δεξιών της ΝΔ. Δεν υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση να συμβεί αυτό. Συνεπώς, αυτοδυναμία της ΝΔ θα σημάνει παντοδυναμία της χώρας.

Αλέξης Παπαχελάς: Η κάλπη έβγαλε και κάποιες εκπλήξεις σε επίπεδο προσώπων. Είδαμε, δηλαδή, κάποια νέα πρόσωπα να βγαίνουν πάνω από παραδοσιακά στελέχη της ΝΔ. Βγαίνει κάποιο συμπέρασμα από όλο αυτό; Από αυτές τις προτιμήσεις των ψηφοφόρων δηλαδή;

Κυριάκος Μητσοτάκης: Νομίζω ότι οι πολίτες και στις επιλογές των προσώπων επιβράβευσαν νεότερα πρόσωπα. Πάντα υπάρχει ένα αίτημα για ανανέωση, το οποίο και εγώ πρεσβεύω, γιατί θεωρώ ότι είναι απαραίτητο για οποιονδήποτε κομματικό οργανισμό. Νομίζω ότι επιβραβεύθηκαν και σε επίπεδο προσώπων η μετριοπάθεια και ο πολιτικός λόγος ο οποίος έδινε έμφαση στο αποτέλεσμα και όχι στις εντυπώσεις. Χαίρομαι γιατί έχει ήδη ανανεωθεί σημαντικά η κοινοβουλευτική μας ομάδα, πράγμα το οποίο δεν είναι συνηθισμένο, ξέρετε, για κόμματα εξουσίας.

Αλλά τώρα θέλω να τονίσω ότι η δύσκολη μάχη είναι μπροστά μας. Καταλαβαίνω απόλυτα την κούραση των υποψηφίων, οι οποίοι αγωνίστηκαν για τον σταυρό, αλλά δεν θα τους ζητήσω απλά, θα απαιτήσω, την ίδια προσήλωση στην εκλογική μάχη τώρα που δίνουμε τον αγώνα για το κοινό καλό, που δεν είναι άλλο από την καθαρή νίκη της Νέας Δημοκρατίας, με ισχυρή αυτοδυναμία στις εκλογές που έρχονται. Δηλαδή αν πιστεύουν κάποιοι ότι τώρα μπορούν να πάνε να ξεκουραστούν, επειδή εξελέγησαν βουλευτές, πρέπει να γνωρίζουν ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτό από εμένα και είναι κάτι που θα το αξιολογήσω πάρα πολύ σοβαρά την επόμενη μέρα.

Αλέξης Παπαχελάς: Τί κυβέρνηση θα είναι αυτή; Θα είναι μια κυβέρνηση Μητσοτάκη, μια κυβέρνηση της ΝΔ; Υπάρχουν κάποιοι, παλαιάς σχολής Νεοδημοκράτες, που λένε θα είναι μια κυβέρνηση Ποταμιού. Εσείς, τι απαντάτε σ’ αυτό;

Κυριάκος Μητσοτάκης: Θα είναι η κυβέρνηση της νέας Νέας Δημοκρατίας. Δηλαδή, της Νέας Δημοκρατίας όπως έχει ήδη διαμορφωθεί. Μια κυβέρνηση συμπεριληπτική, που δίνει έμφαση στην αξιοκρατία και την ικανότητα των στελεχών που θα είναι σε θέση να φέρουν εις πέρας την αποστολή που θα τους αναθέσω. Θέλω να είμαι σίγουρος ότι τα στελέχη στα οποία θα αναθέσω αποστολές θα είναι σε θέση να τις υλοποιήσουν. Θα σας έλεγα ότι είμαι πιο αποδεσμευμένος από ό,τι στο παρελθόν από τις κλασικές ισορροπίες, που ενδεχομένως ένας αρχηγός να πρέπει να κρατά. Θα είναι μια κυβέρνηση σκληρής δουλειάς. Με περισσότερες γυναίκες, με πολύ rotation -για να χρησιμοποιήσω έναν μπασκετικό όρο-, δηλαδή με πολλές αλλαγές σε σχέση με την απερχόμενη κυβέρνηση της ΝΔ.

Αλέξης Παπαχελάς: Ξέρετε ότι ιστορικά οι δεύτερες τετραετίες δεν είναι απαραίτητα οι πιο επιτυχημένες. Είχαμε, για παράδειγμα, μια δεύτερη τετραετία Σημίτη, δεύτερη τετραετία Καραμανλή. Εχετε μάθει κάτι εσείς από αυτές τις εμπειρίες;

Κυριάκος Μητσοτάκης: Βεβαίως, κι επειδή όπως κι εσείς, έτσι και εγώ, μου αρέσει να μελετώ την Ιστορία, θέλω ακριβώς να αποφύγω την «κατάρα της δεύτερης τετραετίας» ως μία τετραετία ήσσονος προσπάθειας και συμβιβασμού με το εκλογικό αποτέλεσμα. Μακριά από εμένα οποιαδήποτε τέτοια λογική.

Πρώτον, σε προσωπικό επίπεδο έχω πολλή ενέργεια και πολλή διάθεση να κάνω ακόμα περισσότερα από αυτά που έκανα την πρώτη τετραετία. Είμαι πολύ πιο έμπειρος. Παρότι θεωρούσα ότι ήμουν καλά προετοιμασμένος όταν ανέλαβα την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας 2019, έμαθα πάρα πολλά στη διάρκεια αυτής της τετραετίας. Διδάχθηκα κι εγώ από τα λάθη μου. Γνωρίζω πολύ καλύτερα πώς να κρατάω την κυβερνητική μηχανή καλοκουρδισμένη. Ένα πράγμα δεν νομίζω ότι θα αλλάξει, το οποίο μερικές φορές κάνει και τους στενούς μου συνεργάτες να δυσανασχετούν: το πόσο ασχολούμαι με τη λεπτομέρεια των ζητημάτων της διακυβέρνησης. Αυτό είναι κάτι το οποίο θα εξακολουθεί να συμβαίνει και την επόμενη τετραετία.

Το 2027 θα μιλάμε για μια τελείως διαφορετική Ελλάδα και αυτή είναι και η φιλοδοξία μου. Δεν έχω την πρόθεση να καταγραφώ ως ένας «διαχειριστής» Πρωθυπουργός. Ξέρω ότι μας ανοίγεται μία πολύ μεγάλη ευκαιρία. Ξέρω τι ζητάνε από εμάς οι πολίτες. Πάντα θα μας λένε «πατήστε περισσότερο γκάζι». Και έχω υποχρέωση αυτές τις προσδοκίες να μην τις διαψεύσω. Το 40% που μας ψήφισε, δεν μας ψήφισε αυτή τη φορά επειδή ήθελε να «ξεφορτωθεί» μια προηγούμενη κυβέρνηση. Πιστεύω ότι αυτή η ψήφος είναι μία θετική ψήφος εμπιστοσύνης η οποία μας ζητάει να τρέξουμε πιο γρήγορα και μάλιστα είναι μια ψήφος που έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα κοινωνική διαστρωμάτωση, με πολύ δυνατά ποσοστά της ΝΔ σε ηλικιακές και κοινωνικές ομάδες όπου δεν είχε ισχυρή παρουσία. Ειδικά αυτό που έγινε στη Δυτική Αθήνα είναι για εμένα πάρα πολύ εντυπωσιακό. Αποδείξαμε ότι είμαστε μία παράταξη με κοινωνικό πρόσημο. Όταν το Πέραμα μας δίνει 37%, αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι που έχουν μεγάλα προβλήματα νοιάζονται για την προκοπή τους, για τις δουλειές τους, για το περιβάλλον τους και πιστεύουν ότι εμείς μπορούμε να κάνουμε τη ζωή τους καλύτερη. Τελικά αυτή είναι η ουσία της πολιτικής. Και αυτό τελικά κρίθηκε σε αυτή την κάλπη. Ποιοι ασχολούνται με τα πραγματικά προβλήματα. Οι άνθρωποι έχουν έγνοιες.

Και υπάρχει και η τοξικότητα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που απεδείχθη ότι δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματική κοινωνία. Και από αυτή την πλευρά μακάρι το μάθημα αυτό να το εισπράξουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις. Αν κρίνω από κάποιες δηλώσεις που ήδη ακούω από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, έχω σοβαρές αμφιβολίες ότι έχουν αντιληφθεί τι πραγματικά έχει συμβεί.

Αλέξης Παπαχελάς: Κάποιος κυνικός θα πει ότι ένας λόγος που είχατε πολύ καλά αποτελέσματα στις περιοχές της Δυτικής Αττικής ήταν η λογική των επιδομάτων, είτε στη διάρκεια της πανδημίας, είτε μετά με την ενέργεια κλπ. Έχουμε τώρα την Κομισιόν με μία έκθεση που λέει ότι πρέπει να φύγουμε από αυτό. Υπάρχει ένας φόβος εδώ, όταν κοπούν αυτά τα επιδόματα, να υπάρχει μια δυσαρέσκεια σε αυτόν τον κόσμο;

Κυριάκος Μητσοτάκης: Είμαι πολύ περήφανος που μπορέσαμε και κρατήσαμε την κοινωνία όρθια, που κρατήσαμε θέσεις εργασίας και τελικά στοχευμένα στηρίξαμε τους πιο αδύναμους στη διάρκεια και της πανδημίας και της ενεργειακής κρίσης. Δεν ήταν η πιο δημοφιλής πολιτική. Σας βεβαιώνω ότι θα ήταν πολύ πιο δημοφιλές να μειώναμε τον ΦΠΑ και τον ειδικό φόρο κατανάλωσης. Είπαμε όμως ότι δεν θα το κάνουμε, πρώτον γιατί η πολιτική αυτή δεν θα απέδιδε οικονομικά και δεύτερον θα ήταν κοινωνικά άδικη, διότι θα ωφελούσε όλους και όχι μόνο τους οικονομικά αδύναμους. Χρησιμοποιήσαμε λοιπόν τον δημοσιονομικό χώρο που είχαμε στη διάθεσή μας για να μπορέσουμε να στηρίξουμε τους πιο αδύναμους. Και αυτό θα εξακολουθήσουμε να κάνουμε. Από την άλλη, έχω πει πολλές φορές ότι η επιδοματική πολιτική είναι προσωρινή από τη φύση της. Είναι μια έκτακτη λύση σε ένα έκτακτο πρόβλημα. Η μόνιμη λύση δεν μπορεί να είναι άλλη από την ανάπτυξη, την αύξηση των μισθών και τη βελτίωση του διαθέσιμου εισοδήματος.

Πηγή: protothema.gr

Κατηγορία ΘΕΜΑ ΗΜΕΡΑΣ

Ανοιξε μετά από 36 ημέρες η Βουλή και ορκίστηκαν οι 300 βουλευτές της νέας σύνθεσης του Ελληνικού Κοινοβουλίου, μετά από τις εκλογές της 21ης Μαΐου.

Σημειώνεται βέβαια πως η Βουλή με αυτή την σύνθεση θα παραμείνει για λιγότερο από 2 ημέρες, καθώς παρά τη μεγάλη νίκη της ΝΔ, δεν κατάφερε να έχει αυτοδυναμία και από τις διερευνητικές εντολές δεν προέκυψε κυβέρνηση συνεργασίας.
Οι βουλευτές λοιπόν ορκίστηκαν σήμερα, ενώ αύριο θα γίνει η εκλογή του νέου προεδρείου και στη συνέχεια θα εκδοθεί το προεδρικό διάταγμα για τη διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη νέων εκλογών για τις 25 Ιουνίου.

Οι έδρες των κομμάτων που μπαίνουν στη νέα Βουλή:

ΝΔ: 146
ΣΥΡΙΖΑ: 71
ΠΑΣΟΚ: 41
ΚΚΕ: 26
ΕΛ.ΛΥ.: 16

Oι πρώτες φωτό από τα πηγαδάκια στη Βουλή

iefimerida.gr

Παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου και του Υπηρεσιακού Πρωθυπουργού Ιωάννη Σαρμά, ορκίστηκε η νέα ,αλλά σύντομη σε διάρκεια, Βουλή των Ελλήνων της ΙΘ’ Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Περιόδου που προέκυψε από τις εθνικές εκλογές της 21ης Μαΐου. Αύριο Δευτέρα η Βουλή διαλύεται και προκηρύσσονται οι εκλογές της 25ης Ιουνίου 2023.

Η σύγκλιση της πανηγυρικής εναρκτήριας συνεδρίασης της νέας Βουλής των Ελλήνων πραγματοποιήθηκε με Προεδρεύοντα τον Α’ Αντιπρόεδρο της Βουλής κ. Νικήτα Κακλαμάνη, συνεπικουρούμενο από τους τέσσερις προσωρινούς Γραμματείς που είναι οι νεότεροι στην ηλικία βουλευτές ανά κόμμα.

Σύμφωνα με πληροφορίες, αρκετοί βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν είχαν θεση να καθίσουν. Αρχικά ειχε σχεδιαστεί να καθίσουν στα έδρανα που μέχρι πρότινος είχε το ΜεΡΑ25. Τα συγκεκριμένα έδρανα όμως «καταλήφθηκαν» από βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν σε βορειότερα έδρανα.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπήκε στην αίθουσα δέκα λεπτά πριν τις 18.00 και χαιρέτησε όλους τους βουλευτές της ΝΔ. Εκείνη την ώρα μπήκε και ο Κυριάκος Βελόπουλος αλλά δεν μπορούσε να περάσει από τον διάδρομο. Απευθυνόμενος στον κ. Μητσοτάκη είπε «πρόεδρε να τους κρατήσεις όλους αλλά να περάσουμε και εμείς;».

Φυσικά μεταξύ των 300 οι επτά βουλευτές Αιτωλοακαρνανίας, αυτοί που επανεξελέγησαν Μάριος Σαλμάς, Κώστας Καραγκούνης (ΝΔ), Νίκος Παπαναστάσης (ΚΚΕ) αλλά και ως «πρωτάκια» οι Θανασης Παπαθανάσης (ΝΔ), Μίλτος Ζαμπάρας , Γρηγόρης Θεοδωράκης (ΣΥΡΙΖΑ), και Χριστίνα Σταρακά (ΠΑΣΟΚ). Στους 300 και οι Αγρινιώτες που εξελέγησαν σε άλλες περιφέρειας Νίκος Παπαθανάσης (ΝΔ) και Παύλος Σαράκης (Ελληνική Λύση, Επικρατείας).

Ευθυμο κλίμα μεταξύ του Αιτωλοακαρνάνα Θανάση Παπαθανάση και της Σοφίας Ζαχαράκη

Ο Παύλος Σαράκης σε πρωτο πλάνο

protothema.gr

Τελικά ποιο ποσοστό πρέπει να πάρει κάποιος για να έχει πλειοψηφία; – Στο θολωμένο μυαλό ανθρώπων που δεν έχουν καμία συμπάθεια στην αντιπροσωπευτική Δημοκρατία, όποιο ποσοστό και να πάρει κάποιος για να κυβερνήσει θα είναι μειοψηφία! 

Άνθρωποι που ονειρεύονται δικτατορίες του έθνους ή του προλεταριάτου, κάνουν υψηλή κριτική για το πολίτευμα θεωρώντας το… άδικο. Προσοχή: μόνο όταν δεν βγάζει αυτό που θέλουν εκείνοι!

Ακόμη και 55% να πάρει κάποιος για παράδειγμα θα βγουν να του πουν ότι υπάρχει και η αποχή! Ξεχνώντας πως σε όλο τον κόσμο είναι αποδεκτό ότι την απόφαση για την Δημοκρατία παίρνουν εκείνοι που συμμετέχουν, όχι οι απέχοντες. Κάπως έτσι φτιάχνουν πίνακες-τερατουργήματα βγαλμένους από κακά μαθηματικά κατά το δοκούν και συχνά είναι εραστές της…αμεσοδημοκρατίας!

Να μαζευόμαστε σε πλατείες και κάτω από πλατάνια να αποφασίζουμε τοπικά για κάθε θέμα και μόνο αν υπάρχει απόλυτη πλειοψηφία π.χ. να εγκρίνουμε αν θέλουμε την επένδυση 1 δισ. ευρώ που φέρνει στα Σπάτα η Microsoft!

Το σημαντικό, δε, που ξεχνάνε όλοι αυτοί οι χαροκαμένοι των επαναστάσεων της πενταετίας 2008-2013, είναι ότι αν αποφασιζόταν όλα με βάση τοπικά δημοψηφίσματα, οι μαύροι σε χιλιάδες σημεία του κόσμου δεν θα είχαν δικαιώματα και οι ομοφυλόφιλοι θα ήταν ακόμη περιθωριακοί και εξοβελισμένοι!

Στο προκείμενο, χθες είδαμε άλλο ένα τέτοιο ρεσιτάλ στην τηλεόραση από πολύ προβεβλημένο δημοσιογράφο προσκείμενο στο πολύ βαθύ κομμουνιστικό ιδεώδες, ο οποίος είπε σε εθνικό δίκτυο:  “Το 40% ενέκρινε τον Μητσοτάκη, άρα το 60% θεώρησε ότι ήταν μια κακή κυβέρνηση”!

Πράγματι, κάπως έτσι πάει.

Μόνο που για το δικό του κόμμα, αν δεχτούμε αυτή τη λογική, το 92,77% έκρινε ότι είναι ένα κόμμα που πρέπει να είναι μακριά από κάθε ρόλο διακυβέρνησης στην Ελλάδα!

Εφημερίδα Συνείδηση

sinidisi.gr

Κατηγορία ΑΡΘΡΑ - ΑΠΟΨΕΙΣ
Το τρένο μπορεί να γίνει η Ελλάδα στα καλύτερά της

ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΜΠΗ:
Προτάσεις των Πράσινων για τρένο που να μας πηγαίνει σε ένα βιώσιμο μέλλον, με ασφάλεια
 
Για τον πράσινο χώρο, το τρένο, ο σιδηρόδρομος, είναι πολύ παραπάνω από ένα απλό μέσο μεταφοράς ανθρώπων και αγαθών.

Για τους Πράσινους, το τρένο είναι το πιο χειροπιαστό εργαλείο για τη μετάβαση σε μια Ελλάδα αποκεντρωμένη, με ισότιμα ανεπτυγμένες όλες τις πόλεις και περιφέρειές της, μια χώρα όπου οι απλοί πολίτες ευημερούν, το φυσικό περιβάλλον προστατεύεται και η δημοκρατία ενισχύεται.

Το τρένο μπορεί κάλλιστα να γίνει η Ελλάδα στα καλύτερά της. Δεν είναι τυχαίο ότι οι χώρες με τα πιο ανεπτυγμένα και φιλικά στον πολίτη σιδηροδρομικά συστήματα, συνήθως είναι και οι πιο δημοκρατικές, πλουραλιστικές και ελκυστικές χώρες.

Αντί γι’ αυτό, όμως, από τις 28/2 και μετά ο ελληνικός σιδηρόδρομος συνδέθηκε στο συλλογικό μας συνειδητό με μια αδικαιολόγητη καταστροφή, όπου τόσοι συνάνθρωποί μας χάθηκαν, τραυματίστηκαν και σημαδεύτηκαν για πάντα από την τραγική απώλεια, την οποία πενθούμε όλοι.

Και ένας μόνο άνθρωπος αν χανόταν στη σύγκρουση του επιβατικού με το φορτηγό τρένο στα Τέμπη, θα αρκούσε αυτός ο ένας θάνατος για να θλιβόμαστε και να οργιζόμαστε για την εγκατάλειψη του τρένου στην τύχη του, με ευθύνη της κυβέρνησης και των εμπλεκόμενων φορέων.

Αλίμονο όμως. Στις 28/2 χάθηκαν όχι μία, αλλά 57 ανθρώπινες ζωές. Κι απ’ τους νεκρούς μας, οι περισσότεροι ήταν νέοι με όλη τη ζωή μπροστά τους, ενώ δεκάδες ακόμη τραυματίστηκαν.

Για άλλη μία φορά, η νέα γενιά πλήρωσε για πράξεις, παραλείψεις και κακές νοοτροπίες άλλων, στις προμήθειες, στο πολιτικό σύστημα και στα θέματα ασφάλειας. Αυτοί οι αδικοχαμένοι νέοι άνθρωποι δεν πρόλαβαν να ζήσουν ώστε να διορθώσουν τα στραβά.

Βαρύτατες όμως και οι απώλειες σε σιδηροδρομικούς. Δέκα εργαζόμενοι του τρένου χάθηκαν στο καθήκον.

Η ελληνική κοινωνία βοά, απαιτώντας δικαιοσύνη. Και θα συνεχίσει να βοά, μέχρι να αποκαλυφθεί όλη η αλήθεια, να δοθούν όλες οι απαντήσεις, να καταδικαστούν όλοι οι ένοχοι σε ποινές ανάλογες με το μέγεθος των ευθυνών τους.

Αλλά η κοινωνία δεν αρκείται στο «όχι άλλα θύματα». Ο σεβασμός στη μνήμη των νεκρών απαιτεί πολύ περισσότερα από εμάς που από τύχη δεν βρεθήκαμε στη δική τους θέση.

Απαιτούμε τον σιδηρόδρομο που μας αξίζει. Δηλαδή ένα σύγχρονο, ασφαλές και γρήγορο μέσο για την οικονομική, βιώσιμη και οικολογική μετακίνηση ανθρώπων και αγαθών, όχι μόνο Αθήνα-Θεσσαλονίκη, ούτε μόνο στα σημεία όπου ήδη υπάρχουν γραμμές. Αλλά και σε νέες χαράξεις, για νέους προορισμούς, με σύγχρονα τρένα και δρομολόγια, σε όλες τις μεγάλες και μεσαίες πόλεις που ποτέ ως τώρα δεν είχαν τρένο.

Ξαναλέμε: Το τρένο μπορεί να γίνει η Ελλάδα στα καλύτερά της. Η κοινωνία μας αυτό περιμένει.

Τι οδήγησε στην καταστροφή των Τεμπών; Μια εξειδικευμένη προσέγγιση

Ο σιδηρόδρομος είναι ένα παζλ από πολλά τεχνικά υποσυστήματα. Οι άνθρωποι-χειριστές είναι μόνο ένα «υποσύστημα» του σιδηροδρόμου.

Κάθε σύγχρονη χώρα χρησιμοποιεί κατάλληλα τεχνικά συστήματα υψηλής ασφάλειας, και δεν αφήνει μόνο στους ανθρώπους τις αποφάσεις που είναι κρίσιμες για την ασφάλεια του σιδηροδρόμου.

Για παράδειγμα, κρίσιμη απόφαση είναι η χάραξη πορείας ενός τρένου.

Γιατί όμως είναι μεγάλο σφάλμα να περιμένουμε από τον άνθρωπο-χειριστή να πάρει τις κρίσιμες αποφάσεις μόνος;

Διότι είναι στη φύση μας να κάνουμε λάθη. Μάλιστα, κάνουμε ακόμα πιο βαριά και πολλά λάθη, όταν είμαστε κουρασμένοι, άρρωστοι, άπειροι, στρεσαρισμένοι, υπερβολικά φορτωμένοι με δουλειές ή όταν δουλεύουμε μόνοι.

Γι’ αυτό, κακώς ο Πρωθυπουργός και άλλοι στιγμάτισαν τον σταθμάρχη της βάρδιας ως τον κύριο υπαίτιο. Απ’ όλα όσα έχουν δει ως τώρα το φως της δημοσιότητας, αυτός ο σταθμάρχης έκανε λάθος μάλλον γιατί ήταν άπειρος, φορτωμένος με πολλά καθήκοντα ταυτόχρονα, μόνος στη βάρδια, ανεπαρκώς εκπαιδευμένος και, κυρίως, επειδή η πολιτεία δεν του διέθεσε τα κρίσιμα τεχνικά συστήματα για να κάνει τη δουλειά του με ασφάλεια: συστήματα που ο Έλληνας φορολογούμενος έχει χρυσοπληρώσει επανειλημμένα.

Ας εξηγήσουμε με απλά λόγια το παζλ του σιδηροδρόμου.

Πρώτα-πρώτα, το βασικό ζητούμενο στον σιδηρόδρομο είναι η ασφάλεια όλων.

Η διαδρομή ενός τρένου, δηλαδή από ποιες γραμμές θα περάσει και με ποια σειρά για να φτάσει στον προορισμό το, χωρίζεται σε νοερά τμήματα.

Για να είναι απόλυτα ασφαλές το δρομολόγιο, σε κάθε τέτοιο τμήμα πρέπει να υπάρχει ένα μόνο τρένο ανά πάσα στιγμή. Αν υπάρχουν δύο, τότε πρέπει μεταξύ τους να υπάρχει απόσταση ασφαλείας.

Έξι κύρια υποσυστήματα πρέπει να συνεργαστούν, για να έχουμε και τρένα που φτάνουν στην ώρα τους και ασφάλεια.
  1. Οι άνθρωποι, δηλαδή οι μηχανοδηγοί και οι ελεγκτές κυκλοφορίας (που εδώ λέγονται σταθμάρχες).
  2. Το σύστημα σηματοδότησης, δηλαδή τα «φανάρια» που δείχνουν στον μηχανοδηγό πόσο γρήγορα μπορεί να κινηθεί το τρένο του. Το κόκκινο του λέει να σταματήσει.
  3. Τα συστήματα πάνω στο τρένο, λ.χ. κάποια τρένα διαθέτουν σύστημα αυτόματης πέδησης που φρενάρει το τρένο αν οδηγός παραβιάσει το κόκκινο.
  4. Το σύστημα τηλεπικοινωνίας για να συνεννοούνται οι μηχανοδηγοί και οι ελεγκτές (σταθμάρχες). Προσοχή: δεν πρόκειται για απλά κινητά. Πρέπει να έχουν καλό σήμα παντού, ακόμα και μέσα σε τούνελ και σε κάθε άλλο σημείο που το σήμα συνήθως χάνεται.
  5. Το σύστημα αλληλεξάρτησης. Αυτό είναι η καρδιά του σιδηροδρόμου. Το σύστημα αλληλεξάρτησης κάνει αδύνατα τα χειρότερα λάθη, δηλαδή την τοποθέτηση δύο τρένων στο ίδιο τμήμα σε πορεία σύγκρουσης. Το σύστημα αλληλεξάρτησης είναι η μεγαλύτερη εγγύηση ασφάλειας για κάθε σιδηρόδρομο.
  6. Το σύστημα τηλεδιοίκησης. Μ’ αυτό το εργαλείο, ο ελεγκτής κυκλοφορίας (σταθμάρχης) διαλέγει τη διαδρομή του τρένου. Προσοχή: Ακόμη κι αν ο σταθμάρχης διαλέξει μια επικίνδυνη για το τρένο διαδρομή, το σύστημα αλληλεξάρτησης αρνείται να δεχθεί την εντολή, κρατώντας έτσι τα τρένα ασφαλή.
Από αυτά τα έξι υποσυστήματα -άνθρωποι, σηματοδότηση, τρένο (συρμός), τηλεπικοινωνία, αλληλεξάρτηση και τηλεδιοίκηση- πρέπει να πούμε με απλά λόγια τι λειτούργησε (και πώς) στις 28/2/2023. Φυσικά, όσα πούμε είναι με την επιφύλαξη ότι ακόμη δεν έχει γίνει κατανοητή η πλήρης αλυσίδα γεγονότων που οδήγησε στην καταστροφή.


Άνθρωποι

  • Οι μηχανοδηγοί των δύο τρένων (επιβατικού και φορτηγού) υπάκουσαν στις εντολές του σταθμάρχη τους. Με απλά λόγια, τους έδωσε πορεία και την ακολούθησαν, όπως πάντα έκαναν ως τότε.
  • Ο σταθμάρχης (ελεγκτής κυκλοφορίας) έβαλε δύο τρένα σε πορεία σύγκρουσης, δηλαδή πάνω στο ίδιο τμήμα της γραμμής και με κίνηση το ένα προς το άλλο.
  • Άλλοι, πιθανόν πιο έμπειροι ελεγκτές (σταθμάρχες) δεν υπήρχαν στη βάρδια.
  • Ο σταθμάρχης, λοιπόν, ήταν μόνος, άπειρος, νύχτα, φορτωμένος με διάφορες δουλειές ταυτόχρονα και χωρίς τεχνικά συστήματα ασφαλείας.

Σηματοδότηση

  • Τα φανάρια (φωτόσημα) πάνω στη γραμμή δεν λειτουργούσαν. Έτσι, οι μηχανοδηγοί δεν ήξεραν αν η γραμμή μπροστά τους ήταν άδεια ή αν υπήρχε άλλο τρένο, πόσο μακριά περίπου ήταν και με ποια ταχύτητα έπρεπε να κινούνται.

Τρένα (συρμοί)

  • Στα δύο τρένα δεν υπήρχαν ενεργοποιημένα (ή ίσως ούτε εγκατεστημένα) συστήματα αυτόματου φρεναρίσματος και προστασίας.
  • Ακόμα και να υπήρχαν, θα ήταν άχρηστα. Διότι, για να λειτουργήσουν σωστά, πρέπει να συνεργαστούν με κάποιο σύστημα έξω από το τρένο, δηλαδή στη γραμμή. Και τέτοιο δεν έχει εγκατασταθεί ακόμα. Αυτή η λειτουργία ανήκει στο ευρωπαϊκό σιδηροδρομικό σύστημα (ERTMS/ETCS) και ήδη η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε στριμώξει την Ελλάδα, διότι έπρεπε να υπάρχει εδώ και χρόνια.

Τηλεπικοινωνίες

  • Ο μηχανοδηγός και ο ελεγκτής κυκλοφορίας (σταθμάρχης) μιλούσαν με συσκευές VHF και ίσως κινητά. Δηλαδή, με συστήματα ακατάλληλα για το επίπεδο ασφάλειας που θέλουμε, όταν έχουμε τρένα πολλών τόνων και με εκατοντάδες επιβάτες ή επικίνδυνα φορτία.
  • Οι μηχανοδηγοί μεταξύ τους δεν μπορούσαν να μιλήσουν απευθείας.

Αλληλεξάρτηση

  • Δεν υπήρχε ή δεν λειτουργούσε. Με απλά λόγια, η «καρδιά» της ασφάλειας κάθε σιδηροδρόμου δεν υπήρχε!
  • Αν λειτουργούσε η αλληλεξάρτηση, η ίδια η φυσιολογική κίνηση των τρένων θα άλλαζε χρώμα στα φανάρια της γραμμής, μπροστά και πίσω από τα τρένα, και θα «κλείδωνε» τη διαδρομή τους. Έτσι, θα ήταν αδύνατο για τον σταθμάρχη να βάλει δύο τρένα σε συγκρουόμενες πορείες.
  • Για να καταλάβουμε λίγο την αλληλεξάρτηση: Υπάρχουν φανάρια στους δρόμους που ανάβουν πράσινο μόνο αφού ένα αυτοκίνητο πατήσει πάνω σ’ ένα ειδικό καλώδιο στην άσφαλτο. Ή ένας φούρνος μικροκυμάτων: μόλις ανοίξει η πόρτα, το σύστημα ασφαλείας (αλληλεξάρτησης) κλείνει τα μικροκύματα.
  • Με άλλα λόγια, ο ΟΣΕ επέτρεψε να περνάνε τρένα από το σημείο εκείνο με το εξής τεράστιο ρίσκο: ένας ελεγκτής (σταθμάρχης) να παίζει καθημερινά τον ρόλο ενός συστήματος αλληλεξάρτησης. Δηλαδή, ένας άνθρωπος που είναι σίγουρο ότι θα κάνει λάθη, να υποκαθιστά ένα σύστημα φτιαγμένο για να μην κάνει λάθη.

Τηλεδιοίκηση

  • Απ’ ό,τι φαίνεται, ο σταθμάρχης είχε μπροστά του ένα ταμπλό με ενδείξεις (φωτάκια) που θα ‘πρεπε να δείχνει ποια τμήματα της γραμμής είναι κατειλημμένα από τα τρένα που κινούνται στην περιοχή. Γράφτηκε επίσης ότι υπήρχε και δεύτερο, πιο σύγχρονο σύστημα, όχι με φωτάκια αλλά με αντίστοιχες ενδείξεις στην οθόνη υπολογιστή.
  • Το σύστημα τηλεδιοίκησης, είτε παλιό με φωτάκια είτε καινούργιο σε υπολογιστή, δείχνει απλώς ό,τι του πει το σύστημα αλληλεξάρτησης και τα φανάρια. Κι όπως είπαμε, η αλληλεξάρτηση και τα φανάρια δεν λειτουργούσαν.
  • Άρα, ούτε το ταμπλό, ούτε η οθόνη ήταν χρήσιμα στον σταθμάρχη (ελεγκτή), τουλάχιστον όχι λίγο πιο μακριά από τον σταθμό του.

Τι λειτουργούσε λοιπόν;

Ο μόνος που «λειτουργούσε» το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου ήταν ο σταθμάρχης (ελεγκτής). Στους ώμους ενός ανθρώπου, άπειρου και βαρυφορτωμένου με δουλειά, εναποτέθηκε ανέμελα όλο το βάρος όλων των ευθυνών του σιδηροδρόμου: να μετακινεί τα τρένα κρατώντας τα μακριά το ένα από το άλλο, χωρίς ανθρώπινες εφεδρείες, χωρίς συστήματα ασφαλείας, με ένα VHF, ένα κινητό, ένα σχεδόν άχρηστο ταμπλό ενδείξεων κι ένα χειρόγραφο τεφτέρι.

Αν αυτό δεν είναι εγκληματική αμέλεια, τότε οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους.
Αυτή είναι η πεμπτουσία του «Πάμε κι όπου βγει», της φράσης που χαράχτηκε στη μνήμη μας γιατί συμπυκνώνει την οργή και την απόγνωση της ελληνικής κοινωνίας, από το Διδυμότειχο μέχρι το Καστελόριζο.

Τι πρέπει να αλλάξει

Πιστεύουμε ότι έξι είναι στρατηγικές αλλαγές πρέπει να γίνουν, για να αποκτήσουμε σιδηρόδρομο ασφαλή, βιώσιμο, οικολογικό και προσιτό στους πολλούς.Ξεκινάμε με τα στρατηγικά βήματα, αλλά λίγο πιο κάτω καλύπτουμε και τα άμεσα, διότι κάτι πρέπει να γίνει τώρα, για να μην έχουμε κι άλλες απώλειες.

Οι έξι στρατηγικές αλλαγές
  1. Να διερευνηθεί η εκ νέου συνένωση των δημόσιων φορέων ΟΣΕ, ΕΡΓΟΣΕ και ΓΑΙΟΣΕ, σε ενιαίο οργανισμό με πλήρως δημόσια εποπτεία.
  2. Να εξαιρεθούν από κάθε περικοπή για 20 χρόνια όλες οι κρίσιμες δαπάνες και προσλήψεις σε προβλεπόμενες οργανικές θέσεις για τον σιδηρόδρομο.
  3. Να προσληφθεί επαρκής αριθμός νέων εργαζομένων με μόνιμες συμβάσεις, όπως σε όλη την Ευρώπη.
  4. Να δημιουργηθεί ενιαίος και συνολικός «Φάκελος Ασφαλείας του Ελληνικού Σιδηροδρόμου», ένα ευαγγέλιο ασφάλειας που θα δέχεται όλα τα συμβάντα και όλες τις αλλαγές από κάθε γωνιά του σιδηροδρόμου, ανεξάρτητα από το αν φαίνονται ασήμαντα ή όχι. Δεν υπάρχουν ασήμαντα. Αγνοώντας τα «ασήμαντα» φτάσαμε στο Άδενδρο και κατόπιν στα Τέμπη.
    Ο Φάκελος αυτός θα είναι μια δομημένη βάση δεδομένων που ανά πάσα στιγμή θα δείχνει πού και γιατί αυξάνεται το ρίσκο. Έτσι θα το προλάβουμε πριν γίνει ατύχημα.
    Η τεχνολογία υπάρχει. Εκείνο που χρειάζεται είναι η συνολική ματιά στον σιδηρόδρομο ως ΕΝΑ σύστημα και όχι ως κατακερματισμένα μικροσυμφέροντα.
  1. Να συγχωνευθούν οι διάσπαρτες συμβάσεις σε μία που θα αντιμετωπίσει ως ενιαίο πακέτο και με τη σωστή σειρά τα εξής:
    • Και τη σηματοδότηση, είτε με κυκλώματα γραμμής, είτε με μετρητές αξόνων, είτε με συνδυασμό αυτών, είτε με άλλα δοκιμασμένα συστήματα ανίχνευσης συρμών.
    • Και την τηλεδιοίκηση, όχι με ποντικοφαγωμένα ταμπλό της δεκαετίας του 80, αλλά με σύγχρονο, δοκιμασμένο λογισμικό σε κατάλληλους Η/Υ.
    • Και την αλληλεξάρτηση, με δοκιμασμένα συστήματα interlocking συμβατά με τα ανώτερα επίπεδα ERTMS/ETCS.
    • Και τα συστήματα τρένου (onboard), όπως η αυτόματη πέδηση (ATP).
    • Και την ασφάλεια της περιμέτρου του σιδηροδρόμου με παθητικά και ενεργητικά συστήματα, διότι ο βανδαλισμός και η κλοπή είναι καθημερινά ρίσκα. Αυστηρή καταστολή στην κλεπταποδοχή από κυκλώματα με μάντρες υλικών, που πληρώνουν συστηματικά για λεηλασίες: θα ανεχόταν κανείς κάτι ανάλογο για αεροδρόμια, αυτοκινητοδρόμους ή φανάρια διασταυρώσεων;
    • Να θωρακιστούν νομοθετικά τα έργα για την ολοκλήρωση των συστημάτων ασφαλείας, με τις ίδιες ενισχυμένες εγγυήσεις για διαδικασίες-εξπρές που είχαν ισχύσει και για τα ολυμπιακά έργα του 2004.
  1. Να ιδρυθεί «Ακαδημία Σιδηροδρομικής Εκπαίδευσης και Ασφάλειας», ώστε να εισάγονται και να εξελίσσονται οι εργαζόμενοι σύμφωνα με την αξία, τις ικανότητες και την αγάπη τους για τον σιδηρόδρομο, και όχι τις κομματικές τους πλάτες.
Πιστεύουμε ότι τα υπ’ αριθ. 1, 2, 3 και 6 μπορεί να τα εξαγγείλει και να τα ξεκινήσει μια κυβέρνηση με πολιτική βούληση να σπάσει αβγά. Αρκεί να εννοεί αληθινά το «όχι άλλα θύματα».

Το υπ’ αριθ. 4 μπορεί να ξεκινήσει άμεσα και να αρχίσει να λειτουργεί σε 3-5 χρόνια.

Το υπ’ αριθ. 5 είναι το πιο αβέβαιο, γιατί εμπλέκονται πολλές εταιρείες με πολλά συμφέροντα. Εδώ χρειάζεται διακομματική συμφωνία και αποφασιστικότητα στο υψηλότερο επίπεδο της χώρας. Αν όμως αναλογιστούμε πόσο απερίγραπτος αχταρμάς έχουν ήδη γίνει οι συμβάσεις 717 και 10005, θα δούμε ότι το έδαφος είναι αρκετά έτοιμο για τη συγχώνευση συμβάσεων. Τώρα είναι η ώρα της αναδιοργάνωσής τους σε μία που να μπορεί να υλοποιηθεί και όχι να καθυστερεί σαν το γεφύρι της Άρτας.

Ποια άμεσα μέτρα προτείνουμε


Θα πει κανείς, καλά όλα αυτά, αλλά τι κάνουμε τώρα, τους επόμενους λίγους μήνες;

Υπογραμμίζουμε ότι το πρόβλημα δεν σηκώνει άλλους μαθητευόμενους μάγους, ούτε λογιστικά, νομικά ή μικροκομματικά πειράματα.
Ποιο είναι ακριβώς το βαθύτερο πρόβλημα;

Δυστυχώς, αποδείχτηκε ότι ούτε η Hellenic Train, ούτε ο ΟΣΕ, ούτε το Υπουργείο Μεταφορών έχουν βάλει στην κορυφή την ασφάλεια του σιδηροδρόμου. Δεν έχουν «κουλτούρα ασφαλείας», όπως λένε οι σιδηροδρομικοί.

Γι’ αυτό, άμεσα οφείλουμε να ιεραρχήσουμε εκείνα τα μέτρα που θα μειώσουν το ρίσκο να θρηνήσουμε και νέες απώλειες:
  • Να αντικατασταθεί άμεσα η πλειοψηφία της ανώτατης διοίκησης του ΟΣΕ. Στη θέση τους να μπουν έμπειροι σιδηροδρομικοί, διοικητικοί και τεχνικοί, με ορισμένου χρόνου θητεία. Δίπλα τους να λειτουργήσει επιστημονικό συμβούλιο για να γνωμοδοτεί σε θέματα διακινδύνευσης (ρίσκου).
  • Να αποφευχθούν διά ροπάλου οποιεσδήποτε μεγάλης κλίμακας ανακατατάξεις, μεταθέσεις ή άλλες αλλαγές στο ανθρώπινο δυναμικό σταθμών, έργων και τρένων. Κάθε αλλαγή αυξάνει το ρίσκο με απρόβλεπτο τρόπο. Αυτό αφορά σε πολύ μεγάλο βαθμό και τη Hellenic Train, που πρέπει να υποχρεωθεί να αναλάβει τις ευθύνες της, αντί να παίζει τον Πόντιο Πιλάτο.
  • Να ανακατασκευαστεί πλήρως το σημείο όπου έγινε το ατύχημα. Όλα τα υλικά να θεωρηθούν μηχανικώς αναξιόπιστα, να ξηλωθούν, να αντικατασταθούν και τα νέα υλικά να δοκιμαστούν εκτενώς, πριν περάσει τρένο με επιβάτες από πάνω. Όχι στη βιασύνη.
  • Να επιβληθεί με τεχνικά μέσα -και όχι με εντολές ανθρώπων- απαρέγκλιτη μονοδρόμηση σε όλα τα τμήματα του σιδηροδρομικού δικτύου μέχρι να αρχίσει να λειτουργεί σύστημα αλληλεξάρτησης,.
  • Να αναβαθμιστεί και να επιτηρείται απαρέγκλιτα η διαδικασία παράδοσης-παραλαβής σε κάθε αλλαγή βάρδιας, σε κάθε σταθμό.
  • Να αποκλειστεί κάθε πιθανότητα να μείνει ξανά μόνος του στη βάρδια ένας ελεγκτής (σταθμάρχης), όσο έμπειρος κι αν κρίνεται.

Το τρένο που αληθινά αξίζει η Ελλάδα μας

Ο σιδηρόδρομος είναι βασικό εργαλείο για την Πράσινη Μετάβαση: εξοικονομεί μέχρι και 80% της ενέργειας που καταναλώνουν οι οδικές μεταφορές, στοιχείο σημαντικό και για δίκαιη ενεργειακή μετάβαση με τη μεγαλύτερη δυνατή εξοικονόμηση ενέργειας. Επιπλέον, μπορεί άμεσα να κινηθεί με 100% καθαρή ενέργεια, ενώ κάθε διεύρυνση του ρόλου του εκτοπίζει ορυκτά καύσιμα από οδικές μεταφορές και αεροπλάνα.

Πανευρωπαϊκά, οι οδικές μεταφορές ευθύνονται για το 72% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου από μεταφορές ( 27% από οχήματα βαρέων φορτίων), με μόνο 0,4% να οφείλεται στο σιδηρόδρομο. Επείγει λοιπόν να αντιστραφεί και στην Ελλάδα, η σχέση μεταξύ οδικών και σιδηροδρομικών μεταφορών.

Μοιραζόμαστε λοιπόν με τους πολίτες την οργή απέναντι σε ένα γερασμένο πολιτικό σύστημα, χωρίς όραμα και σχέδιο, χωρίς καν στοιχειώδη υπευθυνότητα απέναντι στην κοινωνία και τη νέα γενιά. Μαζί μας φέρνουμε όμως και την παρακαταθήκη των αγώνων του πράσινου χώρου, ιδιαίτερα το 2008-13, με την υπεράσπιση του ΟΣΕ απέναντι στη βίαιη συρρίκνωση και την τεχνητή οικονομική ασφυξία.

Η συμμαχία Πράσινο & Μωβ, όπου συμμετέχουμε και οι Πράσινοι, έχει καταθέσει ένα πρώτο περίγραμμα συγκεκριμένων προτάσεων (Τρένο που να μας πηγαίνει στο μέλλον) για επείγουσα αναβάθμιση του τρένου και του ρόλου του στις μεταφορές. Μέσα από τις πράσινες προτάσεις και λύσεις, προτείνουμε στην ελληνική κοινωνία ένα εναλλακτικό μοντέλο, που θα ανοίγει χώρο στο τρένο να μας οδηγήσει σε ένα βιώσιμο μέλλον, χωρίς νέα Τέμπη.
 
Κατηγορία ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ