Προβολή άρθρων κατά ημερομηνία: Τετάρτη, 28 Φεβρουαρίου 2024

Το τρένο να γίνει κορμός μιας βιώσιμης πολιτικής μεταφορών

Το κόμμα «Πράσινοι-Οικολογία» συμπαρίσταται στους οικείους των θυμάτων του εγκλήματος στα Τέμπη και συμπαρατάσσεται στο πάνδημο αίτημα που ξεπερνάει σήμερα τις 800.000 υπογραφές για απονομή δικαιοσύνης στη μνήμη των 57 θυμάτων.

Οι δυνάμεις της πολιτικής οικολογίας που συγκεντρώνονται στο κόμμα «Πράσινοι Οικολογία» έχουν επί δεκαετίες αγώνες για όλα αυτά που έπρεπε να είχαν γίνει ώστε να προστατεύονται τα συμφέροντα των πολιτών και της χώρας. Συγκεκριμένα, υποστηρίζουν τα εξής:

Τα πλεονεκτήματα του τρένου σε εξοικονόμηση ενέργειας, κυκλοφοριακό, κατάληψη χώρου, ρύπανση και ασφάλεια θα έπρεπε να είχαν ανταποδώσει στο τρένο επαρκή ετήσια δημόσια συγχρηματοδότηση για την παροχή αυτών των πολύτιμων δημόσιων υπηρεσιών. Ωστόσο ο ΟΣΕ όχι μόνο δεν έλαβε ποτέ τέτοια χρηματοδότηση, αλλά επιπλέον είχε μόνο κρατικές εγγυήσεις δανεισμού που εκτόξευαν τα ελλείμματα, θόλωναν τα οικονομικά και διεύρυναν τα περιθώρια κακοδιαχείρισης. Με αυτό τον τρόπο 9 δις ευρώ κρατικού χρέους φορτώθηκαν όλα στον ΟΣΕ με αποτέλεσμα, στη χρεωκοπία του 2010 και το πρώτο μνημόνιο (Ν.3891/2010) να εμφανίζεται ως μονόδρομος το κλείσιμο του 1/3 του σιδηροδρομικού δικτύου και όλων των διεθνών γραμμών, να μειωθούν δραστικά τα δρομολόγια και το προσωπικό, να αυξηθούν οι χρόνοι ταξιδιού, να λεηλατηθούν συστήματα και υλικά πολλών εκατομμυρίων ευρώ και φυσικά να μειωθεί δραστικά η ασφάλεια των επιβατών.

Τα συστήματα ασφάλειας και τηλεδιοίκησης στο επίμαχο τμήμα, που λειτουργούσαν μέχρι το 2008-10, έμειναν επί 15 χρόνια χωρίς αποκατάσταση, κάτι που θα ήταν αδιανόητο για άλλους κλάδους μεταφορών, όπως τα συστήματα ασφαλείας των αεροδρομίων ή των αυτοκινητοδρόμων. Αυτό και μόνο δείχνει ότι ο σιδηρόδρομος με την απώλεια του δημόσιου-κοινόχρηστου χαρακτήρα του ως κοινό αγαθό, κατάντησε απαξιωτικά ως μεταφορικό μέσο β’ κατηγορίας και σε «ζωές β’ κατηγορίας», φοιτητές, φαντάρους, φτωχούς αγρότες και εργαζόμενους και …ρομαντικούς. Τέτοιοι ήταν και οι 57 νεκροί των Τεμπών. Η κρατική ιταλική TRENITALIA, ως νέος μέτοχος, ενδιαφέρεται κυρίως για τα εμπορευματικά τρένα, συμπιέζοντας κι άλλο τα επιβατικά δρομολόγια και μειώνοντας τις φοιτητικές εκπτώσεις.

Η περσινή τραγωδία συνδέεται ευθέως με τη διαχρονική απαξίωση του σιδηροδρόμου, και θα πρέπει να υπογραμμίζει σε όλους τις απαραίτητες αλλαγές πολιτικής για τρένο – κορμό μιας βιώσιμης πολιτικής μεταφορών. Σήμερα απαιτείται, πέρα από την τιμωρία των ενόχων του εγκλήματος των Τεμπών, να υιοθετηθεί και μια εναλλακτική πρόταση για αναδιοργάνωση της ΤΡΕΝΟΣΕ με δημόσιο χαρακτήρα και ευρωπαϊκή εμπλοκή, καθώς το τρένο θεωρείται, μαζί με τις συνδυασμένες μεταφορές, βασικό εργαλείο για την Πράσινη Μετάβαση.

Δυστυχώς, οι κυρίαρχες πολιτικές που οδήγησαν στην απαξίωση του τρένου ως δημόσιου αγαθού, είναι παρόμοιες με αντίστοιχες απαξιώσεις στα δημόσια αγαθά της υγείας, της παιδείας, στο νερό, στο ηλεκτρικό, στα δάση και στις παραλίες. Απαξιώσεις που μαζί με την ακρίβεια οδηγούν σήμερα στο δρόμο της διαμαρτυρίας χιλιάδες κόσμου.

Οι δυο συμπρόεδροι του κόμματος «Πράσινοι-Οικολογία» Βασιλική Γραμματικογιάννη και Ηλίας Γιαννίρης έκαναν την ακόλουθη δήλωση:

«Εκφράζουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας και του χώρου της πολιτικής οικολογίας στους οικείους των θυμάτων του εγκλήματος στα Τέμπη. Το σιδηροδρομικό έγκλημα στα Τέμπη ήταν δυστυχώς το επιστέγασμα μιας πολιτικής δεκαετιών για την υποβάθμιση του σιδηρόδρομου, τη συνεχή κατάργηση γραμμών και τον μη εκσυγχρονισμό του, σε αντίθεση με τη μεταφορική και συγκοινωνιακή αξία που δίνεται στο σιδηρόδρομο σε όλες τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Η διαστρέβλωση του μοντέλου μεταφορών προς τις οδικές καθημερινά δημιουργεί πρωτιές της Ελλάδας στα τροχαία ατυχήματα. Δεν ξεχνιέται και εκείνο το εμβληματικό οδικό έγκλημα και πάλι στα Τέμπη με τους 21 μαθητές εικοσιένα χρόνια πριν. Αυτές οι πολιτικές όχι μόνο δυσκολεύουν τις όποιες πολιτικές απαλλαγής και του τομέα των μεταφορών από τα ορυκτά καύσιμα αλλά δυσκολεύουν και την σχεδιασμένη αντιμετώπιση από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, κάτι που φάνηκε καθαρά με τις πλημμύρες πάλι στην πολύπαθη Θεσσαλία».