Oι ευρωεκλογές πλησιάζουν και στην κυβέρνηση φοβούνται τα «στραβοπατήματα» της τελευταίας στιγμής και νέα μέτωπα που μπορεί να «ανάψουν» λίγο πριν την κάλπη.
Στη Νέα Δημοκρατία θεωρούν πως αν στις 9 Ιουνίου το ποσοστό της είναι τουλάχιστον 33% (όσο δηλαδή ήταν και στις ευρωεκλογές του 2019) θα μπορούν να είναι ικανοποιημένοι.
Στην πραγματικότητα ούτε αυτό είναι καλό ποσοστό για ένα ακόμα το οποίο μόλις πριν ένα χρόνο απέσπασε ποσοστό της τάξης του 41%, αλλά εν πάσει περιπτώσει κάπως πρέπει να το διαχειριστούν επικοινωνιακά.
Η Νέα Δημοκρατία δέχεται πιέσεις καθώς η παραδοσιακή βάση της είναι απογοητευμένη από τα πεπραγμένα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ειδικά σε ό,τι αφορά τα ζητήματα της καθημερινότητας, όπως η ακρίβεια και η εγκληματικότητα, που έχουν ξεπεράσει κάθε όριο, αλλά και από την ψήφιση του νόμου για τον γάμο και την υιοθεσία παιδιών από ΛΟΑΤΚΙ+.
Το Μέγαρο Μαξίμου έχει ξεκινήσει μία προσπάθεια συσπείρωσης της εκλογικής βάσης και ζητάει από βουλευτές και κομματικά στελέχη να μην δίνουν αφορμή για να παρερμηνευθούν τα λεγόμενά τους και να αποφύγουν οποιαδήποτε γκάφα μέχρι τις 9 Ιουνίου.
Κάτι που μάλλον δεν έγινε στην περίπτωση του υφυπουργού Υγείας, Δημήτρη Βαρτζόπουλου με τις σχετικές δηλώσεις του περί γυναικοκτονιών.
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ολοκλήρωσε χθες τον κύκλο επαφών με βουλευτές (συναντήθηκε με βουλευτές από την Αττική) και εστίασε στην ανάγκη να τονιστεί η κρισιμότητα της επικείμενης αναμέτρησης.
Και αυτό γιατί εάν χαθεί το όποιο «μέτρο» και αποσυσπειρωθεί η βάση της ΝΔ και παρουσιαστούν ποσοστά αρκετά κάτω του 30%, τότε είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο ακόμα και για εθνικές εκλογές.
Πρόκειται για πολύ δύσκολο σενάριο αλλά τίποτε δεν είναι «ακατόρθωτο» για μια κυβέρνηση που δε λειτουργεί σωστά από την αρχή.
Το επόμενο διάστημα μεικτά κλιμάκια από υπουργούς, βουλευτές και κομματικά στελέχη καλούνται να πραγματοποιήσουν ένα μπαράζ περιοδειών, για να πιέσουν εκ νέου τους δεξιούς ψηφοφόρους να ψηφίσουν ώστε να μην υπάρξουν περίεργες καταστάσεις και δοθεί η ευκαιρία στην Αριστερά να ανακάμψει.
Το ότι η πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι πιο αριστερή από ότι των αριστερών κομμάτων σε πολλά φλέγοντα ζητήματα είναι κάτι το οποίο θα το παραλείψουν.
Στη Νέα Δημοκρατία θέλουν να αποφύγουν το ενδεχόμενο να υπάρξουν δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών ή βουλευτών, που να δίνουν «πάτημα» στην αντιπολίτευση για να πρεσάρει την κυβέρνηση.
Άλλωστε από την Πειραιώς επιδιώκουν να μιλήσουν σε ένα ευρύτερο κοινό λίγο πριν τις κάλπες και σε καμία περίπτωση δεν θέλουν να χαθούν ψηφοφόροι με ένα πιο κεντρώο και μετριοπαθές προφίλ.
Την ανησυχία της κυβέρνησης την εξέφρασε χθές ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης:
«’Οσοι έχουμε το οποιοδήποτε αξίωμα και απευθυνόμαστε δημοσίως στους πολίτες, έχουμε δηλαδή ένα δημόσιο βήμα, πρέπει να είμαστε διπλά και τριπλά προσεκτικοί, να είμαστε ακριβείς στις διατυπώσεις, για να μην παρερμηνεύονται και δημιουργούνται οι αντιδράσεις αυτές».
Η Gold Switzerland στην πρόσφατη έκθεσή της αναφέρει δυσοίωνες προβλέψεις, με βάση τις οποίες ο κόσμος «πιθανότατα διανύει τώρα τα τελευταία 5 λεπτά του τρέχοντος χρηματοπιστωτικού συστήματος»!
Η πτωτική τάση στα επιτόκια των ΗΠΑ σταμάτησε το 2020 – έκτοτε βρίσκονται σε ανοδική τάση.
Η αλήθεια είναι πως καμία κεντρική τράπεζα δεν μπορεί να ελέγξει τα επιτόκια όταν η κυβέρνησή της εκδίδει αλόγιστα χρέος και μοναδικός αγοραστής είναι η ίδια η κεντρική τράπεζα.
Πράγματι, αυτό δεν είναι κυβέρνηση, παρά μόνο σχήμα Ponzi… που προσομοιάζει σε «μπανανία» αναφέρει ο ελβετικός οίκος.
Εύλογα, η έντονη άνοδος στις αποδόσεις των μακροπρόθεσμων επιτοκίων θα ανεβάσει και τις αποδόσεις στα βραχυπρόθεσμα επιτόκια, τότε θα αρχίσει το πάρτι.
«Κάθε μεγάλη δύναμη που ξοδεύει περισσότερα από το χρέος που μπορεί να εξυπηρετήσει, δεν μπορεί να παραμείνει μεγάλη για πολύ. Αυτή είναι μια παγκόσμια αλήθεια για την Ισπανία των Αψβούργων, αλήθεια για το αρχαίο καθεστώς Γαλλίας, αλήθεια για την Οθωμανική Αυτοκρατορία, αλήθεια για τη Βρετανική Αυτοκρατορία».
Με βάση λοιπόν το CBO (Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου), οι ΗΠΑ θα δαπανήσουν περισσότερα για τόκους παρά για άμυνα στο τέλος του 2024.
Αλλά όπως συμβαίνει συχνά, το CBO προτιμά να μην λέει άβολες αλήθειες.
Όπως προβλέπει, το κόστος των τόκων θα φθάσει τα 1,6 τρισεκατομμύρια δολάρια έως το 2034.
Αν παρεκτείνουμε όμως τις τάσεις του ελλείμματος και εφαρμόσουμε το τρέχον επιτόκιο, το ετήσιο κόστος τόκων θα φτάσει τα 1,6 τρισεκατομμύρια δολάρια στο τέλος του 2024, αντί για το 2034!
Το ομοσπονδιακό χρέος ήταν κάτω από 1 τρισεκατομμύριο δολάρια το 1980.
Τώρα, οι τόκοι για την εξυπηρέτηση του χρέους είναι 1,6 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Το δε χρέος σήμερα είναι στα 35 τρισεκατομμύρια δολάρια, με τάση αύξησης στα 100 τρισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2034!
Δεδομένου δε ότι η τάση των επιτοκίων είναι ανοδική, όπως εξηγήθηκε παραπάνω, ένα επιτόκιο 10% το 2036 ή πριν δεν είναι ρεαλιστικό.
Θυμηθείτε τα επιτόκια στη δεκαετία του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980: ήταν πολύ πάνω από το 10%, με χρέος και έλλειμμα πολύ χαμηλότερα.
Σύμφωνα με την Gold Switzerland, οι εκδόσεις νέου χρέους εκ μέρους των ΗΠΑ αναμένεται να επιταχυνθούν και, παρά την πρόσφατη άνοδο, η αξία του δολαρίου θα υποχωρήσει.
Πού πάμε λοιπόν; Πιθανότατα θα αντιμετωπίσουμε μια πληθωριστική περίοδο που θα οδηγήσει σε πιθανό υπερπληθωρισμό.
Με το παγκόσμιο χρέος να έχει ήδη αυξηθεί πάνω από 4 φορές αυτόν τον αιώνα από 80 τρισεκατομμύρια δολάρια σε 350 τρισεκατομμύρια δολάρια, σύν ένα βουνό παραγώγων άνω των 2 τετράκις εκατ. δολαρίων, συν τις μη χρηματοδοτούμενες υποχρεώσεις, το χρέος συνολικά θα ξεπεράσει τα 3 τετράκις εκατ. δολ.
Καθώς οι κεντρικές τράπεζες προσπαθούν μανιωδώς να σώσουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα, τα περισσότερα από αυτά τα χρήματα θα γίνουν χρέη, καθώς οι αντισυμβαλλόμενοι θα αποτύχουν και οι τράπεζες θα σωθούν τυπώνοντας χρήμα σε βαθμό απεριόριστο.
Και από εδώ προέρχεται η έκφραση Banca Rotta, σάπια τράπεζα.
Αλλά ούτε μια τράπεζα ούτε ένα κυρίαρχο κράτος μπορεί να σωθεί με την έκδοση άχρηστων χαρτιών ή ψηφιακού χρήματος.
Τον Μάρτιο του 2023, τέσσερις τράπεζες των ΗΠΑ κατέρρευσαν μέσα σε λίγες μέρες.
Σύντομα ακολούθησε η Credit Suisse που έπρεπε να διασωθεί.
Τα προβλήματα στο τραπεζικό σύστημα μόλις ξεκίνησαν.
Η πτώση στις τιμές των ομολόγων και η κατάρρευση της αγοράς δανείων για ακίνητα είναι μόνο η αρχή.
Όπως επισημαίνει ο ελβετικός οίκος, θα δούμε το χρέος να αυξάνεται εκθετικά όπως έχει ήδη αρχίσει να αυξάνεται.
Οι εκθετικές κινήσεις ξεκινούν σταδιακά και μετά ξαφνικά – είτε μιλάμε για χρέος, πληθωρισμό ή πληθυσμό.
Σύμφωνα με την Gold Switzerland, ο κόσμος πιθανότατα διανύει τώρα τα τελευταία 5 λεπτά του τρέχοντος χρηματοπιστωτικού μας συστήματος.
Η επερχόμενη τελική φάση είναι πιθανό να πάει πολύ γρήγορα, όπως ακριβώς συνέβη στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης το 1923.
Τον Ιανουάριο του 1923 μια ουγγιά χρυσού κόστιζε 372.000 μάρκα και στα τέλη Νοεμβρίου του 1923 η τιμή ήταν 87 τρισεκατομμύρια μάρκα!
Οι συνέπειες μιας κατάρρευσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος και της παγκόσμιας οικονομίας, ειδικά στη Δύση, θα είναι καταστροφικές.
Ίσως χρειαστεί να περάσουν πολλές δεκαετίες για να υπάρξει ανάκαμψη.
Αν μη τι άλλο, προβλέπεται χρεοκοπία και διολίσθηση στις τιμές των περιουσιακών στοιχείων, συν μια μαζική συρρίκνωση της οικονομίας και του εμπορίου.
Η Ανατολή και ο Νότος και ιδιαίτερα οι χώρες με μεγάλα αποθέματα εμπορευμάτων θα ανακάμψουν πολύ πιο γρήγορα.
Η Ρωσία για παράδειγμα έχει εμπορεύματα αξίας 85 τρισεκ. δολ., τα μεγαλύτερα στον κόσμο.
Σε κάθε περίπτωση, η κατοχή μετοχών, ομολόγων ή ακινήτων –όλα τα περιουσιακά στοιχεία της φούσκας, είναι πιθανό να οδηγήσει σε τεράστια διάβρωση του πλούτου καθώς προχωράμε στην «Κατάρρευση των Πάντων», καταλήγει η Gold Switzerland.
Ψηφίστηκε στη Βουλή, το νομοσχέδιο «Αναμόρφωση του προγράμματος «Στέγαση και Εργασία για τους αστέγους» και άλλες ρυθμίσεις, μεταξύ των οποίων και η τροπολογία του υπουργείου Υγείας με βάση την οποία παραδίδεται το ΕΣΥ στους ιδιώτες γιατρούς.
Για να το πετύχει αυτό η κυβέρνηση Μητσοτάκη, φρόντισε να διαλυθεί κυριολεκτικά το ΕΣΥ τα τελευταία πέντε χρόνια ώστε οι πολίτες να ζητούν επειγόντως μία «λύση».
Αυτή τη στιγμή είναι δύσκολο να βρεθεί ένας Έλληνας που να πει ότι νιώθει πως έχει δωρεάν παροχή υπηρεσιών υγείας και ακόμα περισσότερο ότι είναι ικανοποιημένος από αυτές.
Λίγο πολύ όλοι χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας είτε των ίδιων είτε αγαπητού τους προσώπου και έχουν κατανοήσει βιωματικά, τι μπορούν να περιμένουν από το ΕΣΥ.
Το τι συνέβαινε στο Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ) έχει καταγραφεί από τα Γραφεία Προστασίας Δικαιωμάτων Ληπτών Υπηρεσιών Υγείας των δημόσιων νοσοκομείων.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της πιο πρόσφατης έκθεσης του 2022, ανάμεσα σε παραπάνω από 6000 γραπτές και προφορικές αναφορές που υπεβλήθησαν, οι πολίτες εμφανίζονται ιδιαίτερα δυσαρεστημένοι με την συμπεριφορά και την επικοινωνίας με το προσωπικό, τους χρόνους αναμονής για εξετάσεις και θεραπείες και για προβλήματα λειτουργίας των κλινικών.
Τα προβλήματα κατά σειρά:
ανεπαρκής τηλεφωνική εξυπηρέτηση (20,73%)
παράπονα για ελλιπή λειτουργία των Κλινικών / Τμημάτων -και κυρίως για τα διαγνωστικά εργαστήρια (16,83%),
μεγάλοι χρόνοι αναμονής και προβλήματα τήρησης προτεραιότητας (13,69)%, αντιδεοντολογική/ανάρμοστη συμπεριφορά του προσωπικού (11,08%).
Παράλληλα, μέσα σε ένα έτος υπήρξαν περισσότερες από 3000 καταγγελίες η διερεύνηση των οποίων οδήγησε στην διαπίστωση 422 παραβάσεις.
Σε 20 καταγγελίες, επίσης, διατάχθηκε περαιτέρω διερεύνηση, ενώ σε 60 δεν έγινε καμία ενέργεια, για λόγους που δεν αναφέρονται.
Έρευνα της GPO για λογαριασμό του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου (ΠΙΣ) καταγράφει την δυσαρέσκεια των πολιτών στην χώρα μας για τις υπηρεσίες στον χώρο της δημόσιας Υγείας.
Η δημοσκόπηση διενεργήθηκε τον Μάρτιο σε 1.108 άνδρες και γυναίκες άνω των 17 ετών σε όλα τα γεωγραφικά διαμερίσματα της χώρας. Ερωτήθηκαν, επιπλέον, 720 γιατροί όλων των ειδικοτήτων από ολόκληρη την Ελλάδα.
Οι μισοί σχεδόν Έλληνες είναι δυσαρεστημένοι από την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη και ο υπουργός Υγείας, Άδωνις Γεωργιάδης.
Οι ιατρικές υπηρεσίες φθίνουν καθημερινά από την είσοδο ιδιωτών στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, την κατάρρευση των δημόσιων νοσοκομείων με μεγάλες ελλείψεις προσωπικού, την ποιοτική και ποσοτική υποβάθμιση και το γεγονός ότι οι πολίτες καλούνται πλέον να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη και να πληρώσουν: αύξηση τιμής φαρμάκων, απογευματινά επί πληρωμή χειρουργεία κ.ά.).
Τα βασικά σημεία της έρευνας
Το 45,1% δεν είναι ικανοποιημένο από τις υπηρεσίες Υγείας ούτε στο δημόσιο ούτε στο ιδιωτικό σύστημα (το 2023 το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 31,2%).
Ικανοποιημένο δηλώνει μόλις το 28,7% των πολιτών.
Το 48,3% των γιατρών αξιολογεί αρνητικά το σύστημα Υγείας (δημόσιο και ιδιωτικό).
Το αντίστοιχο ποσοστό το 2023 ήταν 22,9%. Θετικά το αξιολογεί το 17,4%.
Το 56,9% δεν είναι ικανοποιημένο από τις παροχές στο ΕΣΥ έναντι 34,7% πέρυσι.
Το 91,1% είναι ικανοποιημένο από τους γιατρούς του ΕΣΥ
Το 75,4% είναι δυσαρεστημένο από την οργάνωση στις δομές Υγείας.
Το 65,2% επιλέγει να επισκεφτεί ιδιωτικά ιατρεία και όχι νοσοκομεία.
Οι αλλαγές στην Υγεία αντιμετωπίζονται από τους γιατρούς:
Θετικά σε ποσοστό 27,7% φέτος, έναντι 37,7% πέρυσι.
Αρνητικά αντιμετωπίζονται σε ποσοστό 50,4% φέτος, έναντι 34,9% πέρυσι.
Υπέρ του να διατηρήσουν τον δημόσιο χαρακτήρα και να μη μετατραπούν τα Νοσοκομεία σε ΝΠΙΔ τάσσονται το 78,5% του κοινού και το 90% των γιατρών.
Υπέρ της αύξησης μισθών των γιατρών ΕΣΥ στα επίπεδα του μέσου όρου των μισθών των γιατρών στην ΕΕ τάσσεται το 82,8% των πολιτών και το 91,6% των γιατρών.
Υπέρ της θέσπισης κινήτρων για την στελέχωση των άγονων και νησιωτικών περιοχών τάσσεται το 97,3% των πολιτών και του 96,4% των γιατρών.
Υπέρ της διατήρησης ιδιωτικού ιατρείου από τους γιατρούς ΕΣΥ τάσσεται το 44,6% των πολιτών.
Να μην έρθει ο βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας Μάριος Σαλμάς στο Μεσολόγγι διεμήνυσε η Δημοτική Αρχή στην Προεδρεία της Βουλής καθώς ο συγκεκριμένος είχε οριστεί ως εκπρόσωπός της για τις Γιορτές Εξόδου
Μετά τον Κώστα Καραγκούνη όπως αναφέρουν ασφαλείς πληροφορίες της ΑΙΧΜΗΣ το ίδιο μήνυμα έλαβε και ο Μάριος Σαλμάς. Ο Αιτωλοακαρνάνας βουλευτής βρισκόταν στην Αμερική μαζί με άλλους κυβερνητικούς και όταν ορίστηκε από την Βουλή να την εκπροσωπήσει στο Μεσολόγγι άλλαξε την ημερομηνία των εισιτηρίων επιστροφής του για να είναι παρών.
Ωστόσο φθάνοντας στην Ελλάδα ενημερώθηκε ότι είχε φθάσει μήνυμα στον Πρόεδρο της Βουλής που έλεγε ότι ο κ. Σαλμάς είναι ανεπιθύμητος, οπότε δεν παραβρέθηκε στις εκδηλώσεις του Σαββάτου και της Κυριακής.
Φαίνεται πάντως ότι και ο ίδιος είχε πάρει την απόφαση να αντιμετωπίσει τους Μεσολογγίτες που όπως γνωρίζουμε είναι δικαίως αγανακτισμένοι για το θέμα του Πρωτοδικείου.
Σήμερα πάντως ο κ. Σαλμάς αναμένεται να μιλήσει στην Βουλή κατά την συζήτηση του Δικαστικού χάρτη που έχει ξεκινήσει από το πρωί και θα έχει ενδιαφέρον να δούμε και την δική του θέση.
Τα μέλη του, οι ευρωβουλευτές εκλέγονται απευθείας από τους πολίτες για μία 5ετία. Κατά τη νέα, την 10η Κοινοβουλευτική Περίοδο (2024-2029), το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα απαρτίζεται από 720 ευρωβουλευτές, οι οποίοι θα εκλεγούν από τις ευρωεκλογές που θα πραγματοποιηθούν σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ από τις 6 έως τις 9 Ιουνίου.
Οι ευρωβουλευτές μοιράζουν τον χρόνο τους ανάμεσα στην εκλογική περιφέρειά τους, στο Στρασβούργο, όπου διεξάγονται 12 σύνοδοι της ολομέλειας κάθε έτος (εκτός από τον Αύγουστο), και στις Βρυξέλλες, όπου συμμετέχουν σε πρόσθετες συνόδους, καθώς και σε συνεδριάσεις των επιτροπών και των πολιτικών ομάδων τους.
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο: Ο ελάχιστος αριθμός ευρωβουλευτών ανά κράτος είναι 6 και ο μέγιστος 96
Μετά την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ την 1η Φεβρουαρίου 2020, η σύνθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου άλλαξε, καθώς ο αριθμός τους μειώθηκε από 751 σε 705. Τότε, από τις 73 έδρες που κατείχε το Ην. Βασίλειο, οι 27 αναδιανεμήθηκαν σε άλλα κράτη μέλη (Ιρλανδία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Πολωνία, Ρουμανία, Ολλανδία, Σουηδία, Αυστρία, Δανία, Σλοβακία, Φινλανδία, Κροατία και Εσθονία).
Ωστόσο, λόγω των δημογραφικών αλλαγών στην ΕΕ, το 2023, το Συμβούλιο της ΕΕ αποφάσισε, με τη σύμφωνη γνώμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, να αυξήσει τον αριθμό των εδρών σε 720 (+15) για την επόμενη Κοινοβουλευτική Περίοδο (2024-2029).
Να σημειωθεί ότι η νομοθεσία της ΕΕ επιτρέπει ως μέγιστο αριθμό του 750 ευρωβουλευτές, συν τον Πρόεδρο, και ότι ο αριθμός των εδρών ανά χώρα αποφασίζεται πριν από τις ευρωπαϊκές εκλογές. Στην κατανομή των εδρών λαμβάνεται υπόψη το μέγεθος του πληθυσμού των κρατών μελών, καθώς και η ανάγκη για ένα ελάχιστο επίπεδο εκπροσώπησης για τους ευρωπαίους πολίτες από μικρότερες χώρες. Αυτή η αρχή της «φθίνουσας αναλογικότητας», η οποία κατοχυρώνεται στη Συνθήκη για την ΕΕ, σημαίνει ότι, ενώ οι μικρότερες χώρες έχουν λιγότερους βουλευτές από τις μεγαλύτερες χώρες, οι ευρωβουλευτές από μεγαλύτερες χώρες αντιπροσωπεύουν περισσότερους ανθρώπους από τους ομολόγους τους από τις μικρότερες χώρες. Πάντως, ο ελάχιστος αριθμός ευρωβουλευτών ανά χώρα είναι έξι και ο μέγιστος είναι 96.
Έτσι, μετά τις ευρωεκλογές του Ιουνίου, η Γαλλία, η Ισπανία και η Ολλανδία θα λάβουν δύο επιπλέον έδρες, ενώ η Αυστρία, το Βέλγιο η Δανία, η Ιρλανδία, η Λετονία, η Πολωνία, η Σλοβακία, η Σλοβενία και η Φινλανδία θα λάβουν από μία επιπλέον έδρα. Συγκεκριμένα, λοιπόν, οι έδρες ανά κράτος μέλος μετά τις ευρωεκλογές του Ιουνίου έχουν οριστεί ως εξής: Γερμανία 96, Γαλλία 81, Ιταλία 76, Ισπανία 61, Πολωνία 53, Ρουμανία 33, Ολλανδία 31, Βέλγιο 22, Ελλάδα, Τσεχία, Σουηδία, Πορτογαλία και Ουγγαρία από 21, Αυστρία 20, Βουλγαρία 17, Δανία, Φινλανδία, Σλοβακία από 15, Ιρλανδία 14, Κροατία 12, Λιθουανία 11, Σλοβενία και Λετονία από 9, Εσθονία 7 και Κύπρος Μάλτα και Λουξεμβούργο από 6.
Οι βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εκπροσωπούν όλους τους ευρωπαίους πολίτες. Κάθε βουλευτής έχει το δικαίωμα να μιλά στην επίσημη γλώσσα της επιλογής του/της, ενώ τα κοινοβουλευτικά έγγραφα δημοσιεύονται σε όλες τις 24 επίσημες γλώσσες της ΕΕ.
Οι πολιτικές ομάδες και η σύνθεσή τους
Οι ευρωβουλευτές δεν οργανώνονται βάση την εθνικότητά τους, αλλά βάση την πολιτική τους τοποθέτηση. Έτσι, αμέσως μετά την εκλογή τους θα ενταχθούν σε μία από τις πολιτικές ομάδες που θα συγκροτηθούν αμέσως μετά τις ευρωεκλογές και θα ανακοινωθούν στον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κατά την πρώτη συνεδρίαση της Ολομέλειας του Σώματος, η οποία έχει προγραμματιστεί για τις 16-19 Ιουλίου. Μπορεί, όμως, κάποιοι ευρωβουλευτές να μην το πράξουν, οπότε πλέον θα ανήκουν στους «Μη Εγγεγραμμένους», όπως αποκαλούνται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Κατά την τελευταία κοινοβουλευτική περίοδο (2019-2024), είχαν συγκροτηθεί επτά (7) πολιτικές ομάδες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Βάσει της πολιτικής τους δύναμης, η κατάταξή τους έχει ως εξής: ΚΟ τoυ Ευρωπαϊκoύ Λαϊκoύ Κόμματoς (ΕΛΚ-Χριστιαvoδημoκράτες) (https://www.eppgroup.eu/), Ομάδα της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών (https://www.socialistsanddemocrats.eu/), Renew Europe Group (https://www.reneweuropegroup.eu/), Ομάδα τωv Πρασίvωv/Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία (https://www.greens-efa.eu/en/), Ομάδα των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών (ECR) (https://ecrgroup.eu/), Ομάδα Ταυτότητας και Δημοκρατίας (ID) (https://www.idgroup.eu/) και Ομάδα της Αριστεράς στο ΕK-GUE/NGL (https://left.eu/).
Οι πολιτικές ομάδες συγκροτούνται αμέσως μετά τις ευρωεκλογές και για να σχηματιστεί απαιτείται η συμμετοχή τουλάχιστον 23 βουλευτών που πρέπει να εκπροσωπούν τουλάχιστον το ένα τέταρτο του συνόλου των κρατών μελών. Ωστόσο, πολιτικές ομάδες μπορούν να συγκροτηθούν και αργότερα κατά τη διάρκεια της 5ετίας.
Με τη σύσταση μιας ομάδας, ειδοποιείται ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου μέσω δήλωσης στην οποία ορίζεται η ονομασία της ομάδας, τα μέλη της και το προεδρείο της, καθώς και για την πολιτική δήλωση, η οποία καθορίζει τους στόχους της ομάδας.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν χρειάζεται κανονικά να εκτιμήσει την πολιτική συγγένεια των μελών μιας πολιτικής ομάδας. Όταν οι ευρωβουλευτές σχηματίζουν την ομάδα, αποδέχονται εξ ορισμού ότι έχουν συγγενή πολιτική τοποθέτηση. Μόνον εφόσον οι ενδιαφερόμενοι βουλευτές δεν το αποδέχονται, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να εκτιμήσει εάν η συγκρότηση της ομάδας είναι σύμφωνη με τις διατάξεις του Κανονισμού (του ΕΚ). Η ένταξη ενός ευρωβουλευτή σε περισσότερες από μία πολιτικές ομάδες απαγορεύεται.
Κάθε πολιτική ομάδα μεριμνά για την εσωτερική της οργάνωση ορίζοντας έναν/μια πρόεδρο (ή, σε ορισμένες ομάδες, δύο συμπροέδρους), ένα προεδρείο και μια γραμματεία. Πριν από κάθε ψηφοφορία στην ολομέλεια, οι πολιτικές ομάδες εξετάζουν τις εκθέσεις των κοινοβουλευτικών επιτροπών και υποβάλλουν τροπολογίες. Η θέση κάθε πολιτικής ομάδας αποφασίζεται έπειτα από συζήτηση στους κόλπους της ομάδας, ενώ οι ευρωβουλευτές δεν μπορούν να υποχρεωθούν να δώσουν συγκεκριμένη ψήφο.
Συγκεκριμένα, για τις θέσεις που κάθονται οι ευρωβουλευτές στην αίθουσα συνεδριάσεων, αποφασίζονται βάσει της πολιτικής τους τοποθέτησης, από τα αριστερά προς τα δεξιά, έπειτα από συμφωνία μεταξύ των προέδρων των ομάδων. Οι επικεφαλής των πολιτικών ομάδων (πρόεδροι ή συνπρόεδροι) κάθονται πάντοτε στην πρώτη σειρά του ημικυκλίου είτε συνεδριάζουν στις Βρυξέλλες είτε στο Στρασβούργο.
Οι 20 μόνιμες επιτροπές και η σύνθεσή τους
Το πολιτικό και νομοθετικό έργο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου διεξάγεται από είκοσι μόνιμες επιτροπές και τέσσερις υποεπιτροπές, κάθε μία από τις οποίες εκλέγει έναν/μία πρόεδρο και έως τέσσερις αντιπροέδρους. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μπορεί, επίσης, να συστήνει προσωρινές επιτροπές για ειδικά ζητήματα και εξεταστικές επιτροπές για τη διερεύνηση παραβάσεων ή περιπτώσεων κακής εφαρμογής του κοινοτικού δικαίου.
Στην αρχή της νέας κοινοβουλευτικής περιόδου, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποφασίζει ποιοι βουλευτές θα συμμετάσχουν σε ποιες επιτροπές βάσει των προτιμήσεων που εκφράζουν, αλλά πρέπει ταυτόχρονα σε κάθε επιτροπή να αντικατοπτρίζεται και η συνολική πολιτική σύνθεση της ολομέλειας του ΕΚ.
Οι επιτροπές διαδραματίζουν αποφασιστικό ρόλο στη χάραξη πολιτικής, καθώς είναι αρμόδιες για την προετοιμασία των θέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ιδίως όσον αφορά νέες νομοθετικές προτάσεις. Περιληπτικά, οι επιτροπές τροποποιούν τις νομοθετικές προτάσεις μέσω της υιοθέτησης εκθέσεων, υποβάλλουν τροπολογίες στην ολομέλεια και ορίζουν διαπραγματευτικές ομάδες για την πραγματοποίηση των συνδιαλλαγών με το Συμβούλιο της ΕΕ. Επίσης, υιοθετούν εκθέσεις πρωτοβουλίας, διοργανώνουν ακροάσεις ειδημόνων και ελέγχουν το έργο των άλλων θεσμών και οργάνων της ΕΕ. Οι συνεδριάσεις των επιτροπών είναι δημόσιες και μεταδίδονται μέσω του διαδικτύου.
Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να αντλήσετε στην ειδική ιστοσελίδα στα ελληνικά στον ιστότοπο του ΕΚ στον παρακάτω σύνδεσμο: https://www.europarl.europa.eu/committees/el/home
Οι 45 αντιπροσωπείες με δραστηριότητα σε ολόκληρο τον πλανήτη
Οι αντιπροσωπείες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι επίσημες ομάδες βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που διατηρούν και εμβαθύνουν τις σχέσεις του ΕΚ με κοινοβούλια, περιφέρειες και οργανισμούς τρίτων χωρών. Λειτουργούν δηλαδή ως ο πρωταρχικός σύνδεσμος του ΕΚ με άλλα νομοθετικά όργανα, ενώ σε συνεργασία με τις επιτροπές του και τους ευρωβουλευτές, ασκούν κοινοβουλευτική διπλωματία μέσω τακτικών συζητήσεων, προωθώντας την ΕΕ εν γένει και ενθαρρύνουν τους εταίρους να σεβαστούν τις αξίες και τα συμφέροντα της Ένωσης.
Συνολικά, λειτουργούν 45 αντιπροσωπείες και διαχωρίζονται σε αντιπροσωπείες σε επίσημες διακοινοβουλευτικές επιτροπές, σε αντιπροσωπείες σε πολυμερείς κοινοβουλευτικές συνελεύσεις και αντιπροσωπείες για τις σχέσεις με άλλη χώρα ή ομάδα.
Επισκεφτείτε την ειδική ιστοσελίδα στα ελληνικά στον ιστότοπο του ΕΚ στον παρακάτω σύνδεσμο: https://www.europarl.europa.eu/delegations/el/home
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο: Η ολομέλεια του, πώς λειτουργεί και το νομοθετικό και πολιτικό έργο
Η συνεδρίαση της ολομέλειας αντιπροσωπεύει την ολοκλήρωση του νομοθετικού έργου που συντελείται στις κοινοβουλευτικές επιτροπές και στις πολιτικές ομάδες. Η συνεδρίαση ολομέλειας είναι επίσης ο χώρος όπου οι αντιπρόσωποι των πολιτών της ΕΕ, οι ευρωβουλευτές, συμμετέχουν στην κοινοτική λήψη αποφάσεων και προβάλλουν την άποψή τους απέναντι στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στο Συμβούλιο της ΕΕ (υπουργοί κρατών μελών).
Με το πέρασμα των χρόνων, το ΕΚ έχει ενισχύσει το ρόλο του και από απλό φόρουμ συζήτηση και συμβουλευτικό όργανο, κατόρθωσε να συναποφασίζει ισότιμα με το Συμβούλιο της ΕΕ για σχεδόν τα ¾ της κοινοτικής νομοθεσίας.
Στις συνεδριάσεις της ολομέλειας προεδρεύει ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο οποίος επικουρείται στο έργο αυτό από τους 14 αντιπροέδρους. Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης δίνει το λόγο στους ευρωβουλευτές και φροντίζει για την καλή διεξαγωγή των συζητήσεων, διευθύνει τις ψηφοφορίες, οι οποίες είναι ενίοτε παρατεταμένες και πολύπλοκες, ενώ οι δηλώσεις του/της κατά την έναρξη της ολομέλειας έχουν πολιτική βαρύτητα, καθώς το ΕΚ παρακολουθεί την επικαιρότητα και τις εξελίξεις σε όλα κράτη μέλη της ΕΕ.
Ωστόσο, οι πολιτικές ομάδες είναι αυτές που αποφασίζουν ποια θέματα θα εξεταστούν σε συνεδρίαση ολομέλειας, ενώ μπορούν επίσης να υποβάλλουν τροπολογίες στις εκθέσεις που ψηφίζονται από την ολομέλεια και έχουν κατατεθεί από τις επιτροπές.
Η ημερήσια διάταξη καθορίζεται με ακρίβεια από τη Διάσκεψη των Προέδρων των Πολιτικών Ομάδων, γεγονός κατανοητό και αποδεκτό από όλους λόγω και του μεγάλου αριθμού των συμμετεχόντων (720 ευρωβουλευτές). Όμως, η Διάσκεψη των Προέδρων των Επιτροπών (απαρτίζεται από τους προέδρους όλων των μόνιμων ή προσωρινών κοινοβουλευτικών επιτροπών) μπορεί να διατυπώνει συστάσεις προς τη Διάσκεψη των Προέδρων όσον αφορά τις εργασίες των επιτροπών και την κατάρτιση της ημερήσιας διάταξης.
Στις συνεδριάσεις της ολομέλειας συμμετέχουν αντιπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Συμβουλίου της ΕΕ με στόχο να διευκολύνουν τη συνεργασία των θεσμικών οργάνων στο πλαίσιο της διαδικασίας λήψης αποφάσεων. Εάν αυτό ζητηθεί, οι αντιπρόσωποι των δύο θεσμικών οργάνων προβαίνουν σε δηλώσεις ή απαντούν για τη δραστηριότητα των θεσμικών οργάνων τους, απαντώντας σε ερωτήσεις που τους θέτουν οι ευρωβουλευτές.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συνέρχεται σε ολομέλεια κάθε μήνα (πλην Αυγούστου) στο Στρασβούργο, από Δευτέρα έως Πέμπτη, ενώ πρόσθετες περίοδοι συνόδου διεξάγονται στις Βρυξέλλες.
Το νομοθετικό και μη νομοθετικό έργο και η διαδικασία του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού
Μόνο τα κείμενα που έχουν ψηφιστεί από την ολομέλεια και οι γραπτές δηλώσεις που έχουν προσυπογραφεί από την πλειοψηφία των μελών του αποτελούν επίσημες πράξεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Οι πράξεις αυτές αφορούν διάφορα είδη κειμένων, ανάλογα με το εξεταζόμενο θέμα και την εφαρμοζόμενη νομοθετική διαδικασία.
Οι νομοθετικές εκθέσεις είναι τα κείμενα που εξετάζονται από το ΕΚ στο πλαίσιο διάφορων κοινοτικών νομοθετικών διαδικασιών: συνήθης νομοθετική διαδικασία (συναπόφαση), σύμφωνη γνώμη και διαβούλευση. Επισημαίνεται ότι μόνο η συνήθης νομοθετική διαδικασία δίνει στο ΕΚ ρόλο νομοθέτη σε βάση ισοτιμίας με το Συμβούλιο της ΕΕ. Ως εκ τούτου, ορισμένες κοινοβουλευτικές εκθέσεις έχουν μεγαλύτερη νομοθετική «βαρύτητα» από άλλες.
Αρχικά, η Συνθήκη της Ρώμης, του 1957, ανέθετε στο Κοινοβούλιο συμβουλευτικό ρόλο στη νομοθετική διαδικασία και έτσι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε και το Συμβούλιο της ΕΕ ενέκρινε τις νομοθετικές πράξεις. Με την Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη (1986) και, στη συνέχεια, με τις Συνθήκες του Μάαστριχτ, του Άμστερνταμ, της Νίκαιας και της Λισαβόνας διευρύνθηκαν διαδοχικά οι αρμοδιότητες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Το ΕΚ μπορεί τώρα να συν-νομοθετεί ισότιμα με το Συμβούλιο στη μεγάλη πλειονότητα των τομέων με την αποκαλούμενη συνήθη νομοθετική διαδικασία (πρώην συναπόφαση), ενώ η διαβούλευση έγινε ειδική νομοθετική (ή και μη νομοθετική) που χρησιμοποιείται σε περιορισμένο αριθμό περιπτώσεων. Η διαδικασία αυτή εφαρμόζεται τώρα σε περιορισμένο αριθμό νομοθετικών τομέων, όπως οι εξαιρέσεις της εσωτερικής αγοράς και το δίκαιο του ανταγωνισμού.
Η διαδικασία συναπόφασης καθιερώθηκε με η Συνθήκη του Μάαστριχτ για την ΕΕ (1992), ενώ με τη Συνθήκη του Άμστερνταμ (1999) διευρύνθηκε και έγινε πιο αποτελεσματική. Με τη Συνθήκη της Λισαβόνας, που τέθηκε σε ισχύ την 1η Δεκεμβρίου 2009, μετονομάστηκε σε συνήθη νομοθετική διαδικασία και έγινε η βασική νομοθετική διαδικασία στο σύστημα λήψης αποφάσεων της ΕΕ.
Η συνήθης νομοθετική διαδικασία θέτει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο ίδιο επίπεδο με το Συμβούλιο της ΕΕ σε ευρύ φάσμα τομέων (για παράδειγμα οικονομική διακυβέρνηση, μετανάστευση, ενέργεια, μεταφορές, περιβάλλον, προστασία των καταναλωτών, κ.λπ.).
Καθ' όλη τη διάρκεια της νομοθετικής διαδικασίας, η Επιτροπή στηρίζει τους συννομοθέτες παρέχοντας τεχνικές εξηγήσεις και αναλαμβάνοντας τον ρόλο του ουδέτερου διαμεσολαβητή και του παράγοντα διευκόλυνσης κατά τη διάρκεια των διοργανικών διαπραγματεύσεων.
Η διαδικασία της έγκρισης, που ήταν παλαιότερα γνωστή ως διαδικασία σύμφωνης γνώμης, εισήχθη με την Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη του 1986 σε δύο τομείς: τις συμφωνίες σύνδεσης και τις συμφωνίες προσχώρησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το πεδίο εφαρμογής της διαδικασίας αυτής επεκτάθηκε με όλες τις μεταγενέστερες τροποποιήσεις των Συνθηκών.
Ως μη νομοθετική διαδικασία, συνήθως εφαρμόζεται στην κύρωση ορισμένων συμφωνιών τις οποίες διαπραγματεύεται η Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ εφαρμόζεται επίσης σε περίπτωση σοβαρών παραβιάσεων των θεμελιωδών δικαιωμάτων δυνάμει του άρθρου 7 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ) καθώς και όσον αφορά την προσχώρηση νέων κρατών μελών στην ΕΕ ή τις διευθετήσεις για αποχώρηση από την ΕΕ. Ως νομοθετική διαδικασία, χρησιμοποιείται επίσης για την έκδοση νέας νομοθεσίας καταπολέμησης των διακρίσεων, ενώ παρέχει τώρα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δικαίωμα αρνησικυρίας όταν εφαρμόζεται η επικουρική γενική νομική βάση σύμφωνα με το άρθρο 352 ΣΛΕΕ.
Κατά τη διαδικασία της διαβούλευσης, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μπορεί να εγκρίνει ή να απορρίψει νομοθετική πρόταση, ή να ζητήσει τροποποιήσεις. Το Συμβούλιο δεν δεσμεύεται νομικά να λάβει υπόψη τη γνώμη του ΕΚ αλλά, σύμφωνα με τη νομολογία του Δικαστηρίου, δεν μπορεί να αποφασίσει χωρίς να έχει λάβει τη γνώμη αυτή.
Η διαδικασία του προϋπολογισμού. Το ΕΚ και το Συμβούλιο της ΕΕ συναποτελούν την αρμόδια για τον προϋπολογισμό αρχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που κάθε χρόνο καθορίζει τις δαπάνες και τα έσοδα της Ένωσης.
Οι μη νομοθετικές εκθέσεις εκπονούνται από το ΕΚ με δική του πρωτοβουλία, στο πλαίσιο της αρμόδιας κοινοβουλευτικής επιτροπής. Εγκρίνοντας τα κείμενα αυτά, το ΕΚ απευθύνεται στα άλλα ευρωπαϊκά θεσμικά ή επικουρικά όργανα, στις εθνικές κυβερνήσεις, ή ακόμη σε τρίτες χώρες, για να επιστήσει την προσοχή τους σε ένα συγκεκριμένο θέμα και να τα ωθήσει να λάβουν θέση. Μολονότι δεν έχουν νομοθετική ισχύ, οι πρωτοβουλίες αυτές βασίζονται σε μια κοινοβουλευτική νομιμοποίηση που μπορεί να παρακινήσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να διατυπώσει προτάσεις, καθώς της ανήκει η νομοθετική πρωτοβουλία. Το δικαίωμα νομοθετικής πρωτοβουλίας χορηγείται αρχικά από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και ακόμη περισσότερο με τη Συνθήκη της Λισαβόνας.
Βεβαίως, έχουν θεσπιστεί και άλλες διαδικασίες που εφαρμόζονται στους κόλπους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σε συγκεκριμένα πεδία δράσης, π.χ. γνωμοδότηση σύμφωνα με το Άρθρο 140 της Συνθήκης για τη λειτουργία της ΕΕ (Νομισματική Ένωση), διαδικασίες σχετικές με τον κοινωνικό διάλογο, διαδικασίες σχετικά με την εξέταση των εθελοντικών συμφωνιών, την Κωδικοποίηση νομοθεσίας, τα εκτελεστικά μέτρα και κατ’ εξουσιοδότηση πράξεις κ.ά.
Ένας αποτελεσματικός και χωρίς δεσμεύσεις τρόπος άθλησης είναι το τρέξιμο. Μπορείτε εσείς να αποφασίσετε την ώρα, τη διάρκεια και το μέρος που θα γυμναστείτε. Επίσης, η άθληση σε εξωτερικό χώρο συχνά προσφέρει ευεξία και λειτουργεί σαν αγχολυτικό. Αν επιλέξετε να γυμναστείτε μόνοι σας και χωρίς τη συμβουλή ενός πιστοποιημένου γυμναστή υπάρχουν αρκετά πράγματα που θα πρέπει να προσέξετε. Η ένδυση και η υπόδηση είναι δύο πολύ σημαντικά στοιχεία για τη γυμναστική σας εμπειρία. Στο άρθρο που ακολουθεί, έχουμε συγκεντρώσει τους λόγους για τους οποίους θα πρέπει να επιλέξετε τα κατάλληλα ρούχα και παπούτσια για το τρέξιμό σας.
Η επιλογή των σωστών παπουτσιών, παίζει καθοριστικό ρόλο και στην επίδοση σας αλλά και στο τελικό αποτέλεσμα. Σε είδη εκγύμνασης όπως είναι το τρέξιμο, όπου όλη η κίνηση προέρχεται από τα πόδια και αυτά είναι ο κύριος μηχανισμός υποστήριξης του σώματος, τα παπούτσια που θα επιλέξετε θα πρέπει να πληρούν αντίστοιχες προδιαγραφές. Επιλέξτε αθλητικά παπούτσια που είναι κατασκευασμένα ώστε να απορροφούν τους κραδασμούς και να βοηθούν το πόδι να κάνει σωστό βηματισμό. Ένα λάθος παπούτσι μπορεί να προκαλέσει πόνο στο γόνατο και τη μέση.
Επίσης θα πρέπει να επιλέξετε ένα παπούτσι που να επιτρέπει στο πόδι να αναπνέει ώστε να αποφύγετε την έντονη εφίδρωση και τις οσμές. Αν παρατηρείτε έντονη οσμή μετά το πέρας της γυμναστικής σας καλό είναι να φροντίσετε για τον καλό αερισμό των παπουτσιών σας και να προμηθευτείτε ένα αποσμητικό ποδιών.
Τα ρούχα αποτελούν επίσης έναν αρκετά σημαντικό παράγοντα για να έχετε ένα σωστό και ευχάριστο αποτέλεσμα. Αρχικά, θα πρέπει να επιλέξετε ρούχα από άνετα υφάσματα, τα οποία να μην περιορίζουν τις κινήσεις και να είναι κατάλληλα για τρέξιμο. Προτιμήστε ρούχα από υλικά όπως το βαμβάκι που απορροφά τον ιδρώτα ή υφάσματα κατασκευασμένα ειδικά για αθλήματα όπως το τρέξιμο που υπάρχει έντονη εφίδρωση. Όταν γυμνάζεστε σε εξωτερικό χώρο και κυρίως τις πιο κρύες μέρες του έτους, είναι σημαντικό να επιλέγετε υφάσματα τα οποία θα στεγνώνουν πιο γρήγορα και δε θα κινδυνέψετε να αρρωστήσετε.
Άστραψε και βρόντηξε η βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής Χριστίνα Σταρακά στη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης για τον νέο δικαστικό χάρτη της χώρας.
Με την τροπολογία που κατέθεσε χθες βράδυ ανά χείρας και σε ασυνήθιστα υψηλούς τόνους απευθυνόμενη προς τον Υπουργό κ. Φλωρίδη, τον κάλεσε να την κάνει δεκτή. «Πράττοντας το καθήκον μου απέναντι στο δίκαιο της ιδιαίτερης πατρίδας μου πήρα την απόφαση και την πρωτοβουλία και κατέθεσα εμπρόθεσμα τροπολογία, για την οποία περιμένω απάντηση τώρα από εσάς και με την οποία ζητώ να υπάρχουν 2 αυτόνομα κεντρικά πρωτοδικεία στην Αιτωλοακαρνανία σε Αγρίνιο και Μεσολόγγι. Παράλληλα, ζητώ από όλους τους βουλευτές του νομού να τη στηρίξουν. Γιατί εδώ θα ζυγιστούμε όλοι».
Όπως σημείωσε χαρακτηριστικά: «Δεν είμαι κυβερνητική βουλευτής να έχω την δύναμη να επηρεάσω τον εκάστοτε υπουργό στις αποφάσεις του, έχω όμως τη δύναμη ψυχής και την ενσυναίσθηση του καθήκοντος να υποστηρίξω μέχρι τέλος το δίκιο για την Αιτωλοακαρνανία».
«Είναι ζήτημα αξιοπρέπειας απέναντι σε μία από τις φτωχότερες Π.Ε. της χώρας, που χρειάζεται στήριξη από την Πολιτεία. Είναι ζήτημα κοινωνικής ειρήνης, για να πάψει επιτέλους ο εμφύλιος πόλεμος που ξέσπασε με ευθύνη σας στη λογική του «διαίρει και βασίλευε» ανάμεσα στις πόλεις μας» συμπλήρωσε.
Ξεκινώντας την ομιλίας της εξάλλου η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ δήλωσε πως το επίμαχο νομοθέτημα βάζει ταφόπλακα στα δικαστήρια, στις τοπικές κοινωνίες, στον μέσο μαχόμενο δικηγόρο, στο δικαίωμα του πολίτη για εξυπηρέτηση σε δικαστικές υποθέσεις. Ενώ χαρακτήρισε τον Υπουργό Δικαιοσύνης κ. Φλωρίδη ολετήρα του θεσμού των ειρηνοδικείων, υπεύθυνο του κλεισίματος υγιών δικαστικών δομών και τον άνθρωπο που δημιούργησε ένα μπάχαλο στον χώρο της Δικαιοσύνης. «Το Υπουργείο υιοθετεί άκριτα κάποιες συστάσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας, παντελώς άσχετες με τη νομική πραγματικότητα της χώρας μας, νομοθετώντας απλώς για να εισπράξει χρήματα από το Ταμείο Ανάκαμψης. Να πάρουμε τα λεφτά και όπου βγει. Αλλά έχετε καταντήσει γενικότερα, κύριοι της κυβέρνησης, την Ελλάδα χώρα του «Πάμε και όπου βγει».
Όπως υπενθύμισε άλλωστε, η αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου αποκαλύπτει τις πραγματικές στοχεύσεις της κυβέρνησης, όταν αναφέρει πως η αποτελεσματικότητα του δικαστικού συστήματος βελτιώνει την εμπιστοσύνη των επενδυτών και των επιχειρηματιών στο οικονομικό περιβάλλον της χώρας. «Είναι σαφές λοιπόν πως το νομοσχέδιο εξυπηρετεί τις ανάγκες των επενδυτών και των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων».
Κλείνοντας την ομιλία της, δήλωσε: «Για εμάς στο ΠΑΣΟΚ, άξονας θα είναι πάντα η ορθή απονομή του δικαίου, δίπλα σε όλους τους φορείς που υπερασπίζονται το δικαίωμα του απλού πολίτη στην εξυπηρέτησή του σε δικαστικές υποθέσεις».
Μπορείτε να παρακολουθήσετε ολόκληρη την ομιλία εδώ.