Προβολή άρθρων κατά ημερομηνία: Πέμπτη, 18 Ιουνίου 2020

γράφει ο Κώστας Βενιζέλος

Κρίσιμη και αρκούντως σημαντική  θεωρείται η επίσκεψη του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Δένδια στο Κάιρο. Η μετάβαση στην αιγυπτιακή πρωτεύουσα συνδέεται με τις προσπάθειες της ελληνικής διπλωματίας  να αποκρούσει την τουρκική επιθετικότητα και να διεμβολίσει το τουρκολιβυκό μνημόνιο.

Πρόκειται για κινήσεις που στόχο έχουν να ανατρέψουν τις τουρκικές επεκτατικές επιδιώξεις. Πόσο εφικτό είναι τούτο θα διαφανεί στη συνέχεια, στους επόμενους μήνες.

Από τα όσα μεταδίδονται, βασικός στόχος της Αθήνας είναι ο καθορισμός ΑΟΖ με την Αίγυπτο. Είναι τούτο εφικτό σε αυτή τη φάση; Είναι σαφές πως υπάρχουν δυσκολίες, οι οποίες φαίνεται να μην επιτρέπουν τη σύναψη συμφωνίας οριοθέτησης  ΑΟΖ σε αυτή τη φάση.

Χωρίς αυτό να ακουστεί από επίσημα χείλι στην Ελλάδα, ένα από τα σενάρια που φαίνεται να εξετάζεται είναι η μερική οριοθέτηση ΑΟΖ, η τμηματική, μεταξύ των δυο χωρών. Ας ελπίσουμε πως αυτό το σενάριο δεν θα επιβεβαιωθεί.

Την περασμένη Δευτέρα είχα γράψει τα εξής:

«Είναι σαφές πως εάν η Ελλάδα προχωρήσει σε τμηματική συμφωνία με την Αίγυπτο για ΑΟΖ, αυτό θα σημαίνει πως εγκαταλείπει την Κύπρο. Αυτό σημαίνει πως εγκαταλείπει το χώρο που ενώνει τα δυο κράτη. Κι αυτό γιατί δεν θέλει να προκαλέσει την Τουρκία. Θα πρόκειται για μια κίνηση αυτοχειρίας για τον ελληνισμό, μια ενέργεια προσαρμογής στις αξιώσεις της κατοχικής δύναμης.»

Ο κατ΄εξοχή γνώστης των θεμάτων αυτών, εξ ου και δικαίως χαρακτηρίζεται «πατέρας της ελληνικής ΑΟΖ», Θεόδωρος Καρυώτης, έγραψε (https:hellasjournal.com/)  επί τούτου τα εξής:

«Οι δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός θέλει να κάνει τμηματική οριοθέτηση με την Αίγυπτο, κάτι που, όπως γνωρίζετε, δεν επιτρέπει η UNCLOS. Λένε, επίσης, ότι θα αγνοηθεί η θάλασσα ανατολικά του 28ουπαράλληλου που σημαίνει τον θάνατο της ΑΟΖ του μαρτυρικού νησιού σας».

Ανέφερε και κάτι άλλο, εξίσου σημαντικό:

«Η Ελλάδα, πρόσφατα, διαφήμισε ότι η συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ιταλία είναι βασισμένη στην UNCLOS που δεν είναι απολύτως σωστό και τώρα προσπαθεί να κάνει μια οριοθέτηση με την Αίγυπτο παραβιάζοντας το Δίκαιο της Θάλασσας που δεν επιτρέπει τμηματική οριοθέτηση ΑΟΖ. Είναι επίσης πασιφανές ότι δεν επιτρέπει την τμηματική ανακήρυξη ΑΟΖ και την τμηματική επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης.»

Το θέμα της τμηματικής συμφωνίας δεν… έπεσε από τον ουρανό. Είναι σενάριο που εξετάζεται και προφανώς συνδέεται με το άγχος να υπάρξει αποτέλεσμα το συντομότερο. Είναι σαφές πως η Ελλάδα κάνει κινήσεις, που θεωρούνται σπασμωδικές καθώς θέλει να προλάβει τουρκικές κινήσεις. Αυτές, όμως, οι κινήσεις, δυστυχώς,  δεν φαίνεται πλέον να μπορούν να σταματήσουν την κατοχική Τουρκία.

ΣΗΜ: Και ενώ στην Ελλάδα αναπτύσσεται η θεωρία της τμηματικής συμφωνίας, κυρίως από εκείνους που θεωρούν πως η Κύπρος  είναι μακριά, τέτοιες απόψεις εκφράζονται και στη Λευκωσία. Ο τέως υπουργός Εξωτερικών, Γιαννάκης Κασουλίδης, ερωτηθείς από το «Σίγμα» για τη προοπτική μιας συμφωνίας οριοθέτησης ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου, απάντησε ότι θα μπορούσε να γίνει τμηματική συμφωνία και να αφήσει το κομμάτι του Καστελόριζου έξω, παρά να μην υπάρξει καμιά συμφωνία.

pronews.gr

photo credits: apopseis.gr

γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου

Ήταν να μη γίνει η αρχή. Ήταν να μην ανοίξει η Κερκόπορτα της προδοσίας. Η κατάπτυστη ''συμφωνία των Πρεσπών'' δεν ήταν ό,τι πολυτιμότερο δώσαμε, ως φαίνεται. Δεν ικανοποίησε στον βαθμό που θα έπρεπε τον ενδοτικό οίστρο μερίδας ''Συγκλητικών'' τη πολιτικής μας ζωής και εκπροσώπων της ''πεφωτισμένης'' ελληνικής διανόησης.

Η αναγνώριση ''μακεδονικού'' κράτους και ''μακεδονικής'' (κι όχι ''βορειομακεδονικής'') γλώσσας και ταυτότητας - που ήταν το ιδεατό των εθνικών στόχων των Σκοπιανών - δεν ήταν όλα τα ''άγια'' που εκχωρήσαμε τοις κυσί, για να ζητούν 'σήμερα' οι... ρεαλιστές της πολιτικής και οι ''συστημικοί'' διεθνολόγοι, πανεπιστημιακοί και, εν γένει, ''πεφωτισμένοι της διανόησης''  ''να δώσουμε κάτι από Αιγαίο στην Τουρκία''...

Η μετεκλογική προπαγάνδα της Νέας Δημοκρατίας, που συνοδεύτηκε απ' την ''μεγαλειώδη'' πολιτική κυβίστηση του αρχηγού της (σε σχέση με όσα έλεγε προεκλογικά για το θέμα) πέρασε τελικά στον λαό, που χώνεψε συν τω χρόνω το πειστικοφανές ψέμα τους, το οποίο ακινητοποίησε αρχικά και στη συνέχεια απέκρυψε την αλήθεια, μαζί με τις συνακόλουθες ''αλυτρωτικές'' εκπλήξεις που μας επιφυλάσσει αυτή για το μέλλον...

Πέρασε στον λαό, δυστυχώς, ότι ''η συμφωνία δεν μπορεί να αλλάξει, να αντικατασταθεί και να ακυρωθεί''. Πέρασε στον λαό, δυστυχώς, ότι όσα απόρρητα έγγραφα, επιστολές και άλλο αποδεικτικό υλικό έβγαλε προς τα έξω η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ απ' τα αρχεία του κράτους, ήταν αληθινά και πιστοποιούσαν πράγματι Οτι το αναπόφευκτο ήταν προειλημμένο. Ότι ήταν, δηλαδή, ''διακομματικά'' αποδεκτή η απόφαση παράδοσης των ''αγίων'' μας ''τοις κυσί'' των Σκοπίων.

Το ερώτημα πλέον που τίθεται στον ελληνικό λαό και κρύβει μομφή για τον ίδιο είναι το εξής:

 - Πώς, ενώ είχε τεκμήρια προδοσίας στα χέρια του, έπεσε πάλι θύμα της ευπιστίας του απέναντι σε επαγγελματίες υποκριτές και προπαγανδιστές του αφελληνισμού του;

Θα μου πείτε ''το μη χείρον, βέλτιστον'' ήταν η επιλογή του και θα 'χετε δίκιο. Ωστόσο έχει φορτωθεί με ενοχές αυτή η επιλογή, ειδικά για ένα κόμμα που είχε παρουσιάσει περιοδικά διαπιστευτήρια πατριωτισμού στο πολιτικό παρελθόν του. Γι' αυτό μου είναι αδιανόητο να μιλώ για επιχείρηση αφελληνισμού και επί Νέας Δημοκρατίας, αλλά αναγκάζομαι να το κάνω στο όνομα της αλήθειας, όσο σκέφτομαι δυο ενδεικτικά παραδείγματα στην αρχή και το τέλος της τελευταίας 12 μηνης διαδρομής της (απ' τα προεόρτια της εκλογής της ως τώρα) που τη στιγματίζουν πολιτικά, αφού:

  1. Προεκλογικά (λίγες μέρες πριν τις βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιουλίου) ο αρχηγός της υποδέχτηκε περιχαρής στο κόμμα (στο όνομα της διεύρυνσης της ΝΔ) τα μέλη της ''Φιλελεύθερης Συμμαχίας'' που έκαναν αγώνα για την αναγνώριση ''μακεδονικής μειονότητας'' κατά την προεκλογική περίοδο [βλ. ενδεικτικά άρθρα: α)''Μαθήματα κοπτοραπτικής υπό σκιάν και στο βάθος η προδομένη Μακεδονία...'', β) ''Τα παρακλάδια του «Ουράνιου Τόξου» διδάσκουν «μακεδονικά»! ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΡΕΕΕ!!!..'', γ) ''Παραδώσαμε γη και ύδωρ, αλλά το κτητικό «μας» θα συνοδεύει πάντα το «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ»...''(antinews.gr)] και

  2. Μόλις χθες επέλεξαν οι ''εκλεκτοί'' του ΥΠΕΠΘ της κυβέρνησης της ΝΔ να βάλουν προς εξέταση στις Πανελλαδικές Εξετάσεις (στο μάθημα Γλώσσας-Λογοτεχνίας) κείμενο ενός θιασώτη της ελληνοτουρκικής προσέγγισης και φιλίας, του οποίου το προτελευταίο έργο είναι ''Ο παλαιστής και ο δερβίσης'' και το τελευταίο το ''Γιατί πρόδωσα την πατρίδα μου''...

 Κλείνω την... παρελθοντολογία μου περί ''Μακεδονικού'', που πονάει ακόμα πολλούς ψηφοφόρους του κυβερνώντος κόμματος, επαναφέροντας στην μνήμη τους τα πολλά ''εύγε'' που εισέπραξε σε διεθνές επίπεδο ο κυρίαρχος σήμερα (δημοσκοπικά) πρωθυπουργός, γιατί δεν ''πείραξε'' τη ''συμφωνία των Πρεσπών'', αλλά αντίθετα τη βοήθησε να στεριώσει.

Τη βοήθησε να πατήσει γερά στα πόδια της, έστω κι αν χρειάστηκε να πάρει πίσω όσα υποσχετικά είχε αφήσει να αιωρούνται προεκλογικά (στο πνεύμα των συλλαλητηρίων για την Μακεδονία) - κατά την επίσκεψή του στη Γερμανία (Αύγουστος 2019) - όπου παρουσιάστηκε «σαν... ''επιτελικός'' περιφερειάρχης ή ''στρατηγός βυζαντινού Θέματος'' στους Ευρωπαίους και τους Ατλαντιστές, όπως είχα γράψει τότε σε άρθρο μου.

Ας επανέλθω όμως στα ελληνοτουρκικά και τη στάση των ''πεφωτισμένων'' πολιτικών και πνευματικών ταγών μας που αδημονούν για τις ''Πρέσπες Νο2'', όπως φαίνεται...

Η αλήθεια είναι ότι αμφότεροι έχουν χάσει την ''έξωθεν καλή μαρτυρία'' λόγω αποσταθεροποίησης του βασικού moto στο οποίο έχουν επενδύσει χρόνια τώρα και είναι γνωστό ως ''σύνδρομο της ελληνοτουρκικής προσέγγισης'', ή άλλως πώς, της ''ελληνοτουρκικής φιλίας''.

Δυστυχώς για τους πολιτικούς και πνευματικούς θιασώτες της φιλοτουρκικής κάστας, τα στοχευμένα παιχνίδια του Ερντογάν γύρω από την ΑΟΖ, τις ''γκρίνες ζώνες'' και την υφαλοκρηπίδα μας δεν ευνοούν τη συνεύρεση με τους Τούρκους για win-win ''απολαύσεις'', όπως θα ήθελαν.

Παρ' όλα αυτά, δεν το βάζουν κάτω οι εν λόγω ''Ανανιστές'' και αρνούνται να κλείσουν αεροστεγώς τα παράθυρα στις ορέξεις του επιβουλέα των εδαφών μας. Συνεχίζουν να πλέουν κόντρα στα ιστορικά δεδομένα μεταξύ των δύο χωρών και να συμπλέουν με τα τουρκικά ''δεδομένα'' (όπως έκαναν με τα σκοπιανά στο πρόσφατο παρελθόν), που έχουν εμπλουτιστεί περαιτέρω με τα τετελεσμένα του τουρκολιβυκού μνημονίου στην Μεσόγειο.

Γιατί πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς την ύποπτη εμμονή τους να πάμε στη Χάγη για να χάσουμε, να ακρωτηριαστούμε, αφού εκεί θα πρέπει να υπογράψουμε ''συνυποσχετικό'' με την Τουρκία;

Πώς γίνεται να μην καταλαβαίνουν ότι - αν το υπογράψουμε - είναι σαν να υιοθετούμε την πρότασή της, σύμφωνα με την οποία δεχόμαστε  ''να παραπεμφθούν στη Χάγη όχι μόνο η νομική διαφορά για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ (που προβάλλει ως δέλεαρ ο πρωθυπουργός), αλλά το σύνολο των τουρκικών μονομερών επεκτατικών διεκδικήσεων'' που εντάσσονται - κατά τους νομικούς όρους - στα ''παρεμπίπτοντα ζητήματα'' τα οποία δρομολογούν για μας εθνικές απώλειες στο Αιγαίο;

Και  εθνικές απώλειες σημαίνει ότι θα υποστείλουμε τη σημαία του Αιγαιακού Ελληνισμού βάζοντας την προδοτική υπογραφή μας στην τουρκοποίηση του υποθαλάσσιου ορυκτού πλούτου της χώρας μας (κατά το ήμισυ, τουλάχιστον), της ΑΟΖ του Καστελόριζου, των νησιών και των βραχονησίδων μας στα ακρότατα ανατολικά σύνορά μας (Οινούσσες, Φούρνοι κλπ).

Βάζοντας την προδοτική υπογραφή μας στην τουρκοποίηση του μισού Αιγαίου ουσιαστικά, όπου υπάρχουν διάσπαρτα προαιώνια κατοικημένα από Έλληνες νησιά, καθώς και μέγα πλήθος ελληνικών βραχονησίδων κατοχυρωμένων υπέρ μας με βάση το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της θάλασσας.

Ασφαλώς η τουρκική πολιτική αμφισβήτησης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων με στόχο την συγκυριαρχία στο Αιγαίο δεν είναι καινοφανής και αυτοφυής, αφού επιβεβαιώνεται απ' την ιστορία διαχρονικά (ειδικότερα μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974) ως προϊόν του μεγαλοϊδεαισμού της.

Ενός μεγαλοϊδεατισμού που αναπτύχθηκε απ' τον Κεμάλ μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και ταυτίζεται με τον επεκτατικό αναθεωρητισμό της Τουρκίας και τον νεοοθωμανισμό των εκάστοτε ηγεσιών της, με αποκορύφωμα την ''Ερντογανική'' τελευταία περίοδο που διανύουμε, κατά την οποία κυοφορούνται αμφότερα στο δόγμα της ''Γαλάζιας Πατρίδας'' σε κλιμάκωση ανιούσα.

Το παράδοξο σ' αυτήν την περίπτωση είναι ωστόσο ότι, ενώ είναι εμφανέστατη η πρόθεση της Τουρκίας να μας αναγκάσει - με όπλο το μεταναστευτικό και τους θηριώδεις εξοπλισμούς της - να δεχτούμε τη μοιρασιά του ελληνικού Αρχιπέλαγους, υπάρχουν Έλληνες των ως άνω κατηγοριών (των ''Συγκλητικών''  της πολιτικής, δηλαδή, και των διανοούμενων ''πεφωτισμένων'') που δικαιολογούν με τη στάση τους τις διεκδικήσεις της, λες και αδημονούν για τις... ''Πρέσπες Νο 2''.

Κι αυτό γιατί τους βλέπουμε  από καιρό είτε να συνηγορούν εναγώνια στο ''να δώσουμε κάτι στους Τούρκους'' (πρώην ΥΦΕΞ Χρήστος Ροζάκης) είτε να μας προτρέπουν να πάμε στη Χάγη [Γ. Παπανδρέου, ΕΛΙΑΜΕΠ] με πιθανό εδαφικό ακρωτηριασμό μας (πρώην ΥΠΕΞ Ντόρα Μπακογιάννη).

Τους βλέπουμε είτε να υπεραμύνονται των δικαιωμάτων της Τουρκίας στο Αιγαίο (Γ. Κατρούγκαλος, Δ. Καιρίδης) είτε να ξιφουλκούν φιλομεταναστευτικά ζητώντας να υποδεχτούμε ασμένως ένα εκατομμύριο πρόσφυγες (Αντ. Λιάκος, καθηγητής ιστορίας του ΕΚΠΑ) ή, με ''παράσημα'' την ένθερμη υποστήριξη της ''συμφωνίας των Πρεσπών'' και του Σχεδίου Ανάν παλιότερα,  να γίνονται ''κερασάκι'' στην τούρτα της ''Επιτροπής 2021''(καθηγητής Αριστείδης Χατζής) υπό την... υψηλή εποπτεία της κ. Γιάννας Αγγελοπούλου.

Της π. προέδρου της Οργανωτικής Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων «Αθήνα 2004», η οποία πρόσβαλε πρόσφατα όλο τον Ελληνισμό με τις απαράδεκτες αναφορές της στις διαφορετικές προτιμήσεις, τις μνήμες και τα όνειρα των ηρώων του 1821 από τους νεότερους (τωρινούς) Έλληνες του 2021, λες και ήταν θέμα διαφορετικών προτιμήσεων η επιλογή του ''Ελευθερία ή Θάνατος'' των επαναστατημένων Ελλήνων  εναντίον των Τούρκων κατακτητών τους (στα χρόνια της Τουρκοκρατίας) και διαφοροποιούνται μέσα στον χρόνο ως αξίες  η αγάπη για την πατρίδα και η εθελοθυσία γι'

*Η Κρινιώ Καλογερίδου είναι συγγραφέας

pronews.gr

photo credits: xanthinet.gr

Αν πριν μιλούσαμε για σενάρια ανασχηματισμού, η συζήτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τους δημοσιογράφους κατά την επίσκεψή του στο Ισραήλ επιβεβαίωσε αυτά τα σενάρια για την «διορθωτική κίνηση», όπως αποκάλεσε ο Πρωθυπουργός το ανασχηματισμό και το μόνο που έμεινε αδιευκρίνιστο είναι ο χρόνος του. Αν και πολλοί πιστεύουν πως κάτι τέτοιο θα συμβεί κοντά στα «γενέθλια» του ενός χρόνου στην εξουσία από τη ΝΔ.

Έτσι λοιπόν φούντωσε η ονοματολογία για τα νέα πρόσωπα στην κυβέρνηση και το σε ποια υπουργεία θα γίνουν τοποθετήσεις νέων προσώπων. Ο Σπήλιος Λιβανός, αν και παραμένει προσηλωμένος στα καθήκοντα του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου και ουδόλως ασχολείται με τα σενάρια αυτά, από τους βουλευτές της ΝΔ στην Αιτωλοακαρνανία συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες να υπουργοποιηθεί. Για την ακρίβεια να αναβαθμιστεί, αφού ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ τα πήγε εξαιρετικά και στις πλείστες των περιπτώσεων η ΝΔ έκανε «περίπατο» απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ στις «μάχες» της Βουλής. Το πιο πιθανό είναι ο Σπήλιος Λιβανός να τοποθετηθεί σε κάποιο παραγωγικό Υπουργείο, όπως το Υπουργείο Τουρισμού ή το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, ωστόσο εσχάτως σε μερίδα του αθηναϊκού τύπου κυκλοφόρησε και το σενάριο ο Αιτωλοακαρνάνας βουλευτής να αντικαταστήσει το Στέλιο Πέτσα στη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου. Σενάριο όμως που φαίνεται να συγκεντρώνει τις λιγότερες πιθανότητες, καθώς ο Σπήλιος Λιβανός έχει το… πακέτο να αποδειχθεί πολύ πιο χρήσιμος σε μια πιο μάχιμη θέση του κυβερνητικού έργου.

Υποτεθείσθω πως επικρατήσει το δεύτερο και πιο απίθανο σενάριο –για την ιστορία- θα είναι η δεύτερη φορά που ένας Μητσοτάκης θα επιλέξει έναν Αιτωλοακαρνάνα κυβερνητικό εκπρόσωπο. Ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε επιλέξει για τη θέση αυτή το Βασίλη Μαγγίνα.

Εφημερίδα Συνείδηση

sinidisi.gr

Η Τομεακή Οργάνωση Αιτωλοακαρνανίας του ΚΚΕ, διοργανώνει ανοιχτές συγκεντρώσεις και ομιλίες, με τίτλο: «Μένουμε δυνατοί. Για να μην πληρώσουμε πάλι την κρίση τους»

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 19 ΙΟΥΝΗ

• Στις 8:30 μμ, στην κεντρική πλατεία στο Καινούργιο Τριχωνίδας, θα μιλήσει ο Γιάννης Καρναβιάς, μέλος της ΤΕ Αιτωλοακαρνανίας του ΚΚΕ, δημοτικός σύμβουλος Αγρινίου με τη «Λαϊκή Συσπείρωση».

ΣΑΒΒΑΤΟ 20 ΙΟΥΝΗ

• Στις 8:00 μμ, στην κεντρική πλατεία του Αγίου Κων/νου στο Αγρινίου, θα μιλήσει ο Τίμος Παπανικολάου, μέλος της ΕΠ Δυτικής Ελλάδος του ΚΚΕ, δημοτικός σύμβουλος Αγρινίου με τη «Λαϊκή Συσπείρωση».
• Στις 8:30 μμ, στην κεντρική πλατεία στο Αιτωλικό, θα μιλήσει ο Θύμιος Γερολυμάτος, μέλος της ΤΕ Αιτωλοακαρνανίας, δημοτικός σύμβουλος Μεσολογγίου με τη «Λαϊκή Συσπείρωση».
• Στις 9:30 μμ, στο Χαλκιόπουλο, στο καφενείο της Τσαντή Μαρίνας, θα μιλήσει ο Νίκος Μωραΐτης, μέλος της ΤΕ Αιτωλοακαρνανίας του ΚΚΕ, περιφερειακός σύμβουλος Δυτικής Ελλάδας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση».

ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΙΟΥΝΙΟΥ

• Στις 8:30 μμ, στο λιμάνι (ιχθυόσκαλα) στο Μεσολόγγι, θα μιλήσει ο Μάκης Αραβανής, μέλος της ΕΠ Δυτικής Ελλάδος του ΚΚΕ.

agrinionews.gr

Η μοριακή βιολόγος και ερευνήτρια ιατρικής Τζούντι Μάικοβιτς λέει πολλά που πολλοί δε γνωρίζαμε… Υποκλινόμαστε στη γενναιότητα αυτής της γυναίκας.

https://ellinotourkika.gr

Ενα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο για την κατάσταση που διαμορφώθηκε μετά τη συμφωνία Ελλάδας – Ιταλίας για την ΑΟΖ έγραψε στα ΝΕΑ ο Πέτρος Λιάκουρας, καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς.

Αναφέρει συγκεκριμένα:

Η συμφωνία Ιταλίας – Ελλάδας ως κίνηση γεωπολιτικού συμβολισμού και δυναμικής ξεκλείδωσε την προοπτική της ευρύτερης περιοχής, διαμορφώνοντας το πρότυπο. Κατέδειξε ότι τα δικαιώματα στην υφαλοκρηπίδα και στην ΑΟΖ για να κατοχυρωθούν και ασκηθούν πρέπει να καθορισθούν στις αντίστοιχες περιοχές με συμφωνίες οριοθέτησης με τα πλησίον αντικείμενα/παρακείμενα κράτη, των οποίων οι προβολές των ακτών προκαλούν επικαλύψεις διεκδικήσεων. Η υποχρέωση συμφωνίας προβλέπεται στη διάταξη οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ της Σύμβασης Δικαίου Θάλασσας του 1982 και συνιστά εθιμικό κανόνα δεσμεύοντας κάθε κράτος ασχέτως προσχώρησης σε αυτήν τη Σύμβαση.

Με την ανάλογη αντίληψη η Ελλάδα θα συνεχίσει την κατοχύρωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της στις θαλάσσιες ζώνες με τα γειτονικά παράκτια κράτη. Η Αίγυπτος και η Αλβανία εκλαμβάνονται πρώτες στη σειρά, αν και υπάρχουν δεδομένα τα οποία απαιτούν μια ιεράρχηση και προτεραιότητα δράσεων.

Η περιοχή της Αν. Μεσογείου κυρίως, με επίκεντρο τη Λιβύη, συγκεντρώνει την ιδιαίτερη προσοχή και το ενδιαφέρον, εκεί όπου η Τουρκία μονοπωλεί με σειρά παραβιάσεων παρά τις διεθνείς αντιδράσεις. Δεν είναι μόνο η παραβίαση του εμπάργκο όπλων στη Λιβύη. Με το τουρκολιβυκό μνημόνιο έχει οριοθετήσει αυθαιρέτως με την απόμακρη Λιβύη, παρακάμπτοντας την οριοθέτηση των παρακείμενων ελληνικών νησιών με μέτωπο στην Ανατολική Μεσόγειο που είναι τα αμέσως γειτονικά. Είχαμε τονίσει σε γνώμη («ΤΑ ΝΕΑ» 8/10/2019) ενόψει μιας πιθανής, που έγινε τελικώς πραγματικότητα, οριοθέτησης Τουρκίας και Λιβύης επί τη βάσει εισήγησης, απεικονιζόμενης επί χάρτου, του υπουργού Αμυνας Χουλουσί Ακάρ ότι έπρεπε να επισπευσθεί σε αυτήν την περιοχή συμφωνία οριοθέτησης με την Αίγυπτο, τη χώρα – κλειδί.

Το πρώτο βήμα

Υπό αυτά τα δεδομένα προκρίνεται σταδιακά ως πρώτο βήμα η κατοχύρωση των δικαιωμάτων στην περιοχή που κατακλύζεται από το τύποις και ουσία παρανόμως συναφθέν τουρκολιβυκό μνημόνιο. Μια τέτοια συμφωνία στη μερικότερη περιοχή είναι δυνατή, εφόσον υπάρχει συναίνεση και διότι το προδικάζει η φυσική γειτνίαση, ανάμεσα στις αποκλειστικές αντικείμενες ακτές της Αιγύπτου και των ελληνικών νησιών που προσβάλλονται από τα σχέδια της Τουρκίας. Ανάμεσα στις ακτές αυτές δεν παρεμβάλλονται νόμιμες διεκδικήσεις τρίτων κρατών. Το δε τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών σταθερά στην αποτύπωση των χαρτών που δημοσίευε επισήμως σταματούσε εκεί όπου μετέπειτα ο Ακάρ εισηγήθηκε το σχεδίασμα ακραίας οριοθέτησης με τη Λιβύη για να αποκλείσει την Ελλάδα από δικαιώματα στην Ανατολική Μεσόγειο.

Οριοθέτηση με την Αίγυπτο στην επικίνδυνη περιοχή του τουρκολιβυκού μνημονίου κατοχυρώνει δυνάμει της συμφωνίας στην περιοχή τα δικαιώματά μας που αποκτούν διεθνή υπόσταση. Η συμφωνία θα πρωτοκολληθεί στα Ηνωμένα Εθνη μαζί με τις συντεταγμένες που μετά την οριοθέτηση έχουν νομική αξία.

Με τη συμφωνία η Ελλάδα, απολαύοντας νομίμως και αποκλειστικώς των δικαιωμάτων στην περιοχή, μπορεί να απαιτεί τη διακοπή όποιας παραβίασης εκ μέρους της Τουρκίας, με προσφερόμενα μέτρα εφαρμογής. Σε αντίθεση με ό,τι θα συνέβαινε αν η Ελλάδα παρέμενε μόνο στο επίπεδο διεκδίκησης ή μονομερούς οριοθέτησης ελλείψει συμφωνίας. Αυτά έχουν εξεταστεί από τη διεθνή Δικαιοσύνη. Η συμφωνία όμως δεν θα είναι το μαγικό ραβδί επίλυσης της διαφοράς, που ήδη έχει δημιουργηθεί από την αντίρρησή μας έναντι του τουρκολιβυκού μνημονίου. Τα όπλα της Ελλάδας σαφώς ενισχύονται για την προστασία με έγερση διεθνούς ευθύνης ή και αποζημίωσης, αλλά η οριστική επίλυση, και ίσως δικαστική προσφυγή κατά της Λιβύης ως πρώτο βήμα, θα είναι στη στρατηγική μας.

Πηγή: in.gr