Επιστολή απέστειλε σήμερα 12/10 προς τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ισίδωρο Ντογιάκο, ο βουλευτής Β2 Δυτικού Τομέα Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και πρώην υπουργός, Παναγιώτης Κουρουμπλής, ζητώντας την παρέμβασή του, προκειμένου να σταματήσει η διαπόμπευση του 12χρονου κοριτσιού στον Κολωνό.
Το πλήρες κείμενο της επιστολής
Αξιότιμε κύριε Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου,
Τις τελευταίες μέρες ζούμε σε μια ατμόσφαιρα δηλητηριασμένη από το αποτρόπαιο και επονείδιστο έγκλημα το οποίο συνετελείτο για αρκετό χρονικό διάστημα, στην περιοχή των Σεπολίων. Ευυπόληπτοι, υποτίθεται, πολίτες είναι οι θύτες του πιο απρόκλητου βιασμού της αξιοπρέπειας και του σώματος ενός δωδεκάχρονου παιδιού. Είμαι βέβαιος ότι οι αστυνομικές αρχές και η δικαιοσύνη θα πράξουν τα δέοντα, όχι μόνο για τους δύο θύτες, αλλά και για τους συνενόχους και συνεργούς τους.
Απευθύνομαι σε εσάς, διότι την ίδια στιγμή που η έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη και αναδεικνύει τις εγκληματικές πτυχές αυτού του επονείδιστου γεγονότος, συντελείται και ένα δεύτερο έγκλημα εις βάρος της αξιοπρέπειας αυτού του παιδιού και της οικογένειάς του, στο βωμό της τηλεθέασης. Πληροφορούμαι ότι μεγάλος αριθμός τηλεοπτικών καναλιών, έχει στρατοπεδεύσει έξω από το σπίτι του. Αναρωτιέται κανείς πως θα ζήσει, περαιτέρω, το παιδί αυτό στο συγκεκριμένο περιβάλλον. Ο στιγματισμός του προστίθεται στα αδιανόητα ψυχικά τραύματα που έχει βιώσει.
Κ. Εισαγγελεύ,
αυτό που συντελείται εις βάρος αυτού του παιδιού, είναι ένας δεύτερος βιασμός, είναι μια άλλη μορφή ανθρωποφαγίας, αφού του αρπάζουν με αυτό τον τρόπο και τα τελευταία ψήγματα της αξιοπρέπειάς του. Δεν είναι πολιτισμός, αλλά ντροπή για την κοινωνία μας.
Ως πολίτης, ως άνθρωπος, ζητώ τη δική σας άμεση παρέμβαση καθώς και του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης. Επιτέλους, έστω και την δωδεκάτη και πέντε, ας προστατεύσουμε τα δικαιώματα, εν τοις πράγμασι, ενός απροστάτευτου παιδιού.
Κ. Εισαγγελεύ,
είμαι βέβαιος ότι υπό διαφορετικές οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες της οικογένειας, η αντιμετώπιση των ΜΜΕ θα ήταν πιο διακριτική.
Με την πεποίθηση ότι θα παρέμβετε άμεσα και με ιδιαίτερη εκτίμηση,
Παναγιώτης Κουρουμπλής
agrinionews.gr
Η στέψη του βασιλιά και της βασιλικής συζύγου θα γίνει σε μια τελετή που θα διατηρήσει ορισμένα ιστορικά στοιχεία προηγούμενων στέψεων, αλλά θα συμπορεύεται και με το πνεύμα των καιρών.
Ο Κάρολος θα χριστεί με ιερό λάδι, θα λάβει τη σφαίρα, το δαχτυλίδι της στέψης και το σκήπτρο, στη συνέχεια θα στεφθεί με το μεγαλοπρεπές στέμμα του Αγίου Εδουάρδου και θα ευλογηθεί κατά τη διάρκεια της τελετής.
Η Καμίλα θα χριστεί επίσης με ιερό λάδι και θα στεφθεί, όπως και η βασιλομήτωρ, μητέρα της βασίλισσας Ελισάβετ, το 1937.
Ο 73χρονος Κάρολος έγινε αυτομάτως βασιλιάς μετά τον θάνατο της μητέρας του, της βασίλισσας Ελισάβετ Β’, τον περασμένο μήνα, όμως η τελετή της στέψης για τον ίδιο και τη σύζυγό του Καμίλα, που θα στεφθεί βασίλισσα, θα γίνει στις 6 Μαΐου 2023, ημέρα Σάββατο.
«Η στέψη θα αντικατοπτρίζει τον σημερινό ρόλο του μονάρχη, με το βλέμμα στο μέλλον, ενώ ταυτόχρονα θα βασίζεται στις μακροχρόνιες παραδόσεις», αναφέρεται στην ανακοίνωση.
Η τελετή, μια επίσημη και θρησκευτική εκδήλωση, θα γίνει προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου του Καντέρμπουρι Τζάστιν Ουέλμπι, του πνευματικού ηγέτη της Αγγλικανικής Εκκλησίας.
Στο Αββαείο του Γουεστμίνστερ οι στέψεις των βασιλιάδων του Ηνωμένου Βασιλείου από το 1066 έως σήμερα
Οι βασιλιάδες και οι βασίλισσες της Αγγλίας αρχικά και της Βρετανίας και του Ηνωμένου Βασιλείου αργότερα στέφονταν πάντα στο Αββαείο του Γουεστμίνστερ από την εποχή του Γουλιέλμου του Κατακτητή, το 1066.
Ο Κάρολος είναι ο 41ος μονάρχης στη σειρά και ο γηραιότερος που θα στεφθεί, μέχρι σήμερα.
Τα βρετανικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι ο Κάρολος θέλει να περιορίσει κάπως την εθιμική μεγαλοπρέπεια της τελετής, καθώς αναγνωρίζει ότι η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με την κρίση του κόστους διαβίωσης. Το παλάτι ανέφερε ότι θα διατηρηθούν τα «κεντρικά στοιχεία» της παραδοσιακής τελετής, «αναγνωρίζοντας το πνεύμα της εποχής μας».
Η στέψη της Ελισάβετ, στις 2 Ιουνίου 1953, ήταν η πρώτη που μεταδόθηκε από την τηλεόραση και θεωρήθηκε ορόσημο για τον εκσυγχρονισμό της μοναρχίας. Κράτησε τρεις ώρες, ενώπιον 8.251 προσκεκλημένων, και την παρακολούθησαν από τις τηλεοράσεις τους 27.000.000 Βρετανοί -σε συνολικό πληθυσμό 36.000.000 εκείνη την εποχή.
Σύμφωνα με τις επιθυμίες του Καρόλου, η τελετή τώρα θα είναι μικρότερης διάρκειας, λιγότερο ακριβή και πιο αντιπροσωπευτική της σύγχρονης βρετανικής κοινωνίας.
Οι προετοιμασίες για τη στέψη αποκαλούνται «Επιχείρηση Χρυσή Σφαίρα».
Στην τελετή, ο αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι παρουσιάζει πρώτα τον νέο βασιλιά και οι παριστάμενοι τον επευφημούν. Στη συνέχεια, ο μονάρχης δίνει τον όρκο της στέψης, ένα κείμενο που συντάχθηκε το 1688 και με αυτό δεσμεύεται «να κάνει ό,τι είναι δυνατόν» για να διαφυλάξει την Αγγλικανική Εκκλησία και την προτεσταντική πίστη.
Ο Κάρολος, καθισμένος στον ξύλινο θρόνο του βασιλιά Εδουάρδου, που χρησιμοποιείται σε όλες τις στέψεις μετά το 1626, θα δεχθεί στη συνέχεια την ευλογία του αρχιεπισκόπου και τα σύμβολα της βασιλείας του, όπως το σκήπτρο και το στέμμα.
Ο Κάρολος είναι βασιλιάς και αρχηγός όχι μόνο του Ηνωμένου Βασιλείου αλλά και άλλων 14 χωρών. Αυτές είναι ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Τζαμάικα, η Νέας Ζηλανδίας και η Παπούα-Νέας Γουινέας, οι Μπαχάμες, η Γρενάδα, τα Νησιά του Σολωμόντα, το Τουβαλού, η Αγία Λουκία, ο Άγιος Βικέντιος και Γρεναδίνες, Αντίγκουα και Μπαρμπούντα, το Μπελίζ και ο Άγιος Χριστόφορς και Νέβις.
Του Νίκου Ιγγλέση
Μόλις η Τουρκία με μια κίνησή της αιφνιδιάσει την ελληνική πλευρά, εμφανίζονται στα εγχώρια μέσα ενημέρωσης αναλυτές κάθε προέλευσης (καθηγητές, στρατιωτικοί, διπλωμάτες, δημοσιογράφοι κ.α.) και συμβουλεύουν την Κυβέρνηση τι πρέπει να κάνει για να αντιμετωπίσει το νέο τετελεσμένο. Αυτό είχε γίνει και το 2019 όταν υπογράφτηκε το παράνομο (σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας – UNCLOS) τουρκολιβυκό Μνημόνιο οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών μεταξύ των δύο χωρών.
Τώρα με τη νέα συμφωνία υλοποίησης του Μνημονίου, η οποία προβλέπει τη δυνατότητα της Τρίπολης να αναθέτει σε τουρκικές εταιρείες την έρευνα και αξιοποίηση των λιβυκών υδρογονανθράκων, παρουσιάζεται μια ανάλογη εικόνα σύγχυσης.
Ορισμένοι εμφανίστηκαν να προτείνουν την επέκταση των χωρικών υδάτων στις ακτές της νότιας Κρήτης στα 12 ν.μ. Τώρα αν τους ρωτήσεις γιατί μόνο στις νότιες ακτές της Κρήτης και όχι σ’ ολόκληρη την Κρήτη αλλά και τη Γαύδο, την Κάσο, την Κάρπαθο, τη Ρόδο και το Καστελόριζο δε θα λάβεις τεκμηριωμένη – αξιόπιστη απάντηση. Αν πάλι τους ρωτήσεις γιατί όχι 12 ν.μ. σ’ όλες τις ελληνικές ακτές θα σου μιλήσουν για τις φοβίες τους λόγω του τουρκικού casus belli.
Βέβαια δεν είναι η επέκταση στα 12 ν.μ. που θα ανατρέψει το τουρκολιβυκό Μνημόνιο. Το μόνο που θα επιτύχει, αν γίνει όμως σ’ όλες τις νησιωτικές ακτές της Αν. Μεσογείου, θα είναι να περιορίσει τη διεκδικούμενη, από την Τουρκία και Λιβύη, θαλάσσια ζώνη όσο και η επέκταση (6 ν.μ.) σ’ ένα μόνο τμήμα της.
Αλήθεια, όλοι αυτοί οι ειδήμονες αναρωτιούνται αν μία επέκταση των χωρικών υδάτων μόνο στις νότιες ακτές της Κρήτης θα αποτελέσει έμμεση παραδοχή ότι το Αιγαίο είναι «ειδική περίπτωση»; Αναρωτιούνται ότι έτσι ταυτίζονται με την τουρκική θέση για τα χωρικά ύδατα του Αρχιπελάγους; Υπάρχει και το προηγούμενο, του 2020, με την επέκταση στα 12 ν.μ. μόνο στο Ιόνιο, για την οποία υπερηφανεύεται ανέξοδα η σημερινή Κυβέρνηση της ΝΔ.
Σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας μια χώρα έχει το δικαίωμα να επεκτείνει μονομερώς τα χωρικά ύδατά της μέχρι τα 12 ν.μ. σ’ όλες τις ακτές της. Πουθενά δεν αναφέρει ότι αυτή η επέκταση μπορεί να γίνει σε ορισμένες ακτές και σ’ άλλες όχι. Η Τουρκία βέβαια το έχει κάνει. Έχει καθορίσει 12 ν.μ. στον Εύξεινο Πόντο και στην Αν. Μεσόγειο, βόρεια της Κύπρου, γιατί αυτό τη συμφέρει. Θέλει να εμπεδώσει την άποψη ότι το Αιγαίο είναι «ειδική περίπτωση» ως κλειστή θάλασσα. Το ερώτημα είναι: Αυτό συμφέρει την Ελλάδα;
Παλαιότερα, επί της προηγούμενης κυβέρνησης, υπήρχαν και φαεινές ιδέες για επέκταση των χωρικών υδάτων μόνο των ηπειρωτικών ακτών στο Αιγαίο, όχι των νησιών.
Τα εθνικά θέματα είναι πολύ σοβαρή υπόθεση και οι καιροί πολύ επικίνδυνοι. Ζητείται εθνική σοβαρότης.
Οι Τούρκοι, ενδιαφέρονται για τα χωρικά ύδατα (κυριαρχία) στο Αιγαίο γιατί αν αυτά επεκταθούν στα 12 ν.μ. οι ίδιοι δε θα διαθέτουν ουσιαστικά ΑΟΖ στο Αρχιπέλαγος. Η ανοικτή θάλασσα που θα απομείνει μετά την επέκταση θα περικλείεται από ελληνικά χωρικά ύδατα, άρα μπορεί να αποτελέσει μόνο ελληνική ΑΟΖ (βλέπε: Το Αιγαίο των 12 ν.μ. η «ελληνική λίμνη»). Αντίθετα, στην εκτεταμένη Αν. Μεσόγειο ενδιαφέρονται κυρίως για τα κυριαρχικά δικαιώματα (υδρογονάνθρακες κ.α.). Η Τουρκία θέλει να εξασφαλίσει δικούς της ενεργειακούς πόρους ως απαραίτητη προϋπόθεση για να καταστεί ηγεμονική περιφερειακή δύναμη. Γι’ αυτό διαθέτει ήδη τέσσερα θαλάσσια γεωτρύπανα.
Η Τουρκία και η Λιβύη, με το μεταξύ τους Μνημόνιο, έχουν μοιράσει τη θάλασσα της Αν. Μεσογείου θεωρώντας αυθαίρετα ότι όλα τα ελληνικά νησιά δε δικαιούνται ΑΟΖ παρά μόνο χωρικά ύδατα.
Η μερική οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου, που έγινε το 2020, είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά, είναι περιορισμένη και ανεπαρκής. Υπάρχει η δυνατότητα ανακήρυξης (όχι οριοθέτησης) της συνολικής ελληνικής ΑΟΖ με κατάθεση συντεταγμένων και χάρτη στον ΟΗΕ. Το έχουν κάνει οι Τούρκοι με τη «Γαλάζια Πατρίδα». Υπάρχει η δυνατότητα οριοθέτησης της ΑΟΖ με την Κυπριακή Δημοκρατία. Υπάρχει η δυνατότητα ολοκλήρωσης της οριοθέτησης με την Αίγυπτο. Ζητείται πολιτική βούληση και αποφασιστικότητα, που δυστυχώς δεν υπάρχει σήμερα.
Πηγή: www.ellinikiantistasi.gr