Κυριακή, 11η Μαίου 2025  8:50: πμ
WESTMEDIA LOGO rss button fb button fb button

Προβολή άρθρων κατά ημερομηνία: Πέμπτη, 30 Δεκεμβρίου 2021

Γ. Βαρεμένος: Άδοξο τέλος στην ιστορία του σιδηροδρόμου στην Αιτωλοακαρνανία

Το γκρέμισμα από την δημοτική αρχή Ναυπακτίας μέρους της ιστορικής προβλήτας στο Κρυονέρι, όπου στεγαζόταν το κτίριο που εξυπηρετούσε την σύνδεση Πάτρα-Κρυονέρι-Αγρίνιο, ήρθε να επισφραγίσει την μαύρη μοίρα του σιδηροδρόμου στην Αιτωλοακαρνανία.

Μέσα σε μια νύχτα, γκρεμίσθηκε ως αυθαίρετο ένα κτίριο-νεώτερο μνημείο, από την εποχή του Χαρίλαου Τρικούπη, που θύμιζε την εκατονταετή ιστορία της σιδηροδρομικής αυτής σύνδεσης, από το 1870 έως το 1970, όταν σφύριξε για τελευταία φορά το τραίνο αναχωρώντας από το Αγρίνιο.

Επί υπουργίας του κ. Βερελή είχε πραγματοποιηθεί ένα έργο εκσυγχρονισμού της γραμμής, που στοίχισε 15 εκατ. ευρώ.

Έκτοτε, η “ανακαινισμένη” γραμμή ρημάζει και κοντεύει να καταλήξει παληοσίδερα, χωρίς να μου δοθεί κάποια εξήγηση κατά την συζήτηση δύο ερωτήσεων που κατέθεσα στην Βουλή.

Πάντως φροντίσαμε, και καλώς, να δώσουμε το όνομα “Χαρίλαος Τρικούπης” στην γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, αλλά δεν προβλέφθηκε ποτέ η δυνατότητα δημιουργίας, οψέποτε στο μέλλον, σιδηροδρομικής γραμμής που να διασχίζει την γέφυρα στην περίπτωση που ένας άλλος “αυθαίρετος” πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης θα ήθελε να υλοποιήσει το απαραίτητο αυτό έργο.

Κατά τα άλλα, θέλουμε επενδύσεις, χωρίς να εξασφαλίσουμε απαραίτητα έργα υποδομής, όπως ο σιδηρόδρομος.

Όσο για την γραμμή Αγρίνιο- Κρυονέρι, είναι σαν κάποιος να βάλθηκε να εξαλείψει με κάθε κόστος τα ιστορικά της ίχνη.

sinidisi.gr

Κατηγορία ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

H εφεύρεση ενός νέου εγκλήματος 

Του Δημήτρη Παπαδάκη

Κάποτε για τους μεγάλους αιμοδιψείς διδάκτορες της ιστορίας ήταν της μόδας οι γενοκτονίες, οι εθνοκαθάρσεις, τα ολοκαυτώματα. Εκατομμύρια άνθρωποι σφαγιάστηκαν, «ψήθηκαν» σε φούρνους στρατοπέδων συγκέντρωσης, βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν στα Gulag. Σήμερα η μόδα έχει αλλάξει. Σήμερα οι αιμοδιψείς ηγέτες δεν έχουν πρόθεση να σκοτώσουν ανθρώπους, αλλά να τους χρησιμοποιήσουν ως υβριδικό όπλο απέναντι στους εχθρούς τους. Το να χρησιμοποιείται ο άνθρωπος ως όπλο δεν είναι βέβαια κάτι καινούργιο στην ιστορία. Οι Ιάπωνες καμικάζι, οι ισλαμιστές τρομοκράτες που ζώνονται με εκρηκτικά και ανατινάσσονται, οι «μαύρες χήρες» των Τσετσένων αυτονομιστών και αρκετά ακόμη παραδείγματα… Όμως πλέον οι άνθρωποι χρησιμοποιούνται ως υβριδικό όπλο σε μαζική κλίμακα και όχι μεμονωμένα.

Πρόκειται για ένα νέου τύπου έγκλημα, όπου μέσω της μαζικής και κατευθυνόμενης παράνομης εισόδου ανθρώπων από ένα κράτος σε ένα άλλο, επιδιώκεται να καθίσταται αδύνατο εξ’αιτίας της μαζικότητας να εφαρμοστούν οι νόμοι που προστατεύουν τα σύνορα μιας χώρας, καθώς και οι νόμοι περί ασύλου και ιθαγένειας. Ταυτόχρονα δημιουργούνται συνθήκες αποσταθεροποίησης για το κράτος, που δέχεται την απόπειρα της μαζικής παραβίασης των συνόρων του. Και φυσικά είναι αυτονόητη η καταπάτηση των δικαιωμάτων όλων αυτών των ανθρώπων, που η απελπισία τους τους καθιστά εύκολα θύματα εργαλειοποίησης.

Την εργαλειοποίηση των μεταναστών την εισήγαγε ο Ερντογάν με τα γεγονότα του Μαρτίου του 2020 στον Έβρο και πρόσφατα είδαμε να την αντιγράφει ο Λευκορώσος πρόεδρος. Ο μεν Ερντογάν είχε στόχο με την εργαλειοποίηση χιλιάδων μεταναστών και να πιέσει την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και να αποσταθεροποιήσει την Ελλάδα, καθώς αν επιτύγχανε το σχέδιό του -έστω και μερικώς- από την στιγμή που η Ελληνική Κυβέρνηση είχε εκλεγεί με υπόσχεση τον έλεγχο του μεταναστευτικού ζητήματος, προφανώς θα δημιουργούνταν πολιτικό ζήτημα στη χώρα. Άρα έχουμε εμπλοκή στα εσωτερικά ζητήματα μιας χώρας και προσπάθεια αποσταθεροποίησής της. Ο Λουκασένκο από την πλευρά του στέλνοντας μετανάστες στα σύνορα με την Πολωνία «απαντά» στις κυρώσεις της Ε.Ε. αλλά και επιχειρεί να δυναμιτίσει περαιτέρω τις σχέσεις Βαρσοβίας – Βρυξελλών, που δεν είναι τόσο καλές με αφορμή άλλα ζητήματα (δικαίου – συνταγματικού δικαστηρίου), άρα να αποσταθεροποίησει την Ε.Ε. συνολικά. Εντωμεταξύ όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι μιλάμε για μετανάστες που έφυγαν από την Τουρκία για να βρεθούν στην Λευκορωσία –για τουρισμό με την Turkish Airlines -και από εκεί στα σύνορα με την Πολωνία. Άρα ο Ερντογάν δεν είναι απλά το πρότυπο που μιμήθηκε ο Λουκασένκο, αλλά τον τροφοδότησε και με τα απαραίτητα «πολεμοφόδια».

Ανάλογο πρόβλημα βιώνει και η Κύπρος. Στους πρώτους 10 μήνες του 2021 καταγράφονται παράτυπες ροές περίπου 11.000 ατόμων που έχουν διέλθει παράνομα από την πράσινη γραμμή. Και ο αριθμός αυτό είναι τεράστιος, αν λάβουμε υπόψη ότι μιλάμε για χώρα με πληθυσμό μικρότερο από ένα εκατομμύριο. Και φυσικά το λαθρομεταναστευτικό ζήτημα στην Κύπρο δεν προέκυψε φέτος… Η κρισιμότητα του προβλήματος αποδεικνύεται από τους μαθητές με «μεταναστευτική βιογραφία» όπως καταγράφονται στα επίσημα έγγραφα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πιο συγκεκριμένα, στην προδημοτική εκπαίδευση ο αριθμός των εν λόγω μαθητών υπερβαίνει το 30% του συνόλου, ενώ στη δημοτικό εκπαίδευση ανέρχεται στο 16%. Μιλάμε δηλαδή για αλλοίωση και αντικατάσταση πληθυσμού.

Φυσικά όλα αυτά δεν περιμένει κανείς να τα αντιληφθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση που χρηματοδοτεί τόσο τον Ερντογάν, όσο και τα «πολεμοφόδιά» του. Ο ελληνισμός όμως πρέπει να κάνει την Ευρωπαϊκή Ένωση να το αντιληφθεί, γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα νέο έγκλημα κατά το Διεθνές Δίκαιο, ένα έγκλημα με «εισηγητή» τον Ερντογάν.

agrinioculture.gr

Κατηγορία ΘΕΜΑ ΗΜΕΡΑΣ

Σε 10.678.632 άτομα (5.196.048 άνδρες και 5.482.584 γυναίκες) εκτιμάται ο μόνιμος πληθυσμός της χώρας την 1η Ιανουαρίου 2021 σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ.

Μειωμένος κατά 0,37% σε σχέση με τον αντίστοιχο πληθυσμό της 1ης Ιανουαρίου 2020 που ήταν 10.718.565 άτομα. Η εξέλιξη αυτή είναι αποτέλεσμα της φυσικής μείωσης του πληθυσμού που ανήλθε σε 45.902 άτομα (84.767 γεννήσεις έναντι 130.669 θανάτων ατόμων με τόπο συνήθους διαμονής εντός της ελληνικής επικράτειας) και της καθαρής μετανάστευσης που εκτιμάται σε 6.384 άτομα (θετικό ισοζύγιο).

Ο πληθυσμός ηλικίας 0- 14 ετών ανήλθε σε 14,1% του συνολικού πληθυσμού, έναντι 63,3% του πληθυσμού 15- 64 ετών και 22,6% του πληθυσμού 65 ετών και άνω. Ο δείκτης γήρανσης (πληθυσμός ηλικίας 65 ετών και άνω προς τον πληθυσμό ηλικίας 0- 14 ετών) ανήλθε σε 159,4.

Η καθαρή μετανάστευση εκτιμάται σε 6.384 άτομα που αντιστοιχεί στη διαφορά μεταξύ 84.221 εισερχομένων και 77.837 εξερχομένων μεταναστών. Το 2019, η καθαρή μετανάστευση είχε εκτιμηθεί σε 34.439 άτομα (129.459 εισερχόμενοι και 95.020 εξερχόμενοι) μετανάστες. Σημειώνεται ότι στα στοιχεία εισερχόμενης μετανάστευσης περιλαμβάνονται και άτομα που βρίσκονταν στη χώρα μας την 1/1/2021 λόγω της προσφυγικής κρίσης.

Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, τα στοιχεία αυτά δεν πρέπει να συγχέονται με τη διενεργούμενη απογραφή πληθυσμού- κατοικιών 2021, καθώς ο αναφερόμενος σε αυτά πληθυσμός εκτιμάται και διαβιβάζεται σύμφωνα με τον Κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 1260/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για τις ευρωπαϊκές δημογραφικές στατιστικές, με βάση την εκτίμηση πληθυσμού της πιο πρόσφατης απογραφής το 2011.

Ειδικότερα, ο πληθυσμός εκτιμάται με βάση: α) τα αποτελέσματα των εργασιών αναθεώρησης του πληθυσμού της χώρας για την περίοδο 1991-2014 που στηρίχτηκαν στα αποτελέσματα της απογραφής πληθυσμού 2011, β) τα ετήσια στοιχεία φυσικής κίνησης πληθυσμού του 2020 και γ) τις εκτιμήσεις των ετήσιων μεταναστευτικών ροών 2020 (εισερχόμενη και εξερχόμενη μετανάστευση).

Πηγή: iefimerida.gr

 
Κατηγορία ΕΛΛΑΔΑ-ΚΟΣΜΟΣ
Η Ευρώπη μπορεί να σπάσει τα δεσμά της
ενεργειακής εξάρτησης!

 
Την στροφή στις εγχώριες πηγές ενέργειας σε συνδυασμό με την ομοιόμορφη ανάπτυξη όλων των ειδών ΑΠΕ βλέπει ως λύση στην ενεργειακή κρίση η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ. 
Η Επιτροπή Υποδομών, Περιβάλλοντος και Ενέργειας προτείνει 12 μέτρα ανταπόκρισης στην αύξηση των τιμών, προτάσσει την αναγκαιότητα της αυτονομίας, τόσο για τη χώρα μας όσο και για την Ευρώπη, ενώ διαφωνεί με την επιδοματική πολιτική της κυβέρνησης, αφενός μεν διότι θα είναι «σταγόνα στον ωκεανό», αφετέρου διότι ανατροφοδοτεί την κερδοσκοπία και την άνοδο των τιμών. Οι προτάσεις της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΞΑΝΑ συμπληρώνονται και από μια καινοτόμο, ριζοσπαστική ιδέα που αναδεικνύει τη δύναμη της κοινωνίας πολιτών της Ένωσης!

Οι κύριοι λόγοι των αυξήσεων στην ενέργεια
Η Ευρώπη ζει για άλλη μια φορά, μια ενεργειακή κρίση, ίσως εφάμιλλη με αυτή του 1973.  Η μείωση των δραστηριοτήτων στην πανδημία, η μείωση αποθεμάτων, η αύξηση των δραστηριοτήτων μετά τους περιορισμούς της πανδημίας και η μεγάλη ζήτηση φυσικού αερίου από χώρες όπως Κίνα και Ινδία, οδηγούν σε κατακόρυφη αύξηση των τιμών στα τυπικά καύσιμα.
Απαραίτητη η αυτονομία της Ευρώπης
Η παρούσα κρίση μάς δείχνει για άλλη μια φορά ότι ο στόχος της Ευρώπης παραμένει α) η εξασφάλιση της τροφοδοσίας και β) η ενεργειακή αυτονομία της Ένωσης.
Στην Ευρώπη, η εξασφάλιση της τροφοδοσίας ενέργειας αντιμετωπιζόταν μέσω της διασποράς των πηγών τροφοδοσίας. Όμως η διασπορά αυτή δεν βοηθά και τόσο στην κρίση που βιώνουμε σήμερα, καθώς στην παγκοσμιοποιημένη αγορά ενέργειας, οι τιμές επηρεάζονται εύκολα και καθολικά από τις εκάστοτε ανατιμήσεις. Μόνο χώρες με πυρηνικά εργοστάσια και μεγάλη ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ), δείχνουν κάποιες αντοχές στις πιέσεις.
Οι ΑΠΕ δεν καλύπτουν ακόμη 100% τις ενεργειακές ανάγκες της Ε.Ε. Η απεξάρτηση απ' τον άνθρακα έφερε το φυσικό αέριο ως κύριο μεταβατικό καύσιμο, ενώ το πετρέλαιο εξακολουθεί να χρησιμοποιείται σε πολλούς τομείς (βλ. επεξήγηση στο τέλος του άρθρου). Και τα δύο καύσιμα δέχονται πιέσεις ανόδου τιμών, λόγω μεγάλης παγκόσμιας ζήτησης και περιορισμένης, πλέον, προσφοράς.
Παράλληλα ας μην ξεχνάμε ότι χωρίς σχεδιασμό μιας στοιχειώδους αυτονομίας, δεν μπορούμε να μιλάμε για πράσινη μετάβαση. Η Ε.Ε. δυστυχώς δεν εξασφάλισε αυτάρκεια και αποθέματα για περιόδους κρίσης, ούτε φαίνεται να δρα αποφασιστικά ώστε να εξασφαλίσει εναλλακτικές οδούς. Χωρίς αυτονομία είναι σχετικά ανυπεράσπιστη απέναντι στη σημερινή κρίση, καθώς οι κύριες ανάγκες τις αυτή τη στιγμή καλύπτονται από εισαγωγές που με τη σειρά τους επηρεάζονται και γεωπολιτικά (π.χ. κυρώσεις κυβέρνησης Τραμπ στον αγωγό φυσικού αερίου Nord Stream ΙΙ).
Το νέο μάθημα που θα πάρει η Ευρώπη (αλλά και ο Πλανήτης) από τη σημερινή κρίση είναι σαφές: αυτονομία και απεξάρτηση από τους υδρογονάνθρακες.
Η περίπτωση της Ελλάδας
Τα ίδια ισχύουν και για κάθε χώρα ξεχωριστά: στην Ελλάδα θα πρέπει να εξασφαλίσουμε την τροφοδοσία (ευελιξία) και να επιτύχουμε αυτονομία, εάν θέλουμε να προωθήσουμε μία αειφόρο ανάπτυξη.
Κατ’ αρχήν το θέμα της ενέργειας επηρεάζει τη στρατηγική και την ασφάλεια της χώρας μας: σε μια περιοχή γεμάτη απειλές, πρέπει να μπορούμε να εξασφαλίσουμε την αυτάρκεια ώστε να μπορέσουν να αναπτυχθούν οι ένοπλες δυνάμεις σε μια περίοδο κρίσης όπου όλες οι περιστάσεις θα λειτουργούν εναντίον μας. Μια τέτοια περίπτωση κρίσης απαιτεί αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων πηγών ενέργειας εντός της χώρας, και, εκτός των ΑΠΕ, δημιουργία αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου (μια παράλειψη όλων των κυβερνήσεων) και εναλλακτικές οδούς εισαγωγής ενεργειακών πόρων. Σε μια έκτακτη ανάγκη θα μπορούσαμε λοιπόν, ακόμη και αν έχουμε σταματήσει την παραγωγή ενέργειας απ' τον λιγνίτη, να λειτουργήσουμε εκτάκτως τις μονάδες αυτές μέχρι να αποκλιμακωθεί η κρίση.
Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η δύναμη των ΑΠΕ βασίζεται στην ποικιλία και στην διασπορά. Όμως σ' αυτό το πλαίσιο ελάχιστα έχουν γίνει μέχρι τώρα στη χώρα μας. Απαιτείται έξυπνος σχεδιασμός και απελευθέρωση της κρατικής «θηλειάς» (φορολογία, πολύπλοκη νομοθεσία κ.α.) ώστε να προωθηθούν επειγόντως θέματα όπως τα εξής:
  • περισσότερες δυνατότητες παραγωγής ηλιακής ενέργειας από ιδιώτες - ανάπτυξη φωτοβολταϊκών στις επιφάνειες των οικισμών
  • ανάπτυξη των ανεμογεννητριών κάθετου άξονα
  • ανάπτυξη του βιοαερίου σε συνδυασμό με την διαχείριση αποβλήτων (που καρκινοβατεί)
  • επέκταση της υδροηλεκτρικής ενέργειας
Τέλος, ας μην ξεχνάμε ότι το μεγαλύτερο "φρένο" στην προστασία του περιβάλλοντος είναι το αυξημένο κόστος (σε χρόνο και χρήμα). Και για να μειωθεί το κόστος της ενέργειας απαιτείται η πλήρη απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας και ως προς την παραγωγή, και ως προς την διάθεσή της.
Η σημερινή κυβέρνηση (όπως και πολλές άλλες) αντιμετωπίζει την σημερινή κρίση με επιδοματική πολιτική, δηλαδή το κράτος έρχεται να «απαλύνει» τις απότομες αυξήσεις χρησιμοποιώντας χρήματα από τον προϋπολογισμό (δηλαδή από τους φορολογούμενους ή από δανεισμό). Αυτό το μέτρο όμως, αφενός ρίχνει νερό στον μύλο των κερδοσκόπων, αφετέρου δεν προτρέπει τους πολίτες σε αλλαγές που θα τους προστατέψουν από τις κερδοσκοπικές πιέσεις (εναλλακτικές πηγές θέρμανσης και ψύξης, εξοικονόμηση στην κατανάλωση, εναλλακτικά μέσα μεταφοράς κ.α.). Άλλωστε, και πέραν αυτών, η επιδοματική πολιτική παραμένει «σταγόνα στον ωκεανό»...
Αν η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ ήταν κυβέρνηση, θα επιδιώκαμε τα εξής  μέτρα ενάντια στις αυξήσεις των τιμών:
  1. Προσωρινή και «κατεπείγουσα» αξιοποίηση όλων των εγχώριων μορφών ενέργειας. Ακόμη και των ρυπογόνων (στην Ελλάδα πχ.  λιγνίτης) για μερικούς μήνες ή και λιγότερο, με στόχο τη μείωση της εξάρτησης από εισαγωγές ορυκτών καυσίμων
  2. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αντιδράσει συνολικά στο πρόβλημα, ενωμένη ως ένα κράτος-καταναλωτής. Αυτό σημαίνει συνολική διαπραγμάτευση σε όλα τα σημεία εισαγωγής ενέργειας, κάτι που φυσικά προϋποθέτει υπεύθυνη και αποτελεσματική διοίκηση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τους ηγέτες των κρατών-μελών
  3. Η Ε.Ε. και τα κράτη-μέλη να ανακοινώσουν ότι οι χρονικοί στόχοι για τις ΑΠΕ αναθεωρούνται συντομότερα, με ταυτόχρονη διευκόλυνση της αδειοδότησης. Ας μην ξεχνάμε ότι η «αγορά είναι κλίμα». Αυτή η ανακοίνωση από μόνη της μπορεί να επιφέρει μείωση των τιμών
  4. Να απλοποιηθεί και να επιταχυνθεί η διαδικασία εφαρμογής φωτοβολταϊκών σε στέγες και σε όλα τα δημόσια κτίρια
  5. Να επιτραπεί επισήμως (γιατί ανεπίσημα γίνεται ήδη από την αγορά) η αποθήκευση ενέργειας από φωτοβολταϊκά στα σπίτια
  6. Να προωθηθούν άμεσα, στην ανάγκη και με κεντρικό σχεδιασμό, οι μονάδες ολοκληρωμένης επεξεργασίας και ενεργειακής αξιοποίησης αποβλήτων (που στην Ελλάδα καρκινοβατούν, ενώ είναι απολύτως απαραίτητες και για την προστασία του περιβάλλοντος)
  7. Να επιτραπεί επιτέλους η χρήση μικρών ανεμογεννητριών κάθετου άξονα, σε όλα τα δημόσια και ιδιωτικά εξωτερικά πάρκινγκ αυτοκινήτων και άλλων ανοικτών χώρων (πχ. Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου, εμπορικά κέντρα, στέγες καταστημάτων πλησίον αεροδρομίου, οροφές μεγάλων σουπερμάρκετ, αποθηκών, συσκευαστηρίων, εργοστασίων κλπ.)
  8. Να επιδοτηθεί η αγορά ηλεκτρικών οχημάτων στα μη διασυνδεδεμένα νησιά με διπλάσιο ποσοστό ή με άλλο μέτρο (π.χ. απαλλαγή ΦΠΑ) και να δοθούν περισσότερα κίνητρα από ότι στη μη νησιωτική Ελλάδα
  9. Να μπει ξανά στο «Εξοικονομώ», τόσο το Φ/Β στέγης όσο και το σύστημα οικιακής φόρτισης, το οποίο βγήκε από το τελευταίο πρόγραμμα
  10. Να απλοποιηθεί το «Εξοικονομώ» και σε όσους δεν μπαίνουν στο πρόγραμμα να επιτραπεί η έκπτωση φόρου σε περίπτωση ανακαίνισης σπιτιού
  11. Να συμβάλλει ο ιδιωτικός τομέας (τράπεζες) με χαμηλότοκη χρηματοδότηση (1%) σε όποιον επισκευάζει ενεργειακά το σπίτι του


    Τέλος, προτείνουμε και ένα ιδιαιτέρως ριζοσπαστικό μέτρο, που μόνο αν οι χώρες και οι πολίτες λειτουργήσουν ως Ένωση, μπορεί να πετύχει:

  12. Αυτοπεριορισμός εισαγωγών: οποιαδήποτε εισαγόμενη ενεργειακή πηγή πρέπει να περιοριστεί όσο το δυνατόν περισσότερο! Αυτό μπορεί να συμβεί με συντονισμένες πρωτοβουλίες της κοινωνίας των πολιτών και έκκληση των κυβερνήσεων για περιορισμό στην μετακίνηση  (πχ. με τηλεργασία, όχι άσκοπες μετακινήσεις πχ. για αναψυχή, δραστικό περιορισμό χρήσης των ΙΧ, κοινή χρήση ΙΧ, δυνατότητες ενοικίασης Ι.Χ., επιλογή ηλεκτροκίνησης, χρήση ΜΜΜ, επιπλέον κίνητρα και διάθεση χώρου σε δίκυκλα πάσης μορφής κλπ.)
Σε αντίθεση με τα αριστερά κόμματα της Ευρώπης που χωρίς να προτείνουν λύσεις λαϊκίζουν ζητώντας να δοθεί η ενέργεια στα χέρια του λαού («power to the people»), εμείς λέμε ότι οι ευρωπαίοι πολίτες έχουν ΗΔΗ στα χέρια τους την ενέργεια: Europe HAS the Power! Ένας συντονισμός πολιτών και κυβερνήσεων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο μπορεί να αναδείξει τη δύναμη μιας συνειδητοποιημένης κοινωνίας, με έναν κοινό στόχο.
Επεξήγηση ως προς την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της Ευρώπης και της Ελλάδας
Στον ακόλουθο πίνακα της Eurostat φαίνεται η τάση συμμετοχής των διαφόρων πηγών ενέργειας στην Ε.Ε. από το 1990 έως το 2019: https://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/index.php?title=File:Gross_inland_energy_consumption_by_fuel_2019_(%25).png
Το 2019, η συμμετοχή κάθε πηγής στην κατανάλωση της Ευρώπης ήταν ως εξής: (αριθμοί σε ισοδύναμο εκατομμυρίων τόνων πετρελαίου):
  • Πετρελαιοειδή: 545 (περίπου σταθερό την 30ετία)
  • Φυσικό αέριο: 336 (ελαφριά άνοδος στη χρήση)
  • ΑΠΕ: 230 (τριπλασιασμός μέσα στην 30ετία)
  • Πυρηνική ενέργεια:197 (σταθερό την 30ετία)
  • Στερεά καύσιμα:169 (μείωση πάνω από το μισό μέσα στην 30ετία)
  • Άλλες πηγές: 20 (ελαφριά άνοδος στην 30ετία)
Οι αναλογίες επιβεβαιώνονται και από τον παρακάτω πίνακα, και διατηρούνται και το 2020. (https://www.statista.com/statistics/236316/primary-energy-consumption-in-the-eu-by-fuel-in-oil-equivalent/)

Οι αριθμοί δείχνουν ότι ναι μεν οι ΑΠΕ έχουν κερδίσει σημαντικό έδαφος και ο λιγνίτης έχει χάσει, αλλά δύσκολα φαντάζεται κανείς ένα άλμα πλήρους αντικατάστασης των ορυκτών καυσίμων μέσα σε μια δεκαετία, χωρίς αντίστοιχες επιπτώσεις στο κόστος. Το φυσικό αέριο και η πυρηνική ενέργεια θα εξακολουθούν να παίζουν σημαντικό ρόλο.

Σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, η Ελλάδα σήμερα βασίζεται για την παραγωγή ενέργειας κατά διπλάσιο ποσοστό στα στερεά καύσιμα, κατά αυξημένο ποσοστό στα πετρελαιοειδή, λιγότερο στο φυσικό αέριο, περίπου παραπλήσια στις ΑΠΕ και καθόλου στην πυρηνική ενέργεια.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΥΠΟΔΟΜΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ
Συντονιστής: Ηλίας Κώνστας

Επικοινωνία

 
 
 

Τοπικές οργανώσεις


 
 

Κοινωνική δικτύωση

     
© 2021 ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ

 

Κατηγορία ΑΡΘΡΑ - ΑΠΟΨΕΙΣ