Προβολή άρθρων κατά ημερομηνία: Τρίτη, 11 Μαρτίου 2025

16 δισ. € αντιστοιχούν στην Ελλάδα μέχρι το 2030 από το τεράστιο εξοπλιστικό πακέτο των 800 δισ. € που εξήγγειλε η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και θα δώσει συνολικά η ΕΕ για τον επανεξοπλισμό της και η εύλογη απορία είναι αν τα χρήματα αυτά θα απορροφηθούν μέχρι το τελευταίο ευρώ.

Και όχι μόνο αν θα απορροφηθούν αλλά και αν θα καταλήξουν σε ελληνικά χέρια.

Λέμε 16 δισ. ευρώ γιατί τόσα αντιστοιχούν στην Ελλάδα από το ευρωπαϊκό πακέτο αφού αυτό είναι το ποσοστό συμμετοχής της στην ευρωζώνη.

Στην πραγματικότητα τα χρήματα που αναλογούν στην χώρα μπορεί να είναι ακόμα περισσότερα.

Το ερώτημα εδώ είναι από ποιους φορείς θα χρησιμοποιηθούν αυτά τα χρήματα;

Στην πραγματικότητα δύο είναι οι μεγάλοι και σοβαροί όμιλοι που μπορούν να σταθούν στην πρόκληση των επόμενων ετών.

Η EFA GROUP (με SKYTALIS, ΤΗΕΟΝ κ.λ.π.), που είναι εξολοκλήρου ελληνική και η Intracom η οποία είναι ελληνική αλλά ανήκει στους Ισραηλινούς.

Ο ΣΕΚΠΥ είναι πολύ μικρός φορέας και εκπροσωπεί επί της ουσίας  μικρές «βιοτεχνίες», όχι βιομηχανίες.

Υπάρχει επομένως θεσμικό πρόβλημα και πρέπει να γίνει ένας ενιαίος σύνδεσμος ανάλογα με το πραγματικό κατασκευαστικό έργο των εταιρειών.

Για παράδειγμα, ο ΣΕΚΠΥ στη έκθεση του Αμπού Ντάμπι ως μόνη εκπροσώπηση του είχε την Miltech, μία εταιρεία με ασήμαντη παρουσία στον χώρο της άμυνας.

Τίθενται σημαντικά ερωτήματα και για τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά και Ελευσίνας. Θα αναλάβουν έργο στο νέο εξοπλιστικό πακέτο; Ή αντί να πρωταγωνιστούν θα αναλάβουν όλο το έργο πάλι οι Γάλλοι (ή όποιος άλλος);

Όπως και να έχει δεν πρέπει να χαθεί ούτε 1 €. Τα 16 δισεκατομμύρια είναι πάρα πολλά χρήματα και η Ελλάδα δεν έχει περιθώρια για απώλειες.

Είναι η μεγάλη ευκαιρία να καλύψει κενά δεκαετιών και τα χρήματα αυτά να δημιουργήσουν τεχνογνωσία, παραγωγική δύναμη και νέες θέσεις εργασίας.

Επ’ αυτού είχαμε και την εξαπόλυση σφοδρής επίθεσης από την Ένωση Ελληνικών Ναυπηγείων κατά του Τάσου Ροζολή, προέδρου του Συνδέσμου Ελλήνων Κατασκευαστών Αμυντικού Εξοπλισμού (ΣΕΚΠΥ) η οποία με εξώδικό της τον κατηγορεί ότι, αντί να υποστηρίζει τη λειτουργικότητα και την εξωστρέφεια των ελληνικών επιχειρήσεων στον χώρο της άμυνας, πρακτικά υποσκάπτει τον ρόλο των ελληνικών ναυπηγείων και προωθεί άλλα, ξένα συμφέροντα.

Συγκεκριμένα, η Ένωση Ελληνικών Ναυπηγείων κατηγορεί τον Τ. Ροζολή ότι εμφανίζεται να ομιλεί ως εκπρόσωπος του κλάδου των ναυπηγείων, παρότι δεν είναι ιδιοκτήτης ναυπηγείου ούτε τα μεγάλα ναυπηγεία είναι μέλη του ΣΕΚΠΥ.

Στο εξώδικο γίνονται σαφείς υπαινιγμοί ότι ο πρόεδρος του ΣΕΚΠΥ προωθεί συμφέροντα ξένων εταιρειών, σε πλήρη αντίθεση με τον θεσμικό του ρόλο.

Στο εξώδικο της Ένωσης Ελληνικών Ναυπηγείων τίθενται καίρια ερωτήματα προς τον Τ. Ροζολή, όπως:

«Εάν ενεργεί ως σύμβουλος ξένων κατασκευαστικών οίκων, οι οποίοι είναι ανταγωνιστές Ελλήνων κατασκευαστών, μελών των ΣΕΚΠΥ, ΕΛΛΕΑ, ΕΕΝ και ΣΕΒ, και ποιοι είναι αυτοί οι οίκοι;

Ποια ακριβώς είναι η σχέση του με ξένα ναυπηγεία, που κατά καιρούς και σε διάφορες συναντήσεις εμφανίζεται να εκπροσωπεί, όπως π.χ. την Group Naval, την ΤΚΜS και διάφορα κινέζικα ναυπηγεία»;

pronews.gr

Ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, προχώρησε σε δηλώσεις μετά τη συμφωνία που επετεύχθη με τις ΗΠΑ στην Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας, για εκεχειρία 30 ημερών τονίζοντας πως «θέλω να ευχαριστήσω τον πρόεδρο Ν.Τραμπ».

Όπως είπε η πρόταση κατάπαυσης πυρός ισχύει για 30 ημέρες και καλύπτει την πρώτη γραμμή, όχι μόνο τον αέρα και τη θάλασσα.

«Η αμερικανική πλευρά κατανοεί τα επιχειρήματά μας, αποδέχεται τις προτάσεις μας και θέλω να ευχαριστήσω τον πρόεδρο Τραμπ για την εποικοδομητική συνομιλία μεταξύ των ομάδων μας», έγραψε στο Telegram.

Ο Β.Ζελένσκι επιβεβαίωσε ότι η Ουκρανία αποδέχθηκε την πρόταση κατάπαυσης του πυρός, προσθέτοντας ότι «τη θεωρούμε θετική και είμαστε έτοιμοι να κάνουμε αυτό το βήμα».

«Η Ουκρανία είναι έτοιμη για ειρήνη», είπε ο Β.Ζελένσκι, προσθέτοντας ότι η Ρωσία «πρέπει να δείξει αν είναι έτοιμη να σταματήσει τον πόλεμο ή να τον συνεχίσει».

«Ήρθε η ώρα για την πλήρη αλήθεια», κατέληξε.

pronews.gr

ΗΠΑ και Ουκρανία ανακοίνωσαν πως συμφώνησαν σε εκεχειρία 30 ημερών στον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας, κατά τις διαπραγματεύσεις αξιωματούχων των δύο πλευρών στην πόλη Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες «θα άρουν αμέσως την παύση στην ανταλλαγή πληροφοριών και θα συνεχίσουν τη βοήθεια ασφαλείας προς την Ουκρανία», αναφέρει κοινή δήλωση των ΗΠΑ και της Ουκρανίας, την οποία κοινοποίησε το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών.

Η Ουκρανία δήλωσε ότι θα δεχόταν μια εκεχειρία 30 ημερών με τη Ρωσία μετά από συνομιλίες με τις ΗΠΑ στη Σαουδική Αραβία με στόχο τον τερματισμό των μαχών την Τρίτη, σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσαν οι ΗΠΑ και η Ουκρανία.

Η συμφωνία ήρθε μετά από περισσότερες από οκτώ ώρες διαπραγματεύσεων μεταξύ Ουκρανών αξιωματούχων και αμερικανικής αντιπροσωπείας υπό τον υπουργό Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο στη σαουδαραβική πόλη Τζέντα.

«Η Ουκρανία εξέφρασε την ετοιμότητά της να αποδεχθεί την πρόταση των ΗΠΑ για τη θέσπιση μιας άμεσης, προσωρινής εκεχειρίας 30 ημερών, η οποία μπορεί να παραταθεί με αμοιβαία συμφωνία των μερών και η οποία υπόκειται στην αποδοχή και την ταυτόχρονη εφαρμογή της από τη Ρωσική Ομοσπονδία», ανέφεραν οι ΗΠΑ και η Ουκρανία σε κοινή ανακοίνωση που εξέδωσε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. «Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα επικοινωνήσουν στη Ρωσία ότι η ρωσική αμοιβαιότητα είναι το κλειδί για την επίτευξη της ειρήνης».

Η δήλωση αναφέρει ότι οι ΗΠΑ «θα άρουν αμέσως την παύση στην ανταλλαγή πληροφοριών και θα συνεχίσουν τη βοήθεια ασφαλείας προς την Ουκρανία».

Ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ Μάικ Γουόλτς και ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάρκο Ρούμπιο μίλησαν σε δημοσιογράφους μετά τις συναντήσεις τους με ανώτερους Ουκρανούς αξιωματούχους στην Τζέντα.

Η Ουκρανία και οι ΗΠΑ έκαναν ένα «θετικό βήμα» κατά τη διάρκεια των σημερινών συνομιλιών, είπε ο Μ.Ρούμπιο, προσθέτοντας ότι οι ΗΠΑ θα «μεταφέρουν τώρα αυτή την προσφορά» στους Ρώσους, προσθέτοντας ότι «η μπάλα είναι στο γήπεδό τους».

Ο Μ.Γουόλτς λέει ότι η ουκρανική αντιπροσωπεία κατέστησε «πολύ σαφές» την Τρίτη ότι «μοιράζεται το όραμα του προέδρου Τραμπ για την ειρήνη».

Η Ουκρανία «έκανε συγκεκριμένα βήματα και προτάσεις», συμπεριλαμβανομένης της αποδοχής της πρότασης της Ουάσινγκτον για πλήρη κατάπαυση του πυρός, λέει.

Ο Μ.Γουόλτς λέει ότι θα μιλήσει με τον Ρώσο ομόλογό του «τις επόμενες ημέρες» και ότι ο Μ.Ρούμπιο θα συναντηθεί με τους υπουργούς Εξωτερικών της G7 τις επόμενες ημέρες.

pronews.gr

Μετά την κίνηση έντονης διαμαρτυρίας του βουλευτή του κόμματος «ΝΙΚΗ», Νίκου Παπαδόπουλου, να μπει στην Εθνική Πινακοθήκη εξαιτίας της έκθεσης «Η Σαγήνη του Αλλόκοτου – Ενδιάμεσος Χώρος», της οποίας τα εκθέματα είναι προσβλητικά προς την ορθοδοξία, ο βουλευτής μιλώντας σε εκπομπή του κυπριακού σταθμού «ΣΙΓΜΑ» μίλησε για όσα συνέβησαν, αναφέροντας αρχικά ότι τον αποκαλούν βάνδαλο, ακροδεξιό, τραμπούκο και σκοταδιστή.

Στη συνέχεια συμπλήρωσε ότι, εδώ και δύο μήνες ασχολείται με την Πινακοθήκη.

«Όταν αντιλήφθηκα τον βέβηλο έκανα ερώτηση. Δηλαδή, χρησιμοποίησα όλα τα κοινοβουλευτικά μου μέσα. Έστειλα επιστολή στη διευθύντρια της Πινακοθήκης», είπε και συμπλήρωσε ότι «είναι ασυδοσία όταν καθυβρίζονται τα ιερά και τα όσια ενός λαού. Αν καθυβρίζονται άλλες θρησκείες, εκεί φοβούνται για το κεφαλάκι τους. Όταν τα είδα από κοντά αυτά τα έργα είπα ότι δεν είναι τέχνη αυτή».

«Πρέπει να αποσύρουν αυτήν την αισχρή γκαλερί και να διώξουν τους υπευθύνους που χρυσοπληρώνονται από το αίμα του ελληνικού λαού για να ταΐσουν αυτά τα σκουπίδια της τέχνης στα παιδιά μας», είπε καταλήγοντας.

Αποδοκιμάζει η  Ιερά Σύνοδος  για την έκθεση στην Εθνική Πινακοθήκη: Θα ενεργήσουμε τα δέοντα προς την κυβέρνηση

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος εκφράζει τη λύπη της για την έκθεση έργων τέχνης με τίτλο «Η Σαγήνη του Αλλόκοτου – Ενδιάμεσος Χώρος», η οποία φιλοξενείται στην Εθνική Πινακοθήκη. Η αντίδραση της Εκκλησίας έρχεται μία ημέρα μετά το επεισόδιο που προκάλεσε ο βουλευτής της Νίκης, Νίκος Παπαδόπουλος.

Με ανακοίνωση τύπου που εκδόθηκε σήμερα, Τρίτη 11 Μαρτίου 2025, η Ιερά Σύνοδος εκφράζει τη δυσαρέσκειά της για το περιεχόμενο ορισμένων έργων της έκθεσης και ανακοινώνει ότι θα ζητήσει την παρέμβαση της κυβέρνησης.

«Εξ αφορμής της εκθέσεως έργων ζωγραφικής με τίτλο «Η Σαγήνη του Αλλόκοτου – Ενδιάμεσος Χώρος», η οποία φιλοξενείται στην Εθνική Πινακοθήκη, η ΔΙΣ εξέφρασε την λύπη της για το περιεχόμενο συγκεκριμένων έργων της εν λόγω εκθέσεως και αποφάσισε να ενεργήσει τα δέοντα προς την Ελληνική Κυβέρνηση», αναφέρεται στην ανακοίνωση.

Σημειώνεται ότι ο βανδαλισμός των έργων σημειώθηκε λίγο μετά τις 12:00 το μεσημέρι, όταν ο βουλευτής της Νίκης μπήκε στην Εθνική Πινακοθήκη και επιτέθηκε σε τουλάχιστον δύο πίνακες της περιοδικής έκθεσης «Σαγήνη του Αλλόκοτου – Ενδιάμεσος Χώρος».

pronews.gr

Ένας παραλογισμός εκτυλίχτηκε χθες στην Εθνική Πινακοθήκη όπου αντί να συλληφθεί ο παράνομος που στην προκειμένη περίπτωση ήταν ο επικεφαλής της (έχει την άμεση εθύνη για ότι συνέβη) κρατήθηκε ο καταγγέλλων βουλευτής της Νίκης, Νίκος Παπαδόπουλος, ο οποίος δεν επέτρεψε την συνέχιση της παρανομίας μίας έκθεσης η οποία εξύβριζε και πρόσβαλε τα Θεία.

Ο διευθυντής της Εθνικής Πινακοθήκης θα έπρεπε να βρίσκεται ήδη πίσω από τα «κάγκελα» όχι μόνο για αυτό αλλά και για παράνομη κράτηση βουλευτή!

Μία παράνομη κράτηση την οποία κατήγγειλε έντονα χθες ο γνωστός δικηγόρος και ανεξάρτητος βουλευτής Παύλος Σαράκης στον εκπρόσωπο της Εθνικής Πινακοθήκης, ο οποίος μάλιστα αρνούνταν να απαντήσει με ποιανού εντολή εμποδίζονταν ο βουλευτής Ν.Παπαδόπουλος να φύγει από εκεί.

Με ποιο δικαίωμα κράτησαν βουλευτή; Ήταν εισαγγελείς; Ήταν αστυνόμοι; Από που και ως που κρατάνε έναν βουλευτή παρά την θέλησή του μέχρι να εξακριβωθεί αν… διέπραξε κακούργημα επειδή έσπασε μερικά τζάμια σε προθήκες!

Σε ό,τι αφορά την έκθεση έχουμε να πούμε τα εξής: Ας γινόταν αυτό σε ένα ισλαμικό κράτος και πολύ αμφιβάλλουμε εάν ο καλλιτέχνης θα έβλεπε το φως της ημέρας ξανά.

Και δεν εννοούμε χώρες τύπου Αφγανιστάν υπό διακυβέρνηση των Ταλιμπάν, ή Συρία υπό την διακυβέρνηση των ισλαμιστών.

Το ίδιο θα συνέβαινε ακόμα και σε μουσουλμανικά κράτη κοσμικού χαρακτήρα τύπου Αιγύπτου, Τουρκίας, Αζερμπαϊτζάν κ.α.

Από εκεί και πέρα ποιος τους έχει πει ότι μπορούν να θίγουν το θρησκευτικό συναίσθημα οποιουδήποτε.

Δεν αναφερόμαστε μόνο στο Χριστιανισμό αλλά σε οποιαδήποτε επίσημη αναγνωρισμένη θρησκεία.

Είτε αυτή είναι ο Μουσουλμανισμός, είτε ο Βουδισμός, είτε ο ο Ινδουισμός κ.τ.λ.

Δεν μπορεί κανείς να απεικονίζει τον Μωάμεθ ως ζόμπι και τον Βούδα ως σκύλο.

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα ειδικότερα, από τη στιγμή που το Σύνταγμα ορίζει την Ορθοδοξία ως επικρατούσα θρησκεία της χώρας, οφείλει το ελληνικό κράτος να την προστατεύει.

Και όχι να επιτρέπει να παρουσιάζονται τέτοιες βλάσφημες εκθέσεις στην Εθνική Πινακοθήκη η οποία είναι ιδιοκτησία του κράτους και άρα κατ’ επέκταση των… Ελλήνων φορολογουμένων.

Δηλαδή το κράτος που συνταγματικά οφείλει να προστατεύει την Ορθοδοξία επιτρέπει σε δικιά του ιδιοκτησία να παρουσιάζεται μία έκθεση που στρέφεται ενάντια της!

Αυτό από μόνο του είναι παράνομο και υπεύθυνος είναι ο επικεφαλής της Εθνικής Πινακοθήκης.

Εάν ο «καλλιτέχνης» θέλει να παρουσιάσει την έκθεση του ας το κάνει σε ιδιωτική γκαλερί, αλλά γνωρίζοντας ότι θα αντιμετωπίσει και τις συνέπειες: Νομικές, πολιτικές και κοινωνικές.

Εδώ αντίθετα κρατήθηκε ένας βουλευτής παρανόμως με την δικαιολογία ότι «τα έκανε γυαλιά καρφιά» κάτι το οποίο δεν προκύπτει από τις δημοσιευθείσες φωτογραφίες.

Φυσικά, πρόκειται για συμβάντα της woke ατζέντας η οποία συνεχίζει ακάθεκτη σε Ελλάδα και Ευρώπη καθώς οι πολίτες δεν έχουν επιλέξει ακόμα με σαφήνεια την απόρριψη της όπως πάνε και στις πρόσφατες γερμανικές εκλογές.

Σε ότι αφορά το κόμμα της Νίκης αυτό που παρατηρείται είναι ότι πρόκειται για πολιτικούς που τηρούν αυτά που λένε κάτι που είναι σπάνιο στην σημερινή εποχή.

Το κόμμα σταθερά το πολιτικό του στίγμα χωρίς τυμπανοκρουσίες και έχει σταθερό εκλογικό ποσοστό,

Στη σύνοδο των ευρωπαϊκών κρατών με εθνικές μειονότητες στην Ουκρανία, που διοργάνωσε η Επιτροπή Αποδήμων του Σερβικού Κοινοβουλίου, το Σάββατο, 8 Μαρτίου, στο Βελιγράδι, συμμετείχε ο πρόεδρος της ΝΙΚΗΣ, Δημήτριος Νατσιός, συνοδευόμενος από τους βουλευτές του κόμματος, Σπύρο Τσιρώνη και Ανδρέα Βορύλλα.

Υπάρχει κάποιο ελληνικό ΜΜΕ που να το μετέδωσε;

Στην Ουκρανία η Ελλάδα έχει εθνικά συμφέροντα καθώς διαβιεί μία πολύ ισχυρή εθνική μειονότητα η οποία διώκεται αφού έχει απαγορευθεί από το καθεστώς Ζελένσκι να χρησιμοποιεί την ελληνική γλώσσα!

Η Ελλάδα τώρα που μοιράζεται η «τράπουλα» ξανά σε ανώτατο επίπεδο για την τύχη της Ουκρανίας δεν θα έπρεπε να εμπλακεί ενεργά για το μέλλον της ελληνικής μειονότητας στην χώρα αυτή;

Τους έχει αφαιρεθεί το δικαίωμα να μιλούν ελληνικά. Δεν θα έπρεπε τουλάχιστον να καταργηθεί ο νόμος αυτός;

Έχει κάνει κάποια παρέμβαση σε αυτό η κυβέρνηση Μητσοτάκη;

Στο θέμα των Τεμπών βγήκε η Νίκη βγήκε μπροστά χωρίς διφορούμενη στάση, υπέρ των συγγενών των θυμάτων καταδικάζοντας την κυβέρνηση για το έγκλημα.

Χθες, βουλευτής της υπερασπίστηκε την Πίστη, κάτι το οποίο θα έπρεπε να το κάνει εκ του Συντάγματος η ελληνική κυβέρνηση.

Είναι πολύ πιο σοβαρό κόμμα η Νίκη από σχηματισμούς τύπου Βελόπουλου που έχουν τα δικά τους media παρότι αυτό απαγορεύεται από το νόμο.

Αν μη τι άλλο, αυτά που λέει ότι αντιπροσωπεύει, όντως τα υπερασπίζεται μέχρι τέλους.

pronews.gr

Η «πολιτισμένη» Ευρώπη αυτοκτονεί! Οι ισχυροί της γηραιάς ηπείρου για μια ακόμη φορά «στρουθοκαμηλίζουν», βάζοντας στο κάδρο των ευρωπαϊκών δυνάμεων για την «μελλοντική ασφάλεια» των λαών, την αμαρτωλή Τουρκία!

Έχει καταστεί πλέον σαφέστερον του σαφούς διεθνώς ότι η Τουρκία έχει παγκόσμιο όραμα, ως σύνθεση των ιδεολογικών οραμάτων του προέδρου της Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Το παγκόσμιο όραμά της είναι, να καταστεί μεγάλη δύναμη στο διεθνές σύστημα ισχύος.

Τα ιδεολογικά επιμέρους οράματα που συνθέτουν το κεντρικό όραμα έχουν ισχυρές βάσεις στην δύναμη του λεγόμενου πολιτικού Ισλάμ. Να μην ξεχνάμε ότι το Ισλάμ δρα περισσότερο ως πολιτική ενωτική δύναμη και λιγότερο ως θεολογική. Η θεολογική πλευρά του προσδίδει στους οπαδούς τον απαραίτητο φονταμενταλισμό, που απαιτείται για να γίνουν πράξη τέτοιου είδους οράματα. Επομένως, ένας προικισμένος ισλαμιστής ηγέτης είναι σχετικά εύκολο να ενώσει όλους σχεδόν τους ισλαμικούς πληθυσμούς σε μια ενδεχόμενη περιφερειακή ή παγκόσμια σύρραξη.

Μέσα στο πλαίσιο αυτών των οραμάτων, η Τουρκία τον τελευταίο καιρό εφαρμόζει μια αναθεωρητική εθνική (υψηλή) στρατηγική, την οποία στηρίζει σε δόγματα και στρατηγικές και πάνω σε αυτά τα δόγματα και σε αυτές τις στρατηγικές έχει προσαρμόσει ένα πρόγραμμα διεκδικητικής εξωτερικής πολιτικής καθώς και στρατιωτικής υπέρ-ενδυνάμωσης, με βάση την αυτάρκεια μέσω μιας εγχώριας αυτόνομης πολεμικής βιομηχανίας.

Τα επιμέρους λοιπόν οράματα του Ερντογάν αναλύονται συνοπτικά ως εξής:

–«Όσο πιο πολύ τεντώσουμε το τόξο προς την Ασία τόσο πιο μακριά θα πάει το βέλος στην Ευρώπη». Αυτό το όραμα, που εκφράστηκε αρχικά από τον γνήσιο θεωρητικό του νέο-οθωμανισμού, την πονηρή αλεπού που λέγεται Νταβούτογλου, αποτελεί το πραγματικό όνειρο της αναβίωσης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, με ζωτικό χώρο στην Ευρώπη. Βλέπουμε ήδη τις κινήσεις προς Ανατολάς (Συρία, κατοχή με τους τζιχαντιστές και γενοκτονία αλλαουϊτών και χριστιανών, εισβολή κατά το δοκούν στο Ιράκ), παρουσία στη Λιβύη, καλές σχέσεις με Ιράν, αδερφική συμμαχία με Πακιστάν, ενωτικές προσπάθειες με τα τουρκόφωνα κράτη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Παράλληλα προς την Δύση, η Τουρκία ενισχύει την δημιουργία ισχυρών ισλαμικών θυλάκων σε όλη την «ηλίθια» Ευρώπη, που ισλαμοποιείται εκουσίως!

-«Μεγάλη Μέση Ανατολή». Αυτό το όραμα προέκυψε όταν το 2010 άρχισε η πυροδοτούμενη από τη Δύση «Αραβική Άνοιξη». Έτσι «άνοιξε» και η όρεξη του  Ερντογάν, βλέποντας τις εξελίξεις στην Βόρεια Αφρική και στη Μέση Ανατολή να ευνοούν τις κρυφές του παγκόσμιες επιδιώξεις να αναβιώσει την Οθωμανική αυτοκρατορία με τα μεγάλα όριά της και με το όνειρο ο ίδιος να γίνει Χαλίφης!

–«Μεγάλο έθνος η Τουρκία». Με αυτό το όραμα προωθείται ο Παντουρκισμός. Έτσι έχουν δομηθεί ή δομούνται στενές σχέσεις με το Πακιστάν, με τις τουρκόφωνες χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης (Αζερμπαϊτζάν, Τουρκμενιστάν, Καζακστάν, Κιργιστάν, Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν, όπου κυριαρχούσα θρησκεία είναι το Ισλάμ), με την Σομαλία και το Σουδάν στην Αφρική και με την στήριξη της Μουσουλμανικής αδελφότητας σε όλες τις χώρες της Ασίας (και ιδιαίτερα στους Ουϊγούρους της Κίνας), της Αφρικής και της Ευρώπης. Επιπλέον, η Τουρκία του Ερντογάν έχει καταστεί ο αυτοανακηρυγμένος προστάτης των απανταχού γης Μωαμεθανών και ιδιαίτερα στην Ευρώπη.

-«Γαλάζια Πατρίδα». Στρατηγικός αντικειμενικός σκοπός του οράματος αυτού είναι η παραίτηση της Ελλάδας από τα κυριαρχικά της δικαιώματα στο Αιγαίο και στην Αν. Μεσόγειο και η εξασφάλιση του μισού Αιγαίου και της Ανατ. Μεσογείου. Απώτερος σκοπός της Τουρκίας στο πλαίσιο αυτό είναι η προσάρτηση της Δυτ. Θράκης και η κατάληψη ολοκλήρου της Κύπρου.

-Ισλαμική υπερεθνική κοινότητα με κοινή ιστορία». Ο Ερντογάν μέσω του οράματος αυτού, που έχει την ονομασία «Ummah», ουσιαστικά θέλει να ενώσει (υπό την εξουσία του) όλους τους Μουσουλμάνους του κόσμου, μαζί και τους Άραβες, θεωρώντας ότι έτσι θα γίνει πράξη το παγκόσμιο όραμά του. Στο πλαίσιο αυτό, εντάσσεται η προσπάθεια εξομάλυνσης των σχέσεων με τις αραβικές χώρες (ήδη συμπορεύεται με το Κατάρ), οι στενοί δεσμοί που έχει αναπτύξει με τους Αδερφούς Μουσουλμάνους σε όλο τον κόσμο, καθώς και η αυτοανακήρυξη της Τουρκίας ως προστάτιδας δύναμης των ισλαμικών πληθυσμών σε όλο τον πλανήτη.

Αυτή είναι μια σκιαγράφηση των οραμάτων του Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος επιθυμεί διακαώς να ξεπεράσει τον Μουσταφά Κεμάλ σε δόξα και να γίνει ο νέος παγκόσμιος «Ατατούρκ»!

Υπενθυμίζουμε ότι σε σχετικά πρόσφατες δηλώσεις του, ο νυν επικεφαλής των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών (ΜΙΤ)  Ιμπραχίμ Καλίν, υποστήριξε ότι «η Τουρκία είναι ήδη μια μεγάλη δύναμη, μια αυτοκρατορία, που ελέγχει την περιοχή από το Αφγανιστάν μέχρι και τη Λιβύη και κανένας δεν μπορεί να κάνει τίποτε χωρίς αυτήν, ούτε πολιτική ούτε πόλεμο».

Η προέλαση όμως αυτή της Τουρκίας επιβάλλεται να σταματήσει άμεσα! Τα οράματα του Ερντογάν επιβάλλεται να σβηστούν, να εξαφανιστούν!

Η νέα πλέον Αμερική, τα κράτη της Ευρώπης και η Ευρωπαϊκή Ένωση συλλογικά, αντί να αγκαλιάζουν την Τουρκία, γιατί έτσι πιθανόν θεωρούν ότι εξυπηρετούν τα κρατικά-εθνικά τους συμφέροντα, οφείλουν άμεσα να αντιληφθούν το μέγεθος της ισλαμικής απειλής και να δράσουν ανάλογα έναντι της Τουρκίας που αποτελεί την αιχμή του ισλαμικού δόρατος που πάλλεται εναντίον των πολιτισμένων λαών της Δύσης.

Απευθύνουμε λοιπόν ύστατη έκκληση προς την πολιτισμένη Δύση: Σταματήστε την Τουρκία του Ερντογάν τώρα! Σταματήστε την λαθρομετανάστευση και καθηλώστε την Τουρκία στο χώρο που βρίσκεται. Βοηθήστε στην συγκρότηση μιας ευρύτερης κουρδικής κρατικής οντότητας. Σταματήστε να επενδύετε στα «φτηνά εργατικά χέρια», που δυναμώνουν οικονομικά και πολιτικά την Τουρκία! Διακόψτε κάθε πώληση οπλικών συστημάτων στον «διεθνή χωροφύλακα»! Αφαιρέστε από την χώρα αυτή του «βεβαρυμμένου ποινικού μητρώου» κάθε «όνειρο» επανασύστασης της οθωμανικής αυτοκρατορίας και πολύ περισσότερο κάθε όραμα δημιουργίας μιας «παγκόσμιας ισλαμικής αυτοκρατορίας». Τώρα, πριν είναι πολύ αργά!

Το ΔΣ της ΠΕΚΑΜ με θλίψη αποχαιρετά την Πλουσία Λιακατά, που ήταν μέλος της, την ακλόνητη αγωνίστρια Μακρονησιώτισσα που έφυγε από κοντά μας την Παρασκευή 7/3, πλήρης ημερών.

Η Πλουσία γεννήθηκε στο Μεσολόγγι από οικογένεια ψαράδων. Σε μικρή ηλικία οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ και ήταν σύνδεσμος με την καθοδήγηση του Κόμματος που είχε την έδρα της στο Βουνό. Συνελήφθη γιατί έγραφε συνθήματα στους τοίχους κατά των Γερμανών κατακτητών και φυλακίσθηκε στο κτίριο της Γκεστάπο. Από εκεί κατάφερε να δραπετεύσει και ανέβηκε στο βουνό όπου και συναντήθηκε με τον αδελφό της, ο οποίος ήταν μέλος του ΚΚΕ και αντάρτης του ΕΛΑΣ. Εντάχθηκε και η ίδια στον ΕΛΑΣ, στην 13η Μεραρχία στο Καρπενήσι, στο μάχιμο δυναμικό του - γι' αυτό και κουβαλούσε οπλοπολυβόλο.

Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας και τα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν με τις διώξεις και τις εκτελέσεις των κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών από τις αστικές κυβερνήσεις, η Πλουσία συνέχισε να αγωνίζεται στο πλευρό του ΚΚΕ. Το 1948 συλλαμβάνεται και εξορίζεται στην Ικαρία. Στη συνέχεια ακολουθεί την ίδια πορεία που ακολούθησαν χιλιάδες γυναίκες, που αρνήθηκαν να προδώσουν τις αξίες και τα «πιστεύω» τους: Χίος - Τρίκερι - Μακρόνησος. Η Πλουσία είναι μία από τις εκατοντάδες γυναίκες που αρνήθηκαν να υπογράψουν δήλωση μετανοίας και αποκήρυξης του κομμουνισμού στο θανατονήσι της Μακρονήσου. Γι' αυτό και στα τέλη του 1950 μαζί με τις άλλες «αμετανόητες» συντρόφισσές της επέστρεψε στο Τρίκερι.

Όπλο που την κράτησε όρθια, όπως η ίδια έλεγε, ήταν η καλλιτεχνική δημιουργία που την βοηθούσε όπως και τις άλλες συνεξόριστές της να μην υποκύψουν στα βασανιστήρια και τους εξευτελισμούς, αλλά να διατηρήσουν την αγωνιστική στάση ζωής τους. Όπως η ίδια διηγούταν, ακόμα και στη Μακρόνησο που ήταν αδύνατη η καλλιτεχνική ενασχόληση, τα βράδια καθιστές μέσα στις σκηνές έκαναν σκετς για να γελάσουν και να εμψυχωθούν. Στους τόπους εξορίας εντάχθηκε σε θεατρικά σχήματα και χορωδίες. Εκεί διδάχθηκε τους παραδοσιακούς ελληνικούς χορούς. Μετά την επιστροφή της από την εξορία, ασχολήθηκε επαγγελματικά με το χορό. Συνεργάστηκε την Ελένη Τσαούλη, την Δώρα Στράτου, την Δόμνα Σαμίου και δίδαξε χορό σε παιδιά στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Η ίδια με καμάρι μιλούσε για τα χρόνια της δράσης της μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ, του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, αλλά και τα χρόνια στις εξορίες και τις φυλακές, σαν το μεγαλύτερο σχολείο, που διαμόρφωσε τον χαρακτήρα της και της έδωσαν όλα τα εφόδια για να παλεύει παλικαρίσια στην προσωπική και την επαγγελματική της ζωή. Οι συναντήσεις και οι συζητήσεις μαζί της, το χαμόγελο και η αισιοδοξία της γίνονταν για μας μάθημα ζωής. Θα την θυμόμαστε πάντα.

Η κηδεία της Πλουσίας θα γίνει την Τρίτη 11 Μάρτη από το Νεκροταφείο Ζωγράφου.

Το ΔΣ της ΠΕΚΑΜ προσφέρει στη μνήμη της, αντί για στεφάνι, το ποσό των 50 ευρώ στο «Σπίτι του Αγωνιστή».

Σε μία από τις μεγαλύτερες υποθέσεις απάτης με αγροτικές ενισχύσεις στη χώρα μας, 100 ύποπτοι παραπέμπονται στη Δικαιοσύνη, κατηγορούμενοι για παράνομη είσπραξη κοινοτικών κονδυλίων μέσω ψευδών δηλώσεων βοσκοτόπων, μετά από μηνυτήρια αναφορά της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας (EPPO) που καταλογίζει οικονομική ζημία ύψους 2,9 εκατομμυρίων ευρώ στον προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ιδιαίτερα αλγεινή εντύπωση για τον ΟΠΕΚΕΠΕ και το Υπουργείο προκαλεί η αναφορά της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας ότι οι έρευνες βασίστηκαν στην υποστήριξη μόνο του Τμήματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος, χωρίς δηλαδή την υποστήριξη του ΟΠΕΚΕΠΕ, κάτι που επιβεβαιώνει το δημοσίευμα του Politico για προσπάθεια συγκάλυψης από πλευράς του Οργανισμού.

Προσπάθεια συγκάλυψης που επιβεβαιώνεται από το ότι ο κ. Τσιάρας όλως τυχαίως, δεν έχει απαντήσει ως όφειλε σε 2 κοινοβουλευτικές ερωτήσεις της Νέας Αριστεράς (Ιούνιος και Δεκέμβριος 2024) για το θέμα αυτό και σε μία για τη κατάρτιση των διαχειριστικών σχεδίων βόσκησης που θα συνέβαλλαν στη μείωση της καταβολής παράνομων ενισχύσεων για βοσκοτόπους. Συγκάλυψη που επιβεβαιώνεται και από την απάντηση του κ. Σταμενίτη σε επίκαιρη ερώτηση για το δημοσίευμα του Politico για το σκάνδαλο απάτης στον ΟΠΕΚΕΠΕ, στην οποία μιλούσε  για «μεμονωμένες περιπτώσεις παραβάσεων», «αποκατάσταση χρόνιων αδυναμιών», «χρονίζοντα δομικά προβλήματα», «την ορθότητά του ή όχι θα αποδείξουν τα αποτελέσματα της εισαγγελικής έρευνας», «το σύστημα ελέγχων που εφαρμόζεται λειτουργεί και εντοπίζει παρατυπίες», επιχειρηματολογία-καρμπόν που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση και στην προσπάθεια συγκάλυψης για το έγκλημα των Τεμπών.

Για τη ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ αποτελεί στοιχειώδη υποχρέωση της Πολιτείας προς τους αγρότες και απαραίτητη προϋπόθεση για την οικονομική βιωσιμότητα τους, η εύρυθμη λειτουργία του ΟΠΕΚΕΠΕ και η έγκαιρη, δίκαιη και σωστή καταβολή των αγροτικών ενισχύσεων με διαφάνεια και τήρηση των ευρωπαϊκών κανονισμών, κάτι στο οποίο έχει αποτύχει παταγωδώς η σημερινή κυβέρνηση. Η ανοχή στη διαφθορά και στη συγκάλυψη τελειώνει εδώ.

Όλη η μεταπολίτευση, κατήντησε, τελικά, διαδρομή προοδευτικής εξαχρείωσης. Από τις μίζες και τα «δωράκια στους εαυτούς τους», αρχικά, φτάσαμε στην κυριολεκτική κρατική μαφία, με... επιτελικό πρόσημο, αλλά και ανθρώπινα θύματα, τόσο από ενδεχόμενο, όσο και από άμεσο δόλο, για να κλείνουν στόματα· έως, ακόμα, και στις διαβόητες μεγαρομαξιμικές υποκλοπές-παρακολουθήσεις «φίλων» και εχθρών· στο γωνιακό «μαγαζάκι»· στις απολυταρχικές προγραφές απείθαρχων ημετέρων, αλλά και, δυστυχώς, στις μη αναστρέψιμες εθνικές προδοσίες. Η λύσσα για συγκάλυψη και η ενοχή της κυβέρνησης στο έγκλημα των Τεμπών, η προσταγή της να στρουθοκαμηλίσουμε όλοι μαζί της, παραβλέποντας την χοντροκοπιά και το αίσχος των εναλλασσόμενων παραπειστικών αφηγημάτων της, είναι όχι μόνο βέβαιες, αλλά και ελάχιστα αφήνουν στην φαντασία. Θυμίζουν την παλιά εκείνη δίκη, όπου ο καταθέτων αυτόπτης μάρτυς της μοιχείας, αφού περιέγραψε λεπτομερώς τις περιπτύξεις, το ξεγύμνωμα και το πλάγιασμα στο κρεβάτι των μοιχών (όπου η περιγραφή γίνεται ιδιαζόντως παραστατική), σταμάτησε. «Και μετά;», τον ρώτησε ο πρόεδρος του δικαστηρίου. «Μετά, κ. πρόεδρε, σβήσανε το φως και δεν είδα τι έγινε.».

Δεν είδαμε, δεν ακούσαμε, δεν καταλάβαμε. Χάσαμε όραση, αίσθηση, ακοή, αντίληψη. Μας ζητάνε να χάσουμε και την θεόσδοτη ελευθερία μας, να χάσουμε τον ορμέμφυτο έρωτα της αληθείας. Κλειδί, για την διάσωσή μας, σε συλλογικό επίπεδο, μοιάζει ν’ απομένει η δικαιοσύνη και η αποχειραγώγησή της. Έτσι όπως παν τα πράγματα, αν δεν ορθωθούν αναστήματα δικαστών να περισώσουν την τιμή μας ως έθνους και ως κοινωνίας πολιτών και να μπολιάσουν νέες γενιές με ήθος, ελπίδα κι προοπτική· αν δεν βρεθούν έχοντες δημόσιο λόγο να φωτίζουν με συνέπεια όσα έχουν γίνει -για τα οποία ουδεμία υφίσταται αμφιβολία ότι γίνανε· αν, λοιπόν, δεν κάτσουν τελικά στο σκαμνί πρωθυπουργός μαζί με την παρέα του, πολύ φοβάμαι ότι οδηγούμαστε εν τοις πράγμασι στην πιο τραγική δικαίωση όσων επί έτη αντιπαλαίσαμε: των πάλαι ποτέ επιχειρημάτων της «17 Νοέμβρη» και λοιπών ομοίων ομάδων. Εκεί φτάσαμε; Τι μένει πια να χάσουμε, που δεν μας το πήραν ήδη; Ευσυνείδητοι άνθρωποι να πράξουν ευόρκως το καθήκον τους εξέλιπαν;

Με τιμή, Πέτρος Τριανταφύλλου, Αθήνα

Οι τρέχουσες γεωπολιτικές εξελίξεις στο διεθνές σύστημα μετά και την ανάληψη της διακυβέρνησης των ΗΠΑ από τον Ντόναλντ Τράμπ, ανατρέπουν τα έως τώρα δεδομένα στην παγκόσμια κοινότητα.  

Σύμφωνα με την Έκθεση Ασφαλείας του Μονάχου 2025: «Στο σημερινό πολυπολικό διεθνές σύστημα παρατηρείται μια συνεχιζόμενη μετατόπιση ισχύος προς έναν μεγαλύτερο αριθμό κρατών, όπου εκτός από τις δύο υπερδυνάμεις, διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη διεθνή τάξη και συναγωνίζονται για απόκτηση μεγαλύτερης ισχύος και επιρροής». 

Επίσης, εκτός από τις υπάρχουσες απειλές (περιφερειακές συγκρούσεις, τρομοκρατία, μεταναστευτικό, διασπορά όπλων μαζικής καταστροφής, διασπαστικές τεχνολογίες, κλιματική αλλαγή, γεωπολιτικοποίηση των στρατηγικών πόρων κ.λπ), που αντιμετωπίζει ο κόσμος σήμερα, παρατηρείται και μια ιδεολογική πόλωση. Βάσει της εν λόγω έκθεσης, ο πολιτικός και οικονομικός φιλελευθερισμός, που διαμόρφωσε τη μονοπολική περίοδο μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, αμφισβητείται όλο και περισσότερο εκ των έσω, όπως καταδεικνύεται από την άνοδο του αυταρχισμού, του εθνικιστικού λαϊκισμού, του απομονωτισμού, του οικονομικού ανταγωνισμού και την εκδήλωση μονομερών πρωτοβουλιών για την αύξηση της πολιτικής ισχύος των διεθνών κρατικών και μη κρατικών δρώντων.

Η σημαντικότερη επίπτωση που έχουν επιφέρει οι ανωτέρω αλλαγές στο διεθνές σύστημα όμως, είναι ότι το πολυμερές σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης, το οποίο κυριάρχησε στις διεθνείς σχέσεις για σχεδόν οκτώ δεκαετίες, τίθεται υπό αμφισβήτηση και η έως τώρα βασισμένη σε κανόνες διεθνής τάξη (rules-based International order) απαξιώνεται με αποτέλεσμα το διεθνές δίκαιο να παραβιάζεται έναντι του δίκαιου του ισχυρού.

Συνεπώς, λαμβάνοντας υπόψη ότι οι έως τώρα κινήσεις των σημαντικών παικτών του διεθνούς συστήματος ακυρώνουν το υπάρχον σύστημα διεθνούς τάξης γίνεται κατανοητό ότι η παγκόσμια κοινότητα οδεύει σε αχαρτογράφητα νερά.

Η επιβίωση σε αυτό το νέο παγκόσμιο γίγνεσθαι απαιτεί πρωτίστως,  βαθιά κατανόηση και ανάλυση των αλλαγών που συντελούνται.

Υπό το πρίσμα αυτό, θα πρέπει να επισημανθεί ότι στρατηγικές συμμαχίες όπως η συμμαχία ΗΠΑ-Ευρώπης διέρχονται από μια μεγάλη κρίση ταυτότητας.

Η στρατηγική απόφαση των ΗΠΑ να υποβαθμίσουν τη συμμετοχή τους στην αμυντική συμμαχία, η οποία προστατεύει την ειρήνη στην Ευρώπη για σχεδόν οκτώ δεκαετίες, μπορεί να σηματοδοτήσει το τέλος μιας εποχής για τη σύμπραξη ΗΠΑ-Ευρώπης που βασίζονταν σε κοινές αξίες και αρχές.

Οι αρχές που έως τώρα διακήρυσσαν οι ΗΠΑ περί αντίθεσης στον εδαφικό επεκτατισμό, την προστασία του απαραβίαστου των συνόρων, την άρνηση χρήσης βίας, τον περιορισμό των εμπορικών δασμών και την υποστήριξη της διεθνούς συνεργασίας για την επίτευξη οικονομικής και κοινωνικής ευημερίας, φαίνεται να ακυρώνονται, δημιουργώντας σοβαρό πλήγμα στη διεθνή τάξη.

Απ’ ότι φαίνεται, ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ δεν αντιλαμβάνεται τα παγκόσμια δρώμενα με όρους γεωπολιτικούς, αλλά με όρους αγοράς όπου τα πάντα είναι μια διαρκής διαπραγμάτευση για την εξασφάλιση κέρδους.

Ο κ. Τράμπ με όρους αγοράς πάντα, αντιλαμβάνεται ότι όταν η χώρα του έχει χρέος $34 τρις, είναι αντιοικονομική η εμπλοκή των ΗΠΑ στον Ρωσο-Ουκρανικό πόλεμο και γι’ αυτό, ανακοίνωσε την άμεση απεμπλοκή της χώρας του, επιζητώντας μια άμεση κατάπαυση του πυρός με οποιαδήποτε αντάλλαγμα.

Θεωρεί ότι ο πόλεμος έχει κριθεί στο πεδίο των μαχών και πως η Ρωσία δεν υπάρχει περίπτωση να απωλέσει τα Ουκρανικά εδάφη που έχει κερδίσει έως τώρα.

Ως σκληρός ρεαλιστής και συνάμα ορθολογιστής ο κ. Τράμπ, γνωρίζει ότι για να ανατραπεί η διαμορφωθείσα κατάσταση στην Ουκρανία, θα πρέπει να υπάρξει στρατιωτική εμπλοκή των ΗΠΑ και των κρατών μελών του ΝΑΤΟ, γεγονός που θα σηματοδοτούσε την έναρξη του Γ’ Παγκόσμιου Πολέμου και θα ήταν καταστροφικό τόσο για τις ΗΠΑ όσο και για τον υπόλοιπο κόσμο.     

Ο κ. Τράμπ θεωρεί ότι η βασική απειλή των ΗΠΑ σήμερα δεν είναι η Ρωσία, αλλά η Κίνα.

Η Κίνα αποτελεί παγκόσμιο ανταγωνιστή των ΗΠΑ όπου μεγεθύνεται συνεχώς οικονομικά, γιγαντώνεται στρατιωτικά και τείνει να αποτελέσει τον εκφραστή των χωρών του λεγόμενου Παγκόσμιου Νότου, αλλά και των υπόλοιπων ανταγωνιστών των ΗΠΑ.

Επίσης, όπως επισημαίνει ο καθηγητής Αθανάσιος Πλατιάς (βλέπε άρθρο του στο ΒΗΜΑ με τίτλο: Ο απεγκλωβισμός της Ουάσιγκτον), «ο στρατηγικός άξονας Πεκίνου - Μόσχας έδωσε στην Κίνα το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της φθηνής ενέργειας, ενώ της εξασφάλισε τα χερσαία σύνορα από απειλές, δίνοντάς της στρατηγικό βάθος. Έτσι η Κίνα έστρεψε την ενέργειά της στη θάλασσα απειλώντας τη θαλασσοκρατία των ΗΠΑ».

Υπό το πρίσμα αυτό, ο κ. Τράμπ επέλεξε να εγκαινιάσει μια νέα εποχή ανάμεσα στις σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας επιδιώκοντας  πολλαπλά οφέλη τόσο σε γεωπολιτικό όσο και οικονομικό επίπεδο. Τέλος, θεωρεί υψίστης σημασίας γι’ αυτόν και τη χώρα του, να απεγκλωβίσει τη Ρωσία από τη σφαίρα επιρροής της Κίνας.     

Υπό τα νέα δεδομένα, παρά τις έως τώρα προσπάθειες για σφυρηλάτηση πολιτικής ενότητας και ενίσχυσης της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ) σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ευρώπη έχει ορισμένες ιδιαιτερότητες που επηρεάζουν τον ηγετικό της ρόλο στο διεθνές σύστημα.

• Ενώ γίνονται προσπάθειες να επιτευχθεί η στρατηγική αυτονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.), οι ΗΠΑ αποτελούν τον εγγυητή της ευρωπαϊκής ασφάλειας μέσω του ΝΑΤΟ.
• Η Ε.Ε. δεν έχει τις δυνατότητες να αναπτύξει μια Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας (ΚΠΑΑ), ώστε να γίνει ένας αξιόπιστος πάροχος ασφάλειας.
• Το πυρηνικό οπλοστάσιο της Ευρώπης είναι πολύ μικρό για να είναι αποτρεπτικό, ειδικά κατά της Ρωσίας.
• Η ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από τα ρωσικά ορυκτά καύσιμα είναι μια σημαντική στρατηγική και πολιτική αδυναμία.
• Τα κράτη μέλη της Ευρώπης δεν έχουν κοινή αντίληψη για τις προκλήσεις και τις απειλές της Ευρώπης. Για παράδειγμα, για την Ελλάδα η κύρια απειλή είναι η Τουρκία ενώ για τη Μεγάλη Βρετανία και τις χώρες της Βαλτικής η Ρωσία.

Παρά τις ανωτέρω ασυμμετρίες στην ευρωπαϊκή ασφάλεια, οι τρέχουσες εξελίξεις στο νέο γεωπολιτικό περιβάλλον αποτελούν την τελευταία ευκαιρία για την Ευρώπη να επενδύσει στην άμυνα και την ασφάλειά της, ώστε να αποκτήσει στρατηγική αυτονομία και να ενισχύσει το γεωπολιτικό της αποτύπωμα στο διεθνές σύστημα.

Στο πλαίσιο αυτό, η Ε.Ε. απαιτείται να επιταχύνει την εφαρμογή της Στρατηγικής της Πυξίδας (Strategic Compass) για την ενίσχυση της πολιτικής άμυνας και ασφάλειας της Ε.Ε. έως το 2030, για τη δημιουργία μιας αξιόπιστης ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας και της ικανότητας ταχείας ανάπτυξης της Ε.Ε., ως προοίμιο για έναν Ευρωπαϊκό στρατό.

Μόνο αν εξασφαλιστεί η στρατηγική αυτονομία της Ε.Ε., τα κράτη-μέλη της θα αποκτήσουν την ικανότητα να συνεργάζονται με εταίρους για να προστατεύσουν τις αξίες και τα συμφέροντά τους και να διαδραματίσουν σημαντικότερο ρόλο στη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας.

Εκτός από τη βαθιά κατανόηση και ανάλυση των αλλαγών που συντελούνται στον κόσμο, για την επιβίωση σε αυτό το νέο παγκόσμιο γίγνεσθαι απαιτείται  και στρατηγική αναπροσαρμογή.  

Υπό αυτό το πλαίσιο, η Ελλάδα εκτός από την επίγνωση του διεθνούς περιβάλλοντος χρειάζεται να προχωρήσει στις απαραίτητες στρατηγικές αναπροσαρμογές της εξωτερικής πολιτικής της, ώστε να εξασφαλίσει την βιωσιμότητα και ανάπτυξή της.

Σε αυτό το νέο κόσμο που αναδιατάσσεται, θεωρώ πως η Ελλάδα πρέπει να κινηθεί παράλληλα, προς δύο κατευθύνσεις.

Δεδομένου ότι η διεθνής κοινότητα έχει αποδειχθεί ανίκανη να αντιμετωπίσει τις τρέχουσες προκλήσεις και απειλές του διεθνούς συστήματος, η Ελλάδα πρέπει να πρωτοστατήσει σε διεθνείς πρωτοβουλίες  για μια ανανεωμένη δέσμευση των κρατών στο διεθνές δίκαιο και μια μεταρρύθμιση του πολυμερούς συστήματος παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Η Ελλάδα πρέπει να αξιοποιήσει τη θέση της ως μη μόνιμο μέλος στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και να συμβάλει στην ενίσχυση της ικανότητας της διεθνούς κοινότητας να αντισταθεί στις αποσταθεροποιητικές δυνάμεις που επιδιώκουν να αντικαταστήσουν το διεθνές δίκαιο με το δίκαιο του ισχυρού και να αλλάξουν τους κανόνες και τις αξίες του τρέχοντος συστήματος διακυβέρνησης.

Υπό το πρίσμα αυτό, η Ελλάδα πρέπει να υποστηρίξει σθεναρά το ψήφισμα A/RES/79/1 της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών (UNGA), με τίτλο: «Το Σύμφωνο για το Μέλλον», το οποίο καταδεικνύει τη δέσμευση της διεθνούς κοινότητας να μεταρρυθμίσει τη βασισμένη σε κανόνες διεθνή τάξη για να αντιμετωπιστούν οι σοβαρές προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο κόσμος σήμερα.

Η δεύτερη κατεύθυνση που πρέπει να κινηθεί η Ελλάδα βασίζεται στην παραδοσιακή ρεαλιστική προσέγγιση των Διεθνών Σχέσεων και σχετίζεται με τις συμμαχίες της χώρας.

Λαμβάνοντας τον έντονο ανταγωνισμό των δρώντων του σημερινού πολυπολικού διεθνούς συστήματος και την επιδίωξή τους για αντικατάσταση του διεθνούς δικαίου με το δίκαιο του ισχυρού, η Ελλάδα για να επιβιώσει πρέπει να επενδύσει ακόμη περισσότερο στις ισχυρές συμμαχίες της (ΗΠΑ, Ισραήλ, Γαλλία) και να ενδυναμώσει τη στρατηγική της σχέση μαζί τους.

Βασική προϋπόθεση όμως, για την επίτευξη των εθνικών στόχων βάσει των εν λόγω δύο κατευθύνσεων, είναι η Ελλάδα να αντιμετωπίσει άμεσα τις τρωτότητές της όπου λειτουργούν ως τροχοπέδη και υπονομεύουν την Ελληνική εξωτερική πολιτική και τα εθνικά συμφέροντα.

Η Ελλάδα εδώ και πολύ καιρό αποτελεί στόχο υβριδικών επιχειρήσεων ισχυρών κέντρων εξουσίας εντός και εκτός Ελλάδας, όπου επιδιώκουν την υπονόμευση και άμεση αποσταθεροποίησή της.

Η βασική διαχρονική τρωτότητα της χώρας είναι οι πληροφοριακές και ψυχολογικές επιχειρήσεις που διεξάγονται καιρό τώρα από τα εν λόγω κέντρα εξουσίας, με στόχο τον έλεγχο των πολιτικών αφηγημάτων για τη χειραγώγηση και παραπληροφόρηση του ελληνικού λαού, ώστε να αποσύρει την εμπιστοσύνη και στήριξή του από την πολιτική ηγεσία της Ελλάδας.

Για του λόγου το αληθές, θα παραθέσω κάποια παραδείγματα με αφηγήματα που έχουν αναπτυχθεί τελευταία, από τα εγχώρια όργανα αυτών των κέντρων εξουσίας.

Μετά τις Ευρωεκλογές ασκήθηκε έντονη κριτική τόσο στον Πρωθυπουργό όσο και στον Υπουργό Εξωτερικών για την πολιτική προσέγγισης με την Τουρκία χαρακτηρίζοντάς τους ως εθνικούς μειοδότες και προδότες. Κανείς από αυτούς όμως, δεν αναφέρθηκε στο γεγονός, ότι η ίδια πολιτική ηγεσία όταν χρειάστηκε το 2020 υπερασπίστηκε τα εθνικά δίκαια και την εθνική κυριαρχία αποτελεσματικά, στέλνοντας παράλληλα, ένα ισχυρό μήνυμα αποτροπής στην Τουρκία.

Το ερώτημα που τίθεται για να διαλυθεί η παραπληροφόρηση είναι,  πως είναι δυνατόν κάποιοι προδότες να υπερασπίζονται σθεναρά την εθνική ασφάλεια της πατρίδας μας;.

Η δεύτερη παραπληροφόρηση αφορά την επιλογή της χώρας να στηρίξει το δίκαιο αγώνα της Ουκρανίας να υπερασπιστεί την εθνική της ανεξαρτησία από έναν εισβολέα όπου κόντρα στους κανόνες του διεθνούς δικαίου επιδιώκει να επιβάλει το δίκαιο του ισχυρού. Στο πλαίσιο του ίδιου αφηγήματος εντάσσεται και η παραπληροφόρηση για την αποστολή οπλισμού από την Ελλάδα στην Ουκρανία, αποδυναμώνοντας την ασφάλεια των ελληνικών νησιών.  

Όπως έχω τονίσει σε προηγούμενο άρθρο μου, αν και μας ζητήθηκε, η Ελλάδα δεν έδωσε τανκς, δεν έδωσε αεροπλάνα F16, αλλά ούτε και αντιαεροπορικά συστήματα. Ο ελάχιστος στρατιωτικός εξοπλισμός που έδωσε ήταν μη αναγκαίος, η απόσυρση και  καταστροφή του από τις ένοπλες δυνάμεις θα κόστιζε πολλά εκατομμύρια ευρώ και δεν αποδυναμώθηκε η ασφάλεια των ελληνικών νησιών.

Οι ίδιοι άνθρωποι που κατηγορούσαν την πολιτική ηγεσία της Ελλάδας για τις ανωτέρω επιλογές, κατηγορούν σήμερα τον Πρωθυπουργό κ. Κυριάκο Μητσοτάκη για δήθεν διεθνή αποδυνάμωση της Ελλάδας και γιατί δεν προσκλήθηκε η Ελλάδα στη Σύνοδο των προθύμων που συγκάλεσε ο Βρετανός Πρωθυπουργός κ. Στάρμερ στο Λονδίνο, στις 2 Μαρτίου 2025. 

Το γεγονός, ότι η μη παρουσία του Έλληνα πρωθυπουργού να ήταν αποτέλεσμα εθνικής στρατηγικής επιλογής, δεν το αναφέρει κανείς διότι δεν συμφέρει το αφήγημα της παραπληροφόρησης.   

Και στρατηγική επιλογή να μην ήταν όμως, θέτω το ερώτημα σε όλες αυτές τις φωνές της παραπληροφόρησης. Η Ελλάδα είναι πρόθυμη; Είναι διατεθειμένη να στείλει στρατό στην Ουκρανία;

Την προηγούμενη Πέμπτη 5/3/25, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ σύμφωνα με το ρωσικό πρακτορείο Tass, διεμήνυσε στον κ. Μακρόν, ότι η παρουσία ευρωπαϊκών δυνάμεων στην Ουκρανία θα σημαίνει άμεσο πόλεμο από τις ευρωπαϊκές χώρες κατά της Ρωσίας.

Αυτοί που αναπτύσσουν την ανωτέρω προπαγανδιστική ρητορική ας μας απαντήσουν. Θέλουν η Ελλάδα να μπει σε πόλεμο με τη Ρωσία για την Ουκρανία; Αν θέλουν να βγουν και να μας το πουν.

Ας αναλογιστεί λοιπόν ο κάθε καλόπιστος αναγνώστης, τι χαμό θα προκαλούσαν οι ίδιοι προπαγανδιστές και τα πληρωμένα παπαγαλάκια των ξένων κέντρων εξουσίας στην Ελλάδα, αν ο Πρωθυπουργός συμμετείχε σε αυτή τη Σύνοδο των Προθύμων με θέμα την αποστολή ελληνικών στρατευμάτων στην Ουκρανία.  

Επίσης, η Μεγάλη Βρετανία είναι εκτός Ε.Ε. και διοργάνωσε μια μονομερής πρωτοβουλία πρωτίστως για να διερευνήσει τις πιθανότητες προθύμων χωρών να εμπλακούν σε μια οιωνοί ειρηνευτική αποστολή στην Ουκρανία που αποτελεί αιτία πολέμου για τη Ρωσία και δευτερευόντως, για να ενισχύσει το γεωπολιτικό της αποτύπωμα στην Ευρώπη μετά τη στρατηγική επιλογή των ΗΠΑ να αποσυρθούν.

Μια συμμετοχή του Έλληνα Πρωθυπουργού σε αυτή τη Σύνοδο θα συνέφερε την Ελλάδα όταν το ζητούμενο για την Ευρώπη, είναι οι αποφάσεις να ληφθούν εντός του Ευρωπαϊκού πλαισίου;

Τέλος, απίστευτη παραπληροφόρηση γίνεται για τη συμμετοχή του Τούρκου ΥΠΕΞ κ. Χακάν Φιντάν στην εν λόγω Σύνοδο και την πιθανότητα συμμετοχής της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή άμυνα.    

Το ενδεχόμενο ο Έλληνας Πρωθυπουργός να μην πήγε στο Λονδίνο, διότι θεώρησε υποκριτική και προσβλητική την πρόσκληση στην Τουρκία, που έχει διαπράξει ακριβώς, ότι η Ρωσία στην Ουκρανία με την τουρκική εισβολή και κατοχή της βόρειας Κύπρου δεν το αναφέρει κανείς, διότι επίσης, δεν συμφέρει το προπαγανδιστικό αφήγημα.

Σε σχέση με τη συμμετοχή της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή άμυνα, θα πρέπει να ενημερωθεί ο κόσμος, ότι η επιδίωξη αυτή από μέρους της Τουρκίας δεν είναι καινούρια. Πάνω από μια τετραετία επιδιώκει ανεπιτυχώς αυτό το στόχο η Τουρκία, λόγω της σθεναρής στάσης της Ελλάδας και των συμμάχων της.

Για του λόγου το αληθές, ο γράφων το παρόν άρθρο, στις 18 Οκτωβρίου 2022 συμμετέχων ως Γενικός Διευθυντής της Γενικής Διεύθυνσης Πολιτικής Εθνικής Άμυνας & Διεθνών Σχέσεων (ΓΔΠΕΑΔΣ) του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, στη Σύνοδο των Διευθυντών Αμυντικής Πολιτικής της Ε.Ε. που πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες, είχα τονίσει στους ομολόγους μου, ότι η Ελλάδα σε καμία περίπτωση δεν θα συνηγορήσει στην στήριξη της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας και την προμήθεια τουρκικού στρατιωτικού εξοπλισμού μέσω του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού για την Ειρήνη (EPF), δεδομένου του συλλογικού χαρακτήρα του εν λόγω μηχανισμού με συνεισφορές προερχόμενες από τους εθνικούς προϋπολογισμούς των κρατών μελών.

Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Εκτός από τον Έλληνα Πρωθυπουργό κ. Μητσοτάκη και ο Γάλλος Πρόεδρος κ. Μακρόν είναι αντίθετος σε μια τέτοια προοπτική και διαφώνησε ανοικτά με τον Γερμανό ομόλογό του. 

Η ίδια προπαγάνδα και επιχείρηση παραπληροφόρησης διεξάγεται αυτή την περίοδο και για τη σχέση του Έλληνα Πρωθυπουργού με τον Αμερικανό Πρόεδρο κ. Τράμπ παρά το γεγονός, ότι ο Έλληνας ΥΠΕΞ κ. Γεραπετρίτης είχε πρόσφατα μια άκρως επιτυχημένη συνάντηση με τον ομόλογό του στην Ουάσιγκτον και προετοιμάζεται επίσημη επίσκεψη του κ. Μητσοτάκη στο Λευκό Οίκο.

Λαμβάνοντας υπόψη τη μεγάλη έκταση του παρόντος άρθρου, δεν έχω τη δυνατότητα να αναφερθώ εκτενώς στα αφηγήματα της εν λόγω επιχείρησης παραπληροφόρησης, ώστε μέσω επιχειρημάτων να τα αποδομήσω. Ίσως επανέλθω σε κάποιο άλλο άρθρο μου.

Συνοψίζοντας την αναφορά μου στην ανωτέρω υβριδικού χαρακτήρα εκστρατεία, όπου μέσω πληροφοριακών και ψυχολογικών επιχειρήσεων επιδιώκεται η αποσταθεροποίηση της χώρας, επισημαίνω για ακόμη μια φορά την αναγκαιότητα ενίσχυσης της εθνικής ανθεκτικότητας.

Εν κατακλείδι, σε αυτό το νέο κόσμο που αναδιατάσσεται, η Ελλάδα δεν έχει να φοβηθεί τίποτε, διότι έχει δικαιωθεί από τις έως τώρα στρατηγικές της επιλογές.

Μια κρίση εκτός από τα δεινά που προκαλεί, δημιουργεί και ευκαιρίες.

Αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα είναι να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη μεταρρύθμιση του πολυμερούς συστήματος παγκόσμιας διακυβέρνησης, να ενδυναμώσει τη σχέση της με τους στρατηγικούς συμμάχους της και να αξιοποιήσει τις στρατηγικές ευκαιρίες που θα προκύψουν, ώστε μέσω της άσκησης πιο ενεργούς και πολυδιάστατης διπλωματίας, να αυξήσει το γεωπολιτικό της αποτύπωμα.