Προβολή άρθρων κατά ημερομηνία: Κυριακή, 05 Ιανουαρίου 2025

Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης, συναντήθηκε με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο στο Φανάρι, με ευχές για το νέο έτος και τη νέα πολιτική του θέση.

Με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο συναντήθηκε το απόγευμα της Κυριακής (05/01) στο Φανάρι ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, Νίκος Ανδρουλάκης, ο οποίος βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη.

«Σας εύχομαι όλα τα καλά του Θεού τον καινούργιο χρόνο για εσάς προσωπικώς ως αρχηγό πλέον της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, πράγμα για το οποίο σας συγχαίρω ιδιαιτέρως και όλα τα καλά του Θεού για την οικογένειά σας, για την παράταξή σας και για όλον τον ευσεβή ελληνικό λαό» ανέφερε ο Οικουμενικός Πατριάρχης καλωσορίζοντας εγκάρδια τον κ. Ανδρουλάκη, που για τρίτη συνεχή χρονιά επισκέπτεται το Φανάρι για την εορτή των Θεοφανείων.

Από την πλευρά του, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής σημείωσε:

«Μας τιμά ιδιαίτερα η φιλοξενία σας. Σας εύχομαι το 2025 να είναι έτος υγείας και ευημερίας. Από τον λόγο και τα έργα σας εμπνέονται και παίρνουν δύναμη εκατομμύρια Ορθόδοξοι Χριστιανοί σε όλον τον κόσμο. Πραγματικά, εύχομαι να είστε δυνατός, γιατί είστε πηγή έμπνευσης για όλους εμάς».

Ανδρουλάκης για Σημίτη: Το έργο του θα είναι για εμάς πυξίδα για το μέλλον

Αναφερόμενος στον θάνατο του πρώην Πρωθυπουργού και πρώην Προέδρου του ΠΑΣΟΚ Κώστα Σημίτη, ο κ. Ανδρουλάκης επισήμανε ότι «σήμερα είναι μια δύσκολη μέρα για εμάς, το ΠΑΣΟΚ και τον ελληνικό λαό. Έφυγε από τη ζωή ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες, ο Κώστας Σημίτης, που το έργο του άφησε ένα ισχυρό αποτύπωμα: την ισχυρή σύγχρονη και ευρωπαϊκή Ελλάδα.

Με τις υποδομές, την ανταγωνιστική οικονομία, το ισχυρό κοινωνικό κράτος, τους ισχυρούς θεσμούς και τις ανεξάρτητες αρχές καθώς βέβαια και τη μεγάλη εθνική επιτυχία της ένταξης της Κύπρου στην Ε.Ε. με άλυτο το κυπριακό. Το έργο του θα είναι για εμάς πυξίδα για το μέλλον».

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης εξέφρασε τη συμπάθεια του για τον θάνατο του πρώην Πρωθυπουργού, ο οποίος όπως ανέφερε «προσέφερε πολλά στην Ελλάδα ως ένας άξιος πολιτικός ανήρ.

Έβαλε την Ελλάδα στην ευρωζώνη, υποστήριξε την είσοδο της Τουρκίας στην ΕΕ, πράγμα το οποίο επιθυμεί και εύχεται το Οικουμενικό Πατριαρχείο και γενικώς προσέφερε πολλά στην ανάπτυξη της Ελλάδος».

Μάλιστα θυμήθηκε με συγκίνηση την προ ετών συνάντηση τους στο Οικουμενικό Πατριαρχείο ανήμερα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.

Πηγή: cnnnews.gr

Στις 8 Ιουλίου του 1997 ο εκλιπών σήμερα και τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης υπέγραψε με τον Τούρκο πρωθυπουργό Σουλειμάν Ντεμιρέλ την περίφημη συμφωνία της Μαδρίτης, στο πλαίσιο της διάσκεψης κορυφής του ΝΑΤΟ που είχε πραγματοποιηθεί στην ισπανική πρωτεύουσα μεταξύ 8 και 9 Ιουλίου.

Η συμφωνία ερχόταν ενάμιση χρόνο περίπου μετά την «περιπέτεια» των Ιμίων και το «ευχαριστώ» (που δεν οδηγηθήκαμε σε πόλεμο) του Κ.Σημίτη στους Αμερικανούς.

Η συμφωνία έχει μείνει στην ιστορία, καθώς για πρώτη φορά η Ελλάδα αναγνώρισε «ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο. Το κείμενο έξι σημείων της συμφωνίας υπαγόρευσαν οι ΗΠΑ μέσω της τότε υπουργού Εξωτερικών Μαντλίν Ολμπράιτ,

Η Ολμπράιτ πίεσε τον Σημίτη προκειμένου να δεχθεί την τουρκική απαίτηση για ζωτικά συμφέροντα που έχει η Τουρκία στο Αιγαίο. Δεν χρειάστηκε ιδιαίτερη προσπάθεια εκ μέρους της.

Τα έξι σημεία της συμφωνίας είναι:

Αμοιβαία δέσμευση για την ειρήνη, την ασφάλεια και τη συνεχή ανάπτυξη σχέσεων καλής γειτονίας.

Σεβασμός της κυριαρχίας της κάθε χώρας.

Σεβασμός των αρχών του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συνθηκών.

Σεβασμός στα νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της κάθε χώρας στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία της.

Δέσμευση αποφυγής μονομερών ενεργειών στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού και της επιθυμίας, ώστε να αποτραπούν συγκρούσεις οφειλόμενες σε παρεξήγηση.

Δέσμευση διευθέτησης των διαφορών τους με ειρηνικά μέσα, στη βάση αμοιβαίας συναίνεσης και χωρίς τη χρήση βίας ή την απειλή βίας.

Η Μαντλίν Ολμπράιτ, και ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλιντον.

Επ΄αυτού  ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε πει σε συνέντευξη που είχε δώσει στον Αλέξη Παπαχελά:

«Και επήγαν στην Ισπανία τότε, στην Μαδρίτη. Και υπέγραψαν μια Συμφωνία στη Μαδρίτη η οποία είχε μεν αυτά τα στοιχεία, στα οποία παγίως συμφωνούσαμε, αλλά είχε και σκουλαρίκια συμπληρωματικά τα οποία δεν χρειαζόντουσαν.

Εγώ ήθελα ένα λιτό κείμενο με τρεις φράσεις. Αυτοί προσέθεσαν ότι έχουν θεμιτά συμφέροντα οι Τούρκοι στο Αιγαίο, ένα πράγμα το οποίο είναι μεν αληθές, αλλά προστιθέμενο εκείνη την ώρα δημιουργεί τη δυνατότητα παρερμηνειών, πολλών παρερμηνειών.

Και μάλιστα ρώτησα εγώ εκ των υστέρων: “Γιατί το κάνετε αυτό; Γιατί τα βάζετε αυτά μέσα;”. Μου απάντησαν: “Τα ζήτησαν αυτά οι Αμερικανοί”. Λέω, άμα οι Αμερικανοί σας κάνουν τα κείμενα, καλά να πάθετε.»

Σε αυτή τη συμφωνία βασίζεται το τουρκικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας  ότι «η Τουρκία θα αξιοποιήσει τα δικαιώματά της που εκπορεύονται από διεθνείς συμφωνίες ώστε να αντιμετωπίσει τις «προκλήσεις» στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.»

Ουσιαστικά η Ελλάδα το 1997 αναγνώρισε το δικαίωμα της Τουρκίας να αμφισβητήσει σχεδόν τα πάντα: Από το καθεστώς των χωρικών υδάτων και του εναέριου χώρου έως αυτό των ελληνικών νησιών. Παράλληλα πρακτικά παραιτήθηκε του δικαιώματος να επεκτείνει τα χωρικά της στα 12 ν.μ.

Η Τουρκία πατά στη συμφωνία για τα Ίμια και στη Μαδρίτη για να αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία στα νησιά του Αιγαίου. Δηλαδή διεκδικεί τα ζωτικά συμφέροντα που της αναγνωρίζονται με υπογραφή του Έλληνα πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη.

Ήταν η περίοδος που το ΝΑΤΟ απασχολούσαν άλλα «φλέγοντα» θέματα, όπως η κατάσταση στη Βοσνία- Ερζσεγοβίνη (δύο χρόνια μετά το ΝΑΤΟ θα βομβάρδιζε ανηλεώς τη Σερβία) αλλά και η επέκταση της Συμμαχίας προς τα ανατολικά και έτσι θεώρησαν την υπόθεση του Αιγαίου «ήσσονος» σημασίας δίνοντας στην Τουρκία αυτά που ζητούσε.

Και στο βάθος…  Ουκρανία

Μάλιστα στην ίδια σύνοδο είχε αποφασιστεί και η συνεργασία της Ουκρανίας με το ΝΑΤΟ καθώς η Συμμαχία ήθελε να φτάσει έως τα σύνορα με την Ρωσία.

Είχε σημειώσει τότε ο πρόεδρος της χώρας Leonid Kuchma:

«Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους ηγέτες της Ισπανίας και της όμορφης πρωτεύουσάς της για μια επιχειρηματική και, ταυτόχρονα ζεστή ατμόσφαιρα, που περιβάλλει τη δουλειά μας.

Χθες ελήφθη απόφαση να προσκληθούν στην Πολωνική Δημοκρατία, η Ουγγαρία και η Τσεχική Δημοκρατία – δημοκρατικές χώρες, στενοί γείτονες και εταίροι της Ουκρανίας, να προσχωρήσουν στον Οργανισμό της Βορειοατλαντικής Συνθήκης.

Η σημερινή ημέρα έχει επίσης ιδιαίτερη σημασία.

Αμέσως μετά την τελετή θα ξεκινήσει η σύνοδος του Ευρωατλαντικού Συμβουλίου Συνεργασίας. Αυτό το νέο φόρουμ εμβάθυνσης συνεργασίας θα μας επιτρέψει σε όλους να συνεργαστούμε στενότερα στον πολιτικό τομέα και θα παράσχει μια νέα προσέγγιση στην υλοποίηση του προγράμματος Σύμπραξη για την Ειρήνη.

Σε λίγα λεπτά θα υπογραφεί η Χάρτα για την Ειδική Συνεργασία μεταξύ Ουκρανίας και ΝΑΤΟ. Αυτό το ιστορικό έγγραφο πρόκειται να αποτελέσει άλλη μια πειστική απόδειξη ότι η νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας, που βασίζεται στο άνοιγμα και τη συνεργασία, χτίζεται σταθερά στην ευρωπαϊκή ήπειρο.

Στην ολοκλήρωση του Χάρτη, αντικατοπτρίζεται ο βαθύς εσωτερικός μετασχηματισμός της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, καθώς και η δημοκρατική πορεία της Ουκρανίας και τα πραγματικά της κέρδη στην ενσωμάτωση στις ευρωπαϊκές και ευρωατλαντικές δομές.

Είμαι πεπεισμένος ότι αυτές οι διαδικασίες θα συνεχιστούν και θα συνεχιστούν παράλληλα. Μια χώρα τόσο μεγάλη όσο η Ουκρανία για τα ευρωπαϊκά πρότυπα αισθάνεται ότι αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Κεντρικής, Ανατολικής και Νότιας Ευρώπης και είναι έτοιμη να συμμετάσχει στην παροχή ειρήνης και σταθερότητας σε αυτές τις περιοχές και στην ήπειρο γενικότερα.» για να συμπληρώσει:

«Οι πόρτες των ευρωπαϊκών και διατλαντικών ιδρυμάτων θα πρέπει να παραμείνουν ανοιχτές σε όλες τις χώρες που επιθυμούν να ενταχθούν σε αυτά και να πληρούν τα αντίστοιχα κριτήρια.

Θα είμαστε σε θέση να ανταποκριθούμε στις προκλήσεις του 21ου αιώνα με αξιοπρέπεια, υπό τον όρο ότι κάθε κράτος θα αναλάβει την ευθύνη για τη δική του συμβολή στη διεθνή ασφάλεια.

Η Ουκρανία έχει κάνει την επιλογή της και είναι έτοιμη μαζί με τις χώρες μέλη του ΝΑΤΟ και τους εταίρους της Συμμαχίας να συμμετάσχουν ενεργά στην οικοδόμηση ενός ασφαλούς μέλλοντος για την Ευρώπη. Και έτσι, για όλο τον κόσμο.»

Ο πρώην πρόεδρος της Ουκρανίας Leonid Kuchma υπογράφει με τον Χαβιέρ Σολάνα γ.γ. του ΝΑΤΟ τη χάρτα της συνεργασίας της Ουκρανίας με το ΝΑΤΟ.

pronews.gr

Αληθής ή όχι, η φράση του Ανδρέα Παπανδρέου δεν ήταν το μόνο επεισόδιο στη διαδρομή των δύο ανδρών.

Η σχέση του πρώην πρωθυπουργού και προέδρου του ΠΑΣΟΚ με το κόμμα του αλλά και τον ιδρυτή του Κινήματος, υπήρξε κατά καιρούς δύσκολη αν όχι θυελλώδης, σίγουρα δε με αρκετά επεισόδια αμοιβαίας καχυποψίας.

Ο πράσινος κομματικός μηχανισμός ποτέ δεν τον «θεώρησε δικό του» άνθρωπο ενώ ο ίδιος ο Σημίτης απέδιδε συχνά στο περιβάλλον του Ανδρέα τις διάφορες τριβές.

Ο ίδιος ο Σημίτης πάντως στο βιβλίο του «Δρόμοι ζωής» θα γράψει ότι με τον Ανδρέα τον συνέδεαν «αισθήματα φιλίας και βαθιάς εκτίμησης».

Τρεις φορές ο Κώστας Σημίτης αναγκάστηκε να παραιτηθεί από όργανα του Κινήματος και κυβέρνηση.

Η αφίσα για την ΕΟΚ

Η πρώτη φορά συνέβη στο μακρινό 1979. Ο Σημίτης παραιτήθηκε από το Εκτελεστικό Γραφείο καθώς του χρεώθηκε μια αφίσα που είχε κυκλοφορήσει με σύνθημα «Όχι στην Ευρώπη των μονοπωλίων, ναι στην Ευρώπη των λαών». Ήταν όμως η εποχή που η επίσημη θέση του Κινήματος ήταν η έξοδος της χώρας από την τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ).

ΑΤΑ…

Η δεύτερη φορά σημειώθηκε το 1987: Ο Σημίτης είχε επιβάλει ένα αυστηρό -για τα δεδομένα της εποχής- πρόγραμμα σταθεροποίησης της ελληνικής οικονομίας τη διετία 1985-1987.

Η λέξη-κλειδί της εποχής ήταν Αυτόματη Τιμαριθμική προσαρμογή, ή εν συντομία «Α.Τ.Α». Ένα μάλλον πρωτόγονο, οικονομικά, μέτρο (και εν τέλει πληθωριστικό) που συνέδεε τους μισθούς με το επίπεδο των τιμών.

Ο Σημίτης θέλοντας να αποτρέψει δημοσιονομικό εκτροχιασμό αποφασίζει να αναβάλει για ένα εξάμηνο την επιβολή της αναπροσαρμογης, κάτι που ανατρέπει αιφνιδιαστικά ο Ανδρέας Παπανδρέου.

…και Σκαραμαγκάς

Η τρίτη φορά, καταγράφεται το 1994 όταν αρχίζουν ουσιαστικές προσπάθειες πώλησης των ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Ο Σημίτης παραιτείται από υπουργός Βιομηχανίας μετά από τη δημόσια δήλωση του Α. Παπανδρέου στη ΔΕΘ, με την οποία του απέδιδε ευθύνες για τους χειρισμούς περί την ιδιωτικοποίηση των ναυπηγείων, δηλώνοντας ότι δεν είναι ικανοποιημένος με αυτούς.

Η ομάδα των «4»

Ισως όμως η πιο δύσκολη περίοδος συνύπαρξης του Κώστα Σημίτη με τον Ανδρέα Παπανδρέου είναι αυτή μεταξύ 1990 – 1995.

Από τη συνεδρίαση της Κ.Ε στο Πεντελικό 1990 (με το ΠΑΣΟΚ στην αντιπολίτευση) έως το Κάραβελ το 1995 (που το ΠΑΣΟΚ έχει επανέλθει στην εξουσία), ο Κώστας Σημίτης θα αρχίσει να αναδεικνύεται σε κεντρικό πόλο εσωκομματικής «αντιπολίτευσης» ως μέλος της λεγόμενης ομάδας των «4» (μαζί με Θ. Πάγκαλο, Βάσω Παπανδρέου και Παρασκευά Αυγερινό) που αμφισβητούσε όλο και πιο ανοιχτά τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ.

Η απειλή του Ανδρέα

Η συνεδρίαση ξενοδοχείο «Πεντελικόν» της Κηφισιάς έχει προγραμματισθεί για τον Οκτώβριο του 95 η νέα Κ.Ε. προκειμένου να προχωρήσει στην εκλογή Γραμματέα.

Ο Παπανδρέου έχει επιλέξει τον Ακη Τσοχατζόπουλο, πυροδοτώντας αντιδράσεις και ομαδοποιήσεις σε διάφορα κορυφαία στελέχη, με πιο «σοβαρή», εκείνη στην οποάι εμπλέκονται οι Κ. Σημίτης, Μελίνα Μερκούρη, Κ. Λαλιώτης, Θ. Πάγκαλος και άλλοι.

«Αν δεν εκλεγεί ο Άκης, διαλύω το ΠΑΣΟΚ και πάω για νέο κόμμα» φέρεται ειπών τότε ο Παπανδρέου. Χρειάστηκε η παρέμβαση του Γιώργου Γεννηματάς που την τελευταία στιγμή προτίμησε τον Άκη Τσοχατζόπουλο αντί του Παρασκευά Αυγερινού.

Το δύσκολο συνέδριο

Ενδεικτικά της σχέσης Σημίτη με τον κομματικό μηχανισμό του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 80 και των 90ς ήταν όσα συνέβησαν στο συνέδριο του Ιουνίου του 1996 που επρόκειτο να κρίνει de facto και τη διαδοχή του Παπανδρέου στο κόμμα. Το συνέδριο έχει προγραμματισθεί να ξεκινήσει στις 27 Ιουνίου και το μεγάλο ερωτηματικό ήταν εάν ο Ανδρέας Παπανδρέου θα κατάφερνε να παραστεί.

Η υγεία του είναι βαρύτατα κλονισμένη μετά την πολύμηνη περιπέτεια του Ωνασείου, και η τελευταία δημόσια φωτογραφία του είναι στην Εκάλη με μια στενή παρέα φίλων και έντεχνα τοποθετημένο στη μέση του τραπεζιού -για επικοινωνιακούς λόγους είπαν κάποιοι- μισοάδειο ποτήρι ουίσκι.

«Θα παραιτηθώ»

Όμως τέσσερις ημέρες ημέρα νωρίτερα, τα ξημερώματα της 23ης Ιουνίου ο Ανδρέας άφησε στην Εκάλη την τελευταία πνοή του.
Την επομένη της κηδείας του γίνεται η επίσημη έναρξη του συνεδρίου. Ο Κώστας Σημίτης θα ανέβει στο βήμα και θα θέσει ωμά το δίλημμα: «Αν δεν εκλεγώ πρόεδρος, θα παραιτηθώ και από πρωθυπουργός».

Παρα τις προηγηθείσες συναινετικές προσπάθειες του Κώστα Λαλιώτη για διαρχία σε κόμμα και κυβέρνηση, «πρωθυπουργός ο Κώστας, πρόεδρος ο Ακης, αυτό είναι το δίδυμο» το μισό κοινό των συνέδρων ξεσπά σε πρωτοφανείς αποδοκιμασίες στους χώρους του ΟΑΚΑ καθώς θεωρεί εκβιαστικό το δίλημμα.

Τελικά ύστερα από τετραήμερη αναμέτρηση, την Κυριακή 30 Ιουνίου 1996, ο Σημίτης εκλέγεται και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ με 54%.

pronews.gr

Ο Κώστας Σημίτης που άφησε σήμερα την τελευταία του πνοή σε ηλικία 88 ετών, ήταν ο άνθρωπος που ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ, στην πιο κρίσιμη καμπή της ιστορίας του, μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου αλλά οι θητείες του είναι στιγματισμένες με σωρεία σκανδάλων.

Σκάνδαλα που ουσιαστικά ήταν τα θεμέλια για να στείλουν την χώρα στα μνημόνια και το ΔΝΤ. Η κλοπή  του Χρηματιστηρίου, τα εξοπλιστικά, τα κατασκευαστικά, η παράδοση της χώρας στις γερμανικές εταιρείες ήταν τα αποτελέσματα της διακυβέρνησης του Κ.Σημίτη.

Ο Κώστας Σημίτης, ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός από το 1996 μέχρι το 2004 και διαδέχθηκε τον Ανδρέα Παπανδρέου στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, παρουσίασε στον ελληνικό λαό το αφήγημα του “εκσυγχρονισμού”. Εκσυγχρονισμός στις νοοτροπίες, στις δομές στον τρόπο άσκησης πολιτικής.

Όμως κατά τη διάρκεια της 8ετίας Σημίτη ξέσπασαν ή ξεκίνησαν πολύ μεγάλα σκάνδαλα. Οι φούσκες του Χρηματιστηρίου και το πάρτι στα εξοπλιστικά ενώ την ίδια στιγμή έτρεχαν με fast track έργα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Στα εθνικά, Μαδρίτη, Ελσίνκι, Γκρίζες ζώνες, Ίμια και Οτσαλάν καταβαράθρωσαν το εθνικό φρόνιμα της Ελλάδας με το «Ευχαριστώ τους Αμερικανούς» να είναι το επιστέγασμα της πολιτικής του.

Η ένταξη στην ΟΝΕ

Ένα από τα πιο σημαντικά επιτεύγματα της τότε διακυβέρνησης Σημίτη ήταν η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ αλλά μόνο όταν η Goldman Sachs, συμφώνησε με την κυβέρνησή του το περίφημο “currency swap”. Ένα μέρος του χρέους της Ελλάδας, το καταμετρούσαν σε δολάρια και γιεν Ιαπωνίας, με αποτέλεσμα η είσοδος στην ΟΝΕ, να καθιστούσε απαραίτητη τη μετατροπή τους σε ευρώ.

Η συμφωνία με τη Goldman Sachs, επέτρεψε στην Ελλάδα, να κάνει την μετατροπή με παλαιότερη και όχι τρέχουσα ισοτιμία και να αφαιρεθεί από το ονομαστικό χρέος της χώρας ένα σεβαστό ποσό, ούτως ώστε, το χρέος να εμφανιστεί μειωμένο στα επίπεδα του 60% του ΑΕΠ και ότι πληρούσε τις προϋποθέσεις του Συμφώνου Σταθερότητος και Ανάπτυξης.

Το όφελος της Goldman Sachs, από την παραπάνω “διευκόλυνση”, σύμφωνα με δική της δήλωση ήταν της τάξης των 2.3 δισ. Για την Ελλάδα, το τελικό κόστος του περιβόητου swap της Goldman Sachs, που έλαβε χώρα επί κυβερνήσεως Σημίτη το 2001 με στόχο να κρύψει χρέος 2,8 δισ. ευρώ, θα ανέλθει τελικά στα 16 δισ. ευρώ σύμφωνα με αναλύσεις.

Σκάνδαλο χρηματιστηρίου 

Ασφαλώς, από την εντυπωσιακή ανάπτυξη που σημειώθηκε κατά την περιόδο Σημίτη, ουδείς μπορεί να διαγράψει τη μόχλευση της ελληνικής Οικονομίας, που οδήγησε στη φούσκα του χρηματιστηρίου η οποία έσκασε με κρότο τον Σεπτέμβριο του 1999. Υπολογίζεται ότι περίπου 155 δισ. ευρώ εξανεμίστηκαν από την πραγματική οικονομία από το κραχ του ελληνικού χρηματιστηρίου.

Όμως ο Κ.Σημίτης ήταν ο υπεύθυνος στη σφοδρότερη σύγκρουση του Αρχιεπισκόπου με την Πολιτεία αφορούσε την αναγραφή του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες. Μία εβδομάδα μετά τις εθνικές εκλογές του 2000 ο νέος υπουργός Δικαιοσύνης Μιχάλης Σταθόπουλος δήλωνε σε απογευματινή εφημερίδα ότι το θρήσκευμα αποτελεί ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο και η αναγραφή του στην αστυνομική ταυτότητα έρχεται σε αντίθεση με σχετικό νόμο που ισχύει από το 1997.

«Σε αυτό τον τόπο υπάρχει ένας παράγοντας ο οποίος ούτε μπορεί ούτε πρέπει να αγνοείται. Είναι ο λαός», ήταν η πρώτη αντίδραση του Αρχιεπισκόπου. Λίγες ημέρες αργότερα και αφού έχει αρχίσει να συζητείται το ζήτημα ευρέως επανήλθε διαμηνύοντας προς πάσα κατεύθυνση: «Να γίνει ένα δημοψήφισμα και θα δούνε ότι ο λαός προσυπογράφει μαζί μας».

Αν και υπουργοί διαβεβαίωναν τον Αρχιεπίσκοπο ότι δεν τίθεται θέμα, ο τότε πρωθυπουργός κ. Κ. Σημίτης ξεκαθάρισε στη Βουλή ότι το θρήσκευμα δεν θα αναγραφόταν στις νέες ταυτότητες. Ο πόλεμος που θα οδηγούσε στη συγκέντρωση υπογραφών από την Εκκλησία ζητώντας δημοψήφισμα αλλά ο Κ.Σημίτης τις αγνόησε.

Σκάνδαλο εξοπλιστικών προγραμμάτων που εκεί κατέληξε στην φυλάκιση του Α.Τσοχατζόπουλου.

Το 2003 ο Μισέλ Ζοσεράν πρόεδρος της γαλλικής αμυντικής βιομηχανίας THALES κατήγγειλε για δωροδοκία μέλος της ελληνικής κυβέρνησης για να αναλάβει η εταιρεία του, την αναβάθμιση έξι φρεγατών του πολεμικού ναυτικού. Γαλλικές εφημερίδες υποστήριξαν με στοιχεία, ότι η ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων δόθηκε στους Αμερικάνους βάσει της μεγαλύτερης δωροδοκίας αφού ο THALES δωροδοκούσε τον υπουργό Άμυνας από 7%-10% και δεν πήρε το έργο. Τελικά την ασφάλεια “κέρδισε” η εταιρεία του Dick Cheney (αντιπροέδρου της Αμερικανικής κυβέρνησης) ο οποίος και απευθύνθηκε κατευθείαν στον Σημίτη και στον Χρυσοχοΐδη και όχι στους υπουργούς του.

Οι δαπάνες για την άμυνα δεν εμφανίζονταν ποτέ στα κρατικά έξοδα αλλά εγγράφονταν μόνο σε ειδικούς λογαριασμούς της Τράπεζας της Ελλάδος (που σημαίνει ότι δεν μπορεί ποτέ να αποδειχτεί που πήγαιναν τα λεφτά και ποιος τα έπαιρνε) με αποτέλεσμα να γίνουμε διεθνώς ρεζίλι από την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία το 2002. Μέχρι το 1998 είχαν ανοιχτεί 3 λογαριασμοί αυτού του είδους, από το 1998 μέχρι το 2004 ανοίχτηκαν περισσότεροι από 100 : τα περίφημα διπλά βιβλία του ΠΑΣΟΚ).

Σκάνδαλο με τα «μαύρα» ταμεία της Siemens τα οποία ταλανίζουν μέχρι σήμερα την χώρα και μάλιστα οι κινήσεις όλων των κυβερνήσεων οδήγησαν στο απίστευτο αποτέλεσμα να επιστραφούν πίσω τα χρήματα στους αρχικά… καταδικασθέντες.

Παράνομες ελληνοποιήσεις με χορήγηση ελληνικής ταυτότητας και εκλογικού βιβλιαρίου ακόμη και σε σεσημασμένους κακοποιούς από τις πρώην κομουνιστικές χώρες. Το ΠΑΣΟΚ υπόσχονταν αγροτική γη και διορισμούς σε Ουκρανούς, Ρώσους και Γεωργιανούς, δημιουργώντας «ομογενείς ψηφοφόρους».

Η ψήφος τους κατα πολλούς έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις εκλογές του 2000 όταν ο Κώστας Σημίτης και το ΠΑΣΟΚ είχαν πάρει τη νίκη με μόλις μία μονάδα διαφορά από τη ΝΔ του Κώστα Καραμανλή.

Υπόθεση Στέγκου. Στο ξενοδοχείο του οποίου δεξιώθηκε τους Ευρωπαίους ηγέτες κερνώντας τους γιαούρτια 100 εκ. δραχμών. Ο Στέγκος καταδικάστηκε αργότερα σε 3 έτη φυλάκιση και χρηματικό πρόστιμο.

Φόροι: Από το 1993 έως το 2003 παρατηρείται η μεγαλύτερη αύξηση φορολογίας που έχει γίνει ποτέ από την ίδρυση του κράτους, κατά 122,5%. Επί Σημίτη επιβλήθηκαν 97 νέοι φόροι που κυρίως στόχευαν μικρές, εμπορικές, βιοτεχνικές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Ολυμπιακή αεροπορία. Τον Οκτώβριο του 2003 η Ευρωπαϊκή επιτροπή στράφηκε κατά της Ελλάδας και έστειλε την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τις παράνομες χρηματοδοτήσεις της Ολυμπιακής από την κυβέρνηση Σημίτη.

ΑΣΕΠ και Δημόσια έργα. Κάτω από τους νόμους Πεπονή κατασκεύασαν τις περίφημες “αποκαταστατικές διατάξεις” του άρθρου 25 και του Ν. 2190, που ουσιαστικά παραβίαζαν το νόμο για το ΑΣΕΠ, καταργούσαν την έννομο τάξη και ανάγκαζαν το ίδιο το ΑΣΕΠ να διαπιστώνει με εκθέσεις του χιλιάδες παράνομες κομματικές προσλήψεις κυρίως συμβασιούχων.

Την ίδια στιγμή υπερκοστολογημένα έργα γέμιζαν την χώρα με δάνεια και απευθείας αναθέσεις να διαδέχονται η μία την άλλη. Για την δε ποιότητα, οι πολίτες τόσα χρόνια μετά τα ζούνε στην καθημερινότητά τους και οι μεγαλοεργολάβοι να πλουτίζουν διαρκώς.

Επίσης, κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας Σημίτη η Ελλάδα δέχτηκε τρία ισχυρά και κατά πολλούς ανεπανόρθωτα πλήγματα στην εξωτερική πολιτικής της με την υπόθεση των Ιμίων, την παράδοση του Αμπντουλάχ Οτσαλάν στους Τούρκους με «εμπλοκή» στην υπόθεση και της Ελλάδας, αλλά και την «εξυπηρέτηση» στους… συμμάχους για τους βομβαρδισμούς στην Γιουγκοσλαβία.

pronews.gr

Η Ουκρανία αντεπιτίθεται στην περιοχή του Κουρσκ, στα δυτικά της Ρωσίας από τις 09:00 το πρωί ενώ το ρωσικό ΥΠΑΜ αναφέρει ότι οι δυνάμεις του έχυν ήδη αναχαιτίσει δύο από τις ουκρανικές προσπάθειες προέλασης.

Ο ουκρανικός στρατός προσπαθεί να επεκτείνει εκ νέου την κυριαρχία του στην ρωσική επαρχία καθώς ουσιαστικά βρέθηκε κοντά στο να αποχωρήσει από την περιοχή.

Έτσι παρά τις τεράστιες απώλειες έριξε στην εισβολή τεράστιο κομμάτι από τις εφεδρείες του για να μπορεί να διατηρεί ρωσικό έδαφος ως διαπραγματευτικό όπλο, όπως θεωρεί η κυβέρνηση Β.Ζελένσκι.

Τα ουκρανικά στρατεύματα πέρασαν τα σύνορα στο Κουρσκ σε μια αιφνιδιαστική εισβολή στις 6 Αυγούστου και τους τελευταίους πέντε μήνες αντιστέκονται στη ρωσική αντεπίθεση.

Τα στρατεύματα της Μόσχας απέκρουσαν δύο ουκρανικές αντεπιθέσεις την Κυριακή, ανέφεραν τα πρακτορεία ειδήσεων που επικαλέστηκαν το υπουργείο Άμυνας.

Ο αναπληρωτής κυβερνήτης της περιφέρειας Κουρσκ Αλεξάντερ Κινστάιν δήλωσε σήμερα ότι ο Ρώσος αναπληρωτής υπουργός Άμυνας Γιουνούς-μπεκ Γεβκούροφ είχε φτάσει στο Κουρσκ.

Ο Ρόμαν Αλιοκίν, Ρώσος πολεμικός μπλόγκερ και πρώην σύμβουλος του κυβερνήτη της περιφέρειας Κουρσκ, ισχυρίστηκε ότι το Κίεβο ξεκίνησε μια επίθεση βορειοανατολικά της Σούτζα προς το χωριό Μπολσόιε Σολντατσκόιε, χρησιμοποιώντας τεθωρακισμένα οχήματα και εξοπλισμό αποναρκοθέτησης.

Σύμφωνα με τον ίδιο, ο ουκρανικός στρατός επίσης «ενέτεινε τις ενέργειές του» σε άλλες περιοχές της περιφέρειας Κουρσκ.

Ουκρανικά στρατεύματα επιτέθηκαν στις ρωσικές δυνάμεις προς διάφορες κατευθύνσεις στην περιφέρεια Κουρσκ, ανέφερε σήμερα, 5 Ιανουαρίου 2025, ο Αντρίι Κοβαλένκο, επικεφαλής του κέντρου αντιπληροφόρησης της Ουκρανίας.

«Περιφέρεια Κουρσκ, καλά νέα! Η Ρωσία παίρνει αυτό που της αξίζει», έγραψε στο Telegram ο Αντρίι Γέρμακ, επικεφαλής του γραφείου του προέδρου.

pronews.gr

Η απόφαση της υφυπουργού για την «”Προστασία” και την Καταπολέμηση της Βίας εναντίον Γυναικών και Κοριτσιών» Τζες Φίλιπς τον περασμένο Οκτώβριο να εμποδίσει μια δημόσια έρευνα για τις συμμορίες μουσουλμάνων που βιάζουν ανήλικα κορίτσια φαίνεται και είναι σχεδόν ανεξήγητη και η όλη υπόθεση έχει εξελιχθεί σε ένα πρωτοφανές σκάνδαλο στην Βρετανία.

Χιλιάδες ανήλικα κορίτσια βιάστηκαν και κακοποιήθηκαν βάναυσα από συμμορίες μουσουλμάνων, κυρίως πακιστανικής προέλευσης ενώ οι αρχές απέφυγαν  να τα προστατέψουν.

Την υπόθεση έφερε στο ξανά στο φως της δημοσιότητας ο Έλον Μασκ ο οποίος με συνεχείς του αναρτήσεις κατηγόρησε τη βρετανική κυβέρνηση του Κιρ Σταρμερ ότι ενώ φυλακίζει Βρετανούς για μια ανάρτησή τους στο διαδίκτυο, αφήνει ελεύθερους βιαστές ανηλίκων.

Μια από τις περιοχές που έγιναν τα στυγερά αυτά εγκλήματα ήταν και το Όλνταμ, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιοποιήθηκε το 2022, αλλά αυτή είχε εστιαστεί για τους βιασμούς που έγιναν μόνο από το 2011 έως το 2014.

Τα θύματα τα ίδια και αλλά και οι οικογένειές τους είπαν ότι ήθελαν την διεξαγωγή μιας νέας έρευνας υπό την καθοδήγηση της κυβέρνησης για να καλύψει μια μεγαλύτερη περίοδο και να συλλέξει νέα στοιχεία τα οποία δεν περιλαμβάνονταν στην προηγούμενη έκθεση.

Στην επιστολή της όμως η Τζες Φίλιπς προς το Δημοτικό συμβούλιο, του Όλνταμ, που αποκαλύφθηκε από το GB News, είπε ότι κατανοούσε μεν το κοινό αίσθημα των κατοίκων της πόλης, αλλά θεώρησε ότι είναι καλύτερο να πραγματοποιηθεί μια άλλη έρευνα σε τοπικό μόνο επίπεδο.

Η υπόθεση σκάνδαλο που πρέπει να ξεριζωθεί πλήρως και να διερευνηθεί από την πλήρη ισχύ του βρετανικού κράτους. Φωνές που εκτείνονται από τον Έλον Μασκ έως και τη νέα ηγέτη του συντηρητικού κόμματος Κέμι Μπάντενοχ έχου6ν εντείνει τις φωνές για μια νέα έρευνα ωστόσο η κυβέρνηση Στάρμερ αρνείται κατηγορηματικά τη διεξαγωγή της.

Αυτή η άρνηση δεν είναι νέα. Σε μια χώρα που οι κρατικοί θεσμοί έχουν ως κύρια προτεραιότητα την προστασία των  πιο ευάλωτων μελών της βρετανικής κοινωνίας, οι αρχές κλείνουν εσκεμμένα τα μάτια σε φρικιαστική κακοποίηση λευκών παιδιών από συμμορίες ανδρών κυρίως πακιστανικής προέλευσης.

Με την πάροδο του χρόνου, ήρθαν στο φως λεπτομέρειες σχετικά με την κακοποίηση στο Όλνταμ στο Ρόδεραμ στο Τέλφορντ και σε δεκάδες άλλα μέρη.

Όμως, με τις ιστορίες που κυκλοφορούν και τις λεπτομέρειες που είναι τόσο τόσο φρικτές και να ανατριχιαστικές ώστε να μην μπορούν καν να αναφερθούν, η πλήρης κλίμακα του σκανδάλου δεν έχει ακόμη φτάσει σε γνώση της κοινωνίας.

Οι φρικιαστικές λεπτομέρειες που αναφέρουν κάποια βρετανικά ΜΜΕ, δεν μπορούν να αποτυπωθούν εδώ.

Παρ΄όλα αυτά θα αναφέρουμε μόνο ελάχιστες από αυτές τις περιπτώσεις, όχι μόνο των βιασμών, αλλά και του κλίματος τρομοκρατίας που βίωσαν αργότερα οι ίδιες οι οικογένειες των θυμάτων.

Τι αναφέρει το κατηγορητήριο του 2013 για τον Mohammed Karrar στην Οξφόρδη.

«Ο Μοχάμεντ προετοίμασε το θύμα του «για ομαδικό πρωκτικό βιασμό χρησιμοποιώντας (…). Υπέβαλε το ανήλικο κορίτσι σε ομαδικό βιασμό από πέντε ή έξι άνδρες. (…) Μια κόκκινη μπάλα τοποθετήθηκε στο στόμα της για να την κρατά ήσυχη».

Η ιστορία της είναι φρικτή. Επίσης, απέχει πολύ από το να είναι και η μοναδική.

Στο Τέλφορντ, η Λούσι Λόου δολοφονήθηκε στα 16 της μαζί με τη μητέρα και την αδερφή της όταν ο βιαστής της, της έβαλε φωτιά στο σπίτι της. Είχε γεννήσει το παιδί του Αζχάρ Αλί Μαχμούντ όταν ήταν μόλις 14 ετών και ήταν έγκυος όταν σκοτώθηκε.

Ο θάνατός της χρησιμοποιήθηκε στη συνέχεια για να απειλήσει άλλα παιδιά. Η έρευνα στο Telford αποκάλυψε και άλλες απειλές. Όταν ένα άλλο θύμα ηλικίας 12 ετών είπε στη μητέρα της για το βιασμό της και η μητέρα της κάλεσε την αστυνομία.

Το θύμα εξιστορεί σήμερα τη συνέχεια:

«ήταν περίπου έξι ή επτά Ασιάτες που ήρθαν στο σπίτι μου. Απείλησαν τη μαμά μου λέγοντας ότι θα μας κάψουν με βόμβα μολότοφ στο σπίτι μου αν δεν αποσύραμε τις κατηγορίες».

Ωστόσο, με ένα μοτίβο που θα επαναλαμβανόταν σε δεκάδες περιπτώσεις, οι αρχές του Τέλφορντ κοίταξαν αλλού. Όταν η ανεξάρτητη έρευνα δημοσιεύθηκε τελικά το 2022, βρήκε ότι οι αστυνομικοί περιέγραφαν μέρη της πόλης ως «απαγορευμένη περιοχή», ενώ μάρτυρες μιλούσαν για αστυνομική διαφθορά και ευνοιοκρατία προς την πακιστανική κοινότητα!

Ανεξάρτητα από τον λόγο, η έρευνα διαπίστωσε ότι «υπήρχε μια νευρικότητα για την συγκεκριμένη φυλή… που έφτανε έως την απροθυμία να διερευνηθούν εγκλήματα που διαπράχθηκαν από αυτό που περιγράφεται γενικά ως «ασιατική» κοινότητα», για την άμβλυνση των εντυπώσεων

Παρόμοια συμπεριφορά και στο τοπικό συμβούλιο του Όλνταμ όπου οι ανησυχίες για το να μην φανούν «ρατσιστές» έκαναν τους αξιωματικούς της Αστυνομίας να υποβαθμίζουν το γεγονός μόνο και μόνο επειδή οι δράστες ήταν «Ασιάτες», δηλαδή κυρίως Πακιστανοί μουσουλμάνοι. Θεωρήθηκε ότι ορισμένοι ύποπτοι δεν ερευνήθηκαν επειδή θα ήταν «πολιτικά εσφαλμένο».

Πάνω από όλα, υπήρχε η ανησυχία για τις σχέσεις της «κοινότητας» των Πακιστανών και πως αυτή θα αντιδρούσε:

τα ανώτερα στελέχη του συμβουλίου ήταν τρομοκρατημένα ότι η κακοποίηση παιδιών «είχε τη δυνατότητα να ξεκινήσει μια «φυλετική εξέγερση»». Το αποτέλεσμα ήταν στασιμότητα, παρά το γεγονός ότι οι αξιωματούχοι αναγνώρισαν σε τουλάχιστον μία περίπτωση ότι η κακοποίηση από Ασιάτες συνεχιζόταν για «χρόνια και χρόνια».

Όπως εκτιμάται περί τα 1.000 με 1.400 ανήλικα κορίτσια κακοποιήθηκαν μόνο στο Ρόδεραμ μεταξύ 1980 και 2009. Ωστόσο, ακόμη και αυτή η συντηρητική εκτίμηση αμφισβητήθηκε από στοιχεία των αρχών, με την αστυνομία να επιμένει το 2018 ότι ο αριθμός ήταν «υπερβολικός».

Η ανεξάρτητη έρευνα αργότερα βρήκε τον αριθμό αυτό απολύτως δικαιολογημένο.

Μια κουλτούρα συγκάλυψης

Η άρνηση για την έκταση του προβλήματος είναι ριζωμένη βαθιά στο πολιτικό σύστημα της Βρετανίας. Μερικές φορές, φαίνεται ότι η προσέγγιση των κυβερνήσεων στη χώρα για την «πολυπολιτισμικότητα» δεν ήταν για τηρείται ο νόμος, αλλά αντίθετα για να ελαχιστοποιούνται οι κίνδυνοι αναταραχής μεταξύ των «κοινοτήτων».

Αντιμέτωπο με συμμορίες κυρίως Πακιστανών που στόχευαν κυρίως λευκά παιδιά, το κράτος ήξερε ακριβώς τι να κάνει. Για το καλό των διακοινοτικών σχέσεων, έπρεπε να θάψει την ιστορία! Όπως και έκανε./

Στο Ρόδεραμ, ένας ανώτερος αξιωματικός της αστυνομίας με θράσος είπε σε έναν πατέρα θύματος ότι θα ξεσπούσαν επεισόδια στην πόλη εάν δημοσιοποιούνταν οι βιασμοί παιδιών από Πακιστανούς.

Υπάρχουν και άλλες φρικιαστικές λεπτομέρειές και πόσο η ίδια η αστυνομία ήταν μπλεγμένη στο σκάνδαλο.

Ένας γονέας που ανησυχούσε για την εξαφανισμένη κόρη του ενημερώθηκε από τις αρχές ότι δεν ήταν κάτι σοβαρό, ενώ η «σχέση» της με τον Πακιστανό «φίλο» της ήταν περίπου ως παράδειγμα και για τα κορίτσια της ηλικίας της!

Όταν το κορίτσι βρέθηκε τελικά είχε υποστεί πολλαπλούς βιασμούς που έπρεπε να υποβληθεί σε χειρουργικές επεμβάσεις. Μάλιστα ένας αστυνομικός είπε στον ίδιο πατέρα, ότι τώρα «πήρε το μάθημά της».

Δεν πρόκειται απλώς για μια φρικτή ιστορία, αλλά για κάτι παραπάνω που οι λέξεις είναι πολύ φτωχές για να περιγράψουν τον ξεπεσμό της κοινωνίας.

Όπως διαπίστωσε η έρευνα στο Ρόδερχαμ, παιδιά «περιλούστηκαν με βενζίνη και απειλήθηκαν με πυρπόληση», άλλα «απειλήθηκαν με όπλα», και «έγιναν μάρτυρες βάναυσων βίαιων βιασμών και απειλήθηκαν ότι θα ήταν το επόμενο θύμα αν το έλεγαν σε κανέναν. Κορίτσια μόλις 11 ετών βιάστηκαν από μεγάλους αριθμούς ανδρών δραστών, ο ένας μετά τον άλλον».

Στην ίδια πόλη, ένας ανώτερος αξιωματικός της αστυνομίας φέρεται να είπε ότι η κακοποίηση «συνεχίζεται» εδώ και 30 χρόνια, προσθέτοντας όμως «καθώς είναι Ασιάτες, δεν έχουμε την πολυτέλεια να βγει αυτό προς τα έξω».

Πρόκειται για το «βασίλειο του κακού», με όλη την σημασία της έννοιας.

Όπως διαπίστωσε έρευνα του 2015 για το Συμβούλιο του Ρόδερχαμ, , αυτή η στάση ήταν ευρέως διαδεδομένη. Η πακιστανική κοινότητα αντιπροσώπευε περίπου το 3% του πληθυσμού της πόλης και η ιστορία που αναδυόταν ήταν ξεκάθαρη: Πακιστανοί άνδρες βίαζαν λευκά κορίτσια. Ως αποτέλεσμα, είπε ένας μάρτυρας, το συμβούλιο ήταν «τρομοκρατημένο από τον αντίκτυπο που θα είχε η δημοσιοποίησή της στην κοινωνική συνοχή».

Σε όλη την πόλη, ασκούνταν πρωτοφανείς πιέσεις στους γονείς να «καταστέλλουν, να σιωπούν ή να συγκαλύπτουν» ζητήματα σχετικά με την κακοποίηση παιδιών. Ένας πρώην ανώτερος αξιωματικός είπε ότι «η τάδε (μια αξιωματούχος) δεν ήθελε η πόλη να γίνει η πρωτεύουσα της κακοποίησης παιδιών του Βορρά. Δεν ήθελαν ταραχές».

Αυτή η νευρικότητα προερχόταν από το γεγονός ότι οι Πακιστανοί απολάμβαναν «δυσανάλογη επιρροή» στο συμβούλιο: όπως σημείωσε ένας μάρτυρας:

«η εμπειρία μου από το συμβούλιο όπως ήταν και εξακολουθεί και είναι – οι Ασιάτες είναι πολύ ισχυροί και οι λευκοί Βρετανοί προσέχουν πολύ τον ρατσισμό και φοβούνται τους ισχυρισμούς ρατσισμού, επομένως δεν υπάρχει σοβαρή πρόκληση για τους Πακιστανούς».

Το 2016, αναφέρθηκε ότι ένα θύμα βιασμού στο Ρόδεραμ είχε ισχυριστεί ότι βιάστηκε από δημοτικό σύμβουλο.

Ως αποτέλεσμα το συμβούλιο κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια για να «καλύψει τις πληροφορίες και να φιμώσει τους καταγγέλλοντες». Σύμφωνα με τα λόγια των μαρτύρων, «αν θέλεις να κρατήσεις τη δουλειά σου, κρατάς το κεφάλι σου κάτω και το στόμα σου κλειστό».

Το κράτος προστατεύει τους βιαστές και συλλαμβάνει τους γονείς

Ενώ οι φόβοι για τις φυλετικές εντάσεις και την «πολιτική ορθότητα» της ηλιθιότητας έχουν αφήσει το βρετανικό κράτος συχνά απρόθυμο να προστατεύσει τα θύματα, οι ίδιες ανησυχίες προστατεύουν τους επιτιθέμενους.

Όπως διαπίστωσε η έρευνα σε τουλάχιστον δύο περιπτώσεις γονείς εντόπισαν τις κόρες τους και προσπάθησαν να τις απομακρύνουν από τα σπίτια όπου τις κακοποιούσαν.

Σε άλλες περιπτώσεις, τα παιδιά-θύματα συνελήφθησαν λόγω «μέθης και ανάρμοστης συμπεριφοράς» , αντί για τους ενήλικους άνδρες με τους οποίους ήταν μαζί.

Η προστασία των παραβατών μπορεί να έχει προχωρήσει ακόμη περισσότερο. Σε τουλάχιστον μία περίπτωση, όταν ένα θύμα βρήκε το θάρρος να πάει στην αστυνομία, ο δράστης το πληροφορήθηκε. Ενώ ήταν ακόμη στο αστυνομικό τμήμα, το παιδί έλαβε ένα μήνυμα από τον θύτη του που την ενημέρωνε ότι είχε την 11χρονη αδερφή της και ότι τώρα ήταν «η επιλογή σου…». Το παιδί επέλεξε να μην προχωρήσει με την καταγγελία.

Αυτές οι ιστορίες καλύπτουν μόνο έναν μικρό αριθμό πόλεων. Η ευρύτερη εικόνα, ωστόσο, είναι ξεκάθαρη. Οι συνέπειες είναι επίσης σαφείς: κανένας αστυνομικός ή δημόσιος υπάλληλος δεν έχει φυλακιστεί ποτέ. Πράγματι, στο Ρόδεραμ , οι πιο σκληρές κυρώσεις που αντιμετώπισε η αστυνομία ήταν οι γραπτές… προειδοποιήσεις.

Ακόμη και οι βιαστές έχουν καταφέρει να αποφύγουν ορισμένες από τις συνέπειες για τις πράξεις τους. Παρά το γεγονός ότι σε κάποιους αφαιρέθηκε η βρετανική υπηκοότητα, ο αρχηγός μιας συμμορίας κ του Ρότσντεϊλ εξακολουθεί να ζει ανάμεσα στα θύματά του, παρά το γεγονός ότι διατάχθηκε να απελαθεί.

Ο σημερινός πρωθυπουργός της Βρετανίας Κιρ Στάρρμερ ο οποίος κατείχε τη θέση του διευθυντή υποθέσεων ποινικών διώξεων DPP (Director of Public Prosecutions) απο το 2008 έως το 2013) ήταν ένας εκ των πολίτικων που απέκρυψαν και έθαψαν τις υποθέσεις μαζικών βιασμών.

Το 2010 συγκεκριμένα, η αστυνομία είχε συντάξει αναφορά στην οποία κατονόμαζε τους Πακιστανούς οι οποίοι προσέγγιζαν ανήλικα παιδιά ακόμα και έξω από τα σχολεία. Ο Στάρμερ από τη θέση που κατείχε και πα;ρά τις εμπεριστατωμένες αναφορές που θα έσωζαν εκατοντάδες, ζωές κοριτσιών, και η ηγεσία της αστυνομίας πήραν την απόφαση να κρατήσουν κρυφή την αναφορά για να μην πυροδοτήσουν «ρατσιστικές συγκρούσεις» μέσα στην κοινότητα.

Η διαφθορά δεν σταματά εκεί. Εκτείνεται παντού ακόμη και στο δικαστικό σώμα.

Ο δικαστής Guy Kerl καταδίκασε τον ακτιβιστή Τόμι Ρόπμπινσον σε φυλάκιση 20 μηνών για μια απλή φράση η οποία όμως απεκάλυπτε την αλήθεια:

«Όλα τα χρήματα πάνε στους μετανάστες που βιάζουν τα παιδιά μας και αντ΄αυτού παίρνουν προτεραιότητα παντού».

Τη φράση αυτή ο συγκεκριμένος δικαστής την χαρακτήρισε ως ένα πολύ σοβαρό «αδίκημα» καταδικάζοντας τον Ρόμπινσον.

Σύμφωνα με τον Malcolm Pearson πρώην επικεφαλής του κόμματοςUKIP και τώρα ανεξάρτητου βουλευτή στο ανώτατο σώμα του βρετανικού Κοινοβουλίου το House of Lords, πάνω από 250.000 παιδιά βιάστηκαν τα τελευταία 25 χρόνια από μουσουλμάνους στην Βρετανία. Φαίνεται πως η φρίκη δεν έχει όρια ούτε και τέλος.

Μέσα σε αυτό το κλίμα ο Έλον Μασκ έχει ξεκινήσει μια εκστρατεία για την αποκάλυψη τηξ πρωτοφανούς αυτής υπόθεσης και το μόνο που ενδιαφέρει το πολιτικό κατεστημένο στη Βρετανία είναι ότι ότι επιχειρεί πολιτική παρέμβαση, αδιαφορώντας για τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα των βιασμών ανηλίκων κοριτσιών από μουσουλμάνους στη Βρετανία.

Τέτοιος ξεπεσμός, τέτοιο μέγεθος διαφθοράς δεν έχει  υπάρξει ποτέ.

Ο σημερινός πρωθυπουργός της Βρετανίας Κιρ Στάρμερ όταν δήλωνε ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα «ισλαμοφοβίας» στη χώρα του.

pronews.gr

Σε κρίσιμη κατάσταση νοσηλεύεται στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, που διακομίσθηκε με αεροδιακομιδή του ΕΚΑΒ από την Αλβανία την Παρασκευή (03/01) το μεσημέρι.

Η υγεία του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας παρουσίασε το βράδυ του Σαββάτου (04/01) επιδείνωση, ενώ η ιατρική ομάδα του νοσοκομείου, με επικεφαλής την καθηγήτρια Πνευμονολογίας και Εντατικής Θεραπείας,  Αναστασία Κοτανίδου, συνεχίζει να τον παρακολουθεί.

Σημειώνεται ότι ο προκαθήμενος της Αλβανικής Εκκλησίας, νοσηλευόταν σε νοσοκομείο των Τιράνων, καθώς εισήχθη για λόγους ίωσης, με την υγεία του να υποτροπιάζει και να παίρνεται η απόφαση από τους γιατρούς στο αλβανικό νοσοκομείο για μεταφορά του στον «Ευαγγελισμό», όπου και έφθασε με αεροσκάφος C-27 της Πολεμικής Αεροπορίας.

pronews.gr

Ανεξαρτήτως ιδεολογικής τοποθέτησης και θέσεων, ο Κώστας Σημίτης συνέδεσε το όνομά του με την προσπάθεια εκσυγχρονισμού της χώρας και την ευρωπαϊκή της πορεία. Με πολιτική επιμονή και συνέπεια, με ξεκάθαρο προσανατολισμό και στόχευση, έδρασε αποτελεσματικά και υλοποίησε έργο που τον κατατάσσει στους μεγάλους πολιτικούς της νεοελληνικής ιστορίας.

Εμβληματικά έργα υποδομής, γνωστά σε όλους, παραδόθηκαν σε χρήση της ελληνικής κοινωνίας που μέχρι τότε αποτελούσαν αφηγήματα ή καλύτερα, μύθοι για ανεκπλήρωτες προσδοκίες.

Με βαθύτατη γνώση των ευρωπαϊκών λειτουργιών, με επιστημονική και τεχνοκρατική γνώση αλλά και πολιτική οξυδέρκεια, πέτυχε να διατρέξει πολύ γρήγορα την απόσταση, από τη θεωρία στην πράξη, υπηρετώντας την εθνική επιλογή της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας, πάντα με συγκεκριμένους στόχους και επιτεύγματα. Κι αυτά  είναι γνωστά σε όλους μας.

Αναντίρρητα, η ιστορία είναι αυτή που αναγνωρίσει τον ουσιαστικό ρόλο του στην διαμόρφωση της φυσιογνωμίας του σύγχρονου ελληνικού κράτους εντός της ευρωπαϊκής ένωσης.

Το όραμά του για την Ελλάδα, ήταν βαθιά συνδεδεμένο με την ιδέα μιας χώρας που ανταποκρίνεται στις προκλήσεις της διεθνούς σκηνής, με ισχυρούς θεσμούς και σύγχρονες υποδομές.

Υπήρξε υπέρμαχος της ανάγκης για ριζικές αλλαγές που θα ενίσχυαν τη θέση της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μια από τις κορυφαίες στιγμές της πολιτικής του καριέρας ήταν η ένταξη της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ το 2001.  Εργάστηκε μεθοδικά για την εκπλήρωση των κριτηρίων των ευρωπαϊκών συνθηκών, προωθώντας δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις και ενισχύοντας τη φερεγγυότητα της χώρας.

Παρά τις επικρίσεις που δέχθηκε, η επιτυχία αυτή αποτέλεσε ορόσημο για τη σύγχρονη ελληνική ιστορία, τοποθετώντας την Ελλάδα στον πυρήνα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Έλεγε το 2002: «Το ευρώ είναι η σταθερή αφετηρία για την εδραίωση της ισχυρής και υπερήφανης Ελλάδας, μιας Ελλάδας που δεν μελαγχολεί, δεν παραιτείται, δεν μεμψιμοιρεί, αλλά επιμένει, προσπαθεί, πετυχαίνει και η εικόνα του φτωχού συγγενή δίνει πλέον τη θέση της στην εικόνα μιας χώρας που πιστεύει στον εαυτό της». Κατά την ταπεινή μου άποψη, είχε δίκιο. Βέβαια παραλείψεις και λάθη υπήρξαν που ίσως δικαιολογημένα προκάλεσαν σφοδρές αντιδράσεις.

Η περίοδος, 1996-2004,  που ήταν πρωθυπουργός της Ελλάδας, δεν ήταν ανέφελη. Ο  Κώστας Σημίτης δέχθηκε κριτική για υποθέσεις που αναδείχθηκαν κατά τη διακυβέρνησή του.

Παρόλο που ο ίδιος δεν συνδέθηκε άμεσα με αυτές τις υποθέσεις, η διαχείρισή τους επισκίασε εν μέρει την πολιτική του παρακαταθήκη και οι εξελίξεις αυτές άφησαν ανοιχτό το ερώτημα για τις αδυναμίες των θεσμών και των μηχανισμών ελέγχου αυτής της περιόδου.

Ας αναρωτηθούμε όμως,

Ποια περίοδος του σύγχρονου ελληνικού κράτους ήταν ανέφελη;

Πότε εξέλειπαν οι παθογένειες;

Πότε αντιμετωπίστηκαν δραστικά τα διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας και της λειτουργίας του κράτους;

Πότε έγινε κριτική ανάλυση των, κάθε είδους, λαθών έτσι ώστε να μην επαναληφθούν;  Και πολλά άλλα ερωτήματα. 

Παρ' όλα αυτά όμως, η πολιτική αξία του Κώστα Σημίτη έγκειται στην ικανότητά του να συνδυάζει το όραμα με τη μεθοδικότητα και τη διαρκή επιδίωξη της προόδου.

Υπήρξε ένας πολιτικός που πίστευε στη δύναμη των θεσμών, στην ανάγκη της συνέπειας και στη σημασία της ένταξης της Ελλάδας σε ένα διεθνές πλαίσιο συνεργασίας. Παρά τις αντιπαραθέσεις, ο Σημίτης παραμένει μια από τις σημαντικότερες πολιτικές φυσιογνωμίες, όχι μόνο της Μεταπολίτευσης αλλά και της νεοελληνικής ιστορίας, όπως ανέφερα παραπάνω.

Ο θάνατός του αποτελεί μια ευκαιρία για να τιμήσουμε την προσφορά του στη χώρα, να αναλογιστούμε τις προκλήσεις που αντιμετώπισε και να αντλήσουμε διδάγματα από την πορεία του.

Να επανεκτιμήσουμε το πολιτικό του αποτύπωμα και να τιμήσουμε έναν ηγέτη που υπηρέτησε τη χώρα με αφοσίωση, στρατηγική σκέψη και ευθύνη.

Η πολιτική του κληρονομιά είναι ένας καθρέφτης του δύσκολου αλλά απαραίτητου δρόμου της μεταρρύθμισης, του εκσυγχρονισμού και της ζητούμενης ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Ενός δρόμου που όσο και εάν τον βαδίσεις, η ολοκλήρωσή του αποτελεί διαρκές ζητούμενο. Αυτό βέβαια είναι η πρόοδος. 

Τέλος,

Τηρουμένων των αναλογιών, ο Κώστας Σημίτης θα μπορούσε να συγκριθεί με τον Μεσολογγίτη εκσυγχρονιστή πολιτικό, Χαρίλαο Τρικούπη, που αποτόλμησε και δρομολόγησε την κατασκευή δημόσιων έργων, για τα οποία οι προκάτοχοί του απλά αναφέρονταν.   

Ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 88 ετών, με την κυβέρνηση να κηρύττει τετραήμερο εθνικό πένθος για τον θάνατό του.

Η κήρυξη εθνικού ή δημόσιου πένθους αποτελεί έναν τρόπο απόδοσης μεταθανάτιων τιμών σε διακεκριμένους πολίτες, τέως αρχηγούς κράτους ή πρωθυπουργούς καθώς και θύματα φυσικών καταστροφών ή πολύνεκρων δυστυχημάτων.

Δεν είναι η πρώτη φορά που κηρύσσεται δημόσιο ή εθνικό πένθος στη χώρα μας. Ιδιαίτερα, δε, την τελευταία πενταετία έχει υπάρξει άλλες πέντε φορές ανάλογη κατάσταση.

Ωστόσο, στην περίπτωση του Κώστα Σημίτη είναι η πρώτη φορά που κηρύσσεται 4ήμερο εθνικό πένθος.

Μετά το 1974, η αυστηρή διάκριση μεταξύ εθνικού και δημόσιου πένθους έχει πάψει να υφίσταται στην πράξη, ενώ η απόδοση τιμών μέσω κήρυξης πένθους έχει επεκταθεί σε διακεκριμένους πολίτες και θύματα πολύνεκρων καταστροφών ή δυστυχημάτων. Η κήρυξη εθνικού ή δημόσιου πένθους συνήθως συνδυάζεται με την τέλεση της κηδείας δημοσία δαπάνη και με την απόδοση τιμών.

Πότε έχει κηρυχθεί δημόσιο πένθος στην Ελλάδα

• Τον Ιούνιο του 1996, έπειτα από τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, κηρύχθηκε τετραήμερο δημόσιο πένθος.
• Τον Ιούλιο του 1996, έπειτα από τον θάνατο του Παρθενίου Γ΄ Αλεξανδρείας, κηρύχθηκε τριήμερο δημόσιο πένθος.
• Τον Απρίλιο του 1998, έπειτα από τον θάνατο του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Σεραφείμ, κηρύχθηκε τετραήμερο δημόσιο πένθος (10, 11, 12, 13 Απριλίου).
• Τον Νοέμβριο του 2002, έπειτα από τον θάνατο του Μιχαήλ Στασινόπουλου, κηρύχθηκε τετραήμερο δημόσιο πένθος.
• Τον Σεπτέμβριο του 2004, έπειτα από τον θάνατο του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Πέτρου Ζ΄, κηρύχθηκε τριήμερο δημόσιο πένθος (13, 14, 15 Σεπτεμβρίου).
• Τον Ιανουάριο του 2008, έπειτα από τον θάνατο του Μακαριστού Αρχιεπίσκοπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλου, κηρύχθηκε τετραήμερο δημόσιο πένθος (28, 29, 30, 31 Ιανουαρίου).
• Τον Μάιο του 2017, έπειτα από τον θάνατο του πρώην πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, κηρύχθηκε τετραήμερο δημόσιο πένθος (29, 30, 31 Μαΐου & 1 Ιουνίου).
• Τον Δεκέμβριο του 2021, έπειτα από τον θάνατο του Καρόλου Παπούλια, κηρύχθηκε τετραήμερο δημόσιο πένθος (26, 27, 28 & 30 Δεκεμβρίου).
• Τον Φεβρουάριο του 2022, έπειτα από τον θάνατο του Χρήστου Σαρτζετάκη, κηρύχθηκε τετραήμερο δημόσιο πένθος (3, 4, 5 & 7 Φεβρουαρίου).

Πότε έχει κηρυχθεί δημόσιο πένθος στην Ελλάδα

• Τον Μάρτιο του 1994 έπειτα από τον θάνατο της Μελίνας Μερκούρη, κηρύχθηκε τριήμερο εθνικό πένθος.
• Τον Απρίλιο του 1998, έπειτα από τον θάνατο του Κωνσταντίνου Καραμανλή, κηρύχθηκε τριήμερο εθνικό πένθος.
• Τον Σεπτέμβριο του 2001, έπειτα από τις Επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, η 14η Σεπτεμβρίου κηρύχθηκε ημέρα εθνικού πένθους.
• Τον Αύγουστο του 2005, έπειτα από το Αεροπορικό δυστύχημα της Helios, η 16η Αυγούστου κηρύχθηκε ημέρα εθνικού πένθους.
• Τον Αύγουστο του 2007, έπειτα από τις εκτενείς πυρκαγιές που έπληξαν την χώρα.
• Τον Νοέμβριο του 2017, έπειτα από τις φονικές πλημμύρες της Δυτικής Αττικής.
• Τον Ιούλιο του 2018, έπειτα από τις καταστροφικές πυρκαγιές της Αττικής, κηρύχθηκε τριήμερο εθνικό πένθος (24, 25, 26 Ιουλίου).
• Τον Σεπτέμβριο του 2021, έπειτα από τον θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη, κηρύχθηκε τριήμερο εθνικό πένθος (2, 3, 4 Σεπτεμβρίου).
• Τον Οκτώβριο του 2021, έπειτα από τον θάνατο της Φώφης Γεννηματά, η 27η Οκτωβρίου κηρύχθηκε ημέρα εθνικού πένθους.
• Τον Μάρτιο του 2023, έπειτα από την μετωπική σύγκρουση δύο αμαξοστοιχιών στα Τέμπη, κηρύχθηκε τριήμερο εθνικό πένθος (1, 2 και 3 Μαρτίου).
• Τον Ιούνιο του 2023, έπειτα από το πολύνεκρο ναυάγιο με πρόσφυγες και μετανάστες ανοιχτά της Πύλου,[60] κηρύχθηκε τριήμερο εθνικό πένθος (14, 15 και 16 Ιουνίου).

 reader.gr

ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ ΔΗΛΩΣΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΣΤΑΡΑΚΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΚΑΙ ΠΡΩΗΝ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΚΩΣΤΑ ΣΗΜΙΤΗ

Ο Κώστας Σημίτης, ο πρώην Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και Πρωθυπουργός της χώρας που «έφυγε» σήμερα, ήταν ο άνθρωπος που πέτυχε κατά τη διάρκεια της θητείας του επιτεύγματα εθνικής εμβέλειας, όπως η ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη και η είσοδος της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αφήνοντας παράλληλα τη σφραγίδα του σε μεγάλα έργα υποδομής που άλλαξαν τη φυσιογνωμία της χώρας καθώς και σε μεταρρυθμίσεις με κοινωνικό πρόσωπο που ενίσχυσαν το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων.

Διακεκριμένος καθηγητής με μεγάλη αντιδικτατορική δράση την περίοδο της δικτατορίας, ο Κώστας Σημίτης αποτέλεσε τον αυθεντικό εκφραστή μιας πολιτικής σκέψης για τον εκσυγχρονισμό της χώρας και την ενίσχυση της ευρωπαϊκής της ταυτότητας, παραμένοντας πάντα ένας συνεπής σοσιαλδημοκράτης.

Ταυτόχρονα, ήταν ένας σεμνός και ταπεινός άνθρωπος, με ήθος και σοβαρότητα στον δημόσιο βίο του.

Η σημερινή Ελλάδα δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα που παρέδωσε ο Κώστας Σημίτης.

Μια Ελλάδα  στο επίκεντρο των εξελίξεων, με ρόλο και φωνή στο διεθνές γίγνεσθαι.

Μια Ελλάδα των ανοιχτών οριζόντων, μια ισχυρή Ελλάδα.

Ο Κώστας Σημίτης πρόσφερε σπουδαία υπηρεσία στην πατρίδα και τον ελληνισμό.

Τον αποχαιρετούμε με συγκίνηση και θα τον θυμόμαστε πάντα με σεβασμό.

Ειλικρινή συλλυπητήρια στην οικογένειά του και τους οικείους του.