Του Νίκου Ιγγλέση
Τι είδους είναι και ποια αξιοπιστία μπορεί να έχει ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός (ΘΧΣ) που ανακοίνωσε, τις παραμονές του Πάσχα, η ελληνική Κυβέρνηση όταν δεν περιλαμβάνει το ήμισυ περίπου (49%) της θάλασσας του Αιγαίου και το μεγαλύτερο μέρος της θάλασσας στην Ανατολική Μεσόγειο, νότια της Κρήτης και του Καστελόριζου;
Γιατί η Κυβέρνηση αναφέρεται «σε απώτατα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας» και όχι σε απώτατα όρια της ελληνικής ΑΟΖ, οπότε θα περιελάμβανε και τα θαλάσσια ύδατα πάνω από την υφαλοκρηπίδα;
Γιατί «σε απώτατα όρια» και όχι «στα όρια»; Μήπως γιατί, μετά από μελλοντικές διαπραγματεύσεις, αυτά τα όρια θα συρρικνωθούν;
Γιατί η Κυβέρνηση δεν τολμάει να ανακηρύξει (όχι οριοθετήσει) τη συνολική ελληνική ΑΟΖ, με βάση τη μέση γραμμή, σύμφωνα με το νόμο 4001/2011(νόμος Μανιάτη);
Γιατί η Κυπριακή Δημοκρατία τόλμησε, εκτός από τις οριοθετήσεις με Αίγυπτο, Ισραήλ και Λίβανο (δεν έχει επικυρωθεί), να ανακηρύξει τη συνολική ΑΟΖ της που περιλαμβάνει και το σύνολο των κατεχόμενων ακτών της;
Γιατί η Τουρκία μπορεί να διεκδικεί, πολιτικά, διπλωματικά και στρατιωτικά επί του πεδίου, την παράνομη, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS), δική της ΑΟΖ που αποκαλεί «Γαλάζια Πατρίδα»;
Η Κυβέρνηση, με την κατάθεση ενός χάρτη για το Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό (ΘΧΣ), αποσκοπεί:
Πρώτον, να αποφύγει το πρόστιμο από την Κομισιόν, μετά την καταδίκη της χώρας μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, για τη μεγάλη καθυστέρηση στη θέσπιση του ΘΧΣ.
Δεύτερον, να εμφανιστεί στο εσωτερικό ότι υπερασπίζεται την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο και την Α. Μεσόγειο, μετά το διαρκές φιάσκο με το καλώδιο ηλεκτρικής διασύνδεσης με την Κύπρο.
Τρίτον, να διασφαλίσει τη συνέχιση της κατευναστικής πολιτικής έναντι της Τουρκίας στο πλαίσιο της «Διακήρυξης των Αθηνών» που υπέγραψαν, το Δεκέμβριο του 2023, οι κ. Μητσοτάκης – Ερντογάν.
Η κατάθεση του «ανάπηρου» χάρτη, με τις υποσημειώσεις του, για το ΘΧΣ έδωσε την ευκαιρία για πανηγυρισμούς. Στελέχη της Κυβέρνησης, βουλευτές, ακαδημαϊκοί, αναλυτές και δημοσιογράφοι ενθουσιάστηκαν. Κάποιοι μίλησαν για «ιστορικής σημασίας στρατηγική κίνηση». Άλλοι εξέφρασαν την απόλυτη ικανοποίησή τους γιατί στο χάρτη περιλαμβάνεται το Καστελόριζο και ιδιαίτερα η νησίδα Στρογγύλη (λες και μπορούσαν να σβηστούν από το χάρτη). Ορισμένοι άλλοι είπαν ότι ουσιαστικά ανακηρύξαμε ή και οριοθετήσαμε την πολυπόθητη ΑΟΖ. Οι περισσότεροι απ’ όλους αυτούς δεν γνωρίζουν το θέμα και δεν ξέρουν για τι μιλούν. Οι υπόλοιποι προπαγανδίζουν το κυβερνητικό αφήγημα.
Σύμφωνα με την Οδηγία 2014/89 της ΕΕ, ο ΘΧΣ αποσκοπεί σε μια ολοκληρωμένη προσέγγιση και διαχείριση του όλου θαλάσσιου χώρου στον οποίο κάθε κράτος-μέλος ασκεί κυριαρχία ή διαθέτει κυριαρχικά δικαιώματα και περιλαμβάνει:
- Τις περιοχές αλιείας.
- Τις περιοχές υδατοκαλλιέργειας.
- Τις εγκαταστάσεις, τις υποδομές και τα υποθαλάσσια έργα για την έρευνα, την εκμετάλλευση και την εξόρυξη υδρογονανθράκων και άλλων ενεργειακών πόρων, πρώτων υλών, ορυκτών και αδρανών υλικών.
- Την παραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ και συμβατικές πηγές.
- Τις διαδρομές υποβρυχίων αγωγών και καλωδίων.
- Τις περιοχές στρατιωτικών ασκήσεων.
- Τις λιμενικές εγκαταστάσεις και τις οδούς θαλασσίων μεταφορών.
- Τις προστατευόμενες περιοχές (θαλάσσια πάρκα κλπ)
- Τους ενάλιους αρχαιολογικούς χώρους και μνημεία.
Ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός δεν αποτελεί ούτε ανακήρυξη ούτε οριοθέτηση ΑΟΖ ή υφαλοκρηπίδας, αλλά για να εφαρμοστεί απαιτεί καθορισμό των θαλασσίων ζωνών εντός των οποίων θα υλοποιηθεί.
Η τουρκική πλευρά δημοσίευσε τον ανωτέρω ανεπίσημο χάρτη ΘΧΣ την ίδια ημέρα που ανακοινώθηκε ο ελληνικός
Τι δεν περιλαμβάνει ο ελληνικός χάρτης για το ΘΧΣ
Ο χάρτης που δημοσιοποίησε η Κυβέρνηση δεν προβλέπει:
α) Το κλείσιμο των κόλπων όπως του Μεσσηνιακού, Λακωνικού, Αργολικού, Σαρωνικού, Θερμαϊκού, Τορωναίου ((Κασσάνδρας),Σιγγιτικού (Αγ. Όρους), Κισάμου (Χανίων), Μυραμπέλλου (Αγ. Νικολάου) κ.α. με ευθείες γραμμές βάσης. Αν συνέβαινε αυτό θα επεκτεινόντουσαν τα χωρικά ύδατα, ακόμα και αυτά των 6 ν.μ., προς τα διεθνή ύδατα.
β) Την επέκταση των χωρικών υδάτων από τα 6 στα 12 ν.μ. η οποία παραπέμπεται για μια ακόμη φορά στις «ελληνικές καλένδες». Στο μέλλον και θα δούμε.
γ) Την ανακήρυξη με συντεταγμένες των ορίων της συνολικής ελληνικής ΑΟΖ όπως αποτυπώνεται στον ευρωπαϊκό χάρτη της Σεβίλλης. Αντί αυτού, προτιμήθηκε ο καθορισμός των απώτατων ορίων της υφαλοκρηπίδας.
Συνέπεια όλων των ανωτέρω είναι ότι μια σειρά από θαλάσσιες δραστηριότητες, όπως π.χ. η αλιεία, να μην μπορούν να χωροθετηθούν γιατί λαμβάνουν χώρα σε διεθνή ύδατα, πέραν των 6 ν.μ. και των δύο περιοχών όπου έχει οριοθετηθεί ΑΟΖ με την Ιταλία και μερική με την Αίγυπτο.
Η Οδηγία για το Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό αποτελούσε «παράθυρο ευκαιρίας» για την Ελλάδα να ανακηρύξει, με την κάλυψη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τη συνολική ΑΟΖ της, όπως έχει πράξει η Κυπριακή Δημοκρατία. Η φοβική κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν μπόρεσε δυστυχώς να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία. Κρίμα για την Ελλάδα.
Υ.Γ. Ο νόμος 4001 του 2011 (νόμος Μανιάτη) αναφέρει ότι: «Ελλείψει συμφωνίας οριοθέτησης με γειτονικά κράτη των οποίων οι ακτές είναι παρακείμενες ή αντικείμενες με τις ελληνικές, το εξωτερικό όριο της υφαλοκρηπίδας ή της ΑΟΖ (εφ’ ης κηρυχθεί) είναι η μέση γραμμή». Αυτό το «εφ’ ης κηρυχθεί» παραμένει από τότε το ζητούμενο.
Πηγή : www.ellinikiantistasi.gr
