Οργή και «χάος» ξεχείλισε στη Βόρεια Ιρλανδία από συγκεντρώσεις διαδηλωτών σε σπίτια Ρουμάνων μεταναστών, που κατηγορούνται για την απόπειρα βιασμού μιας 14χρονης κοπέλας.

Οι Βρετανοί πολίτες σε μια έκρηξη οργής που βλέπουν και πάλι παράνομους μετανάστες να εμπλέκονται σε ειδεχθή εγκλήματα και την κυβέρνηση να τους καλύπτει ξέσπασαν.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο δεν ξεχνούν τις πρόσφατες δολοφονίες των μικρών κοριτσιών από μετανάστη που σε κατάσταση αμόκ μαχαίρωνε όποιον έβρισκε ούτε τις συγκαλύψεις βιασμών χιλιάδων βρετανίδων από συμμορίες Πακιστανών από τον ίδιο τον Κ.Στάρμερ.

H διαδήλωση ξεκίνησε στην περιοχή Clonavon Terrace της πόλης Μπαλιμένα της Βόρειας Ιρλανδίας μετά την σεξουαλική επίθεση εις βάρος μιας έφηβης το περασμένο Σαββατοκύριακο.

Αλλά η ένταση κλιμακώθηκε γρήγορα, με ομάδες ανδρών να βάζουν φωτιά σε πλαστικά οδοφράγματα και σε κάδους απορριμμάτων, να σπάνε τα παράθυρα κατοικιών και να πυρπολούν σπίτια.

Τουλάχιστον τέσσερα σπίτια καταστράφηκαν, με τις φλόγες να εξαπλώνονται σε άλλες γειτονικές κατοικίες, ενώ πυροσβέστες με μάσκες μπήκαν σε φλεγόμενα σπίτια για να απομακρύνουν τυχόν εγκλωβισμένους.

Τουλάχιστον τέσσερα σπίτια καταστράφηκαν, με τις φλόγες να εξαπλώνονται σε άλλες γειτονικές κατοικίες, ενώ πυροσβέστες με μάσκες μπήκαν σε φλεγόμενα σπίτια για να απομακρύνουν τυχόν εγκλωβισμένους.

Σε ανακοίνωσή της τη νύχτα η αστυνομία της Βόρειας Ιρλανδίας ανέφερε: «Εκτοξεύτηκαν βλήματα κατά αστυνομικών και καταγράφηκαν καταστροφές σε αριθμό κατοικιών μετά από διαδήλωση στην περιοχή νωρίτερα το βράδυ».

Πώς ξέσπασε η βία στην πόλη Μπαλιμένα της Βόρειας Ιρλανδίας

Οι ταραχές ξεκίνησαν μετά την εμφάνιση δύο 14χρονων αγοριών σε δικαστήριο με την κατηγορία ότι αποπειράθηκαν να επιτεθούν σεξουαλική σε έφηβη στην περιοχή Clonavon Terrace το βράδυ του Σαββάτου.

Τα αγόρια -ρουμανικής καταγωγής και ηλικίας 14 ετών αμφότερα- εμφανίστηκαν μέσω βιντεοσύνδεσης στο δικαστήριο από κρατητήριο ανηλίκων και δήλωσαν αθώα με τη βοήθεια διερμηνέα που τους μετέφρασε τις κατηγορίες, ενώ διατάχθηκε η κράτησή τους μέχρι την επόμενη εμφάνισή τους στο δικαστήριο της βορειο-ιρλανδικής πόλης στις 2 Ιουλίου.

Περίπου 2.500 άτομα συγκεντρώθηκαν σε πάρκο της πόλης προτού κάνουν πορεία προς την εν λόγω συνοικία, σε ένδειξη συμπαράστασης προς την οικογένεια της έφηβης.

Η ηγεσία της Βόρειας Ιρλανδίας απηύθυνε έκκληση για ηρεμία σήμερα, έπειτα από μια δεύτερη νύχτα επεισοδίων εναντίον μεταναστών και παράνομων μεταναστών στην περιοχή, συγκρούσεις που χαρακτήρισε «παράλογες» ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Κιρ Στάρμερ.

Δέκα επτά αστυνομικοί τραυματίστηκαν χθες το βράδυ (10/06) σε αυτές τις συγκρούσεις που ξέσπασαν κυρίως στην πόλη Μπαλιμίνα.

Μία ημέρα πριν είχαν επίσης σημειωθεί επεισόδια, μετά τη σύλληψη δύο εφήβων για την απόπειρα βιασμού ενός κοριτσιού.

Η αστυνομία δεν θέλησε να δώσει πληροφορίες σχετικά με την καταγωγή των δύο 14χρονων που κατηγορούνται για την απόπειρα βιασμού.

Καταπληκτικό! Αυτός ο υπολογιστής σας δείχνει άμεσα την αξία του σπιτιού σας (δείτε τώρα)​Αξία σπιτιού | Διαφημίσεις αναζήτησης

Αγρίνιο: Μικρό διαμέρισμα; Δείτε αυτά τα πτυσσόμενα κρεβάτιαΠτυσσόμενα Κρεβάτια

Όπως μεταδίδουν βρετανικά ΜΜΕ, κατέθεσαν με τη βοήθεια ενός Ρουμάνου διερμηνέα, όταν οδηγήθηκαν ενώπιον του δικαστηρίου τη Δευτέρα.

Χθες το βράδυ, εκατοντάδες άνθρωποι επιτέθηκαν εκ νέου σε κατοικίες και καταστήματα και πέταξαν τούβλα, βόμβες μολότοφ και άλλα αντικείμενα εναντίον των αστυνομικών.

Τα επεισόδια σημειώθηκαν κυρίως στην Μπαλιμίνα, μια κοινότητα σε απόσταση περίπου 50 χιλιομέτρων βορειοδυτικά του Μπέλφαστ, σύμφωνα με την αστυνομία.

Βόρεια Ιρλανδία: Δεύτερη νύχτα ταραχών στην Μπαλιμίνα μετά τη σύλληψη δύο Ρουμάνων για σεξουαλική επίθεση σε 14χρονη

Χθες το βράδυ, καταστήματα και κατοικίες βρέθηκαν στο στόχαστρο, όπως και προχθές, και οχήματα πυρπολήθηκαν. Η αστυνομία έκανε χρήση νερού υπό πίεση για να διαλύσει τους ταραξίες.

Πέντε άνθρωποι συνελήφθησαν για διατάραξη της δημόσιας ασφάλειας και τέθηκαν υπό κράτηση. Ορισμένοι από τους 17 αστυνομικούς που τραυματίστηκαν νοσηλεύονται.

Τα πρώτα επεισόδια ξέσπασαν το βράδυ της Δευτέρας έπειτα από μία συγκέντρωση συμπαράστασης στο θύμα της απόπειρας βιασμού και της οικογένειάς της.

«Αυτές οι ενέργειες όχι μόνο θέτουν σε κίνδυνο ζωές, αλλά επίσης θέτουν σε κίνδυνο την ποινική διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη», υπογράμμισε ο επικεφαλής της ιρλανδικής αστυνομίας.

«Εκείνοι που εργαλειοποιούν την κατάσταση για να υποδαυλίσουν τις φυλετικές εντάσεις χλευάζουν τη δικαιοσύνη και δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα στις κοινότητές τους, παρά μόνο τον διχασμό και την αναταραχή», τόνισαν τα μέλη της κυβέρνησης στην ανακοίνωση που εξέδωσαν από κοινού.

pronews.gr

Η Ουκρανική Υπηρεσία Ασφαλείας (SBU) έδωσε στη δημοσιότητα νέα πλάνα από την επιχείρηση «Ιστός της Αράχνης», που αποσκοπούσε στην καταστροφή σημαντικών αεροσκαφών της ρωσικής Αεροπορίας.

Σύμφωνα με πληροφορίες, έχουν καταστραφεί ολοσχερώς 12 στρατηγικά βομβαρδιστικά των Ρώσων, ενώ όσα έχουν υποστεί ζημιές (σ.σ. επιπλέον 29), θα επισκευαστούν στο προσεχές διάστημα, σύμφωνα με τα όσα ανέφερε το Κρεμλίνο, σε σχετική του ανακοίνωση.

Το βίντεο – διάρκειας περίπου τεσσάρων λεπτών- δείχνει το χρονικό της ειδικής επιχείρησης: Πώς ακριβώς προετοιμάστηκε και υλοποιήθηκε μια από τις μεγαλύτερες επιθέσεις βαθιά σε ρωσικές στρατιωτικές ζώνες.

«Η SBU χτυπά και θα χτυπήσει τον εχθρό ακόμα και εκεί που θεωρεί τον εαυτό του απρόσιτο! Εργαζόμαστε για νέες εκπλήξεις.

Όχι λιγότερο επώδυνες από την επιχείρηση ”Ιστός Αράχνης”», – δήλωσε χαρακτηριστικά ο επικεφαλής της SBU, Αντιστράτηγος Βασίλ Μαλιούκ.

Υπενθυμίζεται ότι αυτό το σχέδιο διευθύνθηκε άμεσα από τον επικεφαλής της SBU, Βασίλ Μαλιούκ, εκ μέρους του προέδρου της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι και η προετοιμασία της ειδικής επιχείρησης πραγματοποιήθηκε σε συνθήκες υψηλού απορρήτου.

Το εκτιμώμενο κόστος του εξοπλισμού που καταστράφηκε ως αποτέλεσμα της ειδικής επιχείρησης «Ιστός της Αράχνης» της Υπηρεσίας Ασφαλείας υπερβαίνει τα 7 δισεκατομμύρια αμερικανικά δολάρια.

Μεταξύ των συμπεριλαμβανομένων αεροσκαφών που επλήγησαν ήταν τα «A-50», «Tu-95», «Tu-22», «Tu-160», καθώς και τα «An-12» & «Il-78».

pronews.gr

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΥΣΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ ΟΠΟΥ ΠΡΟΣΗΛΘΕ ΩΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΝΑΓΩΝ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΔΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ

Μόνον λύπη για το γεγονός ότι η Δικαιοσύνη κωλυσιεργεί να αποδώσει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι.

Μόνον λύπη για το γεγονός ότι αποδέχονται δήθεν οσφυαλγίες κατηγορουμένων για διαγραφή βίντεο και της απώλειας των φορτωτικών.

Μόνον λύπη για το γεγονός ότι ο κος Φλωρίδης και η ΝΔ δεν έστειλαν, από την πλευρά του Δημοσίου, ένα νομικό, ώστε να υπερασπιστεί το δημόσιο συμφέρον και αναγκάστηκε η ομάδα η δική μας, ο κος Παπαδάκης αλλά και ο κος Βήτας να πιέσουν την πρόεδρο, ώστε την πλευρά του Δημοσίου να την καλύψουμε εμείς! Ως βουλευτής ένας πρόεδρος κόμματος.

Αλλά μια χαρά. Ενώσαμε ως Ελληνική Λύση όλους τους συγγενείς, οι οποίοι ήταν εδώ. Αυτό είναι ένα χαρμόσυνη μήνυμα γιατί συνεχίζουμε τον αγώνα. Και η χαρά μας είναι μεγαλύτερη, γιατί κάποια στιγμή θα αποδοθούν ευθύνες και θα μπουν στην φυλακή όλοι όσοι εμπλέκονται στο σκάνδαλο αυτό. Στο έγκλημα αυτό.  Και στην συγκάλυψη που επιχειρεί η κυβέρνηση.

Ευτυχώς, γιατί έβλεπα ότι ήθελαν να το πάνε στο 26, ευτυχώς γιατί η πρόεδρος, απ’ ό,τι φάνηκε, άκουσε τη φωνή των συγγενών, άκουσε τη φωνή των ανθρώπων που κλαίνε κάθε βράδυ και το έφερε λίγο πιο κοντά.  Θα δούμε. Οψόμεθα.

ΕΡΩΤΗΣΗ

Αχαρνές, 5/06/2025

Του:               Φωτόπουλου Στυλιανού, Βουλευτή Ανατολικής Αττικής

ΠΡΟΣ:           Τον κ. Υπουργό Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Την κ. Υπουργό Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας

Τον κ. Υπουργό Ανάπτυξης

ΘΕΜΑ:           «Άμεση ανάγκη λήψης μέτρων για να μην επαναληφθούν φαινόμενα έξωσης και καταστροφής κατοικίας προσώπων που ανήκουν σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, όπως του 83χρονου συνταξιούχου στα Νέα Φλογητά Χαλκιδικής»

Κυρία και Κύριοι Υπουργοί,

Με βαθύτατο αίσθημα κοινωνικής ευθύνης, εκφράζουμε την έντονη αγανάκτησή μας για το περιστατικό που έλαβε χώρα στα Νέα Φλογητά Χαλκιδικής, όπου ο 83χρονος ανάπηρος συνταξιούχος, Θεόφιλος Τζοχουνίδης και η σύζυγός του εκδιώχθηκαν με βίαιο τρόπο από την πρώτη και μοναδική τους κατοικία, αντικρίζοντας όλα τα υπάρχοντά τους στοιβαγμένα στο δρόμο, την ώρα που επέστρεφαν από αιμοκάθαρση. Η επιχείρηση εξώσεως, με συμμετοχή Ειρηνοδίκη και ισχυρών αστυνομικών δυνάμεων, συνοδεύτηκε από την καταστροφή του εσωτερικού του σπιτιού τους μια πράξη προσβλητική για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια που προήλθε από το νέο ιδιοκτήτη, ο οποίος είναι από τη Β. Μακεδονία.

Το γεγονός αυτό δεν αποτελεί μεμονωμένο συμβάν. Αντιθέτως, εντάσσεται σε ένα γενικευμένο φαινόμενο, όπου, πολίτες, και μάλιστα, ευάλωτοι, χάνουν τις κατοικίες τους από funds και servicers, που αγοράζουν μαζικά «κόκκινα δάνεια» και ενεργούν χωρίς κοινωνική ή ηθική λογοδοσία.

Τέτοιες εικόνες βίας και κοινωνικής απανθρωπιάς δεν έχουν θέση σε μια δημοκρατική Πολιτεία, που σέβεται τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, το Κράτος Δικαίου και την προστασία των ευάλωτων πολιτών. Δεν μπορεί σε μια ευρωπαϊκή χώρα του 21ου αιώνα να αντιμετωπίζονται οι ηλικιωμένοι και οι άποροι, ως «παράπλευρες απώλειες» του τραπεζικού συστήματος. Είναι θέμα ανθρωπιάς, κοινωνικής ευθύνης και αξιοπρέπειας και δεν αίρεται από την επιστροφή του ηλικιωμένου στο σπίτι.

Με δεδομένα όλα τα παραπάνω,

Ερωτώνται οι κ. κ. Υπουργοί:

1. Σκοπεύει η κυβέρνηση να προωθήσει άμεσα νομοθετική πρωτοβουλία για την προστασία της πρώτης κατοικίας προσώπων που ανήκουν σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες;
2. Θα λάβετε τις απαραίτητες πρωτοβουλίες, ώστε να τεθούν αυστηρά κοινωνικά κριτήρια που να απαγορεύουν πλειστηριασμούς κατοικιών ανθρώπων με σοβαρά προβλήματα υγείας ή με αναπηρία ή με ηλικία άνω των 75 ετών;
3. Ποιος ελέγχει τη συμπεριφορά και τις πρακτικές των εκπροσώπων των funds όταν αποκτούν ακίνητα ιδιωτών από πλειστηριασμούς και σε ποιον λογοδοτούν οι εν λόγω;
4. Ποια μέτρα σκοπεύει να λάβει η κυβέρνηση σας ώστε να προτάσσεται η προστασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας έναντι της κερδοφορίας κάποιων κεφαλαιοκρατών;

Ο ερωτών Βουλευτής

ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ

Αθήνα, 6/6/2025

Του:               Βελόπουλου Κυριάκου, Προέδρου Κόμματος, Βουλευτή Β3' Νότιου Τομέα Αθηνών

ΠΡΟΣ:           Τον κ. Υπουργό Ψηφιακής Διακυβέρνησης

Τον κ. Υπουργό Προστασίας του Πολίτη

Τον κ. Υπουργό Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Τον κ. Υπουργό Εσωτερικών

ΘΕΜΑ:           «Κόστος των νέου τύπου αστυνομικών ταυτοτήτων»

Κύριοι Υπουργοί,

Όπως γνωρίζουμε, ήδη είναι σε εξέλιξη η διαδικασία της έκδοσης νέου τύπου αστυνομικής ταυτότητας για τους Έλληνες πολίτες. Επειδή η παραπάνω διαδικασία θα χρησιμοποιεί υλικό που προσομοιάζει στις κάρτες προς χρήση στα μηχανήματα πιστωτικής ανάληψης (ΑΤΜ), οπότε, τόσο το υλικό καθαυτό, όσο και η υλικοτεχνική υποδομή έκδοσης μιας νέου τύπου ταυτότητας θα είναι σαφώς ακριβότερα για το ελληνικό Δημόσιο από την προηγούμενου τύπου διαδικασία έκδοσης πλαστικοποιημένης ταυτότητας, τίθενται εύλογα ερωτήματα για το τελικό κόστος που θα επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό, όταν προκύψει η γενίκευση και καθιέρωση του νέου τύπου έκδοσης ταυτότητας.

Με δεδομένα όλα τα παραπάνω,

Ερωτώνται οι κ. κ. Υπουργοί:

Ποιο είναι το συνολικό κόστος με το οποίο επιβαρύνεται το ελληνικό Δημόσιο από την καθιέρωση του νέου τύπου έκδοσης αστυνομικών ταυτοτήτων;

Ο ερωτών βουλευτής

ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ

Η πολιτική για να είναι χρηστική δεν πρέπει να είναι απλά επικοινωνιακή αλλά αποτελεσματική. Κάναμε μια κίνηση ως Ελληνική Λύση πριν μερικούς μήνες. Αυτή η κίνηση έχει αποτέλεσμα.

Είναι το πρώτο δικαστήριο που γίνεται και είναι για την ουσία της υποθέσεως, κατά την άποψή μας, διότι αφορά τα χαμένα βίντεο, τα χαμένα έγγραφα, που αποδείκνυαν ότι αυτοί οι κύριοι της εμπορικής αμαξοστοιχίας, που σήμερα σπεύδουν να συγκαλύψουν, μετέφεραν κάτι επικίνδυνο.

Ξεκινάμε την ιστορία σήμερα, θα είναι Γολγοθάς, όχι για εμάς, αλλά κυρίως για τους συγγενείς. Αυτό που θέλω να πω όμως είναι ότι οι φυγόδικοι, εντός εισαγωγικών, μαθαίνω ότι θα ζητήσουν αναβολή.

Εύχομαι το δικαστήριο να μην τους δώσει αναβολή, γιατί το μόνο που ζητούν οι υπαίτιοι του εγκλήματος είναι αναβολές. Και αναβολές, για να αποδοθεί δικαιοσύνη, δεν μπορεί να υφίστανται

Η σημερινή ημέρα είναι μια ημέρα που γεμίζει την καρδιά κάθε Αγρινιώτη με περηφάνια.

Τιμούμε  τους ήρωες της Επανάστασης του 1821, που με θάρρος και αυτοθυσία κατάφεραν να απελευθερώσουν την πόλη μας από τον οθωμανικό ζυγό. Η απελευθέρωση του Βραχωριού – όπως ήταν τότε γνωστό το Αγρίνιο ήταν μια πράξη.

Η ιστορία εκείνων που αγωνίστηκαν, που θυσιάστηκαν, που έβαλαν πάνω απ’ όλα το κοινό καλό δεν είναι μόνο μνήμη, είναι φάρος για το πώς πρέπει να πορευόμαστε κι εμείς, με ήθος, αλληλεγγύη και αγάπη για τον τόπο μας.

Σήμερα, καθώς αντιμετωπίζουμε σύγχρονες προκλήσεις, έχουμε χρέος να κρατήσουμε ζωντανά τα ιδανικά της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας.

Χρόνια πολλά στο Αγρίνιο. Τιμή και δόξα στους προγόνους μας.

γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Π. Μπαλωμένος*

Στις 27 Μαΐου 2025, το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.), παρά τις αντιδράσεις της Ελλάδας και της Κύπρου αποφάσισε με ειδική πλειοψηφία και όχι με ομοφωνία (αποτρέποντας έτσι το ενδεχόμενο άσκησης βέτο), την έμμεση συμμετοχή της Τουρκίας στα ευρωπαϊκά εξοπλιστικά προγράμματα.

Παρά τις μεθοδεύσεις μερίδας εταίρων στην Ε.Ε. (που επιθυμούσαν να συμμετάσχει η Τουρκία στο πρόγραμμα SAFE), αλλά και την πρωτοφανή στα ευρωπαϊκά δεδομένα θεσμική εκτροπή στην οποία προέβησαν, τελικά οι πιέσεις της Κύπρου και της Ελλάδας έπιασαν τόπο και εξασφαλίστηκαν σημαντικές δικλείδες ασφαλείας όπως:

α) το άρθρο 16, όπου αναφέρει ρητά πώς «η συμμετοχή μιας τρίτης χώρας στο SAFE μπορεί να αποκλειστεί αν αυτή η χώρα θέτει άμεση απειλή στην ασφάλεια ενός κράτους-μέλους» και

β) η ενσωμάτωση του άρθρου 212 σε συνδυασμό με το άρθρο 218 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου σχετίζονται με την εξωτερική δράση της Ε.Ε. και προβλέπουν, ότι οι συμφωνίες οικονομικού, χρηματοδοτικού και τεχνικού περιεχομένου της Ένωσης με τους υποψήφιους εταίρους θα αποφασίζονται με ομοφωνία.

Η όλη εξέλιξη, προκάλεσε έντονες συζητήσεις στο εσωτερικό της Ελλάδας και χαρακτηρίστηκε τόσο από μερίδα εκπροσώπων του τύπου όσο και από τους γνωστούς λαϊκιστές – υπερπατριώτες του καναπέ ως εθνική αποτυχία και ήττα.

Τελικά όμως, η μερική συμμετοχή της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή άμυνα τί είναι; εθνική αποτυχία ή μήπως εθνική ευκαιρία;

Υπό το πρίσμα αυτό, θα πρέπει να επισημανθεί ότι το ζήτημα της συμμετοχής της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή άμυνα δεν είναι καινούριο.

Εδώ και δεκαετίες, η Τουρκία συμμετείχε έμμεσα ή άμεσα στην ευρωπαϊκή άμυνα και διαχρονική βασική στρατηγική της επιδίωξη, ήταν η πλήρης ένταξή της στις δομές της, καθώς και η συμμετοχή της στα ευρωπαϊκά εξοπλιστικά προγράμματα.    

Συγκεκριμένα, το 1992 η Τουρκία έγινε συνδεδεμένο μέλος της Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης (Δ.Ε), χωρίς δικαίωμα ψήφου. Η Δ.Ε. την περίοδο εκείνη, αποτελούσε τον κύριο φορέα ευρωπαϊκής άμυνας πριν την ενσωμάτωσή της στην Ε.Ε. μέσω της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ).

Επίσης, τη δεκαετία του 2000, η Τουρκία ως μέλος του ΝΑΤΟ, ζήτησε θεσμοποιημένη πρόσβαση στις αποφάσεις και τις επιχειρήσεις της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας (ΕΠΑΑ).

Ειδικότερα το 2003, όταν η Ε.Ε και το ΝΑΤΟ κατέληξαν στη συμφωνία «Berlin Plus» όπου έδωσε τη δυνατότητα στην Ε.Ε. να έχει πρόσβαση στις αμυντικές δυνατότητες σχεδιασμού και υποδομής του ΝΑΤΟ για την εκπλήρωση των επιχειρήσεών της, η Τουρκία (ως μέλος του ΝΑΤΟ) είχε δικαίωμα αρνησικυρίας (ΒΕΤΟ) στη χρήση των δυνατοτήτων αυτών και άσκησε το δικαίωμα αυτό επανειλημμένα, σε επιχειρήσεις της Ε.Ε. που συμπεριελάμβαναν την Κύπρο. Επίσης, στο πλαίσιο αυτό, η Τουρκία είχε επιχειρησιακή συμμετοχή σε αποστολές της Ε.Ε. όπως την «Operation Concordia» στη Βόρεια Μακεδονία (2003) και την «Operation Althea» στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη (2004).

Η Τουρκία επίσης, από το 2006 είχε διοργανική συμφωνία διοικητικής φύσεως (Administrative Arrangement), με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Άμυνας [(ΕΟΑ). Ιδρύθηκε το 2004 με στόχο τη στήριξη των κρατών μελών της Ε.Ε. για την ανάπτυξη των στρατιωτικών τους πόρων)].

Βάσει της εν λόγω συμφωνίας, η Τουρκία είχε τη δυνατότητα να παρακολουθεί προγράμματα συνεργασίας, να έχει περιορισμένη συμμετοχή σε συγκεκριμένες ερευνητικές πρωτοβουλίες και να συμμετέχει σε ομάδες εργασίας για τεχνικά και επιστημονικά ζητήματα.

Επιπλέον, η Τουρκία, αν και δεν είναι κράτος-μέλος της Ε.Ε., συμμετείχε ενεργά ως τρίτη χώρα σε ευρωπαϊκά ερευνητικά προγράμματα, κυρίως μέσω του Horizon 2020 (πρόγραμμα χρηματοδότησης έρευνας και καινοτομίας της Ε.Ε. για την περίοδο 2014-2020). Συγκεκριμένα, η Τουρκία:

• Μέσω του Τουρκικού Ινστιτούτου Επιστήμης και Τεχνολογίας TÜBİTAK BİLGEM, συμμετείχε στο πρόγραμμα RESIST (Resilient Smart Critical Infrastructure Systems) που αφορούσε την προστασία κρίσιμων υποδομών έναντι κυβερνοαπειλών και φυσικών καταστροφών.
• Μέσω του τουρκικού ομίλου Arçelik A.S. συμμετείχε στο πρόγραμμα iBUS (Integrated Business Model for Customer Driven Custom Product Supply Chain), που αφορούσε την ενσωμάτωση ψηφιακών τεχνολογιών στην παραγωγή προσαρμοσμένων προϊόντων.
• Μέσω τουρκικών εταιρειών και ερευνητικών κέντρων συμμετείχε στην ανάπτυξη εργαλείων Industry 4.0. του προγράμματος EFPF (European Factory Platform) και είχε συνεργασία με ευρωπαϊκούς εταίρους από τη Γερμανία, την Ιταλία και Ολλανδία.

Επιπρόσθετα, αξίζει να επισημανθεί ότι εδώ και χρόνια η Τουρκία παρά τα κατά καιρούς εμπόδια και τους αποκλεισμούς της από ευρωπαϊκά προγράμματα (όπως τα προγράμματα PESCO, το πρόγραμμα EU SatCom Market, τα προγράμματα του EDF και το δορυφορικό πρόγραμμα IRIS²), συνεργάζεται διμερώς με ευρωπαϊκές αμυντικές βιομηχανίες κρατών μελών της Ε.Ε..  

Για παράδειγμα, η τουρκική εταιρεία ASELSAN συνεργάζεται με τις γαλλικές εταιρείες Airbus Defence and Space και Thales LAS, στο πλαίσιο εκπόνησης μελετών και παροχής τεχνικών υπηρεσιών για λογαριασμό της Υπηρεσίας Υποστήριξης και Προμηθειών του ΝΑΤΟ (NSPA), για την ανάπτυξη ενός αρθρωτού, επεκτάσιμου συστήματος αεράμυνας εδάφους. Παράλληλα, συνεργάζεται με εταιρείες της Γερμανίας, της Ισπανίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας σε τομείς όπως τα ραντάρ, τα ηλεκτρονικά συστήματα επικοινωνιών και τα αντι-drone συστήματα.

Επίσης, η τουρκική εταιρεία πυραυλικών συστημάτων Roketsan συνεργάζεται με την γαλλική Thales και την ιταλική Leonardo, κυρίως μέσω εξαγωγών υποσυστημάτων και συντονισμένων ερευνών σε νέες τεχνολογίες και διατηρεί συνεργασία με ισπανικές και πολωνικές εταιρείες στον τομέα της πρόωσης και των κινητήρων.

Συνοψίζοντας τα ανωτέρω δεδομένα, εύλογα τίθενται κάποια ερωτήματα προς όλους αυτούς που άσκησαν και ασκούν δριμεία κριτική για την πρόσφατη απόφαση της Ε.Ε., για μερική συμμετοχή της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή άμυνα και μίλησαν για εθνική αποτυχία και ήττα.

Συγκεκριμένα, όλα αυτά τα χρόνια οι εν λόγω κατήγοροι δεν γνώριζαν πως η Τουρκία έμμεσα ή άμεσα συμμετείχε στην Ευρωπαϊκή Άμυνα;

Αν δεν γνώριζαν, πως εκφέρουν αβίαστα άποψη για ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας που δεν γνωρίζουν;

Αν πάλι γνώριζαν και δεν μιλούσαν για λόγους μικροπολιτικού και προσωπικού συμφέροντος, μήπως τελικά εκτός από λαϊκιστές είναι και εθνικά επικίνδυνοι;       

Επίσης, πως είναι δυνατόν να μιλούν για εθνική αποτυχία και ήττα, όταν η Τουρκία δεν πανηγυρίζει και διαμαρτύρεται στην Ε.Ε., ζητώντας άρση των περιοριστικών εμποδίων που ετέθησαν για τη συμμετοχή της στην ευρωπαϊκή άμυνα;

Επιπλέον, αν η Ελλάδα ηττήθηκε στο εν λόγω ζήτημα, γιατί ο κ. Ερντογάν και τα τουρκικά ΜΜΕ προσπαθούν να αποσυνδέσουν το ζήτημα της άρσης του Casus Belly (που έθεσε ο Έλληνας πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης), από τη συμμετοχή της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή άμυνα;

Σε συνέχεια των ανωτέρω ερωτημάτων, θα παραθέσω ένα ακόμη στοιχείο που θεωρώ πως θα αποδείξει ακόμη περισσότερο, πόσο έωλοι είναι οι ισχυρισμοί περί εθνικής αποτυχίας και ήττας.  

Εδώ και δεκαετίες δεν αποτελεί εθνική γραμμή (που έχει υποστηριχτεί από την πλειοψηφία των πολιτικών κομμάτων και από πολλούς Έλληνες πρωθυπουργούς), η στήριξη της Ελλάδας στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας προς την Ε.Ε., ως εργαλείο ειρήνης, σταθερότητας και εξομάλυνσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων;

Συνεπώς, αν η Τουρκία ενταχθεί στην Ε.Ε. ως πλήρες μέλος, δεν θα συμμετάσχει ισότιμα στην ευρωπαϊκή άμυνα;

Τότε όλοι αυτοί που σήμερα μιλούν για εθνική αποτυχία και ήττα, τι θα λένε; Θα μας μιλούν για εθνική επιτυχία;

Τελικά μήπως υπάρχει έλλειμα σοβαρότητας και περισσεύει η υποκρισία στην Ελλάδα;

Αξιολογώντας τα ανωτέρω δεδομένα, ο συντάκτης του άρθρου, θεωρεί ότι η συμμετοχή της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή άμυνα δεν αποτελεί εθνική αποτυχία της Ελλάδας, αλλά συνολική αποτυχίας της Ε.Ε..

Υπό το πλαίσιο αυτό, η τρέχουσα συγκυρία αποτελεί χρυσή ευκαιρία για την Ελλάδα, ώστε να αναπτύξει ένα αφήγημα και να προβεί σε διπλωματικές ενέργειες που θα πείσουν του εταίρους της, ότι η συμμετοχή της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή άμυνα αποτελεί στρατηγική ήττα της Ευρώπης και ένα επικίνδυνο πείραμα που απειλεί την υπόσταση και τη βιωσιμότητά της.

Για να καταστεί ο εν λόγω στόχος εφικτός, η Ελλάδα πρέπει να αξιοποιήσει πολιτικά την θεσμική εκτροπή που ακολουθήθηκε (λήψη απόφασης με ειδική πλειοψηφία) για να αναδείξει το δημοκρατικό έλλειμμα της Ε.Ε.. Πρέπει να τονιστεί ότι η λήψη απόφασης παρακάμπτοντας το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, θέτει σοβαρά ερωτήματα δημοκρατικής νομιμοποίησης της Ε.Ε. και δημιουργεί ένα επικίνδυνο προηγούμενο που εγείρει ερωτήματα για τη διαφάνεια και τη λογοδοσία των αποφάσεων.

Επίσης, η Ελλάδα θα πρέπει να ασκήσει πιέσεις, ώστε να αποτελέσει στρατηγική προτεραιότητα των ευρωπαϊκών θεσμών και των κρατών-μελών της Ε.Ε. η μη πλήρης συμμετοχή της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή άμυνα, διότι:

• Η Τουρκία αντιμετωπίζει την άμυνα ως εργαλείο εθνικής επέκτασης και όχι συλλογικής ασφάλειας. Τα κράτη μέλη της Ε.Ε. επιδιώκουν την ενίσχυση της ευρωπαϊκής άμυνάς τους για να μπορέσουν να αμυνθούν και προστατευτούν από τη Ρωσική απειλή. Η Τουρκία αντιθέτως, αποτελεί βασικό σύμμαχο της Ρωσίας και λειτουργεί ως Δούρειος Ίππος της Ρωσίας τόσο στο ΝΑΤΟ όσο και στη σχέση της με την Ε.Ε. (αφού αρνήθηκε να επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία όπως όλοι οι άλλοι σύμμαχοί της στο ΝΑΤΟ, συνεργάζεται ανοιχτά με τη Ρωσία και αποκτά στρατιωτικό ρωσικό εξοπλισμό με επικίνδυνες συνέπειες για την ασφάλεια των Συμμάχων της). Η Τουρκία δεν επιθυμεί τη στρατιωτική συνεργασία για την ενίσχυση της συλλογικής ευρωπαϊκής ασφάλειας, αλλά για την εδραίωση της περιφερειακής της κυριαρχίας και τη δημιουργία τετελεσμένων, στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
• Υπάρχει κίνδυνος η στρατιωτική τεχνολογία αιχμής που θα αποκτήσει η Τουρκία να χρησιμοποιηθεί εναντίον κρατών μελών της Ε.Ε..
• Από μέρους της Τουρκίας υπάρχει έλλειψη αξιοπιστίας και μη σεβασμός στο θεσμικό και αξιακό σύστημα της Ε.Ε.. Σύμφωνα με τις εκθέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η Τουρκία είναι μια μη δημοκρατική χώρα, δεν σέβεται το κράτος δικαίου και καταπατά συστηματικά τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Συνεπώς, η Τουρκία δεν πληροί τα πολιτικά και θεσμικά κριτήρια που απαιτεί η ευρωπαϊκή αμυντική ενοποίηση.
• Δεδομένου ότι η Τουρκία επιδιώκει να λειτουργεί αυτόνομα στη διεθνή σκακιέρα και έχει στρατηγικά συμφέροντα που συχνά είναι αντίθετα με τα συμφέροντα πολλών ευρωπαϊκών κρατών, η συμμετοχή της στην ευρωπαϊκή άμυνα υπονομεύει την ευρωπαϊκή στρατηγική αυτονομία.

Τέλος, για λόγους αξιοπιστίας της Ελλάδας προς της εταίρους της και ενίσχυσης της θέσης της στην αρχιτεκτονική της ευρωπαϊκής άμυνας, είναι στρατηγικής σημασίας για την Ελλάδα, να αποσυνδέσει το ζήτημα της συμμετοχής της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή άμυνα από τη ελληνοτουρκική αντιπαράθεση. Σε μια περίοδο κοσμογονικών γεωπολιτικών εξελίξεων, η Ελλάδα δεν πρέπει να κατηγορηθεί από τους εταίρους της, ότι μπλοκάρει τη διαδικασία ενίσχυσης της ευρωπαϊκής άμυνας λόγω της χρόνιας αντιπαράθεσής της με την Τουρκία.   

Παράλληλα, λαμβάνοντας υπόψη την υπάρχουσα  πραγματικότητα (δηλ. τη διαχρονική έμμεση ή άμεση συμμετοχή της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή άμυνα), που κανείς ως τώρα δεν τόλμησε να την ομολογήσει, ο συντάκτης του άρθρου, θεωρεί ότι η συμμετοχή της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή άμυνα δεν αποτελεί εθνική αποτυχία, αλλά μπορεί να αποτελέσει εθνική ευκαιρία. 

Μπορεί να αποτελέσει εθνική ευκαιρία, διότι η Ελλάδα θα έχει περισσότερα να κερδίσει από μια Τουρκία που λειτουργεί εντός του ευρωπαϊκού θεσμικού πλαισίου άμυνας, παρά από μια Τουρκία αποκομμένη, απρόβλεπτη και ανεξέλεγκτη.

Συγκεκριμένα, όταν η Τουρκία θα συμμετέχει σε ευρωπαϊκές αποστολές ή δομές άμυνας, θα πρέπει να λειτουργεί υπό ένα σύστημα κανόνων, διαφάνειας, κοινών αποφάσεων και λογοδοσίας και η συμπεριφορά της, θα είναι ελέγξιμη και πιο προβλέψιμη.

Είναι προτιμότερο λοιπόν, αντί να την αντιμετωπίζεις μονομερώς, να την αντιμετωπίζεις εντός ενός ευρωπαϊκού πλαισίου και με καθορισμένες διαδικασίες, όπου η Ελλάδα έχει φωνή, επιρροή και συμμαχίες.

Επίσης, η συμμετοχή της Τουρκίας στο ευρωπαϊκό πλαίσιο ασφάλειας σημαίνει και αναγνώριση από μέρους της, της υπόστασης της Ε.Ε. ως γεωπολιτικό παίκτη. Αν συμβεί αυτό, είναι στρατηγικής σημασίας εξέλιξη που η Ελλάδα θα πρέπει να την εκμεταλλευτεί. Ειδικότερα, η Τουρκία έως τώρα κινείται επεκτατικά και επιπλέον, επιδιώκει να μετατραπεί σε μεσαία δύναμη και σημαντικός γεωπολιτικός παίκτης στη Νοτιοανατολική Ευρώπη και τη Μεσόγειο. Ο ρόλος της αυτός, δεν συνάδει με το πλαίσιο συμμετοχής της στην ευρωπαϊκή άμυνα. Η Τουρκία θα κληθεί να αποφασίσει αν θα συνεχίσει να λειτουργεί ως αυτόνομος γεωπολιτικός παίκτης και πάροχος ασφάλειας ή θα λειτουργήσει εντός του πλαισίου της Ε.Ε. 

Αν επιλέξει τη δεύτερη επιλογή οι ηγεμονικές της επιδιώξεις, με το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» και την ακραία επιθετική ρητορική, θα δημιουργήσουν ένα κενό αξιοπιστίας της Τουρκίας προς την Ε.Ε., όπου η Ελλάδα μπορεί να το αξιοποιήσει.

Η Ελλάδα επίσης, μπορεί να αξιοποιήσει (και εν μέρει το έπραξε), το ενδιαφέρον της Τουρκίας να συμμετάσχει στην ευρωπαϊκή άμυνα για να συμβάλλει στην καλύτερη κατανόηση των ελληνικών θέσεων από τους εταίρους της, να οικοδομήσει νέες συμμαχίες και να προβάλλει τα ζητήματα ασφαλείας του ελληνισμού ως ζητήματα ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος. Οι ασφαλιστικές δικλείδες που ήδη ορίστηκαν για την περιορισμένη συμμετοχή της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή άμυνα, αλλά και οι επακόλουθες αντιδράσεις της Τουρκίας, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.

Οι δικλείδες αυτές, δίνουν την δυνατότητα στην Ελλάδα να διαμορφώνει τους όρους συμμετοχής της Τουρκίας στις δομές της ευρωπαϊκής άμυνας, συνδέοντάς τους με την τουρκική συμπεριφορά (άρση casus belly, σεβασμός ΑΟΖ, Κυπριακό, παραβιάσεις εναέριου χώρου κ.λπ).

Εν κατακλείδι, η Ελλάδα δεν έχει λόγο να φοβάται την περιορισμένη συμμετοχή της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή άμυνα. Αντιθέτως, μπορεί να την εκμεταλλευτεί στρατηγικά για να περιορίσει την επιθετικότητά της και να την αναγκάσει να  λειτουργήσει σεβόμενη το ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο άμυνας και ασφάλειας.

Του Γιώργου Χαρβαλιά*

Έχουν περάσει αισίως… 64 χρόνια από τότε που η Ελλάδα έδεσε την τύχη της με αυτό που ξεκίνησε ως πολλά υποσχόμενη Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα των λαών και εθνών, αλλά κατέληξε στη σημερινή απεχθή εκδοχή μιας σοβιετικού τύπου υπερεθνικής γραφειοκρατίας με τυπική έδρα τις Βρυξέλλες και ουσιαστικό υποβολέα το Βερολίνο.

Φαντάζομαι λίγοι είναι αυτοί που θυμούνται ότι το μακρύ ταξίδι της ελληνικής ένταξης ξεκίνησε όχι το 1979, όταν υπογράφηκε η πράξη προσχώρησης στο Ζάππειο, αλλά πολύ νωρίτερα, το 1961, όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, πρωθυπουργός και τότε, κατέστησε την Ελλάδα την πρώτη «συνδεδεμένη» χώρα με την Κοινή Αγορά των «Έξι».

Εκείνη, όμως, η απόφαση δεν ήταν ακριβώς ομόθυμη σε όλες τις τάξεις του πολιτικού και ακαδημαϊκού φάσματος. Υπήρχαν σοβαρές προσωπικότητες που εξέφραζαν επιφυλάξεις για το μέλλον της Ορθόδοξης Ελλάδας σε μία λέσχη «Φράγκων», υπήρχαν και πρώιμες ευρωσκεπτικιστικές φωνές όπως του εξαιρετικού Σκυριανού ευπατρίδη Μάνου Φάλταϊτς που εξέδιδε την επιθεώρηση «Οδηγητής» (ουδεμία σχέση με το ομώνυμο έντυπο της ΚΝΕ) και εκείνη την εποχή έγραφε το προφητικό δοκίμιο με τίτλο «Πανευρώπη και Κοινή Αγορά: Ο προάγγελος της οικονομικής μας καταστροφής και της εθνικής μας εκμηδενίσεως».

Στον «Οδηγητή» έγραφαν πολλοί διανοούμενοι, λογοτέχνες και συγγραφείς της εποχής, από τον μοναδικό Άγγελο Τερζάκη μέχρι τον πρωτοπρεσβύτερο πατέρα Πυρουνάκη και τον αναμορφωτή του εκπαιδευτικού μας συστήματος Ευάγγελο Παπανούτσο.

Δεν είχαν όλοι κοινές πολιτικές καταβολές, αλλά μοιράζονταν τις ίδιες πατριωτικές ανησυχίες, προβλέποντας ότι η «Ρωμιοσύνη», όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο Παπανούτσος, θα σβήσει μέσα στο κράμα που θα δημιουργηθεί γιατί «θα γίνωμε “Ευρωπαίοι” στις αντιλήψεις, στους τρόπους, στη μόρφωση και στο τέλος δεν θα είναι δυνατόν να περισωθούν τα δικά μας εθνικά κεφάλαια, συγκεκριμένα και απλά, η νεοελληνική γλώσσα και η Ορθοδοξία μας».

Ταυτόχρονα με αυτούς που ανησυχούσαν για τον εθνικό εκφυλισμό υπήρχαν και πολύ σοβαροί οικονομολόγοι-όχι μόνο αριστερής απόκλισης-που εξέφραζαν σοβαρές ενστάσεις βλέποντας ότι η ελληνική παραγωγική βάση θα συνθλιβεί στις μυλόπετρες των βιομηχανικά ανεπτυγμένων χωρών. Οι απόψεις αυτών των ανθρώπων, που διέγνωσαν από πολύ νωρίς τον εφιάλτη, φιλοξενούνταν χωρίς αποκλεισμούς και προκαταλήψεις ακόμα και σε έντυπα της αστικής ακαδημαϊκής διανόησης όπως η εξαιρετική μηνιαία επιθεώρηση «Νέα Οικονομία» του Άγγελου Αγγελόπουλου. Δεν υπήρχε «εξοστρακισμός» απόψεων γιατί απλούστατα δεν υπήρχαν τότε πληρωμένα μέσα ενημέρωσης ή πανεπιστημιακοί και πολιτικοί «ευρω-τροχονόμοι» που θα έσπευδαν να ρίξουν στην πυρά ως «ψεκασμένο» όποιον τολμούσε να αμφισβητήσει το κυρίαρχο αφήγημα.

Φωτεινά ελληνικά μυαλά που έβλεπαν μακριά είχαν συλλάβει, λοιπόν, το αδιέξοδο ήδη από τη δεκαετία του ’60. Στη διαδρομή της ευρωπαϊκής ενοποίησης η Ελλάδα θα έπαιρνε γενναία οικονομική στήριξη αλλά με αντάλλαγμα την παραίτηση από βασικούς παραγωγικούς τομείς και επιλογές ανάπτυξης που θα της εξασφάλιζαν αυτάρκεια. Οι Έλληνες αγρότες και κτηνοτρόφοι θα επωφελούνταν προσωρινά μέσα από ένα φάσμα επιδοτήσεων, όπως αυτές οι σημερινές του ΟΠΕΚΕΠΕ που κατέληξαν στην τσέπη των επιτήδειων, αλλά τα ελληνικά αγροτοδιατροφικά προϊόντα θα εξαφανίζονταν ακόμα και από την εσωτερική αγορά. Και η ελληνική βιομηχανία, χωρίς επιδοτήσεις και κίνητρα, θα έσβηνε μέσα σε ένα σκληρά ανταγωνιστικό περιβάλλον.

Στην πράξη ο ελληνικός λαός παραιτήθηκε από το δικαίωμα να αποφασίζει τι είδους οικονομική ανάπτυξη επιθυμεί και επέτρεψε να επιλέγουν άλλοι τι είδους ανάπτυξη «του ταιριάζει». Έτσι, μέσα σε μερικές δεκαετίες, η πατρίδα μετατράπηκε σε ετεροπροσδιοριζόμενη αποικία μαζικού τουρισμού, χωρίς αξιόλογη παραγωγική συγκρότηση, ενεργειακή αυτονομία και εξαγωγικό πλεόνασμα. Κι αυτός ο παραλογισμός ενισχύθηκε με τη δημιουργία μίας εγχώριας κάστας ευρω-δωσίλογων, που υποστηρίζουν ότι καλύτερα να αποφασίζουν οι ξένοι για το μέλλον της χώρας, γιατί εμείς είμαστε «ανώριμοι». Μαζί με τους «ευρωλιγούρηδες» ανδρώθηκε και μία τάξη σύγχρονων «μαυραγοριτών», δηλαδή επιτήδειων που έμαθαν να αρπάζουν τις επιδοτήσεις, να σιτίζονται από κοινοτικά προγράμματα, να χρηματοδοτούνται για να προβάλουν την «ευρωπαϊκή ιδέα» και να υπακούν στις «ντιρεκτίβες» μιας απρόσωπης πολυεθνικής γραφειοκρατίας, που τελικά όμως υπηρετεί τα συμφέροντα συγκεκριμένων «κυρίαρχων» κρατών.

Μετά την πτώση του στρατιωτικού καθεστώτος που έδωσε έμφαση στο «μοντέλο αυτάρκειας» η κουβέντα ξανάρχισε, αλλά κινήθηκε σε στείρα ιδεολογικά στερεότυπα του τύπου «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», μέχρι που σύσσωμο το πολιτικό κατεστημένο της χώρας αποφάσισε ότι η ένταξη είναι μονόδρομος.

Το κρίσιμο σημείο καμπής που ασφαλώς εξανέμισε κάθε προοπτική αυτόνομης ανάπτυξης σφραγίστηκε με τη βιαστική ένταξη της Ελλάδας στο κοινό νόμισμα, που ναρκοθέτησε την παραγωγική βάση της εθνικής οικονομίας και υποθήκευσε το μέλλον των ελληνικών εξαγωγών.

Τα Μνημόνια και το ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας ήταν απλώς το όψιμο «τίμημα» (υπό τη μορφή παραδειγματικής τιμωρίας) για την ανοχή των ισχυρών της Ε.Ε. στην ισότιμη συμμετοχή ενός κράτους «β’ κατηγορίας».

Σήμερα η συμμετοχή δεν είναι καν ισότιμη. Η Ελλάδα δεν έχει δικαίωμα λόγου και αρκείται στον ρόλο που της προσφέρουν με το αναπτυξιακό μοντέλο… Άγιου Δομίνικου σε βαλκανική εκδοχή. Δεν παράγει τίποτα, δεν εξάγει τίποτα, χτίζει μόνο ξενοδοχεία και εισάγει λεφούσια τουριστών, ολοένα και πιο χαμηλής εισοδηματικής στάθμης, που ευελπιστεί να της λύσουν το βιοποριστικό ζήτημα κατά την ίδια έννοια που οι εισαγόμενοι λαθρομετανάστες θα λύσουν-υποτίθεται-το δημογραφικό.

Αυτά, όμως, λίγο πολύ τα γνωρίζουμε. Το εντυπωσιακό είναι ότι ο αντίλογος σε αυτόν τον θλιβερό ρόλο που μας επιφυλάσσει η Ε.Ε. έχει πλήρως απαγορευτεί. Την ώρα που σε χώρες ακόμα και αναξιοπαθούσες, όπως η γειτονική Βουλγαρία, διατυπώνονται τεκμηριωμένες αντιρρήσεις για την είσοδο στο «ευρώ», στην Ελλάδα ο «μονόδρομος» καλά κρατεί. Οποιοσδήποτε τολμήσει έστω και να ψιθυρίσει ότι ήρθε η ώρα να «το δούμε αλλιώς» απομονώνεται ως μίασμα. Προσωπικά, με ελάχιστες εξαιρέσεις οικονομολόγων όπως ο μακαρίτης Θόδωρος Κατσανέβας, η Μαρία Δελιβάνη, ο Νίκος Ιγγλέσης ή ο Δημήτρης Καζάκης, οι απόψεις των οποίων δαιμονοποιήθηκαν ή αποσιωπήθηκαν, δεν γνωρίζω κανέναν που να υποστηρίζει δημόσια ότι θα πρέπει να εξετάσουμε εναλλακτικές λύσεις, έξω από την ασφυκτική ομηρία του ευρώ. Τέτοιες κουβέντες έστω και υπό τη μορφή «άσκησης εργασίας» σχεδόν ποινικοποιούνται από την ευρωσιτιζόμενη κάστα πολιτικών, δημοσιογράφων, αλλά και ακαδημαϊκών που βλέπουν ως μόνη ρεαλιστική λύση να μείνουμε στα χάλια που είμαστε για να λέμε ότι «Μείναμε Ευρώπη».

Υπάρχει, όμως, μία θεμελιώδης διαφορά. Μέχρι χθες το πρόβλημα ήταν κατά βάση οικονομικό. Σήμερα, δυστυχώς, επεκτείνεται σε υπαρξιακά ζητήματα που έχουν να κάνουν με την ίδια την επιβίωση του ελληνικού κράτους. Γιατί πλέον η Ελλάδα χωρίς κανένα δικαίωμα αντίρρησης καλείται να συμμετέχει σε αποφάσεις εξόφθαλμα αντίθετες με τα εθνικά της συμφέροντα. Αποφάσεις που αγγίζουν χορδές αυτοσυντήρησης, όπως η συμμετοχή σε πολεμικές περιπέτειες που δεν μας αφορούν ή ο εκβιασμός για εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας στον προαιώνιο εχθρό. Για πρώτη φορά δηλαδή από την περίοδο των Μνημονίων το ερώτημα δεν αφορά τη συμμετοχή μας στο κοινό νόμισμα, αλλά στην Ευρωπαϊκή Ένωση αυτή καθεαυτή…

* Ο δημοσιογράφος Γιώργος Χαρβαλιάς είναι συγγραφέας του βιβλίου «Γιαβόλ! Αίμα, Λήθη και Υποτέλεια».

Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στην Κυριακάτικη Δημοκρατία στις 8-6-25.

ellinikiantistasi.gr

O Έλον Μασκ «χαμηλώνει» τους τόνους και ρίχνει τις «γέφυρές» του προς τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, με «φόντο» την συνεχιζόμενη και κλιμακούμενη ένταση που εξελίσσεται αυτές τις μέρες στο Λος Άντζελες, ανάμεσα στα όργανα της δημόσιας τάξης και τους παρακρατικούς.

Ειδικότερα, ο γνωστός δισεκατομμυριούχος και ιδιοκτήτης της Tesla, του Χ και της SpaceX αναδημοσίευσε tweet τόσο του Αμερικανού προέδρου, όσο και του αντιπροέδρου των ΗΠΑ Τζέι Ντι Βανς, επαινώντας τους για την «αποφασιστική ηγεσία» τους.

Το retweet αφορούσε στην προτροπή του Αμερικανού προέδρου προς τον κυβερνήτη της Καλιφόρνια και τη δήμαρχο του Λος Άντζελες να απολογηθούν για τις βίαιες ταραχές, υπενθυμίζοντας πώς πλέον απαγορεύονται οι μάσκες στις διαδηλώσεις.

Λίγες ώρες αργότερα, ο Έλον Μασκ έκανε retweet την ανάρτηση του Αμερικανού Αντιπροέδρου, στο οποίο ανέφερε πως:

«Οι άνθρωποι που ήδη παραβίαζαν τον νόμο παραβιάζουν τον νόμο μόνο επειδή ο πρόεδρος Τραμπ άρχισε να εφαρμόζει τον νόμο. Αυτή είναι η λογική του Νιούσομ και των ανδρείκελων του».

Δεν είναι σαφές αν οι δύο ισχυροί άνδρες τα έχουν βρει μεταξύ τους, αλλά η εμπόλεμη κατάσταση στο Λος Άντζελες μοιάζει η κατάλληλη ευκαιρία για να βρουν ξανά την κοινή τους πορεία.

pronews.gr