Το μέγεθος του ιδιωτικού χρέους, που πλέον ξεπερνά τα 225 δισ. ευρώ, σε συνδυασμό και με το επίσης τεράστιο δημόσιο χρέος των 369,1 δισ. ευρώ καταρρίπτουν το όποιο κυβερνητικό αφήγημα περί ανάπτυξης.
Μάλιστα τα δύο χρέη αλληλοεξαρτώνται καθώς το ιδιωτικό βοηθάει πολύ στην αύξηση του δημοσίου αλλά και το αντίστροφο.
Οι πολίτες αδυνατούν να πληρώσουν τις οφειλές τους στο κράτος και αυτό συσσωρεύει χρέος αφού αδυνατεί να εκπληρώσει τις δικές του οφειλές σε άλλα κράτη και σε ιδιώτες.
Οι οφειλές σε Εφορία, Ασφαλιστικά Ταμεία, τράπεζες και funds διογκώνονται αποδεικνύοντας την αποτυχία της κυβερνητικής πολιτικής.
Η κυβέρνηση προχωράει στην δημιουργία του κεντρικού μητρώου πιστώσεων, υπό την Τράπεζα της Ελλάδος, και του Μητρώου Παρακολούθησης Ιδιωτικού Χρέους, τα οποία θα συγκεντρώνουν και θα καταγράφουν το σύνολο των οφειλών.
Όμως αυτό δεν λύνει το πραγματικό πρόβλημα. Τον αναγνωρίζει το κράτος πως ακριβώς χρωστάει και τι χρωστάει, δεν πρόκειται να βοηθήσει τους ιδιώτες να πληρώσουν τις οφειλές τους διότι απλούστατα δεν διαθέτουν επαρκή εισοδήματα για να επιβιώνουν και να ξεχρεώνουν ταυτόχρονα.
Το «φακέλωμα» των πολιτών δεν θα προσφέρει καμιά βοήθεια. Αν οι Έλληνες είχαν να πληρώσουν θα το έκαναν.
