Υποτίθεται ότι ο θεσμός του δημόσιου «πόθεν έσχες» των πολιτικών υπάρχει για να γνωρίζουν με… διαφάνεια οι πολίτες τα περιουσιακά στοιχεία και τα εισοδήματα των πολιτικών τους ώστε να γνωρίζουν πως… δεν πλουτίζουν από την διαχείριση των δημόσιων πόρων.
Αυτός είναι ο σκοπός και έχει την αρχή του σε μία αρχαία πρακτική από την Αθήνα της Κλασσικής Αρχαιότητας.
Τότε, όποιος αναλάμβανε δημόσιο αξίωμα καταμετρούνταν η περιουσία του πριν εκλεγεί και καταμετρούνταν επίσης αφότου τελείωνε η θητεία του.
Εάν προέκυπταν διαφορές που έδειχναν ότι υπήρξε αρπαγή δημοσίου χρήματος οι ποινές ήταν εξοντωτικές: Ήταν καταδικασμένος να ξεπληρώσει ότι άρπαξε στο δεκαπλάσιο.
Το πρόβλημα στη σύγχρονη εποχή είναι πως δημοσίως γνωρίζουμε τα εισοδήματα των πολιτικών αλλά δεν υπάρχει επαρκής αναφορά για το πως απέκτησαν τις δυνατότητες αυτές.
Αντίθετα, στους πολίτες οι έλεγχοι είναι εξονυχιστικοί και η εφορία πλέον θα αναζητά ακόμα και από που βρίσκουν λεφτά για να δίνουν χαρτζιλίκι στα παιδιά τους.
Συνεπώς, το «πόθεν» δίχως το «έσχες» είναι κοροϊδία. Γιατί ο διάβολος κρύβεται πάντως λεπτομέρειες…
