Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Πρωτοσέλιδο

Νομισματική ανακωχή μεταξύ των ΗΠΑ και των BRICS+ έφερε η απόφαση της Ινδίας να «μπλοκάρει» το οποιοδήποτε σχέδιο αποδολαριοποίησης δηλώνοντας χαρακτηριστικά «Δεν είναι στα συμφέροντά μας.

Την ίδια στιγμή η Ρωσία έχει «κατεβάσει τους τόνους» και τουλάχιστον φανερά δεν δείχνει να βιάζεται για την εφαρμογή ενός τέτοιου σχεδίου.

Άλλωστε όταν εκλέχθηκε ο Ντόναλντ Τραμπ, νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, το πρώτο πράγμα που ζήτησε από τον Βλαντιμίρ Πούτιν και από τα υπόλοιπα BRICS+ ήταν να σταματήσουν τα σχέδια αυτά τα οποία είχαν ξεκινήσει ως αντίδραση στην επικίνδυνη όπως αποδείχτηκε για τον πλανήτη διακυβέρνηση Μπάιντεν.

Για τον Τραμπ η αποδολαριοποίηση αποτελεί «αιτία πολέμου», κατανοεί όμως ότι ξεκίνησε λόγω των πολιτικών Μπάιντεν.

Μαζί με την απαίτηση του έστειλε και το κατάλληλο «σήμα» σε όλους ότι όλα θα διορθωθούν.

Η αλήθεια είναι ότι η Ινδία ούτε επί κυβερνήσεως Μπάιντεν επιθυμούσε μία τέτοια εξέλιξη καθώς ως πιθανός αντικαταστάτης-αντίπαλος του δολαρίου ή έστω η βάση του νέου νομίσματος των BRIC+, θεωρείται ότι θα ήταν το κινέζικο γουάν.

Και όλοι γνωρίζουν τις διαχρονικά εχθρικές σχέσεις των Κινέζων με τους Ινδούς.

Σε ένα τεταμένο διεθνές πλαίσιο, όπου οι δυτικές κυρώσεις ωθούν ορισμένες χώρες να διερευνήσουν εναλλακτικές λύσεις στο νομισματικό σύστημα που κυριαρχείται από το δολάριο, το Νέο Δελχί επιλέγει να παίξει άμεσα το χαρτί της σταθερότητας δηλώνοντας ότι «δεν έχει απολύτως κανένα συμφέρον» να εμπλακεί σε μια δυναμική αποδολαριοποίησης.

Η Ινδία στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα στους εταίρους της εντός των BRICS και του Παγκόσμιου Νότου.

Αυτή η άρνηση έρχεται σε αντίθεση με τις θέσεις της Ρωσίας και της Κίνας, οι οποίες υποστηρίζουν ενεργά εναλλακτικές λύσεις στο σύστημα που βασίζεται στο δολάριο.

Ωστόσο όπως προειπώθηκε αυτή τη στιγμή ούτε η Ρωσία προωθεί το σχέδιο αυτό λόγω του γεγονότος ότι ο Β.Πούτιν νιώθει ότι μπορεί να συνεργαστεί με άνεση και αξιοπιστία με τον Ν.Τραμπ.

Όσο θα διατηρηθεί στη εξουσία των ΗΠΑ η σημερινή τάση όλα θα είναι «ήρεμα».

Αρκετοί οικονομικοί και διπλωματικοί λόγοι εξηγούν τη θέση της Ινδίας, συμπεριλαμβανομένων των σημαντικών αποθεμάτων σε δολάρια και των δεσμών της με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Σε ότι αφορά ειδικά την Ινδία δεν έχει απολύτως κανένα συμφέρον για την αποδολαριοποίηση ούτε για οποιαδήποτε πρωτοβουλία που στοχεύει στην υπονόμευση του δολαρίου ΗΠΑ.

Μια τέτοια θέση αντικατοπτρίζει μια στρατηγική επιλογή που καθοδηγείται από αρκετές σημαντικές οικονομικές και διπλωματικές παραμέτρους:

Σημαντικά αποθέματα σε δολάρια:

Η Ινδία διατηρεί σημαντικό μέρος των συναλλαγματικών αποθεμάτων της σε δολάρια ΗΠΑ, τα οποία θεωρεί εγγύηση χρηματοπιστωτικής σταθερότητας.

Μαξιλάρι κόκκυγα για πολύωρο άνετο κάθισμα. Θα το λατρέψειςΜαξιλάρι Κόκκυγα

Αυτό το μαξιλάρι θα το λατρέψεις αν οδηγάς πολλές ώρες. Μόνο 29€Μαξιλάρι Κόκκυγα

Εμπορικές σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες:

Οι οικονομικοί δεσμοί με την Ουάσινγκτον είναι κρίσιμοι για το Νέο Δελχί, ιδίως στους τομείς της τεχνολογίας, της ενέργειας και της άμυνας.

Ανησυχία για τη μακροοικονομική σταθερότητα:

Οι ινδικές αρχές φοβούνται ότι η μετάβαση σε ένα εναλλακτικό σύστημα θα προκαλέσει νομισματική αστάθεια που είναι δύσκολο να ελεγχθεί.

Κανένα άμεσο όφελος: Σε αντίθεση με τη Ρωσία που έχει υποστεί κυρώσεις ή την Κίνα που επιδιώκει την ηγεσία, η Ινδία δεν έχει άμεσο όφελος από την αποχώρηση από το σύστημα που βασίζεται στο δολάριο.

Αυτή η κατηγορηματική άρνηση υπογραμμίζει έτσι την επιθυμία της Ινδίας να διατηρήσει μια οικονομική τροχιά ανεξάρτητη από τις γεωπολιτικές εντάσεις μεταξύ των μπλοκ, ακόμη και εντός μιας συμμαχίας όπως οι BRICS.

Η Ινδία, κάθε άλλο παρά περιθωριακή στην ομάδα, αντιπροσωπεύει μια οικονομία σημαντικού μεγέθους και δημογραφικού βάρους.

Οι αποκλίσεις είναι βαθιές. Έτσι, ενώ η Ρωσία ενεργεί από πολιτική αναγκαιότητα και η Κίνα από γεωοικονομική φιλοδοξία, η Ινδία επιλέγει τη σύνεση και τη σταθερότητα.

Η διαδικασία αποδολαριοποίησης κέρδιζε δυναμική παγκοσμίως επί κυβερνήσεως Μπάιντεν.

Αυτή η στάση εντάσσεται σε μια δυναμική που ξεκίνησε μετά την επιβολή οικονομικών κυρώσεων στη Ρωσία, η οποία έκτοτε έχει ενισχύσει τις συνεργασίες της με χώρες που είναι πρόθυμες να πραγματοποιήσουν συναλλαγές σε ρούβλια, γιουάν ή μέσω εναλλακτικών συστημάτων αντί του SWIFT.

Το Πεκίνο, από την πλευρά του, συνεχίζει να προωθεί τη διεθνοποίηση του γιουάν, κυρίως ενθαρρύνοντας τους εμπορικούς του εταίρους να αυξήσουν τα αποθεματικά τους.

Η συζήτηση αυτή θα έρθει ξανά στο προσκήνιο στην περίπτωση που επαναφερθεί μετά από κάποια χρόνια ή και πολλά χρόνια, το σύστημα των Δημοκρατικών μαζί με την woke ατζέντα.

Μέχρι τότε όμως θα υπάρχει ανακωχή…

pronews.gr

Του Νίκου Ιγγλέση

Από τη δεκαετία του ’80 το Γενικό Επιτελείο της Τουρκίας σχεδίασε και διέταξε τις δυνάμεις του με τρόπο ώστε να μπορεί να διεξάγει αποτελεσματικά και νικηφόρα δυόμιση πολέμους ταυτοχρόνως. 

Ο πρώτος πόλεμος θα ήταν κατά της Ελλάδας και συνακόλουθα της ελεύθερης Κύπρου. Ο δεύτερος πόλεμος θα ήταν κατά της Συρίας και ο «μισός πόλεμος» κατά των Κούρδων μαχητών του  PKK.

Η Συρία

Σήμερα, μετά 14 χρόνια εμφυλίου πολέμου και ξένων επεμβάσεων, το μεγαλύτερο μέρος της Συρίας βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Τουρκίας. Οι ομάδες των τζιχαντιστών υπό τον Αχμέντ αλ Σαράα, αφού εξοπλίστηκαν, εκπαιδεύτηκαν και χρηματοδοτήθηκαν από την Τουρκία και ορισμένες αραβικές χώρες, κατέλαβαν τη Δαμασκό το Δεκέμβριο του 2024. Το καθεστώς του πρώην προέδρου Άσαντ, που στήριζαν η Ρωσία και το Ιράν μαζί με τον πληρεξούσιό του τη Χεσμπολάχ, κατέρρευσε. Το Ισραήλ είδε την άμεση ιρανική απειλή να απομακρύνεται από τα σύνορά του, ενώ οι ΗΠΑ και ΕΕ εξέφρασαν την ικανοποίησή τους για τη γεωπολιτική αλλαγή.

Όλες οι Μεγάλες Δυνάμεις, αλλά και τα σοβαρά κράτη, διακρίνονται στην εξωτερική πολιτική τους από ορθολογισμό και ρεαλισμό. Ο πρώην επικηρυγμένος τρομοκράτης αλ Σαράα έγινε δεκτός στο Παρίσι από τον πρόεδρο Μακρόν και συναντήθηκε με τον Ντόναλντ Τραμπ στη Σαουδική Αραβία. Η ΕΕ και οι ΗΠΑ ανήγγειλαν την άρση των κυρώσεων, που είχαν επιβληθεί στο προηγούμενο καθεστώς ώστε να γίνει δυνατή η ανοικοδόμηση της Συρίας. Η στρατηγική της Τουρκίας στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία και νομιμοποιείται από τους διεθνώς δρώντες στην περιοχή. Μόνο το Ισραήλ, που βλέπει μια νέα απειλή να αναδύεται στα σύνορά του, εξακολουθεί να πραγματοποιεί στρατιωτικές επιχειρήσεις στο συριακό έδαφος.

Οι Κούρδοι

Από το 1984 το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) ξεκίνησε ένοπλο αγώνα κατά του τουρκικού κράτους με στόχο την εθνική αυτοδιάθεση των Κούρδων. Κατά διαστήματα οι συγκρούσεις ήταν έντονες με εκατοντάδες νεκρούς και από τις δύο πλευρές. Με τουρκικές πιέσεις το PKK χαρακτηρίστηκε τρομοκρατική οργάνωση από την ΕΕ, τις ΗΠΑ και άλλες χώρες. Το 1999 η Κυβέρνηση των Σημίτη-Πάγκαλου παρέδωσε, στην ελληνική πρεσβεία στο Ναϊρόμπι, τον ηγέτη του PKK  Αμπντουλάχ Οτσαλάν σε πράκτορες των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών (MIT). Επί 26 χρόνια ο Οτσαλάν βρίσκεται φυλακισμένος, με ποινή ισοβίων, στη φυλακή υψίστης ασφαλείας στη νησίδα Ιμραλί της Θάλασσας του Μαρμαρά.

Πριν λίγες ημέρες, στις 12 Μαΐου 2025, το Συνέδριο του PKK, αφού είχε προηγηθεί δημόσια έκκληση του έγκλειστου Οτσαλάν, ανακοίνωσε την οριστική παύση της ένοπλης δράσης, εκτιμώντας ότι: «Ο αγώνας ολοκλήρωσε την ιστορική αποστολή του».  Απομένει η κουρδική οντότητα στη βορειοανατολική Συρία (DYP/YPG) που έχει ήδη ανακοινώσει συμφωνία για την ένταξη των ενόπλων δυνάμεών της στον υπό σύσταση νέο στρατό της Δαμασκού του Αχμέντ αλ Σαράα. Η ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας θα αποτελέσει την πλήρη εξουδετέρωση της κουρδικής απειλής για την τουρκική εδαφική ακεραιότητα. Άλλος ένας τουρκικός θρίαμβος.

Η Ελλάδα και η Κύπρος

Τώρα πια έμεινε μόνο ένας από τους άλλοτε δυόμιση πολέμους για το πολιτικό και στρατιωτικό επιτελείο της νέο-οθωμανικής Τουρκίας, αυτός με τον Ελληνισμό. Το έδαφος προετοιμάζεται εδώ και δεκαετίες. Εισβολή και κατοχή της Βόρειας Κύπρου το 1974. Αμφισβήτηση του εναέριου χώρου των 10 ν.μ. από τη δεκαετία του ’70. Ανακήρυξη της κατεχόμενης ζώνης στην Κύπρο σε ανεξάρτητο κράτος το 1983. Αιτία πολέμου (casus belli) αν η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά ύδατά της πέραν από τα 6 ν.μ. στο Αιγαίο το 1995. Ίμια το 1996. Ανακήρυξη της «Γαλάζιας Πατρίδας» που χωρίζει το Αιγαίο στη μέση. Τουρκολιβυκό Μνημόνιο το 2019. Διακήρυξη των Αθηνών το 2023 με την οποία η Ελλάδα ανέλαβε τη δέσμευση ότι δε θα προβεί σε καμία ενέργεια που θα ενοχλεί την Τουρκία στο Αιγαίο και την Α. Μεσόγειο και πολλά άλλα.

Άραγε το πολιτικό σύστημα σε Αθήνα και Λευκωσία έχει συναίσθηση του επερχόμενου κινδύνου ή απλά προσπαθεί να διαχειριστεί, για εσωτερικούς επικοινωνιακούς λόγους, τις κατά διαστήματα τουρκικές προκλήσεις; Άραγε αντιλαμβάνονται ότι ο χρόνος λειτουργεί για τα τουρκικά συμφέροντα; Η Τουρκία αναγνωρίζεται ήδη ως ισχυρή περιφερειακή δύναμη της πρόσω Ανατολής με καθοριστική επιρροή από τον Καύκασο, τον Εύξεινο Πόντο και τα Βαλκάνια μέχρι τη Λιβύη και τη Σομαλία. Όλες οι Μεγάλες Δυνάμεις και τα περιφερειακά κράτη είναι υποχρεωμένα να συνδιαλαγούν μαζί της, όπως επιβάλλει ο γεωπολιτικός ρεαλισμός. Ένα «δούναι και λαβείν» εξελίσσεται με τις ΗΠΑ, την ΕΕ, τη Ρωσία, τις αραβικές χώρες και πολλούς άλλους.

Το ερώτημα είναι αν ο Ελληνισμός διαθέτει «Υψηλή Στρατηγική» αν, δηλαδή, αντιλαμβάνεται το μέγεθος του κινδύνου και οργανώνει την άμυνά του. Αν διαθέτει εθνικό όραμα.

– Πώς εξηγείται ότι κηρύξαμε ουσιαστικά τον πόλεμο στη Ρωσία, στέλνοντας όπλα στην Ουκρανία, αλλά, χαριεντιζόμαστε, σε κάθε ευκαιρία, με τους Τούρκους που κατέχουν το 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας και μας απειλούν με πόλεμο;

– Πώς εξηγείται ότι δαπανούμε μόλις το 3% του ΑΕΠ μας για αμυντικές δαπάνες όταν η Πολωνία, μέλος του ΝΑΤΟ, που θεωρεί ότι απειλείται από τη Ρωσία, δαπανάει το 4,7% και το Ισραήλ το 5,6% του ΑΕΠ;

– Πώς εξηγείται ότι έχουμε στείλει μια πυροβολαρχία αντιαεροπορικών πυραύλων Patriot στη Σαουδική Αραβία και όχι στην Κύπρο;

– Πώς εξηγείται ότι οι κυβερνήσεις σε Αθήνα και Λευκωσία επιδιώκουν τη λύση του Κυπριακού με τη μορφή μιας Διζωνικής-Δικοινωτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ) που, μέσω του, με δικαίωμα veto, τουρκοκυπριακού συνιστώντος κρατιδίου, θα οδηγήσει όλη την Κύπρο υπό το γεωπολιτικό έλεγχο της Τουρκίας; Πέραν του ότι η Άγκυρα ζητάει την εκ των προτέρων αναγνώριση της κατεχόμενης περιοχής ως ανεξάρτητου κράτους (κυρίαρχη ισότητα).

– Πώς εξηγείται ότι δεν τολμούμε να κλείσουμε τους κόλπους με ευθείες γραμμές βάσης και να επεκτείνουμε τα χωρικά ύδατά μας στα 12 ν.μ. στο Αιγαίο και την Α. Μεσόγειο, όπως μας δίνει το δικαίωμα το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας; Κατά τα άλλα δηλώνουμε ότι είμαστε υπέρ του Διεθνούς Δικαίου.

 – Πώς εξηγείται ότι δεν τολμούμε να ανακηρύξουμε τη συνολική ελληνική ΑΟΖ και να την οριοθετήσουμε με αυτήν της Κυπριακής Δημοκρατίας, όταν η Τουρκία οριοθέτησε παράνομα υφαλοκρηπίδα με την κατεχόμενη ζώνη και υπέγραψε το παράνομο, κατά το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, τουρκολιβυκό Μνημόνιο;

– Πώς εξηγείται ότι δεν τολμάμε να προχωρήσουμε στην πόντιση του καλωδίου μεταξύ Κρήτης και Κύπρου;

– Πώς εξηγείται ότι η ελληνική Κυβέρνηση δεν έχει χαράξει θαλάσσια τεμάχια στην οριοθετημένη ΑΟΖ με την Αίγυπτο ώστε να τα δώσει, στη συνέχεια, προς έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων;

– Πώς εξηγείται ότι ανακοινώσαμε, μετά από πιέσεις της ΕΕ, ένα Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό που πέραν των 6 ν.μ. στο Αιγαίο και την Α. Μεσόγειο περιλαμβάνει το βυθό (υφαλοκρηπίδα) αλλά όχι τη θάλασσα πάνω από αυτόν; Τι είδους θαλάσσια χωροταξία είναι αυτή χωρίς τη θάλασσα;

– Πώς εξηγείται ότι το ενιαίο θαλάσσιο πάρκο που ανακοινώθηκε στο Αιγαίο, στη συνέχεια κατακερματίστηκε ώστε να μην περιλαμβάνει θαλάσσιες περιοχές πέραν των χωρικών υδάτων;

Τι να πρωτοθυμηθεί και τι να καταγράψει κανείς;

Όλα τα ανωτέρω καταδεικνύουν όχι απλώς την πλήρη αποτυχία της ακολουθούμενης, μέχρι σήμερα, κατευναστικής πολιτικής, αλλά ότι μας έχουν οδηγήσει σε γεωπολιτική ανυπαρξία. Όπως επιτυχώς λέει ο καθηγητής της Σχολής Ευελπίδων Κώστας Γρίβας, η Ελλάδα έχει γίνει ένα «γεωπολιτικό φάντασμα».

Η Τουρκία απαλλαγμένη πλέον από το συριακό και κουρδικό πρόβλημα θα στρέψει όλη την ισχύ της κατά της Ελλάδας που αποτελεί το ισχυρότερο κράτος στα σύνορά της. Η αλυσίδα των ελληνικών νησιών από τη Σαμοθράκη μέχρι το Καστελλόριζο και την Κύπρο είναι ήδη στο στόχαστρό της. Η Τουρκία πρέπει να σπάσει αυτή την αλυσίδα για να ελέγξει τις θάλασσες γύρω απ’ αυτήν. Τι δεν καταλαβαίνει το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα σε Αθήνα και Λευκωσία; Μόνο ενδοτικοί ή αφελείς μπορούν να προσδοκούν ότι με συνομιλίες, διαπραγματεύσεις και μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης θα καταλαγιάσει «η όρεξη του θηρίου». Απλώς απενοχοποιούν και άρα ισχυροποιούν την Τουρκία.

Υ.Γ. Η γεωπολιτική ανυπαρξία της Ελλάδας προβληματίζει και αποθαρρύνει τους όποιους εν δυνάμει συμμάχους. Κανένας δεν θα μας συνδράμει αν εμείς δεν ξέρουμε τι ακριβώς επιδιώκουμε. Οι σύμμαχοι αξίζουν όσο αξίζουμε εμείς για τους συμμάχους.

 Πηγή : www.ellinikiantistasi.gr

Η Τράπεζα της Ελλάδος, έχει αυξήσει τα αποθέματα χρυσού της κατά 54,61% ή περίπου 5 δισ. ευρώ μέσα στους τελευταίους 14 μήνες κάτι που δεν έχει ξαναγίνει τα (πολλά…) τελευταία χρόνια!

Είναι χαρακτηριστικό ότι τον Φεβρουάριο του 2024 η αξία των αποθεμάτων χρυσού ανερχόταν σε 9,12 δισ. ευρώ, ενώ τον Απρίλιο του 2025 είχε αγγίξει τα 14,1 δισ. ευρώ.

Μάλιστα, η μεγαλύτερη αύξηση σημειώθηκε μεταξύ Φεβρουαρίου και Απριλίου 2025, περίοδο κατά την οποία η αξία των αποθεμάτων ενισχύθηκε κατά 15,57%!

Καθώς το οικονομικό κλίμα θυμίζει πλέον έντονα την περίοδο προ της κρίσης του 2008 οι φρενήρεις αγορές χρυσού, δείχνουν ότι «κάτι περιμένουν».

Η τιμή του χρυσού έχει εκτοξευτεί και σήμερα διαμορφώνεται στα 3.150 δολάρια ανά ουγγιά, ενώ αρκετοί αναλυτές εκτιμούν ότι η ανοδική πορεία δεν έχει ολοκληρωθεί.

Οι πιο αισιόδοξες προβλέψεις κάνουν λόγο για επίπεδα έως και 4.000 δολάρια ανά ουγγιά τους επόμενους μήνες.

Γιατί όμως η ΤτΕ αγοράζει χρυσό;

Ο φυσικός χρυσός έπαιζε πάντα σημαντικό ρόλο στην παγκόσμια οικονομία. Ο χρυσός ήταν η βάση σχεδόν όλων των κύριων νομισμάτων μέχρι το 1971, όταν οι Η.Π.Α. παραιτήθηκαν μονομερώς από τον κανόνα του χρυσού.

Χωρίς κίνδυνο αθέτησης: σε αντίθεση με τα ομόλογα και τα εθνικά νομίσματα, ο χρυσός δεν βασίζεται σε κανέναν εκδότη ή κυβέρνηση.

Έτσι, όταν αγοράζετε φυσικό χρυσό, κανείς άλλος δεν μπορεί να διεκδικήσει την ιδιοκτησία και δεν χρειάζεται να ανησυχείτε μήπως σας τον αφαιρέσει κάποιος άλλος.

Έχει μακροπρόθεσμη αποθήκευση αξίας: Σε αντίθεση με κάθε νόμισμα, το οποίο μπορεί να χάσει την αξία του με την πάροδο του χρόνου λόγω πληθωρισμού ή αλλαγών στην οικονομία, ο χρυσός είναι ένα φυσικό περιουσιακό στοιχείο που δεν υπόκειται στους ίδιους τύπους διακυμάνσεων.

Ενώ η τιμή του χρυσού μπορεί να ανεβοκατεβαίνει βραχυπρόθεσμα, μακροπρόθεσμα, έχει αποδειχθεί αξιόπιστη αποθήκευση αξίας.

Απόδοση σε περιόδους κρίσης: ο χρυσός είναι ένα ασφαλές καταφύγιο επένδυσης που διατηρεί την αξία του (ή ακόμα και αυξάνεται σε αξία) κατά τη διάρκεια κραχ του χρηματιστηρίου ή γεωπολιτική αβεβαιότητα.

Έτσι, κοιτάζοντας το μέλλον, φαίνεται πιθανό ότι οι κεντρικές τράπεζες θα συνεχίσουν να αγοράζουν χρυσό το 2023, αλλά είναι δύσκολο να πούμε, φυσικά, τι ακριβώς θα συμβεί.

Σε κάθε περίπτωση, αυτά τα νέα στοιχεία δείχνουν ότι οι κεντρικές τράπεζες έχουν αλλάξει γνώμη για τον χρυσό από τις δεκαετίες του 1990 και του 2000. Τότε, πολλές κεντρικές τράπεζες πουλούσαν πολύ από το χρυσό τους κάθε χρόνο, αλλά τώρα αγοράζουν περισσότερο.

Κάτι γνωρίζουν;

pronews.gr

Τα τεράστια φωτοβολταϊκά πάρκα χιλιάδων στρεμμάτων που «έσπειραν» στη Θεσσαλία αδυνατούν να καλύψουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις προς τις τράπεζες κάνοντας τις επενδύσεις για τους μικρο επενδυτές ασταθείς, καθώς αν και οι τιμές που το παράγουν είναι σχεδόν στο μηδέν , εντούτοις τους βγάζουν εκτός συστήματος και προτιμούν να πωλούν ρεύμα στους καταναλωτές σε τιμές στα ύψη από άλλους παραγωγούς και εισαγωγούς ενέργειας για να μην χάνουν οι εταιρείες.

Οι συνεχείς περικοπές που μπορεί να φτάσουν φέτος το 8%-10% επί του συνόλου της παραγωγής ΑΠΕ, διπλάσιες δηλαδή από τις περυσινές, περιορίζουν τα έσοδα και αλλάζουν τα δεδομένα στο Business Plan της επένδυσης.

Άρα γιατί πουλάνε «στο θεό» οι εταιρείες; Η κυβέρνηση ήθελε να μετατρέψει αποκλειστικά τις ενεργειακές πηγές σε ΑΠΕ. Πράγμα αδύνατον και αδιανόητο!

Έτσι αν και παράγουμε, αγοράζουμε πολύ ενέργεια και από την Τουρκία και δεν δείχνουν να έχουν πρόβλημα στην κυβέρνηση ενώ την ίδια στιγμή μικροεπενδυτές κινδυνεύουν να αθετήσουν τα δάνεια και να χάσουν ακόμα και τα σπίτια τους.

Δείτε τι δήλωσε ο Γ.Κουτσούκης πρόεδρος των ιδιοκτητών Φωτοβολταικών της Θεσσαλίας σε τηλεοπτική τoυ εμφάνιση:

Ο Γιάννης Κουκούτσης, πρόεδρος του Συνδέσμου Ιδιοκτητών Φωτοβολταϊκών Θεσσαλίας, καταγόμενος από τη Λάρισα, περιγράφει με μελανά χρώματα στην “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ” την τρέχουσα κατάσταση και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι επενδυτές του κλάδου.

Σύμφωνα με τον κ. Κουκούτση, το πρόβλημα του πλεονάσματος ενέργειας είναι υπαρκτό και διογκούμενο. Η σταθερή μείωση της κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, από 54 TWh το 2018 σε 52 TWh το 2022, σε συνδυασμό με τη μη δημιουργία νέων ενεργοβόρων βιομηχανιών και τις υψηλές τιμές λιανικής που αποθαρρύνουν τη χρήση, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα.

Επιπλέον τα προγράμματα εξοικονομώ θα μειώσουν ακόμα περισσότερο την κατανάλωση ενέργειας.

Η κατάσταση επιδεινώνεται από τη σύνδεση 2,6 GW νέων φωτοβολταϊκών το 2024, που προσθέτουν 4 TWh στην παραγωγή, ενώ σε λειτουργία βρίσκονται ήδη 10 GW και άλλα 10 GW αναμένονται από υπό κατασκευή έργα, προσθέτοντας επιπλέον 15 TWh.

«Προφανώς τόσο ρεύμα ΔΕΝ χρειάζεται και δεν υπάρχει καμία περίπτωση να απορροφηθεί απ’ το δίκτυο», τονίζει χαρακτηριστικά ο κ. Κουκούτσης.

Οι συνέπειες αυτού του πλεονάσματος δεν άργησαν να φανούν, με τις περικοπές στην παραγωγή ενέργειας από τα φωτοβολταϊκά πάρκα να αποτελούν πλέον συχνό φαινόμενο.

Ο μηχανισμός αυτών των περικοπών, όπως εξηγεί ο πρόεδρος του Συνδέσμου, περιλαμβάνει πλέον και την εκ των υστέρων νομοθέτηση της τοποθέτησης μηχανισμού τηλε-ελέγχου ακόμη και σε λειτουργούντα πάρκα.

«Η προμήθειά του βαραίνει εμάς, αλλά ακόμη η λειτουργία του ΔΕΝ είναι εφικτή επειδή ο ΔΕΔΔΗΕ ΔΕΝ μας προμήθευσε μέρος του εξοπλισμού που μας ανάγκασε να αγοράσουμε. Τελικά μας αναγκάζει να αναβοσβήνουμε τα πάρκα μόνοι μας, προσθέτοντας ταλαιπωρία, έξοδα και κίνδυνο στην σοβαρή οικονομική μας ζημία», καταγγέλλει ο κ. Κουκούτσης.

Οι οικονομικές επιπτώσεις είναι σημαντικές, ειδικά σε συνδυασμό με τα υψηλά πρόστιμα μη συμμόρφωσης που αναφέρονται.

Η έλλειψη επαρκών συστημάτων αποθήκευσης ενέργειας επιτείνει το πρόβλημα των περικοπών. Ο κ. Κουκούτσης εκφράζει την άποψη ότι οι μπαταρίες θα μπορούσαν να εξομαλύνουν τις ημερήσιες διακυμάνσεις των τιμών στο Χρηματιστήριο Ενέργειας, αλλά δεν αποτελούν τη λύση στο πρόβλημα του ισοζυγίου.

«Ακόμα και με πλήρη αποθήκευση, οι περικοπές θα ξεπεράσουν κατά πολύ το 20%. Άρα οι ιδιοκτήτες ΦΒ δεν μπορούν από εκεί να προσδοκούν ωφέλεια. Ακόμα δεν υπάρχουν εγκαταστάσεις αποθήκευσης στην Ελλάδα», επισημαίνει.

Παρά την ήδη υπάρχουσα υπερπαραγωγή, η αδειοδότηση νέων φωτοβολταϊκών εγκαταστάσεων συνεχίζεται. Ο κ. Κουκούτσης θεωρεί απαραίτητη την άμεση παρέμβαση της πολιτείας για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος και την προστασία των υφιστάμενων επενδύσεων. «Το πρώτο μέτρο είναι η διακοπή αδειοδότησης νέων ΦΒ πάρκων απ’ τον ΑΔΜΗΕ.
 
Ο ΔΕΔΔΗΕ έπαψε ήδη απ’ το 2022 να δίνει νέες άδειες. Αυτός όμως είναι αρμόδιος για πάρκα μέχρι 1 MW – που αφορούν κυρίως εγχώριους μικροεπενδυτές. Ο ΑΔΜΗΕ εξακολουθεί και σήμερα να δίνει άδειες σε τερατώδεις εγκαταστάσεις των 50 – 300 MW, που ανήκουν σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, συχνά ξένους, με διαφορετική
χρηματοδοτική και λειτουργική δομή απ’ αυτή των μικροεπενδυτών. Αυτοί περισσότερο ενδιαφέρονται να δικαιολογήσουν τα θαλασσοδάνεια που εξασφαλίζουν απ’ τις τράπεζες, και τις επιδοτήσεις απ’ τα ποικιλώνυμα “Ταμεία”, παρά να παράγουν ρεύμα. Έχουμε τελικά το παράδοξο στην Ελλάδα να μην μπορείς να κάνεις ΦΒ του 1 MW, αλλά να μπορείς των 100 MW. Οι περικοπές δε, θα επιβαρύνουν εξίσου όλους, μικρούς και μεγάλους, παλιούς και νέους!», τονίζει με έμφαση.

pronews.gr

Η ρύθμιση για τις offshore επιχειρεί να εξορθολογίσει το ισχύον καθεστώς του Πόθεν Έσχες, αίροντας την οριζόντια απαγόρευση που ισχύει μέχρι σήμερα για συζύγους, συγγενείς πρώτου βαθμού και άλλα πρόσωπα που μπορεί να ενεργούν για λογαριασμό πολιτικών.

Οι αντιδράσεις της αντιπολίτευσης στην επίμαχη τροπολογία που κατατέθηκε στο νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για το Πόθεν Έσχες κρίνονται σε μεγάλο βαθμό δικαιολογημένες, καθώς αγγίζουν την καρδιά ενός ζητήματος που αφορά τη διαφάνεια, τη λογοδοσία και τη θεσμική αξιοπιστία της πολιτικής εξουσίας.

Η άρση της οριζόντιας απαγόρευσης συμμετοχής σε εταιρείες εξωτερικού για πρόσωπα που συνδέονται με πολιτικά εκτεθειμένα πρόσωπα (ΠΕΠ) δημιουργεί εύλογες ανησυχίες για το κατά πόσο η νέα ρύθμιση μπορεί να λειτουργήσει ως δίοδος παράκαμψης των υφιστάμενων ελέγχων, αντί να ενισχύσει ουσιαστικά το πλέγμα προστασίας από σύγκρουση συμφερόντων.

Η ρύθμιση επιχειρεί να εξορθολογίσει το ισχύον καθεστώς, αίροντας την οριζόντια απαγόρευση που ισχύει μέχρι σήμερα για συζύγους, συγγενείς πρώτου βαθμού και άλλα πρόσωπα που μπορεί να ενεργούν για λογαριασμό πολιτικών. Πλέον, η απαγόρευση περιορίζεται μόνο σε εταιρείες που εδρεύουν ή λειτουργούν σε κράτη μη συνεργάσιμα φορολογικά ή σε κράτη με προνομιακό φορολογικό καθεστώς.

Παρά την πρόθεση για μεγαλύτερη αναλογικότητα και την άρση περιορισμών που κρίνεται ότι παραβιάζουν την οικονομική ελευθερία τρίτων προσώπων, η τροπολογία παρουσιάζει σοβαρές αδυναμίες στην πράξη. Νομικοί και ειδικοί σε θέματα διαφάνειας προειδοποιούν ότι η εξαίρεση συνδεδεμένων προσώπων από την απαγόρευση δημιουργεί παράθυρο για την έμμεση συμμετοχή των ΠΕΠ σε εταιρείες με offshore χαρακτηριστικά, μέσω διαμεσολαβητικών σχημάτων όπως holding εταιρείες, καταπιστεύματα (trusts) και nominee μετόχους.

Ένα πρώτο παράδειγμα αφορά τη συμμετοχή πολιτικά εκτεθειμένου προσώπου ή συγγενή του σε holding εταιρεία με έδρα σε κράτος υψηλής διαφάνειας, όπως το Λουξεμβούργο. Η holding, ωστόσο, κατέχει θυγατρική ασφαλιστική εταιρεία στις Βερμούδες, μία χώρα με σαφή χαρακτηριστικά φορολογικού παραδείσου. Η συμμετοχή εμφανίζεται καθαρή, καθώς δεν υπάρχει άμεση σύνδεση με την offshore εταιρεία, ωστόσο η πραγματική ροή του κέρδους και η δραστηριότητα εδράζονται εκεί.

Σε άλλο σενάριο, συγγενής βουλευτή συμμετέχει σε startup με έδρα στην Ιρλανδία, χώρα που δεν περιλαμβάνεται στη λίστα των προνομιακών καθεστώτων. Η startup όμως μεταφέρει την πνευματική ιδιοκτησία της (IP box) σε θυγατρική στα Νησιά Κέιμαν για φορολογική βελτιστοποίηση. Παρότι η αρχική συμμετοχή φαίνεται νόμιμη, το οικονομικό όφελος προέρχεται από offshore δραστηριότητα που δεν απαγορεύεται ρητά.

Ιδιαίτερα αδιαφανείς είναι οι περιπτώσεις καταπιστευμάτων. Εν διαστάσει σύζυγος υπουργού εμφανίζεται ως επωφελούμενος trust που εδρεύει στο Guernsey, το οποίο με τη σειρά του κατέχει συμμετοχές σε εταιρείες επενδύσεων ανά τον κόσμο. Η συμμετοχή αυτή δεν μπορεί να εντοπιστεί εύκολα, δεν απαγορεύεται ευθέως από την τροπολογία και παρακάμπτει κάθε έννοια ουσιαστικού ελέγχου συμφερόντων.

Πρέπει να ξεκαθαρισθεί πως η εστίαση της ρύθμισης στην καταστατική ή πραγματική έδρα της εταιρείας δεν επαρκεί για να αποτρέψει καταχρηστικές δομές. Σύμφωνα με ειδικούς, η λειτουργία πολλών πολυεθνικών και επενδυτικών οχημάτων σε χώρες υψηλής διαφάνειας, πίσω από τις οποίες κρύβονται θυγατρικές σε φορολογικούς παραδείσους, καθιστά εύκολη την αποφυγή της απαγόρευσης χωρίς τυπική παραβίαση του νόμου.

Τέλος, απουσιάζει οποιοσδήποτε ουσιαστικός μηχανισμός εντοπισμού του πραγματικού δικαιούχου, αφήνοντας την ευθύνη στις δηλώσεις των εμπλεκομένων. Αυτό ενισχύει τον κίνδυνο συγκάλυψης συμφερόντων και δημιουργίας νομικών κελυφών με στόχο την παράκαμψη των ελέγχων, σε αντίθεση με τις διεθνείς καλές πρακτικές, όπως αυτές ορίζονται από την Οδηγία DAC6 της ΕΕ και τις συστάσεις της FATF.

Πηγή: Θανάσης Κουκάκης για το dnews.gr

Κερκόπορτα για καταπατήσεις των Εθνικών Γαιών από κομματικούς τυχοδιώκτες αφήνει το περιώνυμο Προεδρικό Δ/γμα (ΦΕΚ194/15.04.25) περί οικισμών πληθυσμού κάτω των 2.000 κατοίκων, αφού αποφεύγει να αποσαφηνίσει το υφιστάμενο ιδιοκτησιακό τους καθεστώς, με συνέπεια να μην προστατεύονται τα συμφέροντα του Δημοσίου επί των Γαιών.

Είναι γνωστό ότι στη χώρα υπάρχουν διάσπαρτες αυτές οι κατηγορίες εκτάσεων, απροσδιόριστες χαρτογραφικά, οι οποίες ανέρχονται σε πάνω από δέκα εκατομμύρια στρέμματα (τα γνωστά Δάση είναι άλλα τόσα) και οι οποίες ως επί το πλείστον είναι καταπατημένες κι απροστάτευτες και αν δεν μπουν ασφαλιστικές δικλείδες ελέγχου, μένει ανοικτό το πεδίο για περαιτέρω λεηλασία, καθώς καμία κυβέρνηση δεν ενδιαφέρθηκε να δημιουργήσει το κατάλληλο προστατευτικό νομικό πλαίσιο.

Ο πρώην Γενικός Διευθυντής Δασών και τομεάρχης Περιβάλλοντος της Ομάδας Κοινωνικής Εγρήγορσης (ΟΚΕ) Λ. Φραγκιουδάκης, εδώ και ένα χρόνο, έχει καταστήσει γνωστό το πρόβλημα στον τότε Πρόεδρο της Βουλής και νυν Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κων/νο Τασούλα με την υπ’ αριθ.πρωτ.1640/03/04/24 επιστολή του, με την οποία ζητούσε να οργανωθεί η αποτελεσματική προστασία και η διαχείριση των Δημόσιων Γαιών και να συσταθεί γι’ αυτό ειδικός εποπτικός ανεξάρτητος φορέας, όπως είναι καταγεγραμμένο και στο άρθ. 3 του καταστατικού της ΟΚΕ.

Ο κ. Τασούλας όχι μόνο δεν ενημέρωσε τα κόμματα γι’ αυτό το θέμα αλλά και πρώτη του ενέργεια, σαν Πρόεδρος, ήταν να υπογράψει αυτό το Διάταγμα, το οποίο αφήνει ανοικτά όλα τα ενδεχόμενα για την περαιτέρω καταλήστευση του εθνικού μας πλούτου.

oke-i.gr

Μία νέα αποκάλυψη ήρθε στη δημοσιότητα για το έγκλημα στα Τέμπη, καθώς ο αστυνομικός συντάκτης, Βασίλης Λαμπρόπουλος, γνωστοποίησε πως οι δικαστικές αρχές γνώριζαν για τα βίντεο με την εμπορική αμαξοστοιχία από τον Νοέμβριο του 2024.

Σύμφωνα με τον Βασίλη Λαμπρόπουλο, όπως διαπιστώνεται, τα τρία περίφημα βίντεο της εμπορικής αμαξοστοιχίας, τα οποία παρουσιάστηκαν τον Φεβρουάριο του 2025, φαίνεται πως είχαν εντοπιστεί και ήταν στη διάθεση αρκετών ανθρώπων ήδη από τον Νοέμβριο του 2024 αλλά για άγνωστο λόγο δεν δημοσιοποιήθηκαν νωρίτερα.

Συγκεκριμένα, όπως είπε στην εκπομπή του MEGA «Εξελίξεις Τώρα», πριν παρουσιαστούν τα τρία αυτά βίντεο υπήρχε η πληροφορία πως το πόρισμα του ΕΜΠ πρόκειται να καταλήξει πως τα έλαια σιλικόνης δεν ευθύνονται για την πυρόσφαιρα. Επιπλέον, ο πρωθυπουργός σε συνέντευξή του στα τέλη Ιανουαρίου δήλωσε χαρακτηριστικά πως δεν μπορεί να αποκλείσει την ύπαρξη παράνομου φορτίου ενώ μάλιστα είπε, «μακάρι να βρισκόταν ένα βίντεο της εμπορικής για να δούμε τελικά τι μετέφερε».

Ως δια μαγείας… στις αρχές Φεβρουαρίου, λίγα 24ωρα μόλις από τη συνέντευξη του πρωθυπουργού, παρουσιάστηκαν τα συγκεκριμένα βίντεο. Όπως είπε ο Βασίλης Λαμπρόπουλος, τότε δόθηκε η εντύπωση πως τα βίντεο βρέθηκαν μετά από καταθέσεις των τελευταίων 24ώρων.

Σε ένα νέο κύκλο καταθέσεων όμως, η υπάλληλος που τα είχε εντοπίσει δήλωσε πως εκείνη τα κατέγραψε το 2023 μετά το δυστύχημα διότι ήθελε να δει πού βρισκόταν η επιβατική αμαξοστοιχία, και έτσι εντόπισε και την εμπορική.

«Θέλω να διευκρινίσω πως στα μέσα Νοεμβρίου του 2024 δόθηκε η εντολή από τη Διοίκηση να ερευνήσουμε τα αρχεία μας μην τυχόν υπάρχει κάτι που αφορά την εμπορική αμαξοστοιχία ώστε να μπορέσουμε να βοηθήσουμε τις Αρχές. Έγινε ο έλεγχος και βρέθηκαν τα τρία επίμαχα βίντεο. Έπειτα τα μετέφερα σε usb stick και τα παρέδωσα στη Διοίκηση.

Τις πρώτες μέρες Φεβρουαρίου 2025, δόθηκε εκ νέου εντολή από τη Διοίκηση να ξαναψάξουμε τα αρχεία μην τυχόν υπάρχει κάτι που ακόμη μπορεί να βοηθήσει. Δεν βρέθηκε κάτι νεότερα αλλά εκεί αντιλήφθηκα ότι είχε διαγραφεί ένας φάκελος με τα βίντεο από τα ΚΕΚ Ραψάνης, ο οποίος πιθανόν διαγράφηκε από κάποιο λάθος χειρισμό δικό μου κατά τη μεταφορά που είχα κάνει στο usb stick. Τότε ενημέρωσα τη Διοίκηση ότι είχε συμβεί αυτό και ενημερώθηκε ο…. που είναι Προϊστάμενος του Τεχνικού Τμήματος της εταιρείας ώστε να επαναφέρει τα συγκεκριμένα αρχεία από τον κάδο ανακύκλωσης του server, στον οποίο εγώ δεν έχω πρόσβαση», αναφέρεται στην κατάθεσή της.

Ωστόσο, όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ η εταιρεία και πιθανόν και ο ΟΣΕ που έχει την εποπτεία της εταιρείας γνώριζαν για την ύπαρξη των βίντεο από τον Νοέμβρη του 2024.

Κυβερνητικά στελέχη επιμένουν πως ο πρωθυπουργός δεν γνώριζε την ύπαρξη των βίντεο.

Όπως είπε ο Βασίλης Λαμπρόπουλος, όταν απευθύνθηκε σε κυβερνητικά στελέχη για το εάν επιμένουν στην άποψή τους πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν γνώριζε για τα βίντεο ισχύει ακόμα. Ωστόσο, όπως είπε, ερώτημα παραμένει το γιατί δεν ρωτήθηκε η συγκεκριμένη υπάλληλος γιατί δεν παρουσιάστηκαν τα βίντεο από την αρχή αλλά είδαν το φως της δημοσιότητας αμέσως μετά τη συνέντευξη του πρωθυπουργού.

pronews.gr

Ο Ουκρανός πρόεδρος Β.Ζελένσκι δήλωσε ότι η Ουκρανία είναι έτοιμη να συναντηθεί για συνομιλίες με τη Ρωσία, αλλά μόνο αφού ο πρόεδρος Β.Πούτιν συμφωνήσει σε μια άνευ όρων κατάπαυση του πυρός που θα ξεκινήσει από αύριο Δευτέρα.

Θετική ένδειξη το γεγονός ότι η Ρωσία έχει αρχίσει να σκέφτεται τον τερματισμό του πολέμου, δήλωσε ο Ζελένσκι απαντώντας στην πρόταση Πούτιν, αλλά πρόσθεσε ότι το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση αυτή είναι η έναρξη εκεχειρίας στις 12 Μαΐου.

«Περιμένουμε από τη Ρωσία να επιβεβαιώσει μια κατάπαυση του πυρός – πλήρη, διαρκή και αξιόπιστη – από αύριο, 12 Μαΐου, και η Ουκρανία είναι έτοιμη να ανταποκριθεί», έγραψε ο Ζελένσκι στο X. «Είναι ένα θετικό σημάδι ότι οι Ρώσοι άρχισαν επιτέλους να σκέφτονται τον τερματισμό του πολέμου», πρόσθεσει.

«Δεν έχει νόημα να συνεχιστούν οι σκοτωμοί ούτε για μία ημέρα. Αναμένουμε από τη Ρωσία να επιβεβαιώσει την εκεχειρία – πλήρη, με διάρκεια και αξιόπιστη, ξεκινώντας από αύριο 12 Μαΐου», πρόσθεσε.

Στο μεταξύ ο σύμβουλος του Κρεμλίνου Γιούρι Ουσάκοφ δήλωσε σήμερα ότι οι ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας, τις οποίες πρότεινε χθες Σάββατο ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν, θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους την κατάσταση επί του πεδίου όπως και τις διαπραγματεύσεις του 2022, μετέδωσε το πρακτορείο Interfax.

pronews.gr

γράφει ο Κώστας Παπαδόπουλος

- ΚΑΙ γέμισαν οι "τοίχοι" εδώ μέσα από το γεγονός της ημέρας! Ο Στ. Κασσελάκης καταδικάστηκε σήμερα από "Μονομελές" σε 30 μήνες φυλάκιση και πρόστιμο 50.000 ευρώ με αναστολή για το "ψευδές" πόθεν έσχες του! Δικαιώθηκαν και οι Πολάκης - ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι πανηγυρίζουν! "Μονομελές" λέγεται το δικαστήριο που απαρτίζεται από έναν δικαστή, άντρα ή γυναίκα και τον/την εισαγγελέα έδρας. Ο/η εισαγγελέας εισηγείται την απαλλαγή ή την καταδίκη του εκάστοτε κατηγορούμενου, αφού έχει μελετήσει τη δικογραφία και ο/η δικαστής ("έδρα") αποφασίζει. Συνήθως η εισήγηση του εισαγγελέα γίνεται δεκτή από τον/την δικαστή, πολλώ δε μάλλον "ελλείψει δόλου", δηλαδή δεν ενήργησε με δόλο ο κατηγορούμενος, κάτι που και ο/η εισαγγελέας αναφέρει στην εισήγησή του. Οι περισσότερες αθωωτικές αποφάσεις στηρίζονται σε αυτό, στην έλλειψη δόλου δηλαδή από τον κατηγορούμενο...

- ΣΤΗΝ περίπτωση τώρα του Κασσελάκη, έχουμε πλήρη αντίθεση εισαγγελέα και δικαστή! Ο πρώτος προτείνει, τεκμηριωμένα και με έλλειψη δόλου, την αθώωσή του, ο δεύτερος (δικαστής) τον κηρύσσει ένοχο και τού επιβάλει την ποινή που αναφέρεται στην αρχή. Κάπως παράξενο δε φαίνεται;; Η Δικαιοσύνη είναι (ή πρέπει να είναι) "τυφλή", έτσι δε λέμε;; Αποφασίζει πάντα χωρίς να ξέρει (σα να μην ξέρει δηλαδή) ποιος/ποια/ποιοι είναι στο εδώλειο του κατηγορουμένου, αν είναι "επιφανείς" ή "δούλοι". Μόνο έτσι θα έχουμε και τη λεγόμενη Δίκαιη Δίκη! Με τη σημερινή απόφαση για τον Κασσελάκη, το "Μονομελές" έριξε λάδι στη φωτιά, αύξησε την απογοήτευση και την έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών προς τη Δικαιοσύνη κι ενίσχυσε τη γνώμη-άποψη, των πολιτών επίσης, ότι η Δικαιοσύνη, σε τούτη τη χώρα, δεν είναι ανεξάρτηση...

- ΓΙΑ τον ίδιο τον Κασσελάκη όμως, η απόφαση αυτή (η οποία δεν είναι τελεσίδικη, υπάρχει και το Εφετείο), αποτελεί μία τεράστια ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ! Εκεί που ήταν στα "αζήτητα", σα να μην υπάρχει καν για τα ΜΜΕ και τα "καθεστώτα" ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, έγινε ξαφνικά η πρώτη είδηση! Και μάλιστα, ενόψει Συνεδρίου του Κινήματος Δημοκρατίας, δίνει "πόντους" στο Στέφανο Κασσελάκη. Και, πάρα πολλοί και πολλές, θα θυμηθούμε ξανά το "μπουζουξίδικο" και την αντιθεσμική - αντιδημοκρατική εκδίωξή του από πρόεδρο, θέση που την πήρε δημοκρατικότατα από τους ψφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Και με τον ιδρυτή του, Αλέξη Τσίπρα, ως συνεργό...

Αρκετά αποκαλυπτικά είναι τα τελευταία στοιχεία που ήρθαν στη δημοσιότητα καθώς 1 στους 4 Έλληνες βρίσκεται πλέον στο όριο της φτώχειας, ενώ οι περιφερειακές ανισορροπίες στην Ε.Ε. εντείνονται.

Είναι πλέον καιρός να τεθεί το ερώτημα:

Μήπως το ισχυρό ευρώ υπονομεύει την ίδια την ενότητα και την ευημερία της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Πάνω από το 20% των κατοίκων της ΕΕ αντιμέτωποι με τη φτώχεια

Πάνω από το 20% των κατοίκων της ΕΕ βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurostat.

«Το 2024, 93,3 εκατομμύρια άνθρωποι στην ΕΕ (ή το 21,0% του πληθυσμού) βρέθηκαν σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, δηλαδή ζούσαν σε νοικοκυριά που αντιμετώπιζαν τουλάχιστον έναν από τους τρεις βασικούς κινδύνους: κίνδυνο φτώχειας, σοβαρή υλική και κοινωνική στέρηση ή πολύ χαμηλή ένταση εργασίας.

Σε σύγκριση με το 2023, σημειώθηκε μικρή μείωση κατά 0,3 ποσοστιαίες μονάδες (το 2023 το ποσοστό ήταν 21,3%, δηλαδή 94,6 εκατομμύρια άνθρωποι).

Το ποσοστό των ανθρώπων σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού διέφερε σημαντικά μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΕ το 2024.

Τα υψηλότερα ποσοστά καταγράφηκαν στη Βουλγαρία (30,3%), Ρουμανία (27,9%), Ελλάδα (26,9%), Ισπανία και Λιθουανία (από 25,8%).

Αντίθετα, τα χαμηλότερα ποσοστά σημειώθηκαν στην Τσεχία (11,3%), τη Σλοβενία (14,4%), τις Κάτω Χώρες (15,4%), την Πολωνία (16,0%) και την Ιρλανδία (16,7%)», ανέφερε η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία σε ανακοίνωσή της την Τετάρτη.

Η Ελλάδα με μόλις 16,7 ευρώ ωριαίο κόστος ξεπερνά σε εργασιακό κόστος μόνο τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης

Η Ελλάδα ανήκει στην ομάδα των κρατών με το χαμηλότερο εργασιακό κόστος στην Ευρώπη.

Σύμφωνα με την επεξεργασία από το Euronews των σχετικών στοιχείων της Eurostat η διαφορά μεταξύ των κρατών – μελών της ΕΕ είναι ευρεία: Η αναλογία του μεγαλύτερου προς το χαμηλότερο εργασιακό κόστος είναι 5πλάσια γεγονός που δείχνει τις τάσεις απόκλισης τόσο των οικονομιών όσο και της αγοράς εργασίας.

Πού αντιμετωπίζουν οι εργοδότες το υψηλότερο και το χαμηλότερο κόστος εργασίας σε ολόκληρη την Ευρώπη;

Ποιοι παράγοντες συμβάλλουν σε αυτές τις μεγάλες διαφορές;

Το 2024, το ωριαίο κόστος εργασίας κυμαινόταν από 10,6 ευρώ στη Βουλγαρία έως 55,2 ευρώ στο Λουξεμβούργο μεταξύ των χωρών της ΕΕ σύμφωνα με τη Eurostat.

Το μέσο εκτιμώμενο κόστος στην ΕΕ ήταν 33,5 ευρώ.

Οι υψηλότερες αμοιβές στη Βόρεια και Δυτική Ευρώπη

Το υψηλότερο κόστος εργασίας εντοπίζεται στη Βόρεια και Δυτική Ευρώπη, ειδικά όταν η Ισλανδία και η Νορβηγία περιλαμβάνονται μαζί με τα κράτη μέλη της ΕΕ.

Και οι πέντε σκανδιναβικές χώρες είναι πάνω από τον μέσο όρο της ΕΕ.

Η Νορβηγία, η Ισλανδία και η Δανία κατατάσσονται μεταξύ των τεσσάρων πρώτων, με το ωριαίο κόστος εργασίας να ξεπερνά τα 50 ευρώ.

Εκτός από αυτές, το Βέλγιο (48,2 €), η Ολλανδία (45,2 €), η Αυστρία (44,5 €), η Γαλλία (43,7 €) και η Γερμανία (43,4 €) συγκαταλέγονται επίσης στις χώρες υψηλού κόστους.

Το χαμηλότερο κόστος εργασίας στην Ανατολική Ευρώπη

Το κόστος εργασίας στην ΕΕ είναι το χαμηλότερο στην Ανατολική Ευρώπη.

Τα χαμηλότερα ποσοστά έχουν η Βουλγαρία (10,6 €), η Ρουμανία (12,5 €) και η Ουγγαρία (14,1 €).

Η Νότια Ευρώπη είναι κατάτι υψηλότερα.

Αλλά υπάρχει ακόμα ένα μεγάλο κενό σε σύγκριση με το Βορρά.

Σε αυτήν την ομάδα ανήκουν η Ιταλία (30,9 €), η Ισπανία (25,5 €), η Πορτογαλία (18,2 €) και η Ελλάδα (16,7 €).

Η Δρ. Agnieszka Piasna, ανώτερη ερευνήτρια στο Ευρωπαϊκό Συνδικαλιστικό Ινστιτούτο (ETUI) δήλωσε ότι αυτές οι επίμονες διαφορές ακολουθούν ένα πολύ σαφές περιφερειακό πρότυπο, με τις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης (ΚΑΕ) και της Νότιας Ευρώπης να έχουν το χαμηλότερο κόστος εργασίας και τα χαμηλότερα επίπεδα μισθών.

Οι διαφορές κόστους εργασίας είναι μικρότερες σε Μονάδες Αγοραστικής Δύναμης

Η Δρ Σωτηρία Θεοδωροπούλου, επικεφαλής του τμήματος ευρωπαϊκής, οικονομικής, απασχόλησης και κοινωνικής πολιτικής στο ETUI, τόνισε ότι τα επίπεδα τιμών διαδραματίζουν βασικό ρόλο εξηγώντας τις ανισότητες στο κόστος εργασίας.

«Εάν το κόστος εκφράζεται σε Μονάδες Αγοραστικής Δύναμης (PPS, ΜΑΔ), οι διαφορές στο κόστος εργασίας είναι πιο περιορισμένες», είπε.

Αυτό φαίνεται στα δεδομένα.

Η αναλογία μέγιστου προς ελάχιστο μεταξύ των χωρών της ΕΕ μειώνεται σε λίγο περισσότερο από 2 φορές σε ΜΑΔ, σε σύγκριση με το 5πλάσιο ύψος όταν αποτιμάται σε ευρώ.

Το χάσμα στο κόστος εργασίας μειώνεται όταν μετράται σε ΜΑΔ.

Μεταξύ των χωρών της ΕΕ, το ωριαίο κόστος εργασίας κυμαίνεται από 19,1 στη Βουλγαρία έως 40,3 στο Βέλγιο.

Η Νορβηγία βρίσκεται στην κορυφή της γενικής λίστας με 40,7.

Χρησιμοποιήθηκαν οι τιμές του 2023 για την πραγματική ατομική κατανάλωση.

Οι χώρες της Βαλτικής και των Βαλκανίων εξακολουθούν να βρίσκονται στον πάτο, αλλά το χάσμα είναι μικρότερο σε σύγκριση με το ονομαστικό κόστος.

Το κόστος εργασίας αναφέρεται στις δαπάνες που πληρώνουν οι εργοδότες για την απασχόληση εργαζομένων.

Εκτός από τους μισθούς, περιλαμβάνουν επίσης «μη μισθολογικά» κόστη, τα οποία είναι κυρίως κοινωνικές εισφορές και φόροι που σχετίζονται με την απασχόληση.

Το ισχυρό ευρώ….

Στο μεταξύ, το ευρώ έχει ενισχυθεί σχεδόν κατά 10% έναντι του δολαρίου από τον Ιανουάριο.

Πριν όμως πανηγυρίσετε με τη σκέψη φθηνότερων εισαγωγών, δείτε τι πρέπει να γνωρίζετε ως κάτοικοι της ΕΕ:

Ισχυρότερο ευρώ = Ασθενέστερες εξαγωγές: «Για κάθε χώρα (ή ζώνη στην περίπτωση του ευρώ) που βασίζεται στις εξαγωγές, ένα ισχυρό νόμισμα οδηγεί σε επιβράδυνση των εξαγωγών και αύξηση των εισαγωγών, εις βάρος της εγχώριας παραγωγής», εξηγεί ο Jacques Sapir, έμπειρος οικονομολόγος και διευθυντής σπουδών στη Σχολή Ανώτερων Σπουδών στις Κοινωνικές Επιστήμες στο Παρίσι.

Παγίδα Νομισματικής Ένωσης: Σε αντίθεση με τα ανεξάρτητα κράτη, τα οποία μπορούν να υποτιμήσουν το νόμισμά τους για να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών τους, τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης είναι παγιδευμένα στην ενιαία νομισματική πολιτική, η οποία προσφέρει «πολύ περιορισμένα» περιθώρια ελιγμών για μεγάλες εξαγωγικές χώρες ή οικονομίες που βασίζονται στον τουρισμό και επωφελούνται από την υποτίμηση του νομίσματος.

Νέο πλήγμα σε μια ήδη ευάλωτη ευρωζώνη: Η ενίσχυση του ευρώ είναι κακό νέο για ένα μπλοκ που ήδη: Αντιμετωπίζει μηδενική ανάπτυξη και ύφεση για τρίτη συνεχή χρονιά, έχει αποκοπεί από την κύρια πηγή εξαγωγικής του ανταγωνιστικότητας: τη φθηνή ρωσική ενέργεια, υφίσταται σφοδρό ανταγωνισμό από ΗΠΑ και Κίνα.

Σαν «δασμοί»: «Με το δολάριο να έχει αποδυναμωθεί κατά περίπου 10% από τα μέσα Ιανουαρίου, είναι σαν οι ΗΠΑ να έχουν επιβάλει δασμούς 10% στα ευρωπαϊκά προϊόντα, ενώ ταυτόχρονα επιδοτούν τις εξαγωγές τους προς την ευρωζώνη κατά 10%», εξηγεί ο Sapir.

Οι εμπορικοί πόλεμοι αυξάνουν την αβεβαιότητα: «Οι βασικοί οικονομικοί παίκτες απεχθάνονται την αβεβαιότητα…

Όσο διαρκούν αυτές οι διαπραγματεύσεις, κανείς δεν γνωρίζει ποια θα είναι τα τελικά επίπεδα δασμών – και άρα πόσο ελκυστική θα είναι η αμερικανική αγορά, είτε για παραγωγή είτε για επενδύσεις», λέει ο οικονομολόγος.

pronews.gr