Ίσως το πιο βουβό, διάσημο σπίτι σε ολόκληρη την Ελλάδα που έχει κρυμμένα μυστικά που έφεραν ταραχή όχι μόνον στην χώρα μας.

Στην πόρτα και στα παράθυρα εικόνες του Χριστού να κρατά μικρά παιδιά και να τα ευλογεί, κουκλάκια, λουλούδια, παιδικές ζωγραφιές και μικρά καντηλάκια συμπληρώνουν το σκηνικό. Εκεί μέσα ζούσαν τρία πανέμορφα κοριτσάκια, εκεί μέσα κατοικούσε η χαρά, η παιδικότητα, η αγνότητα, το παιδικό γελιο. Πλέον τα πάντα είναι ερμητικά κλειστά και μόνο κάποιες χρωματιστές ζωγραφιές δείχνουν ότι εκεί κάποτε υπήρχε ζωή.

Τα πολύπαθη κοριτσάκια επίσης αντιπροσωπεύονται είτε ως τρία αγγελάκια είτε ως πριγκίπισσες της Ντίσνεϊ από την παιδική φαντασία.

Και είναι αυτή η παιδική φαντασία που τα κρατά ως κοντινές μας υπέροχες μορφές στο συνειδητό μας κόσμο.

Γιατί είναι δεδομένο πως τίποτα δεν κρύβεται από τα παιδιά, τίποτα δεν μπορείς να κρύψεις, ακόμα και τις σκιές θα τις ξεπεράσουν και θα βγουν στην δική τους ουράνια κοιλάδα.

Τα παιδιά από την Πάτρα, έγιναν δικά μας παιδιά, δικοί μας άγγελοι - προστάτες, δικές μας προσευχές.

Ανάβουμε κεράκια στην μνήμη τους ίσως γιατί θέλουμε να δούνε από εκεί ψηλά πως δεν μείναμε ασυγκίνητοι στο δράμα τους.

Τα φαντάζομαι και τα τρια να ανοίγουν την πόρτα ξανά και ο χώρος να γεμίζει από το ουράνιο πια φως τους.

Δημοσιογραφική Επιμέλεια - Φωτογραφίες: Μαριάννα Γεωργίου