Του Δημήτρη Παπαδάκη

Εάν γκουγκλάρετε «ΔΕΗ οικονομικά αποτελέσματα 2020» θα δείτε τα πρόσφατα οικονομικά αποτελέσματα της ΔΕΗ, που είναι πράγματι εντυπωσιακά αφού από τις ζημίες του 2019 η δημόσια επιχείρηση γύρισε στα κέρδη. Εκεί όμως υπάρχουν και άλλα στοιχεία όπως το μισθολογικό κόστος, που ανέρχεται σε 734,8 εκατ. ευρώ για 13.832 εργαζόμενους, δηλαδή σε ετήσιο κόστος 53.123 ευρώ ανά εργαζόμενο, δηλαδή σε μέσο μισθό 4.426ευρώ.

Φυσικά δεν πέφτει κανείς από τα σύννεφα, καθώς πρόκειται για μια από τις πολλές περιπτώσεις των «ιερών αγελάδων» των ΔΕΚΟ. Των ΔΕΚΟ ενός κράτους με ένα δυσθεώρητο δημόσιο χρέος και εξίσου τεράστιο ιδιωτικό χρέος. Αυτά βέβαια αφορούν την πραγματική οικονομία που πριν προλάβει να σηκώσει κεφάλι από την εποχή των μνημονίων βρίσκεται αντιμέτωπη με τις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας.

Τα κέρδη του 2020 για τη ΔΕΗ προφανώς δεν προέκυψαν από κάποια παρέμβαση στο μισθολογικό κόστος. Ήταν σε μεγάλο βαθμό συγκυριακά καθώς οφείλονται στη μείωση των τιμών φυσικού αερίου και της χονδρεμπορικής αγοράς, η οποία ενισχύθηκε περαιτέρω από την επίπτωση του covid-19, ενώ θετικά επέδρασε και ο χαμηλότερος όγκος εκπομπών CO2, απόρροια της μειωμένης λιγνιτικής παραγωγής.

Το προνόμιο των δημοσίων υπαλλήλων και των υπαλλήλων των ΔΕΚΟ, ακόμη κι όταν πρόκειται για μια εισηγμένη στο χρηματιστήριο κρατική εταιρεία, είναι ότι δεν επηρεάζονται οι μισθοί τους από την άνοδο ή την πτώση της εταιρείας, την άνοδο ή την πτώση συνολικότερα της οικονομίας.

Έτσι λοιπόν, όταν η ΔΕΗ είχε το 2019 δύο δις. ζημίες οι εργαζόμενοί της είδαν τα εισοδήματά τους σταθερά. Ποιος πληρώνει όμως το λογαριασμό; Το λογαριασμό φυσικά τον πληρώνει ο καταναλωτής. Ο πολίτης. Αν λάβουμε υπόψη ότι μπορεί μεν η ΔΕΗ να έχει πάψει να είναι μονοπώλιο, αλλά κατέχει μερίδιο στην αγορά της τάξης του 65 με 70%. Και ο λογαριασμός αυτός είναι πολύ ακριβός. Είναι πανάκριβος για τη μέση ελληνική οικογένεια, όπως επίσης και για το επιχειρείν. Διαχρονικά ένα από προβλήματα της πραγματικής οικονομίας, ένα πρόβλημα που πλήττει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων είναι το ενεργειακό κόστος. Κάτι που δεν οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι η χώρα δεν διαθέτει κοιτάσματα φυσικού αερίου ή τουλάχιστον δεν τα έχει εξορύξει, αλλά οφείλεται και στη ΔΕΗ!

Η πανδημία του κορονοϊού δεν έφερε απλά οικονομικές επιπτώσεις, φέρνει τα επόμενα χρόνια και μεγάλες αλλαγές σε πολλούς τομείς της κοινωνικής και οικονομικής δραστηριότητας. Στα χρόνια των Μνημονίων τα προβλήματα θα ήταν πολύ περισσότερα αν ο τουρισμός δεν δούλευε τόσο καλά και με αυξανόμενα κέρδη από χρονιά σε χρονιά. Τώρα που ο τουρισμός υπέστη καθίζηση και δεν ξέρουμε πότε θα σηκώσει κεφάλι λόγω της πανδημίας και πότε θα βρεθεί ξανά στην πορεία που είχε πριν από την πανδημία, τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα για την οικονομία και την κοινωνία.

Όλα αυτά όμως δεν αγγίζουν τις ΔΕΚΟ του Ελληνικού Δημοσίου, σαν τη ΔΕΗ. Με την διαχρονική αρωγή του πολιτικού συστήματος για τους προνομιούχους των ΔΕΚΟ έχει φτιαχτεί μια «κάψουλα ασφαλείας», που παράγει αυτούς του προκλητικά παχυλούς μισθούς.

Εφημερίδα Συνείδηση

sinidisi.gr