Όταν η φωτιά σβήνει (ας πούμε έγκαιρα) τότε στην κυβέρνηση είναι όλοι ξυρισμένοι και αρτιμελείς αντιθέτως όταν καίγονται και τα χαμομήλια βγαίνουν αξύριστοι και λαβωμένοι.
Πέρσι που είχαν βρει χρόνο και ξυρίστηκαν, Μητσοτάκης και Κικίλιας (δείτε το σχετικό βίντεο) μετά προφανώς από την επιτυχή κατάσβεση της πυρκαγιάς στην Πάρνηθα, προφανώς τα πράγματα ήταν καλύτερα σε ό,τι αφορά την Αττική (γιατί σε Ρόδο και Θράκη η φωτιά σταμάτησε επειδή δεν είχε τίποτε άλλο να κάψει).
Τότε ο υπουργός Πολιτικής Προστασίας Β.Κικίλιας είχε το χέρι του υγιές χωρίς νάρθηκα.
Τα καραγκιοζιλίκια με τα αξύριστα στελέχη της κυβέρνησης που δήθεν δεν προλαβαίνουν να πάρουν ανάσα γιατί είναι στο καθήκον, κάτι σαν τους μαχητές του ελληνοαλβανικού μετώπου δηλαδή, ελπίζουμε να μην εμφανιστούν ξανά και να σταματήσουν.
Γιατί είναι εκνευριστικό και να σου καίνε την πατρίδα και να προσπαθούν να σου κάψουν και το μυαλό.
Αν πάμε δε, σε ψυχολογική ανάλυση του τι είπαν χθες Μητσοτάκης–Κικίλιας και το τι είδαν οι Έλληνες από τις καμένες περιοχές καταλήγουμε ότι πάσχουν από το σύνδρομο άρνησης της πραγματικότητας το οποίο είναι πολύ χειρότερο από μία απλή παραδοχή ότι οι πολιτικοί λένε ψέματα.
Άρνηση της πραγματικότητας έχουν οι πάσχοντες που χρήζουν ψυχιατρικής βοήθειας.
Άρα το θέμα είναι πολύ ευρύτερο.
Ειδικά με το ανέκδοτο που λέγεται «Κικίλιας», θα πρέπει να καταλάβει ακόμα και ο Μητσοτάκης ότι είναι άλλο να έχεις κάποιον που προσπαθεί και αποτυγχάνει γιατί είναι τέτοια η δομή της κυβέρνησης που δεν υπάρχει περίπτωση να επιτύχει σε κανένα μεγάλο τεστ, και άλλο να έχεις έναν τύπο ο οποίος θα ήταν εξαιρετικός, πιθανόν σε φαρσοκωμωδίες αλλά όχι σε υπουργική θέση.
