Ως πολύ βολικός θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ο ξαφνικός θάνατος του Αλεξέι Ναβάλνι για την Δύση καθώς ο αποκαλούμενος ηγέτης της ρωσικής αντιπολίτευσης βρίσκονταν φυλακισμένος και ήταν εντελώς ανίσχυρος για να μπορέσει να δημιουργήσει προβλήματα στον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν στις προεδρικές εκλογές του Μαρτίου.
Ο θάνατος του Ναβάλνι, εκτός έλαβε χώρα ακριβώς μία εβδομάδα μετά την περιβόητη συνέντευξη του Β.Πούτιν στον Αμερικανό δημοσιογράφο Τ.Κάρλσον.
Μία συνέντευξη που έκανε κυριολεκτικά «πάταγο» και την είδαν σε όλο τον κόσμο εκατοντάδες εκατομμυρίων ανθρώπων και η οποία απέσπασε πολύ θετικά σχόλια για την παρουσία του Ρώσου προέδρου και τις απαντήσεις που έδωσε σε ό,τι αφορά τα πλανητικά πεπραγμένα και τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Αυτό ήταν κάτι που πόνεσε πάρα πολύ τους Δυτικούς, καθώς δεν μπορούσαν να διαβάλουν την πειστικότητα που εξέπεμψε ο Ρώσος πρόεδρος και χρειάζονταν επειγόντως κάτι «πολύ δυνατό» για να αλλάξει υπέρ τους η ατζέντα.
Την ίδια στιγμή πραγματοποιείται η Διάσκεψη του Μονάχου για την ασφάλεια, στην οποία φυσικά συμμετέχει ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντιμίρ Ζελένσκι και στην οποία επιχειρεί για άλλη μία φορά να δραματοποίησει όσο μπορεί την κατάσταση για τη χώρα του και τις ουκρανικές δυνάμεις ώστε να ζητήσει ακόμα μεγαλύτερη στρατιωτική και οικονομική βοήθεια.
Ο θάνατος του Ναβάλνι, «βαπτίστηκε» ως δολοφονία ασχέτως αν υπάρχουν στοιχεία ή όχι για κάτι τέτοιο (με το ίδιο σκεπτικό θα μπορούσαν κάποιοι να λένε πως η αυτοκτονία του Τζέφρι Επστάιν στις φυλακές της Νέας Υόρκης ήταν και αυτή δολοφονία γιατί ο συγκεκριμένος ήξερε πολλά «ενοχλητικά» για το Δημοκρατικό κόμμα), και επιχειρείται να χρησιμοποιηθεί ως ένα «boost» για να πειστούν κυρίως οι ευρωπαϊκοί λαοί να προσφέρουν κι άλλα χρήματα στην Ουκρανία για να ηττηθεί ο «κακός» Βλαντιμίρ Πούτιν.
Ίσως βέβαια, το σημαντικότερο όλων είναι η μεγάλη ήττα των Ουκρανών στην Αβντίιβκα καθώς έχασαν πολλές χιλιάδες στρατιώτες για να κρατήσουν την πόλη αυτή η οποία τυγχάνει μεγάλης στρατηγικής σημασίας.
Ο Ρώσος πρόεδρος θα χρησιμοποιήσει την νίκη αυτή στις προεδρικές εκλογές ως ένα από το επίτευγμα ότι ο πόλεμος πηγαίνει καλά.
Όντως πρόκειται για μία μεγάλη ρωσική επιτυχία καθώς η πόλη αυτή βρίσκεται σε σημείο που επιτρέπει πλέον στους Ρώσους να αποδεσμεύσουν πολλές αξιόλογες δυνάμεις που θα μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν και στο μέτωπο της Ζαπορίζια και στο μέτωπο του Ντόνμπας.
Πέραν αυτών τελικά πρέπει να γίνει κατανοητό ποιος κερδίζει από το θάνατο του Αλεξέι Ναβάλνι.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν σίγουρα δεν κερδίζει τίποτα. Ο συγκεκριμένος ήταν φυλακισμένος και ανίσχυρος και δεν μπορούσε να προκαλέσει καμιά πολιτική ζημιά στον Ρώσο πρόεδρο.
Σίγουρα ο ίδιος ο πρόεδρος της Ρωσίας δεν θα ήθελε να πάθει κάτι ο Ναβάλνι καθώς γνώριζε ότι θα γινόταν αυτό ακριβώς που έγινε:
Δηλαδή η Δύση μαζί με όλα τα δυτικά ΜΜΕ θα κατηγορούσαν τον ίδιο για δολοφονία.
Ούτω ο ίδιος θα ήθελε άλλωστε έχοντας αφήσει τόσο θετικές εντυπώσεις μετά την συνέντευξη Κάρλσον, να δημιουργήσει ένα τέτοιο θέμα.
Όσο για την Δύση, από τη στιγμή που ο Ναβάλνι, βρίσκονταν στην φυλακή δεν της χρησίμευε τίποτα.
Αντίθετα, η αξία του θανάτου του εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται πολύ μεγαλύτερη για την Δύση.
Σε αυτή την ιστορία το βασικότερο πρόβλημα είναι ότι δεν τηρείται η αρχή του «ποιος έχει το κίνητρο».
Αντίθετα είναι πιο σαφές το «ποιος βολεύεται».
