Του Κώστα Καραΐσκου

Προσπαθώντας να μιλήσει κανείς πειστικά για το πώς εκδηλώνεται η υποτέλεια του εθνικού  κράτους μας στη Θράκη, αλλά και γενικότερα, συναντά ένα σοβαρό πρόβλημα. Τα γεγονότα που εντοπίζονται, στην τρέχουσα ή τη λίγο παλαιότερη ιστορία μας, ως αποδείξεις μιας τέτοιας παθογένειας, μπορούν να ερμηνευτούν από κάποιους διαφορετικά, ως αποτέλεσμα εσφαλμένων αποφάσεων ή ως αναγκαιότητες που επέβαλλε η εκάστοτε συγκυρία. Χωρίς να είναι άμοιρες αλήθειας αυτές οι οπτικές σε ορισμένες περιπτώσεις, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι θεωρώ την  υποτέλεια του ελλαδικού κράτους στο δυτικό παράγοντα τουλάχιστον καθοριστική και πλήρως αποδεδειγμένη.

Τα πλαίσια εντός των οποίων κινείται η πολιτική μας, γενικά αλλά και ειδικότερα στη Θράκη, οριοθετούνται αποφασιστικά από τους δυτικούς εντολείς και τη γειτονική Τουρκία. Μάλιστα η πρόσφατη «καραμπόλα» που ξεκίνησε με το AUKUS και κατέληξε κατά τρόπο αίσιο, πλην τυχαίο, στην ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία έδειξε, πέραν πάσης αμφιβολίας, τη ντροπιαστική ανεπάρκεια του πολιτικού μας συστήματος που διαχειρίζεται τις τύχες της πατρίδας μας. Για όσα έχουν γίνει κι ακόμα γίνονται στη Θράκη έχουν γραφτεί πολλά, ενίοτε επιπόλαια ή υπερβολικά, αλλά, η δυσάρεστη πραγματικότητα μιας διαχρονικά μειωμένης ελληνικής κυριαρχίας είναι πασιφανής. Θα αναφερθώ σε δύο ιστορικά παραδείγματα και θα κάνω στο τέλος μία αναφορά στα τελευταία χρόνια.

Στη δεκαετία του ‘30

Είναι γεγονός πως η καταστροφή του μικρασιατικού Ελληνισμού άλλαξε ριζικά τις γεωπολιτικές ισορροπίες στην περιοχή αλλά και τις εθνικές μας προσλαμβάνουσες, κάτι που είναι ευδιάκριτο και στον ίδιο τον Βενιζέλο πριν το 1922 και στον Βενιζέλο μετά από αυτό. Όσα είχαν απομείνει άλλωστε, εκτός ελλαδικών συνόρων, προς διεκδίκηση μετά τη Λωζάννη ήταν τα Δωδεκάνησα από την Ιταλία, η Κύπρος από την Αγγλία, η Βόρεια Ήπειρος από την Αλβανία – σίγουρα χωρίς στρατιωτικά μέσα, τουλάχιστον  για τις δύο πρώτες περιπτώσεις. Η 100χρονη διαδικασία εθνικής ολοκλήρωσης είχε κοπεί δραματικά και οριστικά στο εδαφικό επίπεδο και πλέον η αποκατάσταση των σχέσεων με τους γείτονες ήταν επιβεβλημένη ώστε να προχωρήσουν τα έργα ειρήνης στο εσωτερικό της χώρας.

Αυτή η κατάσταση οδήγησε στο Σύμφωνο Φιλίας Βενιζέλου – Κεμάλ το 1930, με όρους όμως βαρείς για την Ελλάδα. Δεν ήταν μόνο η εξίσωση των άνισων περιουσιών των εκατέρωθεν προσφύγων, δεν ήταν μόνο οι 425.000 λίρες Αγγλίας που πληρώσαμε στους φυγάδες Τούρκους για να παραμείνουν στην Πόλη οι Έλληνες, δεν ήταν μόνο η επίσημη ίδρυση του τουρκικού Προξενείου στην Κομοτηνή. Όλα αυτά, μέσα σε μιαν ανταποδοτική λογική, μπορεί κάποιος να τα θεωρήσει αναμενόμενα για την πλευρά του ηττημένου. Όμως η Ελλάδα προχώρησε πολύ παραπέρα, νομιμοποιώντας, την πανταχόθεν κατηγορούμενη για τις αγριότητες κατά των Χριστιανών, Τουρκία: Βοήθησε στην ένταξή της στην Κοινωνία των Εθνών (1932), και ο Βενιζέλος πρότεινε για Νόμπελ Ειρήνης (1934) τον Κεμάλ, τον πρωτεργάτη δηλαδή της εξόντωσης του Μικρασιατικού και Ποντιακού Ελληνισμού, που μετά το ’22 είχε να τσακίσει τα επαναστατικά κινήματα των Κούρδων.

Παράλληλα για τη Θράκη είχαμε την άθλια συμφωνία να εκτοπίσουμε τους αντιφρονούντες Τούρκους και Κιρκάσιους (τους γνωστούς ως «150») οι οποίοι είχαν καταφύγει στη χώρα μας και είχαν κατά πλειοψηφία εγκατασταθεί στη Ροδόπη και στην Ξάνθη. Μία δεσπόζουσα μορφή αυτών των ανθρώπων ήταν ο τελευταίος Οθωμανός σεϊχουλισλάμης, ο Μουσταφά Σαμπρή Εφέντη, που μεταξύ άλλων εξέδιδε στην Κομοτηνή την μαχητικά αντικεμαλική εφημερίδα «Γιάριν» και ηγείτο των παλαιομουσουλμάνων. Το αρχείο της εφημερίδας του εξακολουθεί να παραμένει στα αζήτητα και μόνο στον 15ήμερο «Αντιφωνητή» που προσωπικά εξέδιδα επί 18 χρόνια είχαν δημοσιευθεί άρθρα της «Γιάριν» μεταφρασμένα από φίλο τούρκο, πολιτικό πρόσφυγα, ο οποίος τελικά είχε επίσης την τύχη του Σαμπρή, καθώς υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τη Θράκη και την Ελλάδα. Αυτό λοιπόν το εμπόδιο, τους «150», που συναντούσε η τουρκική πολιτική στη Θράκη, η ελλαδική πλευρά ανέλαβε το 1930 να το απομακρύνει και πράγματι απέπεμψε τους σημαντικότερους εξ αυτών στην Αίγυπτο και στη Συρία.

Σημειώνεται ότι το 1927 οι ελληνικές υπηρεσίες στη Ροδόπη είχαν καταρτίσει έναν κατάλογο 42 μουσουλμάνων που δε θα έπρεπε να λάβουν πιστοποιητικό εγκατάστασης (etablis), άρα θα έπρεπε να αποπεμφθούν στην Τουρκία και μεταξύ αυτών περιλαμβανόταν και οι αντίπαλοι του Μουσταφά Σαμπρή (Μεχμέτ Χιλμή, Σαμπρή Αλή, Μουσταφά Νακάμ…). Ήρθε όμως η πολιτική ηγεσία από την Αθήνα να αποφασίσει το ακριβώς αντίθετο από τις εισηγήσεις των αρμοδίων υπηρεσιών και να στηρίξει τους κεμαλικούς στην διαμάχη τους με τους παλαιομουσουλμάνους, κάνοντας στροφή 180^ο , τη στιγμή που ο Κεμάλ στήριζε τον παπα-Εφτύμ και το λεγόμενο τουρκορθόδοξο πατριαρχείο.

Ο Βενιζέλος απτόητος μιλούσε για μια «Ανατολική Ομοσπονδία» και τον σιγοντάριζε ο τούρκος ΥΠΕΞ Ρουστού Αράς μιλώντας για τις δύο χώρες που «έχουν γίνει σχεδόν μία»! Δίπλα λοιπόν στους απογοητευμένους έλληνες πρόσφυγες, οι οποίοι προσδοκούσαν πολλά από τον Βενιζέλο, που τους διέψευσε οικτρά, προστέθηκαν και απελπισμένοι μουσουλμάνοι, που είδαν τη χώρα στην οποία υπολόγιζαν, να τους αδειάζει χάριν της Τουρκίας. Τις ίδιες ακριβώς απογοητευτικές εμπειρίες ζούμε στη Θράκη τακτικά και στις μέρες μας.

Ήταν η αναξιοπρεπής στάση της χώρας μας απόρροια της τότε αδυναμίας της ή ήταν το αποτέλεσμα μιας υποτελούς πλέον πολιτικής έναντι της Τουρκίας, απότοκο της στρατιωτικής ήττας μας; Κατά τη γνώμη μου συνυπήρχαν και τα δύο, με το δεύτερο στοιχείο να εκδηλώνεται κυρίως στη Θράκη.

Στη δεκαετία του ’50

Μεταπολεμικά, αμέσως μετά το Δόγμα Τρούμαν (1947) και ιδίως τα χρόνια 1951 -1955, όταν Ελλάδα και Τουρκία εντάσσονταν μαζί στο ΝΑΤΟ, η Αθήνα όχι μόνο ξέχασε τους ποταμούς αίματος που από αιώνες χωρίζουν τα δύο έθνη αλλά φτάσαμε στο σημείο να μιλάει ο Πλαστήρας σε τούρκους δημοσιογράφους για δημιουργία «Ελληνοτουρκικής Ομοσπονδίας», προβάλλοντάς την ως παράδειγμα προς μίμηση, ώστε να συσταθούν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης! Το δυτικό αφεντικό είχε συσταυλίσει τα δύο κράτη απέναντι στην «κομμουνιστική απειλή» και καθετί που ηχούσε παράφωνα απλώς εξαφανίστηκε. Ας δούμε όμως τι ακριβώς πλήρωσε η χώρα μας στη Θράκη ως κόστος για την ελληνοτουρκική αυτή «φιλία» που επιβλήθηκε από την πέραν του Ατλαντικού δύναμη, γιατί η τετραετία εκείνη δεν πέρασε μόνο με λόγια.

Μέχρι τότε είχε γίνει συνείδηση στην Ελλάδα πως αναφερόμαστε σε «μουσουλμανική μειονότητα», τόσο για λόγους εθνικού συμφέροντος όσο και με βάση την αλήθεια των πραγμάτων. Ξαφνικά βρεθήκαμε να μιλάμε επισήμως για «τουρκική μειονότητα» και «τουρκικά σχολεία», καθώς συζητήθηκε στην Μικτή Υποεπιτροπή για τα εκπαιδευτικά ζητήματα. Είναι γνωστό το διάταγμα Φεσσόπουλου με το οποίο τοποθετήθηκαν επιγραφές που μιλούσαν για τουρκικά σχολεία. Υπογράφηκε η Ελληνοτουρκική Μορφωτική Συμφωνία που έφερε μία σειρά από καινοτομίες ζωτικής σημασίας για τον εκτουρκισμό της μειονοτικής κοινωνίας, επιβλήθηκε το λατινικό αλφάβητο αντί του αραβικού, επιβλήθηκε η αργία της Κυριακής αντί της Παρασκευής (όπως γινόταν δηλαδή ήδη στην κοσμική Τουρκία), πολλαπλασιάστηκαν οι επιχορηγήσεις του ελληνικού κράτους για τα υφιστάμενα μειονοτικά σχολεία, καθιερώθηκαν υποτροφίες του τουρκικού προξενείου για σπουδές μειονοτικών στην Τουρκία, συμφωνήθηκε ο θεσμός των μετακλητών δασκάλων, ιδρύθηκε το μειονοτικό Γυμνάσιο «Τζελάλ Μπαγιάρ» (και αργότερα έγινε δεκτός τούρκος πολίτης ως διευθυντής) κτλ. Μέχρι που ζητήθηκε ξαφνικά από την Τουρκία και η αποστολή 10 δασκάλων της στα …Δωδεκάνησα! Κι ακόμη δημιουργήθηκε η Μικτή Ελληνοτουρκική Επιτροπή (Μάρτιος 1952) με επικεφαλής τον ενδοτικό Κομοτηναίο υπουργό Αναστάσιο Μπακάλμπαση, για να επιληφθεί μιας σειράς ζητημάτων όπως η διαμόρφωση κοινής πολιτικής καπνού, η κατάργηση της βίζας, η Ε/Τ τελωνειακή ένωση, η δημιουργία ζώνης ελεύθερων συναλλαγών στα Ε/Τ σύνορα, με τελικό στόχο την Οικονομική Ένωση Ελλάδος –Τουρκίας!

Όλη αυτή η κατάσταση βέβαια έληξε «ξαφνικά» τον Σεπτέμβριο του 1955. Τότε ξέσπασε ο αγώνας της ΕΟΚΑ στην Κύπρο και η Τουρκία (μετά από επίμονη αγγλική υπόδειξη) ενεπλάκη στις εξελίξεις για την τύχη της ελληνικής Μεγαλονήσου. Το θέατρο σκιών έλαβε τέλος. Ο βρετανός πρεσβευτής Σερ Τσαρλς Πηκ, είχε ήδη προειδοποιήσει την ελληνική κυβέρνηση πως αν δε σταματήσει ο Κυπριακός Αγώνας, η Αγγλία επρόκειτο να ανακινήσει το «Μακεδονικό».

Τελικά φαίνεται πως η εμπλοκή της κομμουνιστικής Γιουγκοσλαβίας δεν ήταν εύκολη (ή ήταν ένα σχήμα λόγου) και προτιμήθηκε η δοκιμασμένη ασιατική λύση. Παρότι λοιπόν η Ελλάδα δέχθηκε την απαράδεκτη εμπλοκή της Τουρκίας στην Τριμερή Διάσκεψη στο Λονδίνο, δεν άργησαν τα επίχειρα: Με αφορμή μια κατασκευασμένη φήμη για επίθεση στο σπίτι του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη, ένα ασύλληπτο πογκρόμ διέλυσε τον εναπομείναντα Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης. Ζημιές μισού δισεκατομμυρίου, πάνω από 8.000 περιουσίες κατεστραμμένες, 16 νεκροί, εκατοντάδες βιασμοί, όλα μεθοδευμένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια από το βαθύ κράτος και την οργάνωση Kibris Turktur («H Κύπρος είναι τουρκική»).

Έχουν όμως τη σημασία τους οι θρακικές λεπτομέρειες της μεθοδευμένης προβοκάτσιας: Στις 5 Σεπτεμβρίου 1955 ένα υπηρεσιακό αυτοκίνητο του Προξενείου έφερε από την Τουρκία κρυφά τον εκρηκτικό μηχανισμό. Τα μεσάνυχτα της 5ης προς 6η Σεπτεμβρίου εξερράγη η «βόμβα» (το ένα από τα τρία καψούλια) στον κήπο του τουρκικού Προξενείου, έξω από το φερόμενο ως σπίτι του Κεμάλ, το οποίο δεν έπαθε καμιά ιδιαίτερη ζημιά, έσπασαν κάποια τζάμια και παράθυρα. Οι Ελληνικές Αρχές συνέλαβαν τον κλητήρα του Προξενείου, τον τούρκο πολίτη Χασάν Ουτσάρ, που ομολόγησε ότι τοποθέτησε τη βόμβα που του έδωσε ο μουσουλμάνος από την Κομοτηνή, υπάλληλος του Προξενείου, ονόματι Οκτάι Ενγκίν. Αυθημερόν συνελήφθη κι αυτός κι ομολόγησε. Ο Οκτάι Ενγκίν ήταν φοιτητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και εργαζόταν στο τουρκικό Προξενείο της πόλης. Η Ελληνική πολιτεία τον είχε εισαγάγει στο Πανεπιστήμιο από το παράθυρο κι εκείνος, όντας μέλος της οργάνωσης Kibris Turktur, πυροδότησε την καταστροφή του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης! Μάλιστα ο παππούς του ήταν μουφτής κι ο πατέρας του δάσκαλος στη Θράκη, στο χωριό Σαλμώνη και είχε υπάρξει υποψήφιος βουλευτής με το Κόμμα των Φιλελευθέρων (1952)… Η δίκη των συλληφθέντων έγινε μετά από δύο χρόνια ερήμην, γιατί είχαν αφεθεί ελεύθεροι (!) όταν η έφεσή τους κατά του πρώτου βουλεύματος (Δεκέμβριος 1955) έγινε δεκτή και ο Ενγκίν είχε διαφύγει τον Σεπτέμβριο του 1956 στην Τουρκία, μέσα στο πορτμπαγκάζ προξενικού αυτοκινήτου. Εκεί εντάχθηκε στην Κρατική Ασφάλεια κι αναρριχήθηκε σε κρατικά αξιώματα, στην Ειδική Επιτροπή Μειονοτήτων και αργότερα έγινε νομάρχης στην Καππαδοκία (Νέβσεχιρ).

Κορωνίδα της ιστορίας η επιστολή του τότε αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Τζων Φόστερ Ντάλλες σε Παπάγο και Μεντερές, όπου προκλητικά εξομοίωνε θύτη και θύμα, καλώντας τους να αρθούν υπεράνω των διαφορών τους «προς το συμφέρον της ενότητας του ελευθέρου κόσμου», χωρίς καν να αναφέρει το τουρκικό έγκλημα στην Πόλη! Βεβαίως η πλευρά μας τήρησε «άψογον στάση», γιατί όχι μόνο δε προέβη σε αντίποινα στη Θράκη αλλά και εμπόδισε τους τουρκογενείς πολίτες της, που φοβήθηκαν για τυχόν αντίποινα, να φύγουν από την ελληνική επικράτεια. Εκείνη την τετραετία ζήσαμε την πιο ταπεινωτική διάψευση και το κερασάκι στην τούρτα της υποτέλειας το έβαλε ο «εθνάρχης» Κ. Καραμανλής, άμα τη εμφανίσει του, ρίχνοντας στα μαλακά τους δράστες της προκλητικής προβοκάτσιας. Άλλωστε και σε άλλους τομείς εκείνη την περίοδο έδωσε ίδιο δείγμα γραφής και αναφέρω ενδεικτικά το Κυπριακό ή την υπόθεση Μέρτεν.

Σήμερα στη Θράκη

Τι συμβαίνει όμως τώρα στην περιοχή; Αρχής γενομένης το 1999, με τα αλήστου μνήμης ζεϊμπέκικα του ΓΑΠ και τη διπλωματία των σεισμών, ξαναζήσαμε το 1952, σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ήταν πάλι ο δυτικός παράγων, αυτή τη φορά η υπερεθνική ελίτ, που ενέταξε την Τουρκία σε «ευρωπαϊκή τροχιά», μια τροχιά που έπρεπε να περάσει από πάνω μας. Μέσα σ’ ένα κλίμα  επιδοτούμενης ευωχίας, ελήφθησαν αποφάσεις που προκάλεσαν μεγάλη ζημία στο εθνικό συμφέρον και κάποιο πρόσκαιρο όφελος στους δράστες. Παράδειγμα, η ανάδειξη της πομακικής ιδιοπροσωπείας, που είχε ξεκινήσει ενθουσιωδώς το 1995, φρέναρε άνωθεν το 1999. Χαρακτηριστικά επετράπη το τούρκικο καπέλωμα στους πομάκικους θεσμούς (πανηγύρια) ενώ οι εκδόσεις της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που αποσιωπούσαν την ύπαρξη των Πομακοχωρίων μιλούσαν για «χωριά στον ορεινό όγκο», με αντίδωρο κάποια εκλογική στήριξη των πλειονοτικών αρμοδίων από τον προξενικό μηχανισμό.

Τα ίδια και με τους Ρομά, μια υπόθεση που έμεινε ζωντανή χάρη στην μαχητικότητα ελαχίστων ανθρώπων. Επετράπη η εισαγωγή τουρκικών εθίμων και στοιχείων παραδοσιακού πολιτισμού προκειμένου να στηριχθεί η ανύπαρκτη αυτοχθονία των μουσουλμάνων στην περιοχή. Κατάντησε ρουτίνα η συμμετοχή των φανατικότερων μειονοτικών στοιχείων στα ψηφοδέλτια των μεγάλων κομμάτων, με αποτέλεσμα να επιβραβεύεται όχι η νομιμοφροσύνη έναντι της χώρας μας, αλλά ο τουρκικός σωβινισμός. Αυτός ο τελευταίος βγήκε στο προσκήνιο με επισκέψεις «Γκρίζων Λύκων» από την Τουρκία, με μνημόσυνα για τούρκους στρατιώτες που σκοτώνονταν από τους Κούρδους αντάρτες, με δημόσιες απαγγελίες ύμνων για την Τουρκία κτλ.

Ήρθε και η κρατική τράπεζα Ziraat Bankasi στα μέρη μας. Μάθαμε για ανώτατους αξιωματούχους που ζητούσαν ρουσφέτια από πράκτορες της Άγκυρας που διέθεταν και άκρες στην Αθήνα. Στήθηκε «Δίκτυο Δήμων Ανατολικής – Δυτικής Θράκης» που θα συνέτασσε σχέδια συνεργασίας, θα σχεδίαζε συνοριακές δράσεις, θα προωθούσε την διασυνοριακή και διαπεριφερειακή συνεργασία κτλ.

Σήμερα η κατάσταση κάπως εξομαλύνθηκε, κυρίως λόγω του γεωπολιτικού αναπροσανατολισμού και των εσωτερικών προβλημάτων της γείτονος, οπότε φαίνονται καθαρά οι δυνατότητες που διαθέτουμε ως Ελλάδα για ανάταξη του σκηνικού. Ανέκαθεν το λέγαμε πως είναι μόνο θέμα δικής μας πολιτικής βούλησης, όμως ακόμα δεν έχουμε δει μια κυβέρνηση ελληνική που θα κάνει πράξη τα δέοντα με τρόπο συνεπή και συστηματικό.

Θα εξηγήσω αυτό το τελευταίο, με μια λακωνική αναφορά στα δύο θετικότερα μέτρα που έλαβε η χώρα μας για τη Θράκη στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Αναφέρομαι στην ίδρυση του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (1974) και στην εγκατάσταση των Ποντίων νεο-προσφύγων στη Θράκη (1991). Αμφότερα τα μέτρα, που στόχευαν στην ενίσχυση του ανθρώπινου δυναμικού και στην τόνωση της τοπικής κοινωνίας, ήταν απολύτως σωστά στη σύλληψή τους, αλλά στην πράξη τελικά απέδωσαν πολύ λιγότερο από τις προσδοκίες που γέννησαν. Το Πανεπιστήμιο κατάντησε άθυρμα στα χέρια μιας κλίκας που με τις παρασκηνιακές της μεθοδεύσεις, συν τω χρόνω, το υποβάθμισε δραματικά παρά τη γιγάντωσή του, το ενέταξε στην τοπική διαπλοκή και το μόνο που προσφέρει στη Θράκη είναι κάποια στοιχειώδη οικονομικά οφέλη.

Η δε παρουσία του ποντιακού στοιχείου, επειδή δε βασίστηκε σε κάποιο σχέδιο και δε συνδυάστηκε με δημιουργία θέσεων εργασίας, είχε πολύ μικρό χρονικό ορίζοντα. Οι πιο δραστήριοι από τους ανθρώπους αυτούς φύγανε γρήγορα προς Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ενώ μετά την δεκάχρονη μνημονιακή κατάρρευση οι οικισμοί τους έχουν μισοαδειάσει από μια μαζική φυγή προς κάθε πιθανή και απίθανη χώρα.

Εδώ πια, μιλώντας για ζητήματα εσωτερικής πολιτικής, το άμεσο πρόβλημα δεν είναι η υποτέλεια αλλά η κομματική αβελτηρία και η γενικευμένη διαφθορά που έχουν ρημάξει την ελληνική κοινωνία. Μήπως όμως κι αυτές προέρχονται από την συνειδητοποίηση και την κυνική αποδοχή πως ζούμε σε ένα κράτος εξαρτημένο κι άρα ο δημόσιος βίος δεν μπορεί να ιδωθεί παρά μόνο μέσα από το πρίσμα της ιδιοτέλειας ή είναι αντιστρόφως η ελλαδική παρακμή – ιδίως των ελίτ – που διαιωνίζει την κρατική μας υποτέλεια; Το ερώτημα είναι σίγουρα δύσκολο κι επαφίεται στον καθέναν να βρει την απάντηση.

Το κείμενο αυτό αποτέλεσε τη βάση της εισήγησης του Κώστα Καραΐσκου στ 4^ο Διαδικτυακό Συνέδριο με θέμα «Οι συνέπειες της υποτέλειας στη διαμόρφωση των εθνικών θεμάτων μας» που διοργάνωσε η Επιτροπή «Τιμή στο ‘21» στις 23-24 Οκτωβρίου 2021.

Πηγή : www.ellinikiantistasi.gr

Τι ανέφερε η Επιτροπή Δεοντολογίας στην ανακοίνωσή της

Σε σημερινή ανακοίνωσή της, η αρμόδια Επιτροπή Καταστατικού του Κινήματος Αλλαγής, η ΕΔΕΚΑΠ, τοποθέτησε τις εκλογές για την ανάδειξη του νέου επικεφαλής του κόμματος στις προαναγγελθείσες ημερομηνίες.

Σύμφωνα με την απόφασή αυτή, λοιπόν, η οποία ήταν ομόφωνη, όπως αναφέρεται, οι εσωκομματικές εκλογές θα διεξαχθούν την 5η και τη 12η Δεκεμβρίου, σε συμφωνία και με τη βούληση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής.

Η σχετική ανακοίνωση της ΕΔΕΚΑΠ:

«Η Επιτροπή Δεοντολογίας Εφαρμογής Καταστατικού και Πιστοποίησης του Κινήματος Αλλαγής συνεδρίασε σήμερα 29 Οκτωβρίου με την συμμετοχή και των εκπροσώπων των υποψηφίων και ομόφωνα επιβεβαίωσε ότι, οι Εκλογές για την ανάδειξη Προέδρου του Κινήματος θα διεξαχθούν την 5η και 12η Δεκεμβρίου, σύμφωνα με την από 3/10/2021 απόφαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής (Κ.Π.Ε.).

Για την ΕΔΕΚΑΠ

Ο Πρόεδρος

ΘΟΔΩΡΟΣ ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗΣ».

Οι εκλογές από τις οποίες «θα αναδειχτεί ο νέος πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής και του ΠΑΣΟΚ, γίνονται με τη διαδικασία που έχει δρομολογήσει η πρόεδρος μας Φώφη Γεννηματά», είχε δηλώσει νωρίτερα σήμερα και ο Βασίλης Κεγκέρογλου, ο γραμματέας της ΚΟ του κόμματος, την οποία συγκάλεσε για τη Δευτέρα.

newsbest.gr

Σοκ έχει προκαλέσει σε παραγωγούς η μειωμένη κατά 60%και παραπάνω προκαταβολή της βασικής ενίσχυσης. Το συνολικό ποσό που καταβλήθηκε είναι κατά 63 εκατ. ευρώ μικρότερο ακόμη και σε σχέση με πέρυσι.

Η κυβέρνηση αναφέρει ως λόγο την σύγκριση μεταξύ των δηλωμένων εκτάσεων στο Ε9 και στον ΟΣΔΕ. Αν αυτός είναι πράγματι ο λόγος, το ερώτημα είναι γιατί δεν προηγήθηκαν οι διασταυρούμενοι έλεγχοι ώστε οι παραγωγοί να κληθούν να αναπροσαρμόσουν τις δηλώσεις τους, αλλά τους πετσόκοψαν την προκαταβολή και μετά ας πάνε να βρουν το δίκιο τους μέσα σε μία καθορισμένη προθεσμία. Ανατρέπονται έτσι οι προϋπολογισμοί των παραγωγών, σε μία δραματική συγκυρία, με τις τεράστιες αυξήσεις στα κόστη παραγωγής και διαβίωσης, που οδηγούν σε νέα φτωχοποίηση τα ήδη φτωχότερα στρώματα, που φλερτάρουν πλέον με το αδιέξοδο. Άσε που τα θύματα της μειωμένης προκαταβολής τρέφουν ένα σωρό υποψίες εκτός από το ενδεχόμενο το επιτελικό κράτος να πάτησε τα κορδόνια του, με αποτέλεσμα να γκρεμοτσακίζονται οι ίδιοι.

sinidisi.gr

Η αυτοκριτική της Ανγκελα Μέρκελ για την σκληρή λιτότητα των μνημονίων

Αυτοκριτική, αν και διατυπωμένη με κομψό τρόπο…έκανε η Ανγκελα Μέρκελ για την σκληρή λιτότητα που επέβαλαν τα μνημόνια στην Ελλάδα. Είχα επίγνωση είπε για την υπερβολική επιβάρυνση, αλλά στο τέλος καταφέραμε να βρούμε έναν κοινό βηματισμό και να μείνει η Ελλάδα μέλος της Ε.Ε. Υπονοώντας πιθανώς ότι η λιτότητα των μνημονίων ήταν η προϋπόθεση ώστε να παραμείνει η Ελλάδα στη ζώνη του ευρώ.

“Όποιος γνωρίζει από πολιτισμό δεν μπορεί να αφήσει απ’ έξω την Αθήνα και την Ελλάδα” τόνισε η απερχόμενη καγκελάριος ‘Ανγκελα Μέρκελ στις κοινές δηλώσεις της με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη σημειώνοντας ότι δεν θα είναι η τελευταία επίσκεψή της στην Ελλάδα.

“Οι σχέσεις Γερμανίας- Ελλάδας ήταν αρκετά ζωντανές θα έλεγα. Οι δυσκολίες ήταν δεδομένες όταν επρόκειτο για τη σταθερότητα του ευρώ και εγώ προσωπικά είχα απόλυτη επίγνωση για την υπερβολική επιβάρυνση που σήμαινε αυτό και την πρόκληση που σήμαινε αυτό για τους ανθρώπους στην Ελλάδα. Καταφέραμε στο τέλος να βρούμε μια κοινή πορεία, έναν κοινό βηματισμό για να μείνει η Ελλάδα μέλος της ΕΕ” είπε η Ανγκελα Μέρκελ.

“Μόλις ολοκληρώθηκε, ουσιαστικά έκλεισε αυτή η φάση, είχαμε να αντιμετωπίσουμε μια τεράστια άλλη πρόκληση που ήταν το μεταναστευτικό που ξεκίνησε το 2015. Αποδείξαμε ότι μπορούμε να μοιραζόμαστε ευθύνες και νομίζω ότι και το Σύμφωνο ΕΕ-Τουρκίας είναι παράδειγμα που μας δείχνει ότι μπορούμε να συνεργαστούμε και σε αυτή την περίπτωση να συνεργαστούμε και με την Τουρκία.

Πηγή: thetoc.gr

Ολοκληρώθηκε η συνέντευξη Τύπου από το Μέγαρο Μαξίμου του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και της Γερμανίδας καγκελαρίου, Ανγκελα Μέρκελ.

Ο πρωθυπουργός ξεκίνησε τις κοινές τους δηλώσεις με αναφορά στην παρουσία της Άνγκελα Μέρκελ στην ηγεσία της Γερμανίας, αμέσως μετά τις διευρυμένες συναντήσεις που είχαν στο Μέγαρο Μαξίμου, λέγοντας πως η Γερμανίδα καγκελάριος διήνυσε «μια διαδρομή 16 ετών στην ηγεσία της Γερμανίας».

Κυριάκος Μητσοτάκης: Είχα σήμερα τη χαρά να υποδεχτώ την Καγκελάριο Merkel στην Αθήνα, την οποία επέλεξε ως έναν από τους τελευταίους προορισμούς της, ολοκληρώνοντας τον πολιτικό της μαραθώνιο, μία διαδρομή 16 ετών στην ηγεσία της Γερμανίας που ξεπερνά εκείνη του Konrad Adenauer και αγγίζει αυτή του Helmut Kohl, δύο ηγετών που όπως και η ίδια προσέφεραν πολλά στην πατρίδα τους αλλά και στην Ευρώπη.

Δεν είναι η πρώτη μας επαφή. Είναι ωστόσο ξεχωριστή γιατί είναι η τελευταία, τουλάχιστον με τη δημόσια ιδιότητά της. Για αυτό και ως ο 8ος Έλληνας Πρωθυπουργός που συναντά την αγαπητή Angela, μπορώ να αποτολμήσω μία πολύ σύντομη ανασκόπηση των πολλών τα οποία συνέβησαν όλα αυτά τα χρόνια. Να μιλήσω για τη δική της σφραγίδα, ιδίως στα ευρωπαϊκά δρώμενα, αλλά και να παρουσιάσω σύντομα τη νέα εικόνα της δικιάς μας χώρας.

Γιατί πράγματι, κυρία Καγκελάριε, η σημερινή Ελλάδα είναι πολύ διαφορετική από αυτή που γνωρίσατε την τελευταία δεκαετία. Δεν είναι πλέον μία εστία κρίσης και ελλειμμάτων, αλλά ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος που προχωρά στη δυναμική ανάπτυξη, στη μείωση της ανεργίας και στον σχεδιασμό ενός καλύτερου αύριο.

Κάτι το οποίο αναγνωρίζουν πριν από όλους και οι δικοί σας συμπολίτες. Έτσι άλλωστε εξηγείται και η φετινή αύξηση των ελληνικών εξαγωγών στη Γερμανία, παρά τα προβλήματα του Covid, κατά 20%. Έτσι εξηγείται το ενδιαφέρον των δεκάδων γερμανικών επιχειρήσεων να επενδύσουν εδώ. Έτσι εξηγούνται οι εξαγορές ελληνικών start-ups από γερμανικούς ομίλους, η σταθερή προτίμηση των ελληνικών προϊόντων στις αγορές της πατρίδας σας και βέβαια ο υπερδιπλάσιος αριθμός Γερμανών επισκεπτών που είχαμε αυτό το καλοκαίρι σε σχέση με πέρυσι.

Είναι αλήθεια ότι ούτε η Ευρώπη, ούτε η Ελλάδα έφτασαν εύκολα στο ξέφωτο της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Και οι δύο δοκιμάστηκαν από λάθος αποφάσεις που επέστρεψαν εναντίον τους μεταμφιεσμένες σε λαϊκισμό και δημαγωγία. Άλλωστε και εσείς η ίδια παραδεχθήκατε, με γενναιότητα, ότι ζητήσατε πολλά από τους Έλληνες τις ώρες που εκείνοι βίωναν την τρικυμία της οικονομικής τους κρίσης.

Ευτυχώς όμως ούτε η τυφλή ευρωπαϊκή λιτότητα, ούτε τα φθηνά δήθεν εθνικά συνθήματα άντεξαν. Η Ευρώπη απέδειξε ότι οι μεγάλες αποφάσεις την τοποθετούν πάντα στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, ενώ και η Ελλάδα μπόρεσε να μετατρέψει σε ωριμότητα τα λάθη και τα τραύματα μιας περιόδου. Έτσι, η κοινοτική αλληλεγγύη από τη μία και ο αληθινός πατριωτισμός από την άλλη βγήκαν στο τέλος νικητές.

Σε όλο αυτό το διάστημα η Angela Merkel υπήρξε η φωνή της λογικής και της σταθερότητας και στο Βερολίνο, αλλά και στις Βρυξέλλες. Άδικη ίσως κάποιες φορές, όμως καθοριστική στις οριακές στιγμές που υψώθηκε, όπως το 2015, όταν απέναντι σε κορυφαίους Υπουργούς της αρνήθηκε τον εξοστρακισμό της Ελλάδας από την Ευρώπη. Μια μεγάλη επιλογή που είχε και τη δική της υπογραφή.

Το βάρος των πολιτικών αποφάσεων κρίνεται πάντα στη ζυγαριά της αναγκαιότητας κι έτσι η Ευρώπη των ασφυκτικών δημοσιονομικών πλαισίων εξελίχθηκε στην Ευρώπη της κοινής υγειονομικής άμυνας, της ενιαίας προμήθειας των εμβολίων και τελικά του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης, που θα χρηματοδοτήσει το μέλλον των λαών της.

Όλα αυτά έχουν επίσης το βάρος και της δικής σας στάσης, αγαπητή Angela, γιατί καθώς η Ευρώπη προχωρά με ομοφωνίες, γνωρίζει καλά ότι αυτές χτίζονται με συμφωνίες, συνεπώς και με συγκλίσεις που εξελίσσουν την πολιτική αλλά και τους πολιτικούς. Ήταν γενναία η αλλαγή στάσης της Καγκελαρίου για το ζήτημα του Ταμείου Ανάκαμψης. Είδε όμως τη μεγάλη αναγκαιότητα να προχωρήσει η Ευρώπη σε αυτό το βήμα για να μπορέσει να στηρίξει ειδικά τις πιο αδύναμες οικονομίες, που δοκιμάστηκαν από μία κρίση για την οποία δεν είχαν ουσιαστικά καμία πραγματική ευθύνη.

Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά είχα την ευκαιρία να τα διαπιστώσω και προσωπικά στις Συνόδους Κορυφής. Εκεί που η Καγκελάριος αποδεικνύει ότι δεν έχει μόνο τη δύναμη να εισηγείται λύσεις αλλά και να τις αναδιαμορφώνει, προκειμένου αυτές να γίνουν λειτουργικές.

Όμως η μάχη κατά του Covid είχε και χρώμα γαλανόλευκο. Γιατί η Ελλάδα μπήκε πρώτη στη μάχη κατά της πανδημίας, αργότερα εισηγήθηκε το ψηφιακό πιστοποιητικό, οργάνωσε ένα καινοτόμο σύστημα εμβολιασμού και βέβαια και η χώρα μας πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Ευρωπαϊκού Ταμείου, ενώ στο ίδιο διάστημα πέτυχε, με τολμηρές μεταρρυθμίσεις, να επαναφέρει την δική της οικονομία σε τροχιά υγείας, σε τροχιά προόδου.

Δεν ήταν ένας εύκολος δρόμος. Πολύ περισσότερο όταν αυτός διασταυρωνόταν και με εθνικές προκλήσεις. Πότε με ασύμμετρες επιθέσεις, όπως αυτές στον Έβρο και στο Αιγαίο, με τις παράνομες ροές των μεταναστών από την Τουρκία. Και πότε με ανοιχτές κρίσεις, όπως με την επιθετικότητα των γειτόνων μας το περασμένο καλοκαίρι. Μια ένταση που δυστυχώς διαρκεί με στόχο -πιστεύω- πλέον την Ευρώπη και ολόκληρη τη Δύση.

Γνωρίζω, κυρία Καγκελάριε, και είχαμε πολλές πολύ ειλικρινείς συζητήσεις για το θέμα αυτό, τη δική σας σταθερή θέση υπέρ του διαλόγου και της εκτόνωσης των εντάσεων. Και εγώ αγωνίζομαι -και θα συνεχίσω να αγωνίζομαι- για να κρατώ πάντα ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας. Φοβάμαι, όμως, ότι συχνά η Δυτική ψυχραιμία ενθαρρύνει την τουρκική αυθαιρεσία. Και ότι είναι καιρός οι ευρωπαϊκές αρχές να μετουσιωθούν σε ευρωπαϊκή πολιτική και κυρίως σε ευρωπαϊκή πρακτική απέναντι σε όσους την προσβάλλουν, γιατί όπως λέμε στην Ελλάδα, οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.

Από την πλευρά της, θα το ξαναπώ, η Ελλάδα θέλει μόνο φίλους. Και το αποδεικνύει υπογράφοντας συμφωνίες συνεργασίας με όλα τα φιλειρηνικά κράτη της περιοχής. Επιθυμεί τις καλές σχέσεις, ασφαλώς και με τους γείτονες μας, πάντα με γνώμονα το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας. Όμως δεν ανέχεται ούτε απειλές, ούτε αμφισβητήσεις των δικαιωμάτων της. Η θέση μου, νομίζω, είναι σαφής και κρυστάλλινη.

Τα ζητήματα αυτά θα απασχολήσουν, ασφαλώς, το επόμενο διάστημα και τη νέα ηγεσία της χώρας σας. Μαζί της προσδοκώ να διευρύνω τις ήδη πολύ δυναμικές διμερείς μας σχέσεις, αντιμετωπίζοντας και τις όποιες πολύπλοκες εκκρεμότητες έρχονται από το παρελθόν. Κυρίως όμως, να σχεδιάσουμε μαζί το μέλλον μιας νέας, ανεξάρτητης και ισχυρής Ευρώπης.

Όπως έχετε πει κι εσείς, η λιτότητα δεν μπορεί να είναι η απάντηση σε όλα. Και αυτό αποτελεί μια χρήσιμη παρακαταθήκη στον προβληματισμό για το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας, ώστε οι παλιές αστοχίες να μετουσιωθούν σε νέες ευκαιρίες. Ενώ, κατά την άποψη μας, και το γαλλογερμανικό σύμφωνο και η συνθήκη αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής Ελλάδος – Γαλλίας μπορούν, υπό προϋποθέσεις, να συγκροτήσουν το πρόπλασμα μίας ευρωπαϊκής στρατηγικής αυτονομίας.

Στους δύο αυτούς πυλώνες μπορεί νομίζω να στηριχθεί το ευρωπαϊκό οικοδόμημα των επόμενων δεκαετιών, βαθαίνοντας τη δημοκρατία και περιορίζοντας τις ανισότητες στο εσωτερικό του. Αλλά και απλώνοντας την επιρροή του πια σε υπερεθνικά πεδία, όπως είναι η κλιματική κρίση και το μεταναστευτικό. Προβλήματα επίκαιρα όσο και οι νέοι ενεργειακοί δρόμοι σε ένα παγκόσμιο χάρτη συμφερόντων που ξανασχεδιάζεται.

Με λίγα λόγια, και να τελειώσω με αυτό, κυρία Καγκελάριε, το μέλλον προβλέπεται συναρπαστικό και για την Ελλάδα και για τη Γερμανία και για την Ευρώπη. Θα βηματίσουμε ωστόσο προς αυτό οπλισμένοι με το αγαπημένο ρήμα της Καγκελαρίου: «προσπάθησα», «προσπαθώ». Και με τις εμπειρίες μιας εποχής που σφράγισε η παρουσία της. Μία εποχή με κυματισμούς που τις περισσότερες όμως φορές κατέληγε τελικά σε ήρεμα νερά. Και για αυτό, κυρία Καγκελάριε, μπορείτε να είστε υπερήφανη.

Αγαπητή Angela, σας υποδέχομαι με χαρά και σας αποχαιρετώ με σεβασμό. Η Αθήνα θα σας περιμένει πάντα και ως πολίτη και ως φίλη. Άλλωστε είναι η πόλη που εδώ και 2.500 χρόνια τιμά την πρώτη ιδιότητα και ξέρει να φιλοξενεί τη δεύτερη.

Και στη νέα σας πορεία μην ξεχνάτε τα λόγια του Goethe: «Unter allen Völkerschaften haben die Griechen den Traum des Lebens am schönsten geträumt». Και στη νέα σας πορεία μην ξεχνάτε τα λόγια του Γκαίτε: «Από όλους τους λαούς οι Έλληνες ονειρεύονται το όνειρο της ζωής με τον πιο όμορφο τρόπο».

Και πάλι καλώς ήλθατε στην Αθήνα στην τελευταία επίσημη επίσκεψή σας.

Οι δηλώσεις της Άνγκελα Μέρκελ

«Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ, αγαπητέ Κυριάκο, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την τόσο φιλόξενη υποδοχή σε αυτή την τελευταία μου επίσημη επίσκεψη. Και αν ερμηνεύσω ελεύθερα τον Goethe, δεν θα είναι η τελευταία επίσκεψή μου στην Ελλάδα. Όποιος έχει κάποια ιδέα περί πολιτισμού και ποιότητας ζωής δεν μπορεί παρά να τα πηγαίνει καλά με την Ελλάδα. Αυτό είναι σαφές.

Έφτασα χθες, την ημέρα του «Όχι», που είναι ένα παράδειγμα της ξεκάθαρης στάσης της Ελλάδας σε δύσκολες ιστορικές στιγμές και έχουμε επίγνωση ότι ειδικά το 2021, που βρίσκεται στο επίκεντρο γιατί συμβολίζει τα 200 χρόνια από την έναρξη του αγώνα για την Ελευθερία, ότι η υπεράσπιση αξιών εδώ στην Ελλάδα παίζει ένα πολύ σημαντικό ρόλο. Το 2021 είναι επίσης η επέτειος των 40 χρόνων από την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ και αποδεικνύεται ότι πρέπει πάντα να έχουμε το βλέμμα στην Ιστορία όταν θέλουμε σήμερα να ασκήσουμε πολιτική.

Πράγματι, οι σχέσεις μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας τα τελευταία δέκα χρόνια ήταν αρκετά ζωντανές και πέρασαν από διάφορες φάσεις. Η δυσκολότερη ήταν η φάση που αφορούσε τη σταθερότητα του ευρώ και έχω πει πολλές φορές ότι εγώ προσωπικά είχα απόλυτη επίγνωση πόσο πολλά ζητήσαμε και με πόσο μεγάλες προκλήσεις, για τους ανθρώπους στην Ελλάδα, ήταν συνδεδεμένο το θέμα του ευρώ.

Αλλά στο τέλος καταφέραμε να βρούμε μία κοινή πορεία, στην οποία η Ελλάδα δεν είναι μόνο μέλος της ΕΕ, εδώ και 40 χρόνια, αλλά και μέλος του ευρώ. Και μόλις που είχαμε ολοκληρώσει αυτή τη φάση, ήρθε για την Ελλάδα η μεγάλη πρόκληση με τους πρόσφυγες από τη Συρία που ξεκίνησε το 2015.

Αλλά και εδώ, πιστεύω, δείξαμε ότι έχουμε κοινή ευθύνη και μπορούμε να εργαστούμε μαζί και πιστεύω ότι η συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας, αυτό που αποφασίσαμε τότε, είναι ένα παράδειγμα για το ότι θα πρέπει να προσπαθούμε να συνεργαζόμαστε μεταξύ μας, αλλά -σε αυτή την περίπτωση- να συνεργαζόμαστε και με την Τουρκία.

Γνωρίζω το μεγάλο αριθμό των προκλήσεων που αντιμετωπίζει η Ελλάδα ακριβώς όταν πρόκειται για τη συνεργασία με τη γείτονα, την Τουρκία, και συζητήσαμε και χθες και σήμερα εντατικότατα ότι φυσικά θα πρέπει να ισχύει το Διεθνές Δίκαιο, τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, και ότι παρόλα αυτά είναι απαραίτητο να προσπαθούμε τα πιο δύσκολα ζητήματα να τα λύνουμε με διάλογο, ακόμα και αν ιστορικά αυτό παίρνει περισσότερο χρόνο από ό,τι φανταζόμαστε.

Για να επανέλθω στις διμερείς μας σχέσεις, στην περίοδο της πανδημίας φάνηκε ότι συνεργαστήκαμε στενά και σε ευρωπαϊκό και σε διμερές επίπεδο. Ήμουν απόλυτα πεπεισμένη για αυτό, για αυτό ακριβώς στήριξα ολόψυχα και το Recovery Plan και το πρόγραμμα Next Generation EU. Αυτή η πανδημία ήταν πολύ μεγάλη ατυχία για όλους μας, αλλά ιδιαιτερα για τις χώρες που διήλθαν μια μακρά περίοδο μεταρρυθμίσεων και περικοπών δαπανών.

Το επιτάσσει η δικαιοσύνη και η συνοχή και η λειτουργικότητα της εσωτερικής αγοράς, χώρες όπως η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία να έχουν τη δυνατότητα να κάνουν επενδύσεις για το μέλλον. Γιατί δεν θα αντιμετωπίσουμε τις παγκόσμιες προκλήσεις, όπως είναι η προστασία του κλίματος, η βιώσιμη βιοποικιλότητα, αν δεν υποστηρίξουμε ο ένας τον άλλον στον μετασχηματισμό της οικονομίας, την ενεργειακή ασφάλεια και την κινητικότητα.

Σήμερα το πρωί είχα την ευκαιρία να συζητήσω με νέους ανθρώπους στο Ινστιτούτο Goethe και είμαι πολύ ευτυχής που έγινε αυτό, που καταφέραμε να ιδρύσουμε άλλωστε και το Ελληνογερμανικό Ίδρυμα Νεολαίας. Είναι σημαντικό που υπάρχουν εδώ προγράμματα, όχι μόνο για νέους ακαδημαϊκούς αλλά για όλους τους τομείς της κοινωνίας, ούτως ώστε οι λαοί μας να μπορούν να γνωριστούν καλύτερα.

Θέλω να αναφέρω εδώ την Ελληνογερμανική Συνέλευση που επίσης δρομολόγησε συνεργασία σε τοπικό επίπεδο, και εδώ μπορούν Έλληνες και Γερμανοί να γνωριστούν καλύτερα, εκτός βέβαια από την καταπληκτική εμπειρία που απολαμβάνουν απόλυτα οι Γερμανοί ως τουρίστες στην Ελλάδα.

Ελπίζω, και όχι απλώς ελπίζω, το θεωρώ δεδομένο, ότι οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας θα εξελιχθούν καλά και με τη νέα κυβέρνηση της Γερμανίας και ότι θα συνεργαστούν στενά και στην ΕΕ. Ευτυχώς είμαστε ενωμένοι και το επιβεβαιώσαμε και στην επέτειο των 50 χρόνων από τις Συνθήκες της Ρώμης και όλα αυτά εξακολουθούν να ισχύουν και σήμερα.

Θα ήθελα κι εγώ να ευχαριστήσω για την συνεργασία, γιατί η ελληνική οπτική στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, λόγω της κατάστασης στη Μεσόγειο, λόγω της γειτνίασης με την Τουρκία, λόγω της Λιβύης και όλων των προκλήσεων που αντιμετωπίζετε, είναι εντελώς διαφορετική και μπορούμε να μάθουμε πολλά ο ένας απ’ τον άλλον. Ευχαριστώ για τις πολλές ειλικρινείς συζητήσεις, με τις οποίες τις περισσότερες φορές βρήκαμε και λύσεις.

Ερωτήσεις

Ερώτηση στον Πρωθυπουργό: Ο διάδοχος της κ. Μέρκελ φαίνεται πως θα είναι ο κ. Scholz. Πώς σκοπεύετε να πορευτείτε στο δημοσιονομικό σκέλος; Θα μπορέσετε να τον πείσετε για την ανάγκη να μην υπάρχουν τόσο σκληροί δημοσιονομικοί κανόνες μετά το 2023;

Κυριάκος Μητσοτάκης: Προσβλέπω να έχω μία εποικοδομητική συνεργασία με τον διάδοχο της κυρίας Merkel -πιο πιθανό σενάριο είναι να είναι ο κ. Scholz- η  οποία προφανώς θα συμπεριλαμβάνει και τη συζήτηση για το Σύμφωνο Σταθερότητας.

Τονίζω ότι αυτή δεν είναι μία συζήτηση διμερής, είναι μία συζήτηση η οποία θα γίνει στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η οποία πρέπει να λάβει υπόψη και τις εμπειρίες της προηγούμενης δεκαετίας, αλλά και τις εμπειρίες -που όπως σωστά είπε η κυρία Καγκελάριος- της πανδημίας, η οποία υποχρέωσε ουσιαστικά όλες τις ευρωπαϊκές χώρες να αυξήσουν το επίπεδο του χρέους. Γέννησε, όμως, η συγκυρία της πανδημίας και το Ταμείο Ανάκαμψης, κάτι το οποίο θεωρώ ότι αποτελεί μία σημαντικότατη ευρωπαϊκή παρακαταθήκη για το μέλλον.

Κατά την άποψή μου είναι δεδομένο ότι θα γίνουν παρεμβάσεις στους πολύ αυστηρούς, τυπικούς κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας στο μέλλον. Αυτό δεν σημαίνει όμως σε καμία περίπτωση ότι θα ξεχάσουμε τι σημαίνει δημοσιονομική πειθαρχία. Αυτό είναι κάτι το οποίο είναι ιδιαίτερα σημαντικό και για την πατρίδα μας, η οποία εξακολουθεί να έχει ένα πολύ υψηλό επίπεδο χρέους. Και θα πρέπει μονίμως η αξιοπιστία μας να δοκιμάζεται στη βάσανο των αγορών.

Η Ελλάδα θα έχει τη δυνατότητα, καλώς εχόντων των πραγμάτων, με τους ρυθμούς ανάπτυξης τους οποίους προβλέπουμε, να μπορεί από το 2023 να παράγει πρωτογενή πλεονάσματα. Κατά συνέπεια, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να εκληφθεί η συζήτηση αυτή για την αλλαγή του Συμφώνου Σταθερότητας, ως μία «άδεια» να επιστρέψουμε σε κακές συνήθειες του παρελθόντος.

Αυτό το οποίο χρειαζόμαστε -και έχει δίκιο σε αυτό η κυρία Καγκελάριος- είναι παραπάνω πόρους για επενδύσεις. Το πώς αυτοί οι πόροι θα μετράνε στους δημοσιονομικούς στόχους, το αν θα χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό, από ευρωπαϊκούς πόρους ή από κάτι το οποίο μπορεί να έρθει μετά το Ταμείο Ανάκαμψης -όταν αυτό λήξει- είναι ακόμα μία συζήτηση η οποία είναι ζωντανή.

Στο χέρι μας όμως είναι να αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους σημαντικούς πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης. Και πιστεύω ότι εφόσον το κάνουμε αυτό, ειδικά οι χώρες του Νότου, που θα εισπράξουν και τους περισσότερους πόρους, η Ελλάδα, η Ιταλία, η Ισπανία, τότε αυξάνονται οι πιθανότητες στο μέλλον, κάτι το οποίο δημιουργήθηκε με αφορμή την πανδημία να αποκτήσει ενδεχομένως πιο μόνιμα χαρακτηριστικά.

Ερώτηση στον Πρωθυπουργό: Τι περιμένετε εσείς, τι ελπίζετε, από μια νέα κυβέρνηση στη Γερμανία για τις σχέσεις Τουρκίας – Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Κυριάκος Μητσοτάκης: Αυτό που θα ζητήσω από τον διάδοχο της κυρίας Merkel δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από το να γίνουν σεβαστές οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την Τουρκία. Έχουμε κάνει πολύ εκτενείς συζητήσεις στο Συμβούλιο. Έχουμε καταλήξει σε συμπεράσματα τα οποία ουσιαστικά προσφέρουν στην Τουρκία δύο επιλογές.

Η μία είναι η επιλογή στην οποία όλοι προσβλέπουμε: μία επιλογή συνεργασίας, αμοιβαία ωφέλιμης, η οποία όμως προϋποθέτει τη μείωση των εντάσεων, τον σεβασμό των σχέσεων καλής γειτονίας και τον σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου.

Ο δεύτερος δρόμος είναι ο πιο σκληρός δρόμος όπου η Τουρκία θα πρέπει να αντιληφθεί ότι σε περίπτωση που συνεχίσει αυτή τη συμπεριφορά θα υπάρχουν κυρώσεις από ευρωπαϊκής πλευράς, διότι υπάρχουν κάποια όρια τα οποία δεν μπορούν να ξεπεραστούν χωρίς να υπάρχουν τέτοιες συνέπειες.

Εγώ δεν θα κουραστώ να το λέω και το έχω συζητήσει πολλές φορές και με την Καγκελάριο -και θέλω να την ευχαριστήσω για την ειλικρινή της πρόθεση να μεσολαβήσει μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας- ότι η δική μου πόρτα είναι πάντα ανοιχτή για εποικοδομητικό διάλογο. Όμως καταλαβαίνετε ότι αυτός ο διάλογος προϋποθέτει σε πρώτη φάση τη μείωση των αχρείαστων εντάσεων.

Δεν γίνεται η Τουρκία να στέλνει στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών επιστολή με την οποία αμφισβητεί ουσιαστικά την κυριαρχία των ελληνικών νησιών επικαλούμενη μία τελείως στρεβλή ερμηνεία της Συνθήκης της Λωζάνης και εμείς να ισχυριζόμαστε ότι δεν έχει συμβεί τίποτα.

Υπάρχει μία διαρκής τουρκική προκλητικότητα η οποία δυστυχώς σε αρκετά επίπεδα εντείνεται και θα έλεγα ότι εκδηλώνεται με ακόμα πιο έντονο τρόπο στην περίπτωση της Κύπρου. Ένα ζήτημα το οποίο είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε και με την Καγκελάριο. Προβληματιζόμαστε και οι δύο πολύ έντονα. Συμφωνούμε επί της αρχής ότι δεν μπορούμε να κάνουμε καμία συζήτηση στη βάση της λογικής των δύο κρατών. Είναι κάτι το οποίο απορρίπτεται επί της αρχής.

Και ενθαρρύνουμε όλοι μας την Τουρκία να αποδεχθεί το αυτονόητο, τον διορισμό δηλαδή ενός καινούριου διαμεσολαβητή από τα Ηνωμένα Έθνη, ώστε να κρατήσουμε ζωντανή τη διαδικασία του διαλόγου στο πλαίσιο των υφιστάμενων αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.

Εγώ, λοιπόν, θα συνεχίσω να αγωνίζομαι για έναν διάλογο ειλικρινή και για σχέσεις αμοιβαίου σεβασμού, όπως απαιτούν οι σχέσεις μεταξύ γειτόνων. Η Ελλάδα υπέγραψε με γειτονικές χώρες, όπως η Ιταλία, όπως η Αίγυπτος, συμφωνίες οριοθέτησης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Δεν υπάρχει κανείς λόγος γιατί να μην μπορούμε να το κάνουμε και με την Τουρκία, αρκεί να μειωθεί η «θερμοκρασία» των εντάσεων και να αντιληφθούμε ότι μία τέτοια προσέγγιση θα ήταν τελικά ωφέλιμη και για τις δύο χώρες.

Ερώτηση στον Πρωθυπουργό: Επιδιώκετε συνέχεια να μετατραπεί το ελληνοτουρκικό πρόβλημα σε ευρωτουρκικό. Είστε ικανοποιημένος με την έως τώρα αντίδραση της Ευρώπης; Κι επειδή είπατε στην προηγούμενη απάντησή σας περί ορίων της Τουρκίας, ποιά είναι αυτά τα όρια που βάζετε όσον αφορά τους γείτονές μας;

Κυριάκος Μητσοτάκης: Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω λέγοντας ότι τα ελληνοτουρκικά προβλήματα είναι εξ ορισμού προβλήματα τα οποία αφορούν και την Ευρώπη. Όχι μόνο επειδή η Ελλάδα είναι μέλος τής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επειδή υπάρχει άμεση αντανάκλαση των τεκταινομένων στην Ανατολική Μεσόγειο στην υπόλοιπη Ευρώπη. Δείτε το προσφυγικό. Είναι ένα πρόβλημα το οποίο προφανώς αφορά την Ελλάδα επειδή βρίσκεται στα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης, αφορά όμως και την υπόλοιπη Ευρώπη, αφορά κατ’ εξοχήν και τη Γερμανία.

Η πολιτική, λοιπόν, της Ευρώπης για μια αυστηρή, αποτελεσματική, δίκαιη, ανθρώπινη, με σεβασμό στα θεμελιώδη δικαιώματα, φύλαξης των συνόρων, είναι μία ελληνική πολιτική η οποία έχει και την απόλυτη ευρωπαϊκή στήριξη.

Από εκεί και πέρα, σας απάντησα για τις αποφάσεις τις οποίες έχει πάρει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Είναι αποφάσεις στήριξης της Ελλάδος. Ναι, χρειάστηκε μία ζύμωση και μία διαδικασία για να φτάσουμε στο σημείο αυτό και κανείς δεν επιδιώκει εδώ -θα το ξαναπώ- την οριστική ρήξη των σχέσεων μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας. Δεν θα ήταν κάτι το οποίο είναι ωφέλιμο, ούτε για την Ευρώπη, ούτε για την Ελλάδα, ούτε τελικά για την Τουρκία.

Όμως νομίζω ότι τα όρια έχουν τεθεί, πιστεύω με απόλυτη σαφήνεια. Και τουλάχιστον ως προς τις ελληνοτουρκικές σχέσεις νομίζω ότι είναι απολύτως κατανοητό και στην τουρκική ηγεσία ότι από τη μία η Ελλάδα τείνει χείρα φιλίας από την άλλη η Ελλάδα πρώτη θα υπερασπιστεί κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα σε περίπτωση που αισθάνεται ότι αυτά καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραβιάζονται.

Ερώτηση στον Πρωθυπουργό: Θα επιθυμούσατε να υπάρξει ένα πλαίσιο για νόμιμη δευτερογενή μετανάστευση και θα θέλατε περισσότερη υποστήριξη από άλλες χώρες, όπως π.χ. η Γερμανία σε αυτόν το τομέα;

Κυριάκος Μητσοτάκης: Η Καγκελάριος έχει δίκιο επισημαίνοντας ότι ακόμα δεν έχουμε καταφέρει να έχουμε μία κοινή ευρωπαϊκή θέση στο ζήτημα της μετανάστευσης και του ασύλου, παρά τη μεγάλη προσπάθεια την οποία έχει καταβάλει εδώ και αρκετά χρόνια προς αυτή την κατεύθυνση.

Η Γερμανία δεν είναι μέρος του προβλήματος. Είναι μέρος της λύσης στο ζήτημα αυτό. Άλλες χώρες δεν δέχθηκαν επί της αρχής την έννοια της αλληλεγγύης και της συμμετοχής στην κοινή προσπάθεια αντιμετώπισης αυτού του προβλήματος.

Πιστεύω τουλάχιστον ότι αρχίζει να διαμορφώνεται μια συναίνεση σχετικά με την εξωτερική πτυχή της μετανάστευσης. Ότι πρέπει να φυλάμε τα σύνορα μας πιο αποτελεσματικά. Και ότι δεν μπορούμε να δεχτούμε σε καμία περίπτωση σε ευρωπαϊκό επίπεδο -κάτι το οποίο αποτυπώνεται και στα συμπεράσματα του Συμβουλίου- την εργαλειοποίηση απελπισμένων ανθρώπων για πολιτικούς σκοπούς.

Αυτό το οποίο έγινε στον Έβρο τον Μάρτιο του 2020 δεν μπορεί και δεν πρέπει να επαναληφθεί. Δυστυχώς επαναλαμβάνεται όμως στη Λευκορωσία. Ακριβώς το ίδιο. Και τότε ήμασταν μόνοι μας, η Ευρώπη μας στήριξε. Τώρα, όμως και η Ευρώπη αντιλαμβάνεται ότι αυτή η εργαλειοποίηση του προσφυγικού από αυταρχικά καθεστώτα μπορεί να την πλήξει και σε σημεία που μπορεί να μην φανταζόταν στο παρελθόν.

Κατά συνέπεια η θέση μας απέναντι ειδικά σε αυτή την πτυχή, σε αυτή την πρακτική του μεταναστευτικού, πρέπει να είναι κάθετη. Η Καγκελάριος έχει δίκιο όταν λέει η Τουρκία θα έπρεπε υπό προϋποθέσεις και μπορεί να είναι σύμμαχος μας σε αυτή την προσπάθεια. Πρέπει να κάνει περισσότερα, όμως.

Πρέπει να κάνει περισσότερα στην εξάρθρωση των κυκλωμάτων διακίνησης, διότι έχουμε πλήρη εικόνα του τι συμβαίνει στο Αιγαίο. Και είναι βέβαιο ότι ένα κράτος με τις δυνατότητες της Τουρκίας μπορεί να σταματά τις βάρκες πριν αυτές φύγουν. Πριν τεθούν σε κίνδυνο ζωές απελπισμένων ανθρώπων.

Είχαμε, δυστυχώς, τις προάλλες ένα τραγικό ναυάγιο. Μια βάρκα, χωρίς σωσίβια -αυτοί που ήταν πάνω στην βάρκα- διελύθη στην κυριολεξία. Έσπευσε το Λιμενικό μας, έσωσε τους πιο πολλούς, δυστυχώς είχαμε απώλειες ζωών. Αυτά πρέπει να σταματήσουν και μπορούν να σταματήσουν με τη συνεργασία της Τουρκίας. Και θα προσβλέπουμε πάντα στο να μπορούμε να επιδιώξουμε αυτή τη συνεννόηση για να αντιμετωπίσουμε αυτό το σύνθετο ζήτημα.

Τώρα, ως προς την εσωτερική πτυχή, φοβάμαι ότι έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε ακόμα. Θα επαναλάβω για ακόμα μία φορά ότι οι χώρες που βρίσκονται στα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης σηκώνουν πολύ μεγάλο βάρος. Και η άποψή μας είναι πως, ναι, πρέπει να έχουμε μεγαλύτερη ευρωπαϊκή στήριξη. Και, ναι, και η χρηματοδότηση της Ευρώπης πρέπει να συμπεριλαμβάνει και φυσικά εμπόδια. Όχι μόνο την τεχνολογία η οποία θα μας διευκολύνει να εντοπίζουμε μεταναστευτικές ροές.

Αυτή είναι η θέση μας. Δεν συμφωνεί η Επιτροπή με αυτό αλλά έχουμε κάθε δικαίωμα να την εκφράζουμε και να επιμείνουμε, να προσπαθούμε να πείσουμε όλους ότι η σοβαρή και στιβαρή φύλαξη των συνόρων είναι προϋπόθεση για μία σοβαρή μεταναστευτική πολιτική και είναι προϋπόθεση για να μπορέσουμε να κρατήσουμε ζωντανό και το Σένγκεν.

Διότι αν καταρρεύσει η φύλαξη των εξωτερικών συνόρων τότε είναι βέβαιο ότι θα αρχίσουν να επιβάλλονται περιορισμοί από τις χώρες που είναι πιο μακριά από τα ευρωπαϊκά σύνορα ως προς τις δευτερογενείς μετακινήσεις εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και νομίζω ότι κανείς δεν θέλει να φτάσουμε σε αυτό το σημείο.

agrinionews.gr

ΕΡΩΤΗΣΗ

Θεσσαλονίκη, 21/10/2021

Των:    Αποστόλου Αβδελά, Βουλευτή Α΄ Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνου Χήτα, Βουλευτή Β΄ Θεσσαλονίκης

ΠΡΟΣ:    Την κ. Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων Τον κ. Υπουργό Υγείας

ΘΕΜΑ:    «Εικόνες συνωστισμού στα Πανεπιστήμια όλης της χώρας»

Κυρία, κύριοι Υπουργοί,

Σύμφωνα με αναρτήσεις σε φοιτητικές αλλά και σε τοπικές ιστοσελίδες του Διαδικτύου, καταγράφονται εικόνες μεγάλου συνωστισμού στα Πανεπιστήμια όλης της χώρας. Απίστευτες σκηνές με ουρές δεκάδων μέτρων εκτυλίσσονται, ακόμα και έξω από τα πανεπιστημιακά Ιδρύματα, με τους φοιτητές να συνωστίζονται, προκειμένου να εισέλθουν εντός του κτηρίου όπου γίνονται οι διδασκαλίες. Βάσει καταγγελιών των φοιτητών, το αναμενόμενο άνοιγμα των Ιδρυμάτων έγινε χωρίς την λήψη των απαραίτητων μέτρων προστασίας, τόσο από πλευράς των αρμοδίων κυβερνητικών φορέων, όσο και από πλευράς των Διοικήσεων των Πανεπιστημίων. Οι φοιτητές καλούνται να συμμετέχουν σε έναν αγώνα δρόμου, προκειμένου να προλάβουν μία θέση για να παρακολουθήσουν την διά ζώσης διδασκαλία. Σε περίπτωση που δεν καταστεί αυτό εφικτό, θα οδηγηθούν σε αναγνωστήρια των Ιδρυμάτων για να παρακολουθήσουν τα μαθήματα, μέσω τηλεκπαίδευσης, την οποία θα υποχρεωθούν να εξασφαλίσουν οι ίδιοι, καθώς, δεν τους παρέχεται κάποιο μέσο για να συνδεθούν. Το τελευταίο ισχύει και για τους φοιτητές, οι οποίοι ενοικιάζουν διαμερίσματα σε πόλεις στις οποίες υπάρχουν Πανεπιστημιακά Ιδρύματα με επιβάρυνση του οικογενειακού τους προϋπολογισμού.

Με δεδομένα όλα τα παραπάνω,

Ερωτώνται οι κ. κ. Υπουργοί:

1. Προτίθεσθε να αναλάβετε τις απαραίτητες πρωτοβουλίες, το ταχύτερο δυνατόν, κατά το μερίδιο δικαιοδοσίας που σας αναλογεί, έτσι ώστε οι πανεπιστημιακές σχολές να καταφέρουν να ανταποκριθούν επιτυχώς στις δυσχερείς, λόγω της τρέχουσας πανδημίας, συνθήκες διεξαγωγής της πανεπιστημιακής διδασκαλίας, προκειμένου να αποσοβηθεί κάθε υγειονομικός κίνδυνος, χωρίς να στερηθούν οι φοιτητές την σχετική διά ζώσης διδασκαλία;
2. Προτίθεσθε να μεριμνήσετε καταλλήλως, κατά το μερίδιο δικαιοδοσίας που σας αναλογεί, προκειμένου να εξασφαλιστεί ότι οι φοιτητές, οι οποίοι ενοικιάζουν κατοικίες στις περιοχές των κατά τόπους πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, θα παρακολουθούν την δια ζώσης πανεπιστημιακή διδασκαλία;
3. Προτίθεσθε να προβείτε σε μέτρα, όπως η ενοικίαση αιθουσών, η πρόσληψη καθηγητών και η αύξηση του προσωπικού καθαριότητας κλπ., προκειμένου η ανάγκη προστασίας της υγείας των φοιτητών να μην αντιπαρατίθεται με την διαδικασία της μόρφωσής τους;
   
   

Οι ερωτώντες Βουλευτές

Απόστολος Αβδελάς

Κωνσταντίνος Χήτας

Εύθραυστη μοιάζει η εκεχειρία που υπήρξε τα τελευταία εικοσιτετράωρα ανάμεσα στους έξι υποψηφίους προέδρους του ΚΙΝΑΛ, εξαιτίας του θανάτου της Φώφης Γεννηματά.

Από σήμερα (29.10.2021) αναμένεται να ξεκινήσουν οι συζητήσεις για τα δύο βασικά θέματα που απασχολούν τα στελέχη του ΚΙΝΑΛ. Θα γίνουν εκλογές την ίδια μέρα με το μνημόσυνο της Φώφης Γεννηματά;

Το πρώτο έχει να κάνει με την ημερομηνία διεξαγωγής της εκλογικής διαδικασίας. Ο Παύλος Χρηστίδης ζητά την αναβολή των εκλογών καθώς, όπως λένε οι συνεργάτες του, η βάση του κόμματος βρίσκεται σε πένθος.

Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι η εκλογική διαδικασία θα έπρεπε να μετατεθεί μια εβδομάδα αργότερα καθώς η 5η Δεκεμβρίου συμπίπτει με την ημερομηνία που θα γίνει το μνημόσυνο για τα 40 της Φώφης Γεννηματά.

Εάν αυτή η πρόταση περάσει, τότε οι εκλογές θα γίνουν στις 12 Δεκεμβρίου και η δεύτερη Κυριακή στις 19, ουσιαστικά παραμονές των Χριστουγέννων.

Δυο πάντως υποψήφιοι εμφανίζονται να μην επιθυμούν την αναβολή των εκλογών. Άρα το θέμα θα πρέπει να μπει προς συζήτηση στην αρμόδια επιτροπή.

Συντροφικά “μαχαιρώματα” για την Κ.Ο.
Το δεύτερο θέμα αφορά την εκλογή του προέδρου της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΚΙΝΑΛ μέχρι δηλαδή να εκλεγεί ο νέος πρόεδρος.

Το στρατόπεδο του Νίκου Ανδρουλάκη και του Ανδρέα Λοβέρδου προσανατολίζονται στη λύση Σκανδαλίδη καθώς ο πρώην υπουργός είναι σήμερα πρώτος κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΙΝΑΛ.

Από την πλευρά του Γιώργου Παπανδρέου, συνεργάτες του επισημαίνουν ότι δεν χρειάζεται εκλογή προέδρου και πως η κοινοβουλευτική ομάδα έχει εκλεγμένο γραμματέα τον Βασίλη Κεγκέρογλου.

Ο γραμματέας της Κ.Ο. σύμφωνα με τον κανονισμό της Βουλής ρυθμίζει όλα τα θέματα που αφορούν στη λειτουργία και την παρουσία του κόμματος στη Βουλή. Μάλιστα δεσμεύονται ότι δεν πρόκειται να υπάρξει καμία αλλαγή και ο Κώστα Σκανδαλίδης θα παραμείνει στην θέση του.

Οι συνεργάτες του Γιώργου Παπανδρέου προειδοποιούν πάντως ότι εάν υπάρξουν άλλου είδους κινήσεις, που υπονομεύουν την ενότητα του κόμματος, τότε ο πρώην πρωθυπουργός δεν αποκλείει ακόμα και να βάλει ο ίδιος υποψηφιότητα.

Το θέμα Κεγκέρογλου έχει και αυτό ωστόσο τα προβλήματα του αφού ο γραμματέας της Κοινοβουλευτικής ομάδας του ΚΙΝΑΛ έχει ταχθεί εξ αρχής υπέρ του Γιώργου Παπανδρέου ενώ διατηρεί πολύ κακές σχέσεις με τον Νίκο Ανδρουλάκη.

Και να σκεφτεί κανείς ότι όλη αυτή η συζήτηση γίνεται για την αναπλήρωση της θέσης της Φώφης Γεννηματά για ένα μήνα.

Πληροφορίες αναφέρουν πάντως ότι τα τελευταία εικοσιτετράωρα κυκλοφόρησε και το σενάριο να επιλεγεί ως λύση κοινής αποδοχής ο Χάρης Καστανίδης, με την προϋπόθεση βέβαια ότι θα αποχωρήσει από την κούρσα της αρχηγίας. Σενάριο πάντως που δεν φαίνεται να προχωράει.

Πηγή: newsit.gr

Του Κώστα Καραγκούνη*

Το χειμώνα του 1976 η Ελλάδα υπέστη έξαφνα παράκρουση. Αιτία; Ο δικηγόρος Γιώργος Καματερός υποστηριζόμενος από μία μερίδα του Τύπου (αλλά όχι από την ιστορική «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ») παρουσίασε ένα νερό το οποίο προερχόταν από την ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κω, υποστηρίζοντας, ότι θεραπεύει τον καρκίνο.

Το νερό αυτό, έμεινε τελικά στην ιστορία ως «το νερό του Καματερού», με τον παραμυθά Δικηγόρο, εντούτοις, να το αποκαλεί επιστημονικοφανώς «Ήλιον», διατεινόμενος, ότι οι δήθεν θαυματουργές του ιδιότητες προέρχονταν από τα πετρώματα που το περιείχαν, σε πείσμα των επιστημονικών αναλύσεων, που έδειχναν, ότι ουδέν το ιδιαίτερο είχε πλην υπερβολικής ραδιενέργειας.

Όμως ο κόσμος ήθελε να πιστέψει το ελπιδοφόρο ψέμα, με κωμικοτραγικά αποτελέσματα. Κωμικά, γιατί το νερό άρχισε να διακινείται λόγω αυξημένης ζήτησης με βυτιοφόρα και λόγω κοσμοσυρροής έγινε χρήση ακόμα και του γηπέδου της ΑΕΚ. Αλλά και τραγικά γιατί πολλοί καρκινοπαθείς, μεταξύ των οποίων πάσχοντα από λευχαιμία παιδιά (δυο από τα οποία κατέληξαν), σταμάτησαν την θεραπεία τους. Και όταν τελικά ο Καματερός συνελήφθη, καταδικάστηκε σε μία γελοία ποινή με αναστολή για το άσχετο αδίκημα της αντιποίησης ιατρικού επαγγέλματος!

Ακριβώς διότι στην Ελλάδα δεν υπήρχε τότε διάταξη, που να μπορεί, να τιμωρήσει τον Καματερό για την κοινωνική αναταραχή που προκάλεσε με τα τερατώδη ψέματά του. Γιατί μπορεί να υπήρχε το άρθρο 191 του Ποινικού Κώδικα το οποίο τιμωρούσε την αναταραχή που προκαλείτο με τέτοια ψέματα, όχι όμως στην περίπτωση που αυτό αφορούσε την δημόσια υγεία. Και αυτό έρχεται να το κάνει επιτέλους η κυβέρνηση σήμερα, επικαιροποιώντας την διατύπωση του άρθρου, ώστε να προστατεύει το κοινό γενικότερα από τα ψέματα μέσω Τύπου και διαδικτύου που μπορούν, να οδηγήσουν σε παρόμοια παράκρουση και τραγωδία.

Και είναι εκπληκτικό, ότι αυτή η πράξη ευθύνης επικρίνεται με προκλητικά φληναφήματα για απόπειρα περιορισμού της ελευθερίας του λόγου. Όμως η ελευθερία του λόγου κατά την πάγια νομολογία των Δικαστηρίων μας αλλά και σειρά διατάξεων του θετικού δικαίου αφορά κρίσεις και αξιολογήσεις – όχι ψευδή πραγματικά περιστατικά. Άλλωστε η νέα διάταξη του άρθρου 191 του Ποινικού Κώδικα, επανέρχεται, όπως ίσχυσε δοκιμασμένα για δεκαετίες, διευρυνόμενη μόνο στο σκέλος της προστασίας της δημόσιας υγείας και με την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, να έχει αποφανθεί, ήδη από το 1981, ότι η διάταξη ουδόλως προσκρούει στο Σύνταγμα και στην ελευθερία της έκφρασης. Γιατί η ελευθερία της έκφρασης έχει σκοπό να διευρύνει το έλλογον μίας Δημοκρατίας και όχι να αποτελεί άλλοθι των απανταχού τσαρλατάνων, που απλώς χρεώνουν τον πολίτη με έναν βαρύτατο λογαριασμό αναξιοπιστίας ασύμβατο με ένα πραγματικό Κράτος Δικαίου.

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα “Η Καθημερινή”

*Ο κ. Κώστας Καραγκούνης είναι βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας

της Νέας Δημοκρατίας,

πρώην υφυπουργός Δικαιοσύνης.

sinidisi.gr

Προκλητική επίθεση στον Νίκο Δένδια εξαπέλυσε ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου σε συνέντευξή του στο CNN Turk, ενώ στο ζήτημα των μαχητικών φάνηκε να εκβιάζει τις Ηνωμένες Πολιτείες! 

Ο Τούρκος ΥΠΕΞ, ερωτηθείς για τις σχέσεις με την Ελλάδα και την Ανατολική Μεσόγειο ανέφερε προκλητικά: «Στην Ανατολική Μεσόγειο δε θα επιτρέψουμε να καταπατηθούν τα δικαιώματά μας. Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών συμπεριφέρεται σα μικρό παιδί, αν δεν κλαφτεί πέντε φορές την ημέρα και δεν παραπονεθεί για την Τουρκία, δεν μπορεί να σταματήσει. Αυτό δείχνει κόμπλεξ κατωτερότητας και φόβο».

Εντύπωση προκάλεσε και η εκβιαστική στάση του τούρκου ΥΠΕΞ προς τις ΗΠΑ ενόσω βρίσκονται σε διαπραγματεύσεις με την Ουάσινγκτον για προμήθεια F-16. «Εάν οι ΗΠΑ δε μας δώσουν τα F-35, τότε θα εξετάσουμε το ενδεχόμενο για τα ρωσικά μαχητικά SU-57 ή SU-35».

Σημειώνεται ότι το τελευταίο διάστημα η Άγκυρα εμφανίζεται εκνευρισμένη για τις πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει η Αθήνα, καθώς και τις συμμαχίες που αναπτύσσει στην ευρύτερη περιοχή.

«Πόρτα» Μπάιντεν σε Ερντογάν

Στο μεταξύ είναι εμφανές ότι περίοδο ψυχρότητας διανύουν οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις, με την Ουάσινγκτον να στέλνει μηνύματα στην Άγκυρα για σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου και την Τουρκία να επιδίδεται σε συνεχιζόμενη ρητορική προκλήσωεν. Ούτε στη Σύνοδο των G20 που θα πραγματοποιηθεί το Σαββατοκύριακο στη Ρώμη θα καταφέρει ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να δει τον Τζο Μπάιντεν.

Μάλιστα, είναι η δεύτερη φορά που ο Τούρκος πρόεδρος προαναγγέλλει συνάντηση με τον Αμερικανό ομόλογό του και τελικά δε γίνεται.

«Με τον Μπάιντεν μάλλον δε θα συναντηθούμε στη σύνοδο των G20 στη Ρώμη, αλλά θα συναντηθούμε πιθανότατα στη Γλασκώβη. Στη συνάντησή μας το σημαντικότερο θέμα είναι το ζήτημα της πληρωμής των 1,4 δισ. δολαρίων που έχουμε κάνει για τα F-35. Σχετικά με αυτή την πληρωμή, φυσικά, θα χρειαστεί να συζητήσουμε μαζί τους πως θα μας επιστραφεί», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Ερντογάν, σύμφωνα με τον ΣΚΑΙ.

Αυτό σημαίνει ότι η Άγκυρα βάζει στο τραπέζι έναν συμψηφισμό των χρημάτων που έχουν δοθεί για τα F-35 με αγορά νέων F-16.

Στο μεταξύ, οι κορυφαίοι σύμβουλοι των προέδρων των ΗΠΑ και της Τουρκίας είχαν χθες τηλεφωνική επικοινωνία κατά την οποία συζήτησαν μια σειρά θεμάτων, όπως το πώς θα επιλύσουν τις διαφωνίες τους, ανακοίνωσε ο Λευκός Οίκος, λίγες ημέρες αφότου η Άγκυρα απείλησε να απελάσει τον Αμερικανό πρεσβευτή και άλλους Δυτικούς διπλωμάτες.

Το περασμένο Σαββατοκύριακο ο Ερντογάν διέταξε να κηρυχθούν «ανεπιθύμητα πρόσωπα» δέκα πρεσβευτές επειδή ζήτησαν να αποφυλακιστεί ο φιλάνθρωπος επιχειρηματίας και ακτιβιστής Οσμάν Καβαλά. Απέσυρε την απειλή αυτήν τη Δευτέρα, λέγοντας ότι οι διπλωμάτες υποχώρησαν και στο μέλλον θα είναι πιο προσεκτικοί.

Ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Λευκού Οίκου Τζέικ Σάλιβαν μίλησε με τον σύμβουλο του Ερντογάν, τον Ιμπραχίμ Καλίν, για θέματα όπως είναι το Αφγανιστάν, το Μεσανατολικό, ο νότιος Καύκασος και η ανατολική Μεσόγειος, ενώ συζήτησαν και την αμυντική σχέση των δύο χωρών τους, ανέφερε στην ανακοίνωσή του ο Λευκός Οίκος.

Συμφώνησαν επίσης ότι είναι σημαντικό να συνεχιστεί ο διάλογος για την επίλυση των διαφορών και «τη διατήρηση εποικοδομητικών διμερών δεσμών», προστίθεται στην ανακοίνωση.

Πηγή: protothema.gr

Η διήμερη επίσκεψη της Άνγκελα Μέρκελ στην Ελλάδα σήμερα φέρνει και έκτακτες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις σε οδικούς άξονες της Αττικής από το απόγευμα, όπως ανακοίνωσε η ΕΛΑΣ.

Συγκεκριμένα, οι έκτακτες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις λόγω της επίσκεψης της Γερμανίδας καγκελαρίου θα πραγματοποιηθούν απογευματινές-βραδινές ώρες της Πέμπτης, 28 Οκτωβρίου 2021, και πρωινές-μεσημβρινές ώρες της Παρασκευής, 29 Οκτωβρίου 2021, με διακοπές και εκτροπές της κυκλοφορίας των οχημάτων.

Υπενθυμίζεται ότι η Άνγκελα Μέρκελ αποδέχθηκε την πρόσκληση του Έλληνα πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής της Σλοβενίας.

Η Γερμανίδα Καγκελάριος επισκέπτεται τις χώρες οι οποίες συνδέθηκαν άμεσα με την 16ετη θητεία της στην Καγκελαρία. Το Σαββατοκύριακο 16 και 17 Οκτωβρίου επισκέφθηκε την Τουρκία και συναντήθηκε με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Η Γερμανίδα αναπληρώτρια κυβερνητική εκπρόσωπος Ούλρικε Ντέμερ χαρακτήρισε την επίσκεψη ως «Σημαντικό δείγμα της στενής -και σε πνεύμα εμπιστοσύνης- συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών και στο ευρωπαϊκό πλαίσιο».

Τόνισε ότι υπάρχουν πολλά θέματα κοινών συμφερόντων, όπως η αντιμετώπιση των προκλήσεων σχετικά με το Κλίμα, η Υγεία και η Μετανάστευση, στα οποία η Γερμανία και η Ελλάδα συνεργάζονται στενά.

Το πρόγραμμα της επίσκεψης

Η κ. Μέρκελ θα έχει την Πέμπτη (28/10) το βράδυ δείπνο με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, με τον οποίο θα συναντηθεί την Παρασκευή (29/10) στο Μέγαρο Μαξίμου. Η κοινή συνέντευξη Τύπου έχει προγραμματιστεί για τις 12:30.

Κατά τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό, θα συζητηθούν οι διμερείς σχέσεις, θέματα ευρωπαϊκής και διεθνούς πολιτικής και η οικονομική συνεργασία, πρόσθεσε η κυρία Ντέμερ. Η καγκελάριος, την Παρασκευή, θα γίνει δεκτή από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, ενώ θα συναντήσει και νέους εκπροσώπους της Κοινωνίας των Πολιτών.

Η ανακοίνωση της ΕΛΑΣ
«Στο πλαίσιο της επίσημης επίσκεψης της Καγκελαρίου της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας κ. ANGELA MERKEL στη χώρα μας, απογευματινές-βραδινές ώρες της Πέμπτης 28.10.2021 και πρωινές-μεσημβρινές ώρες της Παρασκευής 29.10.2021 θα πραγματοποιηθούν έκτακτες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις σε οδικούς άξονες της Αττικής, με διακοπές και εκτροπές της κυκλοφορίας των οχημάτων. Παρακαλούνται οι οδηγοί των οχημάτων να ακολουθούν τις υποδείξεις των ρυθμιστών τροχονόμων», αναφέρει η σχετική ενημέρωση από την πλευρά της Ελληνικής Αστυνομίας.

IEFIMERIDA.GR