|
Στην ελληνική πολιτική ζωή τα κατεστημένα κόμματα έχουν αναπτύξει μία κυνική και επικίνδυνη στάση προς την Άκρα Δεξιά: τη θεωρούν πιθανό χρήσιμο εργαλείο στα βραχυπρόθεσμα πολιτικά τους σχέδια και προσπαθούν να την αξιοποιήσουν για δικά τους μικροπολιτικά συμφέροντα, τονίζει η συμμαχία Πράσινο & Μωβ. Επισημαίνει δε, ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της ΕΕ όπου τμήματα της Άκρας Δεξιάς συγκυβερνούν συνεχώς από το 2011.
Το πολιτικό σύστημα επί δεκαετίες αποδέχονταν να λειτουργεί νόμιμα η ανοικτά εθνικοσοσιαλιστική Χρυσή Αυγή, σε μια χώρα όπου το Γ' Ράιχ ήταν υπεύθυνο για το θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών της. Όμως, οι εμπεδωμένες πολιτικές δυνάμεις της δεξιάς, του κέντρου ή της αριστεράς ουδέποτε αναρωτήθηκαν για την αντίθεση με τις περισσότερες χώρες-μέλη της Ε.Ε., όπου η νεοναζιστική προπαγάνδα απαγορεύεται.
Κατά τα άλλα:
- Τη δεκαετία του 1990 το ΠΑΣΟΚ παραχώρησε τηλεοπτική συχνότητα στον Γ. Καρατζαφέρη, για να «κόψει» ψήφους από τη ΝΔ,
Οι δυνάμεις της συμμαχίας Πράσινο & Μωβ ανήκουμε σε διεθνή πολιτικά ρεύματα που συμβάλλουν με αξιοπιστία εδώ και πολλά χρόνια στη Δημοκρατία, τα Δικαιώματα, την Αλληλεγγύη, παντού στην Ευρώπη, χωρίς δεύτερες σκέψεις και μικροκομματικά παιχνίδια με τη φωτιά. Διεκδικούμε μαζί με τους πολίτες την εντολή, να παίξουμε επιτέλους αυτόν τον κρίσιμο θετικό ρόλο και στην Ελλάδα.
- Το 2020-2022 η ΝΔ επέτρεψε στον ήδη καταδικασμένο για κακουργήματα Κασιδιάρη να μαγνητοσκοπεί από τη φυλακή αρχηγικά διαγγέλματα, ώστε να αποσπάσει ψήφους από την «Ελληνική Λύση».
- Χρόνια πριν, πάλι η ΝΔ υπέθαλπε την άνοδο της Χρυσής Αυγής, για να «κόψει» ψήφους από το ΛΑΟΣ.
- Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ απάλλαξε τον ιδρυτή του ΛΑΟΣ από την καταδίκη του για παράνομη offshore, ώστε να μπορεί να συμμετέχει σε πιθανό νέο ακροδεξιό σχήμα, που θα αφαιρούσε ακροατήριο από τη ΝΔ. Την ίδια περίοδο, η δίκη της Χρυσής Αυγής προχωρούσε με τους βραδύτερους δυνατούς ρυθμούς.
Με τις διακομματικές αυτές επιλογές, η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της ΕΕ όπου τμήματα της Άκρας Δεξιάς συγκυβερνούν συνεχώς από το 2011: Στις κυβερνήσεις Παπαδήμου, Πικραμμένου, Τσίπρα, Μητσοτάκη συμμετείχαν και δυνάμεις με έντονες εθνικιστικές, ρατσιστικές, αντισημιτικές θέσεις, αδιανόητες για κυβερνητικούς αξιωματούχους σε ώριμες δημοκρατίες. Σήμερα στη ΝΔ οι επίγονοι του ΛΑΟΣ κυριαρχούν πολιτικά και διευρύνουν την επιρροή τους.
Η πρόσφατη ρύθμιση για ακύρωση της συμμετοχής του κόμματος Κασιδιάρη στις επόμενες εκλογές, εντάσσεται στο ίδιο «παιχνίδι με τη φωτιά»: Λίγο πριν τις εκλογές η κυβέρνηση διαπιστώνει πως οι εκλογικοί της σχεδιασμοί απειλούνται από διαρροές προς τον Κασιδιάρη. Προχωρεί, λοιπόν, σε μία τροπολογία για να μην συμμετάσχει στις εκλογές. Με την παρέμβαση αυτή, όμως, «στενεύουν» οι προϋποθέσεις συμμετοχής οποιουδήποτε κόμματος στις εκλογές, για πρώτη φορά από τη Μεταπολίτευση!
Υπουργός με έντονο ακροδεξιό παρελθόν, που πρόσφατα διαπίστωνε δημόσια την ανάγκη για «παρεμβάσεις στο κράτος και στους θεσμούς» ώστε να «μην ξαναβρεθεί στην εξουσία με οποιαδήποτε μορφή της» η σημερινή Αξιωματική Αντιπολίτευση, διότι οι ιδέες της είναι «ελαττωματικές», προβάλλει ως επιχείρημα ότι η κυβερνητική ρύθμιση δίνει «στον Άρειο Πάγο τα εργαλεία προκειμένου να κάνει τη συγκεκριμένη δουλειά (να κρίνει αν ένα κόμμα δικαιούται να συμμετέχει στις εκλογές, Σ.τ.Σ) με τον τρόπο που θα την κάνει ένας δικαστής». Η συγκεκριμένη «δουλειά», όμως, είναι το αν ένα κόμμα δικαιούται να συμμετέχει στις εκλογές και το τι επιλογές θα έχουν οι πολίτες για την ψήφο τους. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς συστηματικά καχύποπτος για να διακρίνει κρυφή ατζέντα ακροδεξιών κύκλων εντός της κυβέρνησης, που δημιουργούν εργαλεία για πιθανό μελλοντικό αποκλεισμό και άλλων «ακραίων» πολιτικών δυνάμεων. Η δημοκρατία κινδυνεύει σήμερα κυρίως από εκτροπές τύπου Ουγγαρίας ή Τουρκίας, όπου η εκλεγμένη κυβέρνηση χειραγωγεί και τη Δικαιοσύνη.
Η απομόνωση των νεοναζιστικών και των αντιδημοκρατικών ιδεών έχει προϋποθέσεις: θέλει πολιτικές που να μειώνουν τις ανισότητες και την κοινωνική ανασφάλεια, θέλει θωράκιση της αξιοπιστίας των θεσμών, σύμπτυξη αντιφασιστικού μετώπου ΟΛΩΝ των δυνάμεων του ευρύτερου «δημοκρατικού τόξου» (από τη συντηρητική δεξιά έως και την επαναστατική αριστερά), μια Δημοκρατία που θα λειτουργεί με αξιοκρατία, ισονομία, ισηγορία. Θέλει κομματική αντιπαράθεση βασισμένη σε επιχειρήματα και αλληλοσεβασμό, όχι υπόδουλη στα κελεύσματα της λεγόμενης «επικοινωνίας». Προωθούν όμως οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις, τίποτε από αυτά;
|
