γράφει η Αναστασία-Αικατερίνη Αλεξοπούλου *
Λαός που έχασε τη μνήμη του -την εθνική μνήμη- αργά ή γρήγορα έπαψε να υπάρχει! Γι' αυτό, το παν για εμάς τους Έλληνες είναι να μην ξεχάσουμε: Να μην ξεχάσουμε ότι πριν από 100 ακριβώς χρόνια (το “μαύρο” 1922) ξεριζώθηκε βίαια ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας και οι πρόγονοί μας εγκατέλειψαν χωρίς τη θέλησή τους τις πατρογονικές τους εστίες...
Να μην ξεχάσουμε, όχι από μίσος ή από μνησικακία, αλλά για να μην χάσουμε ό,τι πολυτιμότερο διαθέτουμε: την ιστορική μας μνήμη. Τη μνήμη, που αθέλητα μάς θυμίζει, ότι στη Μικρά Ασία ανθούσε ο Ελληνισμός -στις τέχνες και το εμπόριο, στις επιστήμες και την πολιτική- επί σειρά χιλιετιών, από τα βάθη της προϊστορίας και το έπος της Τροίας. Κι ότι το 1922, για πρώτη φορά έπειτα από τόσους αιώνες, έμεινε η ιερή μικρασιατική γη χωρίς το ελληνικό της στοιχείο.
Λέω τη γη αυτή “ιερή”, γιατί είναι πρώτα απ' όλα ποτισμένη με το αίμα τόσων μαρτύρων, όλων εκείνων που δεν πρόλαβαν να μπουν τότε στα καράβια και χάθηκαν στη σκλαβιά των περίφημων Ταγμάτων Εργασίας των Τούρκων ή από τις κακουχίες. Είναι όμως επίσης ποτισμένη και με το αίμα δεκάδων, για να μην πω εκατοντάδων, Αγίων της ορθόδοξης πίστης, που μαρτύρησαν για τον Χριστό στη Σμύρνη, την Έφεσο, την Πέργαμο, αλλά και πιο μέσα, στην Καππαδοκία. Και, βέβαια, είναι ακόμα ιερή, γιατί η Μικρασία αποτελεί τη θεόπνευστη γη της Ιωνίας, εκεί όπου γεννήθηκε ο Λόγος των αρχαίων Ελλήνων σοφών, από τον Όμηρο και τον Αίσωπο μέχρι τους Προσωκρατικούς φιλοσόφους...
Από τα παραπάνω σύντομα αποσπάσματα της ιστορικής αυτής μνήμης, καταλαβαίνει κανείς πόσο σημαντικό είναι για εμάς σήμερα να μην ξεχάσουμε. Και ειδικά φέτος, με τη συμπλήρωση ενός ακριβώς αιώνα από τη σύγχρονη ελληνική τραγωδία, θα πρέπει να μπούμε σε περισυλλογή και αναστοχασμό, όχι πια για το παρελθόν που πέρασε, αλλά κυρίως για το μέλλον που έρχεται. Γιατί άλλη μία μεγάλη αξία της ιστορικής μνήμης είναι ότι διδάσκει τις επερχόμενες γενιές, να μην επαναλάβουν κι αυτές μοιραία λάθη του παρελθόντος, από εκείνα που οδηγούν συχνά στο ιστορικό δράμα.
Με αφορμή, λοιπόν, τα 100 χρόνια φέτος από την τραγωδία του Ελληνισμού της Μικρασίας, ας στείλουμε το διαχρονικό μήνυμα: Ότι δεν θα ξεχάσουμε ποτέ, όσα χρόνια κι αν περάσουν, ότι θα διατηρήσουμε ζωντανό μέσα στις καρδιές μας ό,τι ακριβότερο έχουμε. Τη θύμηση των αγίων προγόνων μας και των χαμένων πατρίδων μας!
* Η κυρία Αναστασία-Αικατερίνη Αλεξοπούλου είναι Βουλευτής Β1΄ Βορείου Τομέα Αθηνών, με την Ελληνική Λύση.
