“Ο Πούτιν, οι νεοέλληνες, η Δύση και οι προφήτες”, άρθρο του Άκη Ροδίτη στην εφημερίδα “ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ”
Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στο κόσμο που νίκησε τον κομμουνισμό στο πεδίο της μάχης και δεν τολμά να το αναφέρει. Ο ανθρωπότυπος του νεοέλληνα αποτελεί case study κοινωνικής ψυχιατρικής. Σώθηκε από την πείνα, έφτιαξε υποδομές, έχτισε σχολεία, οργάνωσε την αγροτική παραγωγή και φόρεσε τα πρώτα του παπούτσια με τα λεφτά του σχεδίου Μάρσαλ μετά τον Β’ΠΠ και παραδόξως είναι κατά των Αμερικάνων. Ως αποτέλεσμα της ένταξης της χώρας του στην Ευρωπαϊκή Ένωση είδε λεφτά στα ταμεία του, μπόρεσε να δώσει συντάξεις στους γέρους του, ανέβασε κατακόρυφα το βιοτικό του επίπεδο, απολαμβάνει μισό αιώνα ευημερίας, δημοκρατίας και ασφάλειας. Και αντί να μακαρίζει την τύχη του, που έχει το προνόμιο να είναι πολίτης του ισχυρότερου υπερεθνικού οργανισμού του πλανήτη, αυτός μνημονεύει με θαυμασμό έναν «ομόδοξο» Τάταρο. Και όλα αυτά χάρη στα παραμύθια της ντόπιας σταλινικής Αριστεράς και στις «προφητείες» αγιορειτών γερόντων.
Ο Κορνήλιος Καστοριάδης έλεγε ότι ο άνθρωπος είναι ζώο που επιθυμεί πίστη και όχι γνώση. Γιατί η γνώση τον οδηγεί στην πραγματικότητα μακριά από την ευκολία των μύθων. Οι προνεωτερικοί ανατολίτες αγαπούν τις μεγάλες ιδέες και τις αχαλίνωτες σκέψεις και οι Έλληνες, ως Βαλκάνιοι και πρώην Οθωμανοί υπήκοοι, είναι βαθιά εμποτισμένοι με την κουλτούρα της τυφλής πίστης που συντηρείται με την κατήχηση. Γι αυτό και σε περιόδους κρίσεων παραληρούν για κοιτάσματα πετρελαίου, λίστες με κλεμμένα, προγράμματα Θεσσαλονίκης, πολεμικές αποζημιώσεις, εμβόλια με τσιπάκια, μασόνους και για το ξανθό γένος το ομόδοξο.
Η Ρωσία του Πούτιν δεν είναι πια το αντίπαλο δέος της Δύσης. Το βενζινάδικο της Ευρώπης είναι που το ελέγχουν οι συμμορίες. Μια χώρα με πληθυσμό 150 εκατομμυρίων σε συνεχή συρρίκνωση, απολυταρχικά βιώματα, διαβρωμένα από τον κομμουνισμό ήθη, ΑΕΠ ίσο με της Ολλανδίας και του Βελγίου μαζί, κατά κεφαλήν ΑΕΠ μισό από το δικό μας και με αμυντικό προϋπολογισμό δέκα φορές μικρότερο των ΗΠΑ.
Αλήθεια, ποιος από εσάς έχει στο σπίτι του μια τοστιέρα ρώσικη ή ένα ρώσικο πιστολάκι για τα μαλλιά; Η ρωσική αυτοκινητοβιομηχανία τι μερίδιο έχει στην αγορά; Η φαρμακοβιομηχανία; Η υψηλή τεχνολογία; Οι μεταφορές; Κανένα! Μηδενικό! Γιατί η πρόοδος αποτελεί την υλική αντανάκλαση της δημοκρατίας και η Ρωσία από δημοκρατία δεν γνωρίζει.
Μη μπορώντας λοιπόν να εκπέμψει κάποιο προωθημένο βιομηχανικό ή τεχνολογικό, μήνυμα, η πάλαι ποτέ «σοβιετική αρκούδα» δημιουργεί ενεργειακές εξαρτήσεις και διαμορφώνει συμμαχίες με αναφορές στο σοβιετικό παρελθόν και στο κοινό θρησκευτικό δόγμα.
Διακεκριμένο στέλεχος της σοβιετικής KGB ο Πούτιν, γνωρίζει καλά ότι η χώρα του δεν θα μπορέσει να ανακτήσει τη θέση της στο δίπολο των παγκόσμιων υπερδυνάμεων. Οι μεγάλες δυνάμεις πέρασαν προ πολλού από τη βιομηχανική στη μεταβιομηχανική εποχή και οι ανερχόμενοι γίγαντες της Ασίας φιλοξενούν τα παραγωγικά δίκτυα των πολυεθνικών τρέχοντας με ιλιγγιώδεις ταχύτητες.
Κατέχοντας από θέση την τέχνη της προπαγάνδας των δικτύων και των ομάδων επιρροής, ανέπτυξε στις χώρες ενδιαφέροντος ένα πολυκεντρικό σύστημα υβριδικού πολέμου και μεγιστάνων επενδυτών: Υποκινεί από ναζί μέχρι ακροαριστερούς, αγοράζει ΜΜΕ, χρεοκοπημένες επιχειρήσεις και ποδοσφαιρικές ομάδες μαζί με τις ορδές των οπαδών τους, δημιουργεί χιλιάδες ιστοσελίδες και κανάλια στα μέσα κοινωνική δικτύωσης και στο YouTube που διαδίδουν fake news και χρηματοδοτεί τη συγγραφή βιβλίων θρησκευτικού περιεχομένου με «προφητείες» που του αποδίδουν υπερφυσικές ικανότητες.
Αυτό που πέτυχε ο Πούτιν με τον Τραμπ στην Αμερική καθιστώντας την μια διαιρεμένη χώρα, θέλει να το πετύχει και στη Γηραιά Ήπειρο, με τη φτωχοποίηση των Ευρωπαίων μέσω του ενεργειακού αποκλεισμού, τη χρηματοδότηση εθνικολαϊκιστικών κινημάτων και την διασάλευση της κοινωνική ειρήνης.
Λύσεις για την αντιμετώπισης αυτής της ρωσικής υβριδικής απειλής που δέχεται και η χώρα μας υπάρχουν; Υπάρχουν, όμως αυτές δεν είναι άμεσες και όλα ξεκινούν από το σχολειό. Εκεί που οικοδομούνται συνειδήσεις και σφυρηλατούνται χαρακτήρες. Είναι σε θέση το ελληνικό σχολείο να αναλάβει μια τέτοια αποστολή; Κατηγορηματικά όχι! Πολύ περισσότερο όταν εκεί έρχονται σε επαφή και «παντρεύονται» δυο αναχρονιστικοί πολιτισμοί: Ο πολιτισμός του χωρίου-φάρας και του θρησκευτικού αντιδυτικού κοτζαμπασισμού που κουβαλάει μεγάλο μέρος των μαθητών με τον πολιτισμό της τζάμπα μαρξιστικής επανάστασης, του ανορθολογισμού, της μονιμότητας και της καθόλου αξιολόγησης του δημοσίου. Κατά συνέπεια, ο δρόμος προς την αποβαλκανοποίση της Ελλάδας προβλέπεται να είναι μακρύς, σκοτεινός και γεμάτος εμπόδια.
sinidisi.gr
