Του Κώστα Καραγκούνη*
Το χειμώνα του 1976 η Ελλάδα υπέστη έξαφνα παράκρουση. Αιτία; Ο δικηγόρος Γιώργος Καματερός υποστηριζόμενος από μία μερίδα του Τύπου (αλλά όχι από την ιστορική «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ») παρουσίασε ένα νερό το οποίο προερχόταν από την ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κω, υποστηρίζοντας, ότι θεραπεύει τον καρκίνο.
Το νερό αυτό, έμεινε τελικά στην ιστορία ως «το νερό του Καματερού», με τον παραμυθά Δικηγόρο, εντούτοις, να το αποκαλεί επιστημονικοφανώς «Ήλιον», διατεινόμενος, ότι οι δήθεν θαυματουργές του ιδιότητες προέρχονταν από τα πετρώματα που το περιείχαν, σε πείσμα των επιστημονικών αναλύσεων, που έδειχναν, ότι ουδέν το ιδιαίτερο είχε πλην υπερβολικής ραδιενέργειας.
Όμως ο κόσμος ήθελε να πιστέψει το ελπιδοφόρο ψέμα, με κωμικοτραγικά αποτελέσματα. Κωμικά, γιατί το νερό άρχισε να διακινείται λόγω αυξημένης ζήτησης με βυτιοφόρα και λόγω κοσμοσυρροής έγινε χρήση ακόμα και του γηπέδου της ΑΕΚ. Αλλά και τραγικά γιατί πολλοί καρκινοπαθείς, μεταξύ των οποίων πάσχοντα από λευχαιμία παιδιά (δυο από τα οποία κατέληξαν), σταμάτησαν την θεραπεία τους. Και όταν τελικά ο Καματερός συνελήφθη, καταδικάστηκε σε μία γελοία ποινή με αναστολή για το άσχετο αδίκημα της αντιποίησης ιατρικού επαγγέλματος!
Ακριβώς διότι στην Ελλάδα δεν υπήρχε τότε διάταξη, που να μπορεί, να τιμωρήσει τον Καματερό για την κοινωνική αναταραχή που προκάλεσε με τα τερατώδη ψέματά του. Γιατί μπορεί να υπήρχε το άρθρο 191 του Ποινικού Κώδικα το οποίο τιμωρούσε την αναταραχή που προκαλείτο με τέτοια ψέματα, όχι όμως στην περίπτωση που αυτό αφορούσε την δημόσια υγεία. Και αυτό έρχεται να το κάνει επιτέλους η κυβέρνηση σήμερα, επικαιροποιώντας την διατύπωση του άρθρου, ώστε να προστατεύει το κοινό γενικότερα από τα ψέματα μέσω Τύπου και διαδικτύου που μπορούν, να οδηγήσουν σε παρόμοια παράκρουση και τραγωδία.
Και είναι εκπληκτικό, ότι αυτή η πράξη ευθύνης επικρίνεται με προκλητικά φληναφήματα για απόπειρα περιορισμού της ελευθερίας του λόγου. Όμως η ελευθερία του λόγου κατά την πάγια νομολογία των Δικαστηρίων μας αλλά και σειρά διατάξεων του θετικού δικαίου αφορά κρίσεις και αξιολογήσεις – όχι ψευδή πραγματικά περιστατικά. Άλλωστε η νέα διάταξη του άρθρου 191 του Ποινικού Κώδικα, επανέρχεται, όπως ίσχυσε δοκιμασμένα για δεκαετίες, διευρυνόμενη μόνο στο σκέλος της προστασίας της δημόσιας υγείας και με την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, να έχει αποφανθεί, ήδη από το 1981, ότι η διάταξη ουδόλως προσκρούει στο Σύνταγμα και στην ελευθερία της έκφρασης. Γιατί η ελευθερία της έκφρασης έχει σκοπό να διευρύνει το έλλογον μίας Δημοκρατίας και όχι να αποτελεί άλλοθι των απανταχού τσαρλατάνων, που απλώς χρεώνουν τον πολίτη με έναν βαρύτατο λογαριασμό αναξιοπιστίας ασύμβατο με ένα πραγματικό Κράτος Δικαίου.
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα “Η Καθημερινή”
*Ο κ. Κώστας Καραγκούνης είναι βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας
της Νέας Δημοκρατίας,
πρώην υφυπουργός Δικαιοσύνης.
sinidisi.gr
