Η αναπάντεχη ζημιά (αν υποτεθεί ότι υπάρχει κάτι αναπάντεχο στην εποχή μας) των παραγωγών μανταρινιών κλημεντίνες, έχει πάρει δραματικές διαστάσεις. Η αδυναμία, λόγω βροχόπτωσης, ραντίσματος των μανταρινιών ώστε να παραμείνουν στο δέντρο, επιτάχυνε την πτώση τους.

Ταυτόχρονα, ο συνδυασμός υγρασίας και υψηλών για την εποχή θερμοκρασιών, είχε ως αποτέλεσμα την πρωτόγνωρη εικόνα πληγών από μερική χαλαζόπτωση σε συνδυασμό με το στίγμα μονίλια. Το στίγμα αυτό λέγεται και κηλίδα ύδατος, και οδηγεί στην μουμιοποίηση των καρπών. Οι πληγές απ΄ το χαλάζι πολλαπλασίασαν την μονίλια.

Ο ΕΛΓΑ δεν μπορεί να οχυρωθεί πίσω απ’ την θέση ότι η μονίλια δεν αποτελεί φυσική καταστροφή και, άρα, δεν αποζημιώνονται οι πληγέντες παραγωγοί. Το αρμόδιο υπουργείο πρέπει άμεσα να επιληφθεί της κατάστασης και να ενεργοποιήσει εργαλεία που υπάρχουν, ιδιαίτερα μέσα στις δραματικές συνθήκες του κορονοϊού, προκειμένου να αποζημιωθούν οι παραγωγοί. Τα κονδύλια που απαιτούνται, κάθε άλλο παρά απαγορευτικά είναι.Αντίθετα, απολύτως απαγορευτική είναι η αδιαφορία των υπευθύνων, σ΄ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που διάγουμε.

sinidisi.gr