Του Νικηφόρου Βαρονέτου
Ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης μιλώντας, σε συνέντευξη τύπου μετά τη λήξη της τελευταίας Συνόδου Κορυφής(16-10-20), χαρακτήρισε την ΕΕ ως ένα υπερωκεάνιο που αργεί να στρίψει, όταν όμως το κάνει παίρνει σταθερή πορεία. Τώρα αν χρειαστεί να στρίψει ξανά, πόσους μήνες ή χρόνια θα χρειαστεί, δε μας το είπε. Όμως το σχετικά πολύ πιο ευέλικτο τουρκικό Ορούτς Ρέϊς αλλάζει συχνά πορεία. Βγαίνει από τον κόλπο της Αττάλειας, πάει νότια προς την Κύπρο, γυρίζει βόρεια προς το Καστελόριζο, πάει δυτικά, πάει ανατολικά, ξαναγυρίζει στην Αττάλεια και εκεί που δε το περιμένεις ξαναβγαίνει για «τσάρκα» στη Μεσόγειο.
Στη γέφυρα του υπερωκεάνιου επικρατεί απόλυτη σύγχυση. Η καπετάνιος Άνγκελα Μέρκελ διαβεβαιώνει τους άλλους αξιωματικούς ότι έχει σχέδιο και κάποια στιγμή θα φτάσει το καταδιωκόμενο Ορούτς Ρέϊς. Ο ύπαρχος Εμμανουέλ Μακρόν διαφωνεί και προτείνει, διστακτικά, να ζητηθεί η συνδρομή φρεγατών, τουλάχιστον για να εντοπιστεί ο καταδιωκόμενος. Άλλοι κατώτεροι αξιωματικοί (Μητσοτάκης, Αναστασιάδης, Κούρτς) διαφωνούν με την πορεία του υπερωκεάνιου, αλλά δεν εκφράζονται ανοικτά, γιατί η παραμονή τους στη γέφυρα ή η μελλοντική προαγωγή τους εξαρτώνται από την καπετάνιο, που είναι και συγγενής του πλοιοκτήτη – έχει την έδρα του στη Φραγκφούρτη. Ο καπετάνιος (Ερντογάν) του Ορούτς Ρέϊς έχει σκάσει στα γέλια.
Αυτή είναι η κατάσταση στο «υπερωκεάνιο» της Ευρω-Βαβέλ. Αυτοί είναι οι ισχυροί σύμμαχοι του Ελληνισμού. Εν τω μεταξύ η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας καθορίζεται από τον πλου του Ορούτς Ρέϊς. Βγαίνει από τον κόλπο της Αττάλειας, διαμαρτυρόμαστε και ζητάμε τη βοήθεια των εταίρων. Επιστρέφει στην Αττάλεια είμαστε έτοιμοι για συνομιλίες. Λες και δεν υπάρχει κανένα άλλο πρόβλημα με τους Τούρκους. Πότε θα τελειώσει αυτή η φαρσοκωμωδία;
Η Ελλάδα ζητάει και η ΕΕ καταδικάζει, στα λόγια, τη δραστηριότητα του Ορούτς Ρέϊς στην υφαλοκρηπίδα του Καστελόριζου. Για όλα τα υπόλοιπα τηρείται «σιγή ιχθύος». Για την απειλή πολέμου (casus belli), κουβέντα. Για τις καθημερινές παραβιάσεις του εναέριου χώρου και τις υπερπτήσεις, κουβέντα. Για το τουρκολιβυκό μνημόνιο, κουβέντα. Για την τουρκική απαίτηση αποστρατιωτικοποίησης των νησιών, κουβέντα. Για την κατοχή της Β. Κύπρου, κουβέντα. Για τη συνεχή παραβίαση της κυπριακής ΑΟΖ, κουβέντα. Μόνο για το πρόσφατο άνοιγμα – εποικισμό της Αμμοχώστου εκφράστηκε αντίδραση, αλλά και αυτή στα λόγια.
Οι ενδεχόμενες κυρώσεις στην Τουρκία μετατίθενται συνεχώς για το μέλλον. Μετά τη Σύνοδο Κορυφής η Άνγκελα Μέρκελ είπε: «Είναι σημαντικό να μπορέσουμε να προχωρήσουμε μαζί με την Τουρκία στο δρόμο που έχουμε σχεδιάσει (?), γιατί η περαιτέρω ανάπτυξη της σχέσης ΕΕ-Τουρκίας είναι προς το συμφέρον και των δύο πλευρών». Τώρα εάν δεν είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας και της Κύπρου είναι μια άλλη ιστορία.
Αν κάποια στιγμή επιβληθούν κυρώσεις αυτές θα είναι αστείες. Τη νύφη θα πληρώσουν κάποια εταιρεία και μερικοί ιδιώτες, ίσως και ο καπετάνιος του Ορούτς Ρέϊς. Κυρώσεις κατά του Ερντογάν, των υπουργών του, του τουρκικού Δημοσίου δε συζητιόνται καν. Εξάλλου δεν τις απαιτεί ούτε η ελληνική πλευρά. Ο Κ. Μητσοτάκης και ο Ν. Αναστασιάδης δηλώνουν, σε κάθε ευκαιρία, ότι οι κυρώσεις δεν είναι αυτοσκοπός και ότι ελπίζουν να μη χρειαστεί να επιβληθούν!
Υπάρχουν όμως κυρώσεις με σημαντικό κόστος για την Άγκυρα. Η διακοπή της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας (το ζητάει η Αυστρία) και η παύση της σχετικής χρηματοδότησης (που πληρώνουν και η Ελλάδα και η Κύπρος). Η μη αναθεώρηση της τελωνιακής ένωσης που θα καθιστά φθηνότερες τις τουρκικές εξαγωγές. Η μη κατάργηση της βίζας για τους Τούρκους που ταξιδεύουν στην ΕΕ. Τέλος το εμπάργκο στην πώληση οπλικών συστημάτων όπως, για πρώτη φορά από ελληνικής πλευράς, ανέφερε ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης. Μόνο που σ’ αυτό θα διαφωνήσει σφόδρα η Γερμανία και πιθανόν η Ισπανία και η Ιταλία (πραγματοποιούν σημαντικές πωλήσεις στην Τουρκία).
Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, Ελλάδα και Κύπρος απαιτείται να θέτουν veto σε κάθε απόφαση της ΕΕ που απαιτεί ομοφωνία, αν παράλληλα δεν επιβάλλονται αυστηρές κυρώσεις στην αναθεωρητική Τουρκία. Κυρώσεις όχι μόνο για το Ορούτς Ρέϊς ή την Αμμόχωστο αλλά για όλες τις απειλές και τα τετελεσμένα της Άγκυρας. Η Αθήνα και η Λευκωσία πρέπει να μπλοκάρουν τη λειτουργία της ΕΕ. Είναι μονόδρομος για την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων. Μόνο αν οι Ευρωπαίοι πιεστούν θα συνδράμουν τον Ελληνισμό, διαφορετικά θα αλληθωρίζουν προς τη μεγάλη τουρκική αγορά.
Μια τέτοια πολιτική όμως απαιτεί αποφασιστικότητα για ρήξη με τα συμφέροντα του Βερολίνου, των Βρυξελλών και άλλων. Δυστυχώς τέτοια αποφασιστικότητα δε διαθέτει, το φοβικό, δειλό και εξαρτώμενο πολιτικό σύστημα σε Ελλάδα και Κύπρο. Ο Ερντογάν μπορεί, για την ώρα, να κοιμάται ήσυχος και να προωθεί τα σχέδιά του για την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Υ.Γ. Ακόμα δεν μπορούν να αποφασίσουν από πού θα αγοραστούν οι τέσσερις νέες φρεγάτες, που θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον έξι. Νομίζουν ότι οι Τούρκοι θα μας δώσουν πολύ χρόνο να σκεφτόμαστε;
Πηγή : www.ellinikiantistasi.gr
