Οι λαοί έχουν τις ηγεσίες που τους αξίζουν. Είναι μία θεώρηση που τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα εξ’ αιτίας της οικονομικής κρίσης την προηγουμένη δεκαετία γνώρισε μεγάλη απήχηση. Προσωπικά πίστευα πως αυτή η θεώρηση εμπεριέχει μόνο ένα ποσοστό αλήθειας και αυτό γιατί στην Ελλάδα ιδίως στα χρόνια της μεταπολίτευσης η κομματοκρατία εξώθησε με πλείστες όσες μεθόδους και συμπεριφορές ένα σημαντικό της κοινωνίας στη σφαίρα του ιδιωτικού. Μάλλον όμως θα πρέπει να αναθεωρήσω, μετά από δύο περιστατικά που έζησα κατά τη διάρκεια των φετινών μου διακοπών.
Καλώς ή κακώς πίστευα πως είναι μηδαμινό το ποσοστό των ανθρώπων που ενστερνίζονται τις διάφορες θεωρίες συνωμοσίας για τον κορονοϊό. Ένα μεσημέρι όμως τις άκουσα όλες μαζεμένες από το διπλανό τραπέζι του εστιατορίου, όπου έτρωγα.Τέσσερις άνθρωποι ηλικίας από 45 έως 60 ετών περίπου – άνθρωποι φυσιολογικοί εκ πρώτης όψεως- ανέλυαν με κάθε σοβαρότητα πως ο κορονοϊός δεν υπάρχει, πως είναι όλα ψέματα, πως όλα γίνονται για λόγους οικονομικούς και ελέγχου της πληθυσμιακής έκρηξης της γης, πως το εμβόλιο για τον κορονοϊό θα έχει ένα τσιπάκι που θα μας παρακολουθεί, πως όλα γίνονται από τον BillGates και τον άτυπο πόλεμο μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ. Οι αποδείξεις για αυτούς τους ισχυρισμούς φυσικά είναι ανύπαρκτες. Δεν υπάρχει κανένα απολύτως επιχείρημα από όσους πιστεύουν τις θεωρίες συνωμοσίας, απλώς έχουν μπλέξει στο μυαλό τους κάποιες ταινίες επιστημονικής φαντασίας που έχουν δει και τις έχουν κάνει προβολή στην άρνησή τους να δουν και να αποδεχθούν την πραγματικότητα.
Τι ενδιαφέρον μπορεί να έχει για τον Bill Gates ή τον George Soros η ζωή της κυρίας που δουλεύει στο ταμείο ενός super-market στην Πάτρα ή του κυρίου που δουλεύει σε συνεργείο αυτοκινήτων στο Αγρίνιο ή της κοπέλας που εργάζεται σε ένα λογιστικό γραφείο στην Αθήνα; Κι όμως άκουσα από τη διπλανή κυρία να πιστεύει πως όχι μόνο την παρακολουθούν, αλλά και πως η ίδια ανακάλυψε τον τρόπο να αποφύγει το… αδιάκριτο βλέμμα του Bill Gates, κόλλησε –λέει η κυρία- ένα χανσαπλάστ (…) στο μόντεμ του υπολογιστή της. Φαντάζομαι θυμόσαστε όλοι την ταινία με τον αείμνηστο Κώστα Βουτσά, που προσποιούνταν το γιατρό και συμβούλευσε μια κυρία που δεν μπορούσε να κάνει παιδιά να κολλήσει ένα έμπλαστρο στην κοιλιά της. Κάπως έτσι λοιπόν…
Το εξίσου βλακώδες επιχείρημα είναι ότι όλα γίνονται για την οικονομία. Δηλαδή οι αεροπορικοί κολοσσοί όλα του κόσμου, τα πολυεθνικά ταξιδιωτικά πρακτορεία, που κινδυνεύουν με πτώχευση –και οι άνθρωποι πίσω από αυτά- ένα πράγμα παρακαλούσαν να έρθει: μια πανδημία και να σταματήσει ο τουρισμός παγκοσμίως. Δυστυχώς είναι δύσκολο ένας άνθρωπος που δουλεύει στον τουρισμό να αποδεχθεί ότι φέτος ήταν άνεργος, όμως τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα παγκοσμίως έχουν χάσει πολύ περισσότερα, από τέσσερα – πέντε χιλιάρικα που έβγαζε ο Αγρινιώτης μπάρμαν για τρεις μήνες στην Πάρο.
Και το δυστύχημα είναι ότι είτε κάποιος είναι φαν των θεωριών συνωμοσίας, είτε σιωπηρά τις αποδέχεται, η συμπεριφορά πολλών δεν βοηθά στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Το μεσημέρι της περασμένης Κυριακής βρέθηκα στην παραλία του Αντιρρίου. Ο κόσμος πολύς, όμως τα καταστήματα της παραλίας έχουν μείνει στην προ κορονοϊού εποχή, τα τραπέζια στα πατάρια των καταστημάτων ήταν σε αποστάσεις μικρότερες, όχι μόνο από τις προβλεπόμενες στα υγειονομικά πρωτόκολλα, αλλά μικρότερες και από την εποχή της κανονικότητας. Κι όμως δεν διαμαρτύρονταν ουδείς. Έβλεπες ηλικιωμένους, μεσήλικες, οικογένειες με μωρά, όλοι, ο ένας πάνω στον άλλο… Σα να μην συμβαίνει τίποτα. Σαν ο κορονοϊός να είναι μια ψευδαίσθηση.
Δυστυχώς το ποσοστό των ανθρώπων με τόσο χαμηλό επίπεδο δεν είναι ευκαταφρόνητο.
Δημήτρης Παπαδάκης Εφημερίδα Συνείδηση
sinidisi.gr
