Του Δημήτρη Παπαδάκη
Στο νέο περιβάλλον που διαμορφώνεται στην Ανθρωπότητα θα πρέπει σιγά – σιγά να παραδεχθούμε πως ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, που δημιουργήθηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο προκειμένου να διασφαλίσει την ειρήνη στον κόσμο, ολοένα και πιο συχνά γίνεται θεατής, αν όχι συνένοχος, πολεμικών συγκρούσεων.
Την περασμένη Πέμπτη το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ δεν κατέληξε σε κοινή δήλωση για την τουρκική στρατιωτική επέμβαση στη βορειοανατολική Συρία, καθώς ΗΠΑ και Ρωσία έθεσαν βέτο στη δήλωση των πέντε ευρωπαϊκών κρατών – μελών του Συμβουλίου, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Πολωνία και το Βέλγιο που καταδίκαζαν την επιχείρηση. Την ίδια ώρα ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών σε ανακοίνωσή του αναφέρει πως ο ανθρωπιστικός αντίκτυπος από την τουρκική επέμβαση είναι ήδη αισθητός και υπολογίζει ότι 100.000 άνθρωποι έχουν ήδη εγκαταλείψει τα σπίτια τους.
Κι αν το Συμβούλιο Ασφαλείας, θα πει κανείς, είχε ομονοήσει, αυτό θα αρκούσε για να σταματήσει η Τουρκία την επίθεσή της στους Κούρδους της Συρίας; Η ιστορία μας διδάσκει πως όχι. Η Τουρκία εξάλλου είναι μια χώρα που αρέσκεται στο ρου της Ιστορίας να εμπλουτίζει το… ποινικό της μητρώο… Εξάλλου ας θυμηθούμε πόσα ψηφίσματα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και τους Συμβουλίου Ασφαλείας η Τουρκία έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων της. Ο ΟΗΕ είχε ζητήσει την αποχώρηση των κατοχικών δυνάμεων, να σταματήσει ο εποικισμός της Κύπρου και να επανέλθει ο δημογραφικός της χαρακτήρας, να επιστρέψουν οι πρόσφυγες… Αντιθέτως 45 χρόνια μετά η Τουρκία στην Κύπρο συνεχίζει τον Αττίλα αυτή τη φορά στη θάλασσα με τις παράνομες γεωτρήσεις.
Η Τουρκία βέβαια είναι ο συνήθης τσαμπουκάς της περιοχής. Ο ΟΗΕ είναι πια ένα όργανο με καταβαραθρωμένο κύρος, σχεδόν ανυπόληπτο. Και ας θυμηθούμε και άλλα ιστορικά παραδείγματα της ανικανότητας του ΟΗΕ, όπως αυτό στη Βοσνία, στη Ρουάντα. Ή το πόσο εύκολα… ξεγελάστηκε από τις ΗΠΑ για τα όπλα μαζικής καταστροφής που δήθεν διέθετε το Ιράκ το Σαντάμ Χουσεΐν. Και βεβαίως όλη ανικανότητα του ΟΗΕ να επιβάλλει την ειρήνη οφείλεται στο γεγονός ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας, ελέγχεται από τους μεγαλύτερους παραγωγούς… όπλωνκαι ταυτόχρονα πυρηνικές δυνάμεις. Που συνεχίζουν να συμπεριφέρονται με απύθμενη υποκρισία και παριστάνουν τους Πόντιους Πιλάτους.
Τα στρατεύματα που εισέβαλαν είναι τουρκικά, αλλά μόνο κατ’ όνομα. Στην πραγματικότητα, οι ΗΠΑ έχουν χρηματοδοτήσει μέχρι και τον τελευταίο αντάρτη κατά του Άσαντ, προκειμένου να απαλλαγούν από τη ρωσική επιρροή.Και έδωσαν το πράσινο φως στην Τουρκία, να εισβάλει στη Συρία, με στόχο να την αποσπάσουν από την αγκαλιά της Ρωσίας. Η Γερμανία, η Βρετανία και η Γαλλία ζήτησαν την επείγουσα σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για να την καταδικάζουν στα λόγια, αλλά ιδίως οι δύο πρώτες είναι οι διαχρονικοί σύμμαχοι της Τουρκίας και φυσικά κάνουν με τους Τούρκους businessasusual… Πάρτε παράδειγμα, την απόφαση της Volkswagen (VW) να κατασκευάσει το νέο της εργοστάσιο κοντά στη Σμύρνη, το οποίο θα απασχολεί περίπου 4.000 εργαζομένους, και θα έχει παραγωγική ικανότητα 300.000 οχημάτων.Η Ρωσία, που είναι πλέον η μόνη μεγάλη δύναμη που παραμένει στη Συρία διατηρώντας τη σαν βάση επιρροής στη Μέση Ανατολή, αρκείται στο να στηρίζει τον Άσαντ, αλλά κάθε άλλο παρά μπορεί να εγγυηθεί την ακεραιότητα της Συρίας και κάνει τα στραβά μάτια στην Τουρκία πιστεύοντας ότι θα μπορέσει να την αποσπάσει από την αγκαλιά του ΝΑΤΟ.
Η τουρκική εισβολή πέρα από τον εκτοπισμό –με χαρακτηριστικά εθνοκάθαρσης- μεγάλων αριθμών Κούρδων αμάχων έχει μια ακόμη αρνητική επίπτωση. Μαχητές του ISIS που κρατούνταναπό τις κουρδικές αρχέςμετά από επίθεση «μισθοφόρων» (των ανταρτών που υποστηρίζουν οι Τούρκοι) στο στρατόπεδο που κρατούνταν εισβολή βρήκαν την ευκαιρία να δραπετεύσουν. Να, λοιπόν που οδηγεί η υποκρισία: οι τζιχαντιστές και πάλι ελεύθεροι.
Εφημερίδα «Συνείδηση»
sinidisi.gr
