Γράφει ο Πέτρος Τριανταφύλλου
Ρε παιδιά, αυθεντικό βίντεο της «hellenic train», που δεν σβήστηκε από τα καταγραφικά! Πλην όμως, δεν είναι από τις αμαξοστοιχίες της 28-2-2023, αλλά από έκρηξη βόμβας στα γραφεία της εταιρείας χθες βράδυ. Και ιδού, στρατιές ερευνητών με ολόασπρες ολόσωμες στολές, με κουκούλες, συλλέγουν επί του πεδίου κομματάκια του εκρηκτικού μηχανισμού· στα εργαστήρια κάνουν «φύλλο και φτερό» όλα τα στοιχεία. Γιατί δεν έγινε ούτε ένα εκατοστό, ούτε ένα χιλιοστό από αυτά για τα Τέμπη; Δεν βλέπουμε τις παράνομες μεθοδεύσεις; Δεν βλέπουμε την σκοπιμότητα, όταν αμφισβητούν με λύσσα το παράνομο φορτίο; Σου λένε: σκουπίσαμε, στη ζούλα, τα στοιχεία, άρα, δεν μπορείτε τώρα να αποδείξετε με πλήρη βεβαιότητα τι ακριβώς καύσιμα ήτανε. Ε, και; Σε κάθε περίπτωση, ήταν καύσιμα και, κατά μεγάλη προσέγγιση, φαίνεται και το είδος. Παράνομα, δε, αφού μεταφέρονταν με τραίνο, χωρίς νόμιμο τρόπο και παραστατικά. Αν, ο μη γένοιτο, πυροβολήσεις σε πλοίο έναν επιβάτη, με πλήγμα διαμπερές, και το βλήμα χαθεί στο πέλαγος και πετάξεις και το όπλο στην θάλασσα, τι πάει να πει; Ότι, επειδή δεν βρέθηκε όπλο και βλήμα, δεν διέπραξες, τάχα, φόνο;
Αν δεν φοβάστε την αλήθεια, θα διορίστε και πάλι παράνομο κυβερνητικό ΕΟΔΑΣΑΑΜ, τώρα που έπεσε ο πρόεδρός του, ή θα ιδρύσετε έστω όψιμα ανεξάρτητη αρχή; Θα επιτρέψετε, επί τέλους, σε δυο-τρεις επί πλέον εισαγγελείς να χειριστούν τον όγκο της δικογραφίας Τεμπών ή θα αφήσετε τον μονοπρόσωπο κυματοθραύστη της αλήθειας;
Αλλοίμονο, αλλοίμονο. Υποκρισία· δειλία· δολιότητα. Καταντήσατε την Χώρα μου άντρο ληστών και μαφιόζικων διαπλοκών. Το κράτος δικαίου μεταβλήθηκε σε τυραννικό, απολυταρχικό, αστυνομικό κράτος. Βιάζονται πολίτες και θεσμοί για το συμφέρον μιας απίστευτης δράκας επηρμένων και ένας ανακριτής έχει το θράσος να καταπνίγει την έρευνα και να στραγγαλίζει μιαν κοινωνία ολόκληρη. Μεταλλάσσετε, έτσι, τους Έλληνες σε τρομοκράτες, γκάγκστερ, δουλικούς και απελπισμένους. Φέρνετε κατήφεια, απογοήτευση, αλλοτρίωση, μαρασμό, ασυδοσία.
Πόσο ακόμα, κ. πρωθυπουργέ; Ανδρώσου και πρόσφερε, επί τέλους, την μόνη θυσία και υπηρεσία, που ακόμα μπορείς, σ’ αυτόν τον έρημο τόπο, που στενάζει από τα καμώματά σου: παραιτήσου και άφησε τους σκιαγμένους δικαστές να βαδίσουν ελεύθερα, να φωτιστεί η αλήθεια, να αποδοθούν ευθύνες στους υπαίτιους. Ακόμα και να οδηγηθείς στην φυλακή, αν χρειαστεί. Θα δεις, θα ωφεληθείς τα μάλα, προσωπικά, από μιαν τέτοια περιπέτεια. Θα απολαύσεις πρωτόγνωρες γεύσεις γενναιότητας. Θα έχεις σπουδαίο ελαφρυντικό, ότι συντέλεσες, έστω όψιμα, στην κάθαρση του άγους, που προξένησες.
Το μεγαλύτερο έγκλημα είναι η υποκρισία: π.χ., όταν, μετά απ’ όσα έκανες, κάθεσαι και μιλάς, με υστερία, για την... «αντεπίθεση της αλήθειας»! Όλοι ξέρουμε τι έχεις κάνει. Δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι. Στην Ελλάδα, που δημόσιος υπάλληλος δεν μετακινεί τασάκι, χωρίς την έγκριση του προϊσταμένου του, κατάφερες να συνεργήσουν όλοι, έτσι ώστε να ανασκολοπίσεις τόπους εγκλήματος, νόμους, διατάξεις, κανονισμούς, πρωτόκολλα και, μάλιστα, αστραπιαία και, σχεδόν, καθολικά χωρίς αντίδραση από τους αρμοδίους. Αηδιάζω, μεν, αλλά ομολογώ ότι εντυπωσιάζομαι, πώς κατάφερες και προξένησες τόσο κακό και αλλοίωση συνειδήσεων σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, επιβάλλοντας και κώδικα σιωπής. Οι άνθρωποι, που εμπιστεύονται το κακό, γίνονται φορείς του κακού και καταφέρνουν να το διασπείρουν. Είναι κρίμα, όμως, να μείνει για πάντα ο άνθρωπος σ’ αυτήν την κατάσταση. Έστω και αργά, μπορείς ν’ αλλάξεις ρότα. Διώξε τους επικοινωνιστές μαριονεττοπαίχτες και βρες την συνείδησή σου. Έσφαλες; Διορθώσου. Είσαι πρωταίτιος της τρώσεως· γίνε και επικεφαλής της διορθώσεως. Ποδηγέτησε, τουλάχιστον τώρα, τους διάφορυς φλωρίδηδες, σκέρτσους, γεραπετρίτηδες, τριαντόπουλους, αχιλλεωκαραμανλήδες, αγοραστούς και όλον τον συρφετό του παράνομου μαξίμιου συναφιού προς την ίαση. Να ταμεί το απόστημα. Να καθαρθεί το πύον. Να φωτιστούν τα εγκλήματα της ανθρωποκτονίας από ενδεχόμενο δόλο, της έκθεσης, της υπόθαλψης, της αλλοίωσης του πεδίου του εγκλήματος, του σφετερισμού εξουσίας, της διατάραξης συγκοινωνιών, της εξαπάτησης εκλογέων κλπ., στα οποία είσαι κεντρικό πρόσωπο. Φτάνει η συγκάλυψη. Φτάνει η υπεκφυγή, η δειλία. Το χρωστάς στον εαυτό σου -και «δεύτερη ζωή δεν έχει»- το χρωστάς και στο λαό.
