Oι ΗΠΑ δέχτηκαν την Ελλάδα ως εταίρο στο πρόγραμμα φρεγατών Constellation το οποίο βασίζεται στις ιταλικές FREMM καθώς έστειλαν πριν από λίγες ώρες την σχετική LOA (Letter οf Offer and Acceptance).
H κυβέρνηση Tραμπ δέχεται την Ελλάδα ως εταίρο στον σχεδιασμό των μελλοντικών φρεγατών και έστειλε υπογεγραμμένο το επίσημο έγγραφο.
Αφορά την σχεδίαση, ακόμη και την πιθανότητα συμπαραγωγής φρεγατών της συγκεκριμένης κλάσης.
Σημειώνεται ότι ο ΥΕΘΑ Ν.Δένδιας πριν ένα χρόνο είχε αποκαλύψει την μελλοντική απόκτηση επτά φρεγατών της συγκεκριμένης κλάσης.
Ο Ν.Δένδιας αναμένεται να ενημερώσει την Επιτροπή της Βουλής.
Το 2029 πρόκειται να παραδοθεί η πρώτη Constellation στο αμερικανικό Ναυτικό, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου.
Στην «ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ» του Οκτωβρίου του 2021 είχαμε αναφερθεί εκτενώς στην αμερικανική φρεγάτα.
Η κλάση της νέας φρεγάτας του αμερικανικού Ναυτικού USS Constellation (FFG-62) πρόκειται να αποτελέσει τη νέα φρεγάτα πολλαπλών ρόλων του αμερικανικού Ναυτικού.
Είναι µια φρεγάτα πολλαπλών ρόλων και η ανάπτυξή της βασίζεται στο πρόγραµµα FFG(X) που είχε ανακοινώσει το αµερικανικό Ναυτικό στις 10 Ιουλίου του 2017.
Έξι συνολικά ναυπηγικοί οίκοι κατέθεσαν προτάσεις και στις 16 Φεβρουαρίου του 2018, το αµερικανικό Ναυτικό επέλεξε πέντε εξ αυτών και στους οποίους έδωσε 15 εκατ. $ στον καθένα προκειµένου αυτοί να εξελίξουν τα σχέδιά τους, µε στόχο τη ναυπήγηση 20 συνολικά φρεγατών.
Τα έξι ναυπηγεία που κατέθεσαν προτάσεις ήταν: η Austal USA, η Fincantieri Marine Group, η General Dynamics Bath Iron Works, η Huntington Ingalls Industries η Lockheed Martin και η Atlas North America.
Το γεγονός ότι οι προτάσεις που κατατέθηκαν αφορούσαν ξένες ναυπηγήσεις, ήταν επειδή το αµερικανικό Ναυτικό είχε θέσει ως απαίτηση η αγορά του πλοίου να αποφασιζόταν το 2020, κάτι που δεν άφηνε χρόνο στα ναυπηγεία να προχωρήσουν µε δικές τους νέες προτάσεις, αφού δεν υπήρχε κατάλληλος χρόνος για κάτι τέτοιο.
Παράλληλα το Ναυτικό επιθυµούσε το νέο σκάφος να αποτελεί εξέλιξη υπάρχουσας σχεδίασης, φοβούµενο να προχωρήσει στην επιλογή µιας εντελώς νέας σχεδίασης πιθανότατα για να αποφύγει µια επανάληψη των προβληµάτων που παρουσιαστήκαν µε το πρόγραµµα LCS και την αποτυχηµένη κλάση Freedom.
Άλλωστε η RFI που είχε δώσει ήταν σαφής: «Στον διαγωνισµό για το πρόγραµµα FFG(X) θα ήταν ευκταίο να εξεταστούν υπάρχουσες σχεδιάσεις µικρών σκαφών επιφανείας και οι οποίες θα πρέπει να τροποποιηθούν ανάλογα προκειµένου, αυτές να προσαρµοστούν στις ιδιαίτερες απαιτήσεις του αµερικανικού Ναυτικού».
Έτσι πιο συγκεκριµένα η Austal USA µετείχε στον διαγωνισµό µε µια έκδοση της LCS, η Fincantieri Marine Group µε την FREMM, η General Dynamics µε µια έκδοση της ισπανικής F-100 των ναυπηγείων της Navantia, η LM µε την κλάση Freedom (η οποία όπως αναφέρθηκε δεν κατατέθηκε τελικά ούτε η πρόταση) και η Huntington µε µια έκδοση της Legend της αµερικανικής Ακτοφυλακής.
Μετά την υποβολή των τελικών σχεδιάσεων, των υπολοίπων συµµετεχόντων και βάσει των τελικών απαιτήσεων από το USN, στις 30 Απριλίου του 2020 ανακοινώθηκε ότι το πρόγραµµα κατέληξε στα ιταλικά ναυπηγεία της Fincantieri Marinette Marine µε την πρόταση µια «αµερικανοποιηµένης» FREMM.
Η επιλογή της FREMM κατέδειξε καταρχάς ότι το αµερικανικό Ναυτικό απέρριψε όλες τις σχεδιάσεις LCS και Freedom χωρίς καµία περαιτέρω σκέψη, απόρροια του προβληµατικού τους ιστορικού.
Παράλληλα κατέδειξε ότι το Ναυτικό ήθελε ένα µεγάλο σκάφος επιφανείας, άνω των 5.000 τόνων εκτοπίσµατος και όχι «πουσαρισµένα» LCS ή Freedom class.
Αυτό γιατί η απαίτηση ήταν η νέα φρεγάτα να µπορεί να ακολουθεί τις µεγάλες οµάδες µάχης των αεροπλανοφόρων οι οποίες δρουν σε ανοικτές θάλασσες.
«Το πλοίο FFG 62 θα είναι ενταγµένο κανονικά στις οµάδες κρούσης των αεροπλανοφόρων και στις µονάδες µεγάλων σκαφών επιφανείας.
Ταυτόχρονα όµως θα διαθέτουν και την ικανότητα να πραγµατοποιούν ανεξάρτητες επιχειρήσεις ενταγµένες στο τακτικό δίκτυο του Ναυτικού», αναφέρεται στις απαιτήσεις του USN.
Αυτό σημαίνει ότι θα είναι μία φρεγάτα κατάλληλη για το Πολεμικό Ναυτικό για να επιχειρεί στις εσχατιές της ελληνικής υφαλοκρηπίδας δηλαδή στην Μεσόγειο.
Πιο συγκεκριµένα του Ναυτικό των ΗΠΑ θέλει από τα νέα πλοία να µπορούν να πραγµατοποιούν τις παρακάτω αποστολές:
– Επίθεση κατά άλλων µονάδων επιφανείας σε αποστάσεις πέρα του ορίζοντα
– Εντοπισµός και καταστροφή εχθρικών υποβρυχίων
– Προστασία της ναυτικής οµάδας κρούσης
– Ικανότητα ηλεκτρονικού πολέµου
– Παροχή προστασίας έναντι επιθέσεων από οµάδες µικρών ταχύπλοων σκαφών
Ταυτόχρονα τον Ιανουάριο του 2019 το αµερικανικό Ναυτικό ανακοίνωσε ότι το νέο σκάφος θα πρέπει να διαθέτει όχι λιγότερους από τέσσερις οκταπλούς εκτοξευτές Mk 41 για την παροχή αντιαεροπορικής προστασίας.
Όπως αναφέρθηκε η κλάση Constellation βασίζεται στις φρεγάτες FREMM, αλλά δεν θα έχει τις ακριβώς ίδιες διαστάσεις, µε τα γαλλικά και ιταλικά πλοία καθώς θα είναι µεγαλύτερη.
Έτσι η αµερικανική έκδοση θα έχει µέγιστο εκτόπισµα 7.291 τόνους (σε σχέση µε τους 6.000 και 6.600 για FREMM και Bergamini) και µήκος 151 µέτρα σε σχέση µε τα 144 περίπου για τις FREMM. Το πλάτος ανέρχεται στα 19,81 µέτρα και το βύθισµα στα 7,92 µ.
Η πρόωση του σκάφους θα πραγµατοποιείται από συνδυασµό κινητήρων diesel-electric και αεριοστρόβιλων (CODLAG), δηλαδή θα διαθέτει ένα αεριοστρόβιλο, δύο ηλεκτρικούς κινητήρες και τέσσερις κινητήρες (γεννήτριες) ντίζελ.
Το σύστηµα πρόωσης θα παρέχει στο σκάφος ταχύτητα µεγαλύτερη των 26 κόµβων και αυτονοµία 6.000 ν.µ. µε ταχύτητα 16 κόµβων.
Ο οπλισµός του σκάφους σύµφωνα µε τις απαιτήσεις του αµερικανικού Ναυτικού θα περιλαµβάνει 4 οκταπλούς εκτοξευτές αντιαεροπορικών βληµάτων Mk41, για 32 βλήµατα SM-2 ή 128 βλήµατα RIM-162 ESSM ή συνδυασµό αυτών, 16 εκτοξευτές βληµάτων κατά στόχων επιφανείας NSM, πυροβόλο Mk.110 των 57 χλστ., αντιπυραυλικό σύστηµα Mk 49 RAM (Rolling Airframe Missile) των 21 βληµάτων και τέσσερις εκτοξευτές Mk.53 Mod.9 DLS (Decoy Launching Systems) αναλώσιµων.
Μελλοντικά σχεδιάζεται τα σκάφη της κλάσης θα εξοπλιστούν µε όπλο λέιζερ ισχύος 150 kW κάτι το οποίο είναι πολύ σημαντικό στην αντιμετώπιση των drones.
Τα σκάφη θα διαθέτουν ακόµη ένα οργανικό ελικόπτερο MH-60R και ένα UAV MQ-8C Firescout.
Ο οπλισµός όµως των σκαφών ενδέχεται να διαφοροποιηθεί αναφορικά µε τις δυνατότητές τους στην αντιαεροπορική προστασία.
Σε ότι αφορά τα βλήµατα που θα εξοπλιστεί η νέα φρεγάτα αυτά θα είναι βέβαια ένας συνδυασµός από RIM-162 ESSM Block 2 και RIM-66 Standard SM-2 Block 3C.
Οι ESSM προφέρουν αντιαεροπορική άµυνα σηµείου έχοντας εµβέλεια άνω των 50 χλµ.
Τα βλήµατα RIM-66 Standard SM-2 προσφέρουν αεράµυνα περιοχής έως και 167 χλµ. σε εµβέλεια.
Το βλήµα της έκδοσης block III καθοδηγείται στο στόχο µέσω εντολών από το ραντάρ SPY-6 µ ανανέωση σηµείων ναυτιλίας, ενώ στην τελική φάση της προσβολής ακολουθεί τη δέσµη του ραντάρ που φωτίζει το στόχο.
Αναπτύσσει ταχύτητα 3,5 mach ή 4,287 χ.α.ω. Είναι πολύ πιθανό πάντως αντί των SM-2 Block 3 να τοποθετηθεί η νεότερη έκδοση που βρίσκεται σε παραγωγή σήµερα η RIM-174 Standard ERAM (Extended Range Active Missile).
Η συγκεκριµένη προσφέρει µεγαλύτερη εµβέλεια από τις προηγούµενες εκδόσεις φτάνοντας τα 240 χλµ.
Το βλήµα χρησιµοποιεί την άτρακτο του SM-2ER Block IV και διαφέρει ως προς τις προηγούµενες εκδόσεις στον τρόπο της τελικής καθοδήγησης καθώς δεν λαµβάνει στοιχεία από το ραντάρ (ηµιαυτόνοµη καθοδήγηση) αλλά έχει τοποθετηθεί ο ενεργός αισθητήρας του βλήµατος AIM-120C AMRAAM και έτσι καθοδηγείται αυτόνοµα προς τον στόχο.
O κύριος ηλεκτρονικός αισθητήρας του σκάφους θα είναι το ραντάρ έρευνας όγκου ΑN/SPY-6(V)3 τεχνολογίας AESA µε κάλυψη 360 µοιρών, και 9 κεραίες RMA.
Η έκδοση (V)3 θα έχει τις ίδιες δυνατότητες µε την (V)2 και θα εκπέµπει στην µπάντα S.
To SPY-6 είναι το νέο ραντάρ του αµερικανικού Ναυτικού και θα µπορεί να προσφέρει εντοπισµό εναέριων και βαλλιστικών στόχων, ακόµη και περισκοπίων υποβρυχίων.
Το σύστηµα, σύµφωνα µε τα όσα αναφέρονται θα µπορεί να επεξεργάζεται 30 φορές παραπάνω δεδοµένα από όσα µπορεί η έκδοση του AN/SPY-1D(V).
Το σύστηµα τοποθετείται στα αντιτορπιλικά Arleigh Burke Flight III και στην έκδοση Flight IIA, στο αεροπλανοφόρο Gerald R. Ford και στις φρεγάτες Constellation.
Ακόµη η κλάση θα διαθέτει το σύστηµα διαχείρισης µάχης AEGIS της έκδοσης Baseline-10, σύστηµα ζεύξης δεδοµένων CEC (Cooperative Engagement Capability).
Για έρευνα στόχων επιφανείας τοποθετείται το ραντάρ AN/SPS-73(V) το οποίο µπορεί να εντοπίζει έως και 200 στόχους οι οποίοι κινούνται µε ταχύτητα έως και 210 κόµβους.
Το σύστηµα είναι πλήρως ψηφιακό και αντικαθιστά τα προηγούµενα αναλογικά AN/SPS-64(V). Σε ότι αφορά τις ανθυποβρυχιακές αποστολές το σκάφος θα διαθέτει το ολοκληρωµένο σύστηµα AN/SQQ-89F της Lockheed Martin.
Το σύστηµα αποκλείεται τόσο από σόναρ τρόπιδας AN/SQS-62 όσο και συρόµενη διάταξη AN/SLQ-61 και είναι ολοκληρωµένο στο σύστηµα AEGIS. Το AN/SQQ-89F βρίσκεται τοποθετηµένο ήδη στα αντιτορπιλικά Arleigh Burke και Ticonderoga.
Ακόµη οι νέες φρεγάτες θα διαθέτουν δύο συστηµάτων SLQ-32(V)6 ηλεκτρονικού πολέµου στην έκδοση Block 2 µέσω του προγράµµατος SEWIP (Surface Electronic Warfare Improvement Program).
Ακόµη η νέα κλάση θα διαθέτει το σύστηµα αναλωσίµων 4 x Mk53 Nulka το οποίο έχει ως στόχο την παραπλάνηση επερχοµένων βληµάτων κατά σκαφών επιφανείας.
Πρόκειται για ένα πλήρως ολοκληρωµένο σκάφος.
Με φορτίο 16 βληµάτων κατά στόχων επιφανείας, όπως επιτάσσουν τα σύγχρονο δόγµατα έναντι των οκτώ που ίσχυε µέχρι σήµερα και δυνατότητα µεταφοράς έως και 32 βληµάτων άµυνας περιοχής έως και 240 χλµ. (τα οποία ενδέχεται να αυξηθούν µέχρι και στα 48 σε µελλοντικά) και πλήρεις ανθυποβρυχιακές ικανότητες η κλάση FFG62 φαντάζει και είναι η ιδανική λύση για το μελλοντικό πρόγραµµα φρεγατών του ΠΝ.
Φυσικά έχει ιδιαίτερη σημασία η προσπάθεια απόκτησης από το ΠΝ 2+2 φρεγατών FREMM-IT κλάσης “Bergamini” από την Ιταλία.
Οι συγκεκριμένες θα αποτελέσουν την «γέφυρα» του ΠΝ στις Constellation.
