Κοσμογονικές ήταν οι πολιτικές εξελίξεις στις δύο ισχυρότερες χώρες της ΕΕ, δηλαδή στην Γερμανία και στην Γαλλία όπου το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών απονομιμοποίησε και τον Γερμανό καγκελάριο Όλαφ Σολτς και τον Γάλλο προέδρο Εμανουέλ Μακρόν, οι οποίοι έχουν ένα κοινό σημείο και αυτό είναι η συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία με σκοπό να πληγεί η Ρωσία αδιαφορώντας παντελώς για την οικονομική καταστροφή που έχουν υποστεί οι πολίτες τους.
Η απάντηση των πολιτών σε αυτή την πολιτική ήταν συντριπτική καθώς επέλεξαν κόμματα και πολιτικούς που είναι καθαρά κατά του πολέμου στην Ουκρανία και ζητούν την επαναφορά της ενεργειακής ασφάλειας στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Οι εξελίξεις στις δύο αυτές χώρες καθορίζουν πάντοτε τις εξελίξεις σε όλη την Ευρώπη.
Οι πολίτες αντέδρασαν στην συνεχή πανάκριβη οικονομική και στρατιωτική βοήθεια που προσφέρεται στο Κίεβο την στιγμή που οι ίδιοι υποφέρουν από την ακρίβεια και τον πληθωρισμό αλλά και την ενεργειακή ανασφάλεια μέσα στην οποία ζει σχεδόν το σύνολο της ΕΕ από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος στην Ουκρανία και οι Βρυξέλλες όπως και το Παρίσι και το Βερολίνο επέλεξαν να ταχθούν απέναντι στη Μόσχα.
Στη Γαλλία ψήφισαν την πολιτική πρόταση της Μαρίν Λεπέν και στη Γερμανία ψήφισαν την πρόταση όχι μόνο του δεξιού AfD αλλά και της εκπροσώπου της «πατριωτικής» Αριστεράς Ζάρα Βάγκενκνεχτ και του κόμματος της, του BSD (Για την Λογική και την Δικαιοσύνη – Bündnis Sahra Wagenknecht).
Τους συγκεκριμένους πολιτικούς και τα συγκεκριμένα κόμματα οι Βρυξέλλες και το κατεστημένο που στηρίζει Μακρόν και Σoλτς, τους αποκαλεί φιλορώσους και ακροδεξιούς επειδή ζητούν συγκεκριμένα λογικά πράγματα για τους πολίτες της ΕΕ.
Υπερασπίστηκαν την ενεργειακή ασφάλεια των χωρών τους άρα και τις θέσεις εργασίας των εργαζομένων και ζητούν την παύση του πολέμου στην Ουκρανία.
Ενός πολέμου που μπορεί να καταλήξει στο τέλος ακόμα και σε πυρηνική σύγκρουση.
Όμως οι τωρινές ηγεσίες της Γαλλίας και της Γερμανίας μαζί με την κυβέρνηση Μπάιντεν στις ΗΠΑ επιδιώκουν κλιμάκωση της σύγκρουσης με την Ρωσία με επικίνδυνες προεκτάσεις για όλους.
Στη Γαλλία έχει ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι η αντιπολίτευση απειλούσε να ρίξει την κυβέρνηση με ψήφο δυσπιστίας το φθινόπωρο σχετικά με τον ετήσιο προϋπολογισμό που επρόκειτο να συμπεριλάβει περίπου 25 δισ. ευρώ σε περικοπές δημοσίων δαπανών για την αντιμετώπιση του εκτεταμένου ελλείμματος!
Ένα έλλειμμα που σε πολύ μεγάλο μέρος του δημιουργήθηκε από τα χρήματα που προσφέρονται στην Ουκρανία!
Όποιος λοιπόν μιλάει λογικά και ζητάει λογικές λύσεις του προσάπτεται μία αρνητική «ταμπέλα»: Του ρωσόφιλου ή του ακροδεξιού!
Οι πολίτες όμως έκαναν την επιλογή τους και αυτό είναι μόνο η αρχή.
Τα «καθαρά» δεξιά κόμματα ενισχύθηκαν σε αρκετά μεγάλο βαθμό για να επηρεάσουν την πολιτική των λεγομένων κεντροδεξιών κομμάτων που κυβερνούν σε πολλές χώρες της ΕΕ και σε άλλες είναι σε αναμονή για να κυβερνήσουν όπως για παράδειγμα το CDU στην Γερμανία γιατί οι μέρες της κυβέρνησης Σολτς είναι «μετρημένες».
Μέσα στην ΕΕ υπάρχει ένα αντιπολεμικό «μπλοκ» και ένα δεύτερο «μπλοκ», που επίσης θέλει να απαγκιστρωθούν από τον πόλεμο.
Η φιλοπόλεμη πτέρυγα του Ευρωκοινοβουλίου, είναι αυτή που ηττήθηκε σε αυτές τις Ευρωεκλογές.
Όμως αυτό το γεγονός μπορεί να καταστήσει αυτούς τους κύκλους ακόμα πιο επικίνδυνους και να θελήσουν να επισπεύσουν διαδικασίες που μπορεί να οδηγήσουν σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο.
