Η επίθεση του Ιράν εναντίον του Ισραήλ τη νύκτα του Σαββάτου προς Κυριακή 13/14 Απριλίου κατέληξε σε μια στρατηγική αποτυχία. Η Τεχεράνη επιχείρησε να απαντήσει στο βομβαρδισμό που υπέστη, την 1^η Απριλίου, το προξενείο της στη Δαμασκό και που είχε ως αποτέλεσμα να σκοτωθούν επτά ανώτατα στελέχη της δύναμης Al Quds των Φρουρών της Επανάστασης.

Το Ιράν εξαπέλυσε κατά του Ισραήλ περίπου 170 drones-καμικάζι και περισσότερους από 150 πυραύλους μεταξύ των οποίων 60 πυραύλους κρουζ. Όλη αυτή η επίθεση κορεσμού αναχαιτίστηκε, κυρίως έξω από τον εναέριο χώρο του Ισραήλ. Οι αναχαιτίσεις έγιναν από την αεροπορία και την αντιπυραυλική άμυνα των Ισραηλινών και από αεροσκάφη και πλοία των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Γαλλίας, ακόμη και της Ιορδανίας.

Δεν υπήρξαν θύματα στο έδαφος του Ισραήλ, παρά μόνο ο τραυματισμός, από θραύσμα, ενός παιδιού. Οι Ισραηλινοί ανακοίνωσαν ότι μόνο μια αεροπορική βάση τους υπέστη μικρές υλικές ζημιές. Τι θα είχε συμβεί όμως αν, στο πυκνοκατοικημένο Ισραήλ, ένα μέρος έστω των ιρανικών drones και πυραύλων είχαν βρει τους στόχους τους;

Η επίθεση εξαπολύθηκε από το έδαφος του Ιράν (για πρώτη φορά) και από τα εδάφη του Ιράκ της Συρίας και του Λιβάνου, όπου οι Ιρανοί έχουν στρατιωτική παρουσία, αλλά και από το έδαφος της Υεμένης που ελέγχουν οι Χούθι. Η αναχαίτιση, στο μεγαλύτερο ποσοστό της, πραγματοποιήθηκε πάνω από τα εδάφη αυτών των περιοχών.

Αξιοσημείωτο είναι ότι η αντιαεροπορική άμυνα των Ρώσων, που στηρίζουν την κυβέρνηση του Άσαντ, δεν αντιδρά στην παραβίαση του εναέριου χώρου της Συρίας από τα ισραηλινά αεροσκάφη όταν αυτά επιτίθενται κατά ιρανικών δυνάμεων ή εγκαταστάσεων. Οι Ιρανοί θεωρούνται κάτι σαν ανεξάρτητη οντότητα μέσα στο έδαφος που ελέγχεται από τη Δαμασκό. Έτσι βομβαρδίστηκε και το ιρανικό προξενείο.

Το Ισραήλ, με τη βοήθεια των εταίρων του, εμφανίζεται τώρα άτρωτο και ο πρωθυπουργός του, Β. Νετανιάχου, πανηγυρίζει ενώ σχεδιάζει την τιμωρία της Τεχεράνης. Το Ιράν τώρα εμφανίζεται αδύναμο και ανίκανο να καταφέρει ένα αξιόλογο πλήγμα στον αντίπαλό του. Αυτό υπήρξε το γεωστρατηγικό λάθος του.

Όταν ένα κράτος εξαπολύει επίθεση κατά ενός άλλου και αυτή αποτυγχάνει, τότε πρόκειται για ουσιαστική ήττα του επιτιθέμενου. Το Ιράν, πριν την επίθεση, έπρεπε να συνυπολογίσει τις στρατιωτικές δυνατότητές του, αλλά και αυτές των αντιπάλων του. Έπρεπε να ξέρει ότι ο αεροπορικός – πυραυλικός συσχετισμός ισχύος δεν το ευνοεί. Θα έπρεπε να απαντήσει σ’ ένα πιο ευνοϊκό γι’ αυτό πεδίο, όπου θα είχε πιθανότητες μερικής έστω επιτυχίας. Τίποτα απ’ αυτά δεν έγινε. Το Ιράν αντέδρασε με οργή, προαναγγέλλοντας την επίθεσή του και όχι όπως έπρεπε ορθολογικά.

Το γόητρο του Ιράν, που προσπάθησε να το αποκαταστήσει μετά την επίθεση  στο προξενείο, τώρα έχει πληγεί ακόμη περισσότερο. Οι πληρεξούσιοί του στη Συρία, το Ιράκ, η σιιτική  Χεσμπολά στο Λίβανο, η παλαιστινιακή Χαμάς και οι Χούθι αντιλαμβάνονται ότι η προστάτιδα δύναμη και καρδιά τού «Άξονα της Αντίστασης» δεν μπορεί να αναμετρηθεί επιτυχώς με τον κοινό εχθρό. Η απογοήτευση στις μουσουλμανικές μάζες (όχι τις κυβερνήσεις) της περιοχής είναι μεγάλη.

Οι ΗΠΑ και όλες οι χώρες του ΝΑΤΟ καταδίκασαν την ιρανική επίθεση και διαβεβαίωσαν ότι θα υπερασπιστούν την ασφάλεια του Ισραήλ. Παράλληλα τόνισαν ότι δεν επιθυμούν και δε θα το συνδράμουν αν το τελευταίο κλιμακώσει την αντιπαράθεση γιατί κάτι τέτοιο θα είχε δραματικές επιπτώσεις όχι μόνο για τη σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, αλλά και για την παγκόσμια οικονομία. Ακόμη και χώρες που δεν ανήκουν στο δυτικό μπλοκ, όπως η Ρωσία και η Κίνα, ζήτησαν αυτοσυγκράτηση απ’ όλες τις πλευρές. Τα ίδιο ζήτησε και η Τουρκία, προστάτης της Χαμάς, εχθρός του Ισραήλ και συνεργαζόμενη σε πολλούς τομείς με την Τεχεράνη.

Η ευθεία επίθεση του Ιράν απενοχοποίησε το Ισραήλ για τις επιχειρήσεις του στη Γάζα, έδειξε τη σχετική στρατιωτική αδυναμία του και το εκθέτει σε πρόσθετες οικονομικές κυρώσεις από τη διεθνή κοινότητα, που ήδη ζητήθηκαν από ισραηλινής πλευράς από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Το ερώτημα είναι πώς θα αντιδράσει, τις επόμενες μέρες, το Ισραήλ που δέχτηκε στο έδαφός του επίθεση, έστω χωρίς αξιόλογες συνέπειες. Το ότι θα αντιδράσει όμως είναι βέβαιο. Πιθανόν το λογαριασμό να πληρώσουν οι σύμμαχοι της Τεχεράνης στο Λίβανο, τη Συρία και ασφαλώς οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη. Δεν αποκλείεται βέβαια να πληγούν και στρατιωτικοί στόχοι μέσα στο έδαφος του Ιράν.

Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι το Ισραήλ από χρόνια αναζητεί την ευκαιρία να τελειώσει το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Θα θεωρήσει ότι τώρα είναι η ιστορική ευκαιρία; Ασφαλώς, για ό,τι αποφασίσει να κάνει το Ισραήλ θα επικαλεστεί, όπως έπραξε και το Ιράν, το δικαίωμα στη νόμιμη άμυνα, που προβλέπεται από τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ (Άρθρο 51).

Η επίθεση του Ιράν κατά του Ισραήλ ήταν, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, ένα γεωστρατηγικό  λάθος.

Πηγή: www.ellinikiantistasi.gr