Η ελληνική κυβέρνηση πληρώνει υπέρογκα ποσά σε ιδιωτικές δικηγορικές εταιρείες για να αποφύγει να πληρώσει τις οφειλόμενες αποζημιώσεις στα θύματα της μεγάλης τραγωδίας στο Μάτι.
Και από τη στιγμή μάλιστα που όπως και στο έγκλημα των Τεμπών και στην πυρκαγιά στο Μάτι για τα όσα συνέβησαν με τους 104 θανάτους υπεύθυνη ήταν η ελληνική Πολιτεία.
Μάλιστα, ιδιαίτερη αλγεινή εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι επιχειρείται να θεωρηθούν τα θύματα ως… συνυπεύθυνα για ότι έπαθαν!
Φυσικά, αυτό σημαίνει πως παρόμοιες προσεγγίσεις θα δούμε και για τα θύματα του εγκλήματος των Τεμπών όπως και στις πλημμύρες στην Θεσσαλία.
Το Ελληνικό Δημόσιο, που είναι κατηγορούμενο, καθώς φορείς και εκπρόσωποί του -όπως οι αξιωματικοί και τότε επικεφαλής της Πυροσβεστικής και πολλοί άλλοι- δικάζονται στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο της Αθήνας για τους θανάτους και τους τραυματισμούς δεκάδων κατοίκων, αντιδικεί με τους συγγενείς των θυμάτων, οι οποίοι, εκτός από την ποινική τιμωρία των υπευθύνων, διεκδικούν και αποζημιώσεις για τις ζωές που χάθηκαν.
Το Ελληνικό Δημόσιο όχι μόνο αντιδικεί, αφού είναι εναγόμενο, αλλά έχει επιλέξει να εκπροσωπείται στις δίκες, που διεξάγονται στο Διοικητικό Πρωτοδικείο, όχι από τους δικηγόρους της νομικής υπηρεσίας του κράτους, οι οποίοι είναι έμμισθοι δικηγόροι, που αμείβονται από το Δημόσιο για να το εκπροσωπούν, αλλά από δικηγορικές εταιρίες ιδιωτών, οι οποίες αμείβονται εξτρά!
Βεβαίως, η πρακτική που εφαρμόζει το Δημόσιο δεν είναι παράνομη, καθώς σχετικός νόμος προβλέπει ότι σε ειδικές περιπτώσεις μπορεί να εκπροσωπηθεί νομικά από ιδιώτες.
Όμως εδώ μιλάμε για την μεγαλύτερη τραγωδία στην χώρα και για τους θανάτους 104 ανθρώπων.
«Ό,τι είναι νόμιμο δεν είναι ηθικό» αλλά στην κυβέρνηση αυτά τα θεωρούν «ψιλά γράμματα».
Μάλιστα όπως αναφέρεται σε μία από τις αποφάσεις του Διοικητικού Πρωτοδικείου, που δικαιώνει εν μέρει τα θύματα, το Δημόσιο επικαλείται «συντρέχον πταίσμα κατά 95%» για τον θάνατο ενός εκ των κατοίκων στη φονική πυρκαγιά!
Ευτυχώς, η ένσταση του Ελληνικού Δημοσίου περί… συνυπαιτιότητας του θύματος απορρίφθηκε.
Αναφέρεται επί λέξει: «Επί της ενστάσεως του εναγόμενου Ελληνικού Δημοσίου περί συνυπαιτιότητας σε ποσοστό 95% του αποβιώσαντος στην πρόκληση του θανάτου του, προβάλλοντας ειδικότερα ότι, εάν ο αποβιώσας είχε ακολουθήσει τις σχετικές οδηγίες της ΓΓΠΠ, να παραμείνει εντός της οικίας του, η οποία άλλωστε αποδεδειγμένα υπέστη μερικές υλικές ζημιές στον περιβάλλοντα χώρο της και δεν εξερχόταν της οικίας του, αναζητώντας τρόπους διαφυγής διά του οχήματός του, δεν θα επερχόταν ο θάνατός του»!
Παρεμπιπτόντως, στην υπόθεση αυτή το Διοικητικό Πρωτοδικείο επιδίκασε στους παθόντες συγγενείς, οκτώ ενάγοντες συνολικά, ποσά 140.000 ευρώ, 120.000 ευρώ, 120.000 ευρώ, 100.000 ευρώ, 70.000 ευρώ, 70.000 ευρώ, 20.000 ευρώ και 20.000 ευρώ, αντίστοιχα, στον καθένα.
