Εκτός της Ν.Δ. το νομοσχέδιο θα υπερψηφίσουν ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, η Νέα Αριστερά (διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ) και η Πλεύση Ελευθερίας. Θα καταψηφίσουν το ΚΚΕ, οι Σπαρτιάτες, η Ελληνική Λύση και η Νίκη καθώς και αρκετοί βουλευτές που θα διαφοροποιηθούν από τα κόμματά τους, κυρίως από τη Ν.Δ. Πολιτικό αλαλούμ, ενώ αρκετοί εξακολουθούν να μιλούν για Δεξιά και Αριστερά με την παλαιά έννοια των όρων.

Η Κυβέρνηση επικαλείται τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ισότητα και το συμφέρον των παιδιών. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Στ. Κασσελάκης δήλωσε ότι: «Για την Αριστερά τα ζητήματα των δικαιωμάτων είναι ταυτοτικά, έχει και προσωπικό ενδιαφέρον ο άνθρωπος.. 

Η απόφαση της Κυβέρνησης να καταθέσει στη Βουλή αυτό το νομοσχέδιο είναι, φαινομενικά,  ακατανόητη γιατί  διχάζει, εκτός από την κοινωνία και το κόμμα της Ν.Δ και της προκαλεί μεγάλο πολιτικό κόστος εν’ όψει των Ευρωεκλογών. Ο Κ. Μητσοτάκης αναγκάστηκε να πραγματοποιήσει ενημερωτικά σεμινάρια στους βουλευτές και τα στελέχη του κόμματός του για να τους πείσει. Κοινώς, χρειάστηκε να τους κάνει ιδεολογικοπολιτικό «μασάζ». Παρ’ όλα αυτά πολλοί δεν πείστηκαν. Η Ν.Δ. ελπίζει ότι το πολιτικό κόστος που θα καταβάλει, θα είναι σχετικά διαχειρίσιμο αφού υπέρ του νομοσχεδίου έχουν ταχθεί τα κόμματα της αντιπολίτευσης που ομνύουν στον κάθε είδους δικαιωματισμό.

Σκοπός του νομοσχεδίου, όπως αναφέρεται στο άρθρο 1, είναι: «Η διασφάλιση της αρχής της ισότητας, μέσω της επέκτασης της δυνατότητας σύναψης γάμου και σε πρόσωπα του ίδιου φίλου και στην ενίσχυση της προστασίας από διακρίσεις, προς την κατεύθυνση της υλοποίησης της Εθνικής Στρατηγικής για την Ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ+» Η Ελλάδα η οποία δεν έχει εθνική στρατηγική για το δημογραφικό, τη μετανάστευση, την αγροτική και βιομηχανική παραγωγή, την εθνική ασφάλεια κ.α., μαθαίνουμε ότι έχει εθνική στρατηγική για την ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ+. Κύριε, θαυμαστά τα έργα σου!

Η «ισότητα στο γάμο» που επικαλείται η Κυβέρνηση είναι ψευδεπίγραφη. Ισότητα υπάρχει σήμερα. Κάθε γάμος (εκκλησιαστικός ή πολιτικός) έχει την ίδια νομική και ηθική αναγνώριση. Αλλά, γάμος νοείται η ένωση μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας  με σκοπό τη δημιουργία απογόνων. Αυτό δεν ισχύει στο γάμο μεταξύ ομοφυλόφιλων. Ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων, μεταξύ δύο ανδρών ή δύο γυναικών, είναι στείρο.

Η ετεροφυλόφιλη οικογένεια και τα παιδιά που φέρνει στη ζωή είναι ο πυρήνας της κάθε κοινωνίας. Είναι η προϋπόθεση της αναπαραγωγής της, άρα, της διατήρησης του ανθρώπινου είδους με τα επιμέρους χαρακτηριστικά κάθε γένους, φυλής ή έθνους. Όλα τα υπόλοιπα είναι συναισθηματικές ή ερωτικές ή κοινωνικές επιλογές ορισμένων ατόμων, οι οποίες όμως δεν μπορούν να λαμβάνουν τη νομική υπόσταση του γάμου.

Οι άνδρες και οι γυναίκες είναι ισότιμοι αλλά όχι ίδιοι. Η φύση τούς έχει προικίσει με διαφορετικά σωματικά και συναισθηματικά χαρακτηριστικά αναλόγως του ρόλου που διαδραματίζουν. Αυτό ισχύει όχι μόνο για τους ανθρώπους, αλλά και για τα ζώα. Ο δικαιωματισμός, δηλαδή, το δικαίωμα να παντρεύεται ο καθένας όποιον θέλει, προσδιορίζοντας και το φύλο στο οποίο ανήκει, ανοίγει το δρόμο για τη μελλοντική νομική κατοχύρωση και άλλων δικαιωμάτων όπως π.χ. της πολυγαμίας (υφίσταται σε μουσουλμανικές χώρες). Γιατί είναι αποδεχτό να παντρεύονται δύο άνδρες και όχι ένας άνδρας με δύο γυναίκες; Το δεύτερο είναι φυσικότερο του πρώτου.

Τα παιδιά

Ψευδεπίγραφος είναι επίσης ο ισχυρισμός ότι το δικαίωμα στο γάμο δύο ομοφυλόφιλων προστατεύει τα παιδιά που ζουν μαζί τους. Κάθε παιδί έχει δύο βιολογικούς γονείς, έναν άνδρα και μία γυναίκα άρα, όπως προαναφέρθηκε, τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια δύο ανδρών ή δύο γυναικών, είναι στείρα, δεν μπορούν να κάνουν παιδιά.

Συμβαίνει όμως κάποιοι ομοφυλόφιλοι να έχουν παιδιά από προηγούμενο ετερόφυλο γάμο τους ή από κάποια παλαιότερη ετερόφυλη σχέση τους. Η γονική μέριμνα γι’ αυτά τα παιδιά ανήκει, σήμερα, στους βιολογικούς γονείς τους, ανεξάρτητα αν δε συμβιούν και όχι στο μετέπειτα ερωτικό σύντροφο του πατέρα ή της μητέρας τους. Αυτό συμβαίνει και με τα παιδιά των χωρισμένων ετερόφυλων οικογενειών. Αν εκλείψει ο ένας από τους βιολογικούς γονείς του παιδιού τότε η γονική μέριμνα ασκείται απ’ αυτόν που είναι εν ζωή. Αν εκλείψει και αυτός τότε η γονική μέριμνα περνάει στους στενότερους, εξ αίματος, συγγενείς (θείος, παππούς κλπ).

Με το νομοσχέδιο για το γάμο των ομοφυλόφιλων επιδιώκεται η γονική μέριμνα για τα ανήλικα παιδιά, αν εκλείψουν οι βιολογικοί γονείς τους, να περνάει στο μετέπειτα ομοφυλόφιλο σύζυγο του πατέρα ή της μητέρας τους. Παράλληλα δίνεται η δυνατότητα στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια που έχουν συνάψει γάμο να υιοθετούν παιδιά. Σ’ αυτήν την τελευταία περίπτωση τα παιδιά θα στερηθούν τα πρότυπα του πατέρα και της μητέρας με καθοριστικές επιπτώσεις στην ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους και της ευρύτερης κοινωνικοποίησής τους.

Μεγάλο ερωτηματικό προκαλεί επίσης ο λόγος που με το νομοσχέδιο αλλάζει ο τρόπος ορισμού του επωνύμου των τέκνων. Ενώ μέχρι σήμερα τα παιδιά έχουν το επώνυμο του πατέρα τους, στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο ορίζεται ότι τα παιδιά έχουν σύνθετο επώνυμο, αποτελούμενο από τα επώνυμα των δύο γονέων τους. Δηλαδή π.χ. Παπαδόπουλος-Καραμήτρος.

Συμπέρασμα

Ο νόμος για το γάμο των ομοφυλόφιλων δεν αποσκοπεί ούτε στην ισότητα, ούτε στην προστασία των παιδιών. Στοχεύει να διαλύσει τις σταθερές της ελληνικής κοινωνίας, να ανατρέψει τις θρησκευτικές και πολιτιστικές αξίες της, να την αποκόψει από τις ρίζες της.

Το νομοσχέδιο αυτό, που  θα ψηφιστεί από το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, αποτελεί μέρος του μεγάλου εγχειρήματος μετατροπής της ελληνικής κοινωνίας σε πολυπολιτισμική. Μπροστά σ’ αυτόν το στόχο που επιβάλλει η παγκοσμιοποίηση η κυβέρνηση Μητσοτάκη αδιαφορεί για το όποιο πολιτικό κόστος.

Από το δικαίωμα των λαθρομεταναστών να εγκαθίστανται στην ελληνική επικράτεια περνάμε στο δικαίωμα γάμου μεταξύ των ομοφυλόφιλων και της υιοθεσίας παιδιών από αυτούς. Από την εθνική παρακμή στην κοινωνική σήψη. Δυστυχώς «το βαρέλι δεν έχει πάτο»!

Πηγή : www.ellinikiantistasi.gr