Αν κάποιος θέλει να ελέγξει τον πρόξενό μας στη Μαριούπολη Μανώλη Ανδρουλάκη, ας το κάνει για τον υπερβάλλοντα συναισθηματισμό με τον οποίο επένδυσε τον λόγο του. Ομως μας έδειξε το πρότυπο του κρατικού λειτουργού. Ευσυνείδητος με κίνδυνο της ζωής του, προέταξε το καθήκον έναντι της προσωπικής του ασφάλειας, διάλεξε την πίεση αντί των διπλωματικών προνομίων
Γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης
«Και τι θέλετε να πει ο πρόξενος; Αυτά που υποστηρίζει η ελληνική κυβέρνηση…». Ο ανταποκριτής από τη Μόσχα είναι σχεδόν χλευαστικός κατά του προξένου μας στη Μαριούπολη. Η χροιά της φωνής του έχει ειρωνεία. Και απέχθεια. Ο τόνος του μεταχειρίζεται τον πρόξενο περίπου ως σκουπίδι. Πώς τόλμησε, αλήθεια, να αμφισβητήσει την αλήθεια της Ρωσίας;
Το ίδιο ύφος υιοθετούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα έμμισθα και άμισθα φερέφωνα του Πούτιν. «Ο πρόξενος δεν λέει την αλήθεια και καλύπτει τις θηριωδίες των ναζί». «Είναι πρόξενος χώρας του ΝΑΤΟ, τι περιμένατε να πει;»
Ομως ακόμα και αν δεν ξέρεις ή δεν έχεις άποψη για όσα συμβαίνουν εκεί πάνω. Ακόμα και αν δεν έχεις δει δελτίο ειδήσεων, δεν διάβασες ούτε μία ανταπόκριση. Αρκεί να δεις το ύφος του πρoξένου, να ακούσεις τον τόνο της φωνής του. Και τότε δεν υπάρχει περίπτωση να μην τον πιστέψεις. Ενας άνθρωπος με τρεμάμενη φωνή. Που απευθύνεται στους «προοδευτικούς» και προσπαθεί να τους πείσει, προφανώς επειδή και ο ίδιος προέρχεται από την ίδια ιδεολογική πλευρά.
Αν έχεις κάνει το ψέμα επάγγελμα, αν η ιδεοληψία και ο φανατισμός δεν σου επιτρέπουν να δεις την πραγματικότητα, τότε, πράγματι, μπορείς και εσύ να ισχυριστείς ότι ο πρόξενος βρίσκεται μακριά από την αλήθεια. Αν, όμως, είσαι ένας κανονικός άνθρωπος, με αφτιά ανοιχτά και συνείδηση ελεύθερη από φανατισμό, τότε γνωρίζεις ότι αν δεις την κόλαση, δεν μπορείς να την περιγράψεις αλλιώς. Μεταφέρεις αυτό που είδες. Οταν η αλήθεια είναι τόσο απόλυτη, φριχτή και συγκλονιστική, δεν σου μένει δύναμη για να την τουμπάρεις και να την παρουσιάσεις ανάποδα.
Αν κάποιος θέλει να ελέγξει τον πρόξενο Μανώλη Ανδρουλάκη, ας το κάνει για τον υπερβάλλοντα συναισθηματισμό με τον οποίο επένδυσε τον λόγο του. Ενδεχομένως σε κάποιους να μην άρεσε η εγκατάλειψη της διπλωματικής, υπηρεσιακής γλώσσας και η υιοθέτηση λόγου φορτισμένου από το δράμα και τη συγκίνηση. Ομως, στην πραγματικότητα, ο Ανδρουλάκης μας έδειξε το πρότυπο του διπλωμάτη, το απόλυτα ορθό πλαίσιο του κρατικού λειτουργού. Ευσυνείδητος με κίνδυνο της ζωής του, προέταξε το καθήκον έναντι της προσωπικής του ασφάλειας, διάλεξε την πίεση αντί των διπλωματικών προνομίων. Και προτίμησε να ενοχλήσει, λέγοντας την αλήθεια. Αξιος για να μας εκπροσωπεί. Αν και δεν το αξίζουμε όλοι…
Πηγή: Protagon.gr
