Η χθεσινή (7/10/2020) απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων ικανοποίησε το κοινό περί δικαίου αίσθημα, βάζοντας την οριστική ταφόπλακα σε ένα καρκίνωμα της ντόπιας πολιτικής σκηνής που ταλάνιζε την ελληνική κοινωνία, κυρίως τα τελευταία δέκα χρόνια. Είναι κατανοητή και απόλυτα σεβαστή η αίσθηση δικαίωσης του αγώνα τους, που έδωσαν οι γονείς και οι οικείοι των θυμάτων για την καταδίκη της ηγεσίας της εγκληματικής φιλοναζιστικής συμμορίας. Ήταν όμως η απόφαση αυτή ένα «γερό χαστούκι στο φασισμό»; Αποτέλεσε «νίκη της Δημοκρατίας», όπως διατείνονται ενθουσιωδώς οι πολιτικοί μας ταγοί και αναπαράγουν στεντορείως τα δημοσιογραφικά τους φερέφωνα;
Όχι, γιατί τις εγκληματικές ενέργειες της Χρυσής Αυγής, τις εξέθρεψαν οι ίδιοι που έχυναν χθες κροκοδείλια δάκρυα μπροστά στις κάμερες για τα θύματά της. Γνωστές οι διασυνδέσεις της Χ.Α. με στελέχη της Ν.Δ. μέχρι τα υψηλότερα κλιμάκια της, που έχουν δει κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας. Ποικίλες οι διασυνδέσεις της Χ.Α. με τραπεζίτες, εφοπλιστές και εργοδοτικά κυκλώματα του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά και με κέντρα χρηματοδότησης από την Γερμανία. Καταφανέστατη η προώθησή της από τους συστημικούς καναλάρχες και τους «αστέρες» της εγκάθετης δημοσιογραφίας κατά τα πρώτα χρόνια της επιβολής των μνημονίων. Γνωστός σε όλους ο ομφάλιος λώρος της με τους κρατικούς μηχανισμούς καταστολής και με αστυνομικά τμήματα όλης της χώρας. Η Χρυσή Αυγή ενισχύθηκε όσο καμία άλλη οργάνωση από τους παράγοντες του καθεστώτος, προκειμένου να εμφανιστεί ως το «αντίπαλον δέος» απέναντι στην επιβολή των μνημονίων, για να απορροφήσει έτσι τις αντιδράσεις μέρους του κόσμου και να μπει στο κοινοβούλιο φορώντας «αντισυστημικό» προσωπείο. Δίνοντας παράλληλα το άλλοθι σε όλους τους δωσίλογους και εθελόδουλους της πολιτικής σκηνής, σε όλους τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς του ξεπουλήματος της χώρας, να εμφανίζονται ως «δημοκράτες», ως «φρουροί της έννομης τάξης και της ομαλότητας» που οι ίδιοι παραβιάζουν κατάφωρα και καθημερινά σε βάρος του ελληνικού λαού. Αξιοποιώντας την ταυτόχρονα για να αμαυρώνουν, τόσα χρόνια, ως «εθνικιστική και σοβινιστική», την οποιαδήποτε αναφορά στο εθνικό συναίσθημα και τον πατριωτισμό του λαού ταυτίζοντάς την με τη συνθηματολογία της Χ.Α.! Εξέθρεψαν μόνοι τους το ερπετό με τις εντολές και τις ευλογίες των Βρυξελλών, που την προβάλανε και την χρησιμοποίησαν ως φόβητρο στους λαούς της Ευρώπης, ταυτίζοντας κάθε αντίδραση απέναντι στις επιλογές της Ε.Ε., με την ακροδεξιά και το νεο-ναζισμό!
Ο στόχος επετεύχθη και ο λαός, εξαντλημένος και αποκαμωμένος, έχει αποδεχθεί -κατά την εκτίμησή τους- την νέα «κανονικότητα» που οδηγεί στην εξόντωσή του. Η ώρα της αποδόμησης της Χ.Α. που ολοκλήρωσε το ρόλο της στην εξυπηρέτηση του καθεστώτος, είχε φτάσει εδώ και καιρό και η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, απέδειξε ότι τέτοια ερπετά γίνονται ανεξέλεγκτα όταν τα επιτρέπεις να γιγαντώνονται, διακινδυνεύοντας να σε εκθέσουν ανεπανόρθωτα όσο συνεχίζεις να τα υποθάλπεις. Ως εκ τούτου, η απόφαση για την καταδίκη τους ήταν προειλημμένη, παρά το θέατρο που παίχτηκε τον τελευταίο μήνα περί του εάν θα καταδικαστεί ή όχι η ηγεσία τους για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης. Μια απόφαση όμως που επέλεξαν να μην περάσει απλώς ως είδηση, αλλά να προκαλέσει όσο γίνεται μεγαλύτερη αίσθηση, προπαγανδίζοντας στον κόσμο την δήθεν «νίκη της Δημοκρατίας επί των νοσταλγών του φασισμού». Προβάλλοντας ηχηρά όλα τα συστημικά μέσα (μέχρι και ο Σκάι!) το συλλαλητήριο του κόσμου στο Εφετείο, έτσι ώστε να το εμπεδώσουμε όλοι ότι οι κυβερνώντες και η ψοφοδεής αντιπολίτευσή τους, δεν είναι ανθρωποθύτες του ελληνικού λαού αλλά ακραιφνείς δημοκράτες και εκφραστές του «συνταγματικού τόξου» απέναντι στους μοναδικούς κακούς που δικάζονται. Φροντίζοντας όμως παράλληλα οι κρατούντες, μετά από την ανακοίνωση της δικαστικής απόφασης, να στήσουν και τους συνήθης τραμπουκισμούς με τη ρίψη χημικών που εξαναγκάζει σε διάλυση τον κόσμο, μην και νομίσει κανένας ότι έτσι, ελεύθερα, μπορεί να ξανακατέβει σε άλλο –μη ελεγχόμενο αυτή τη φορά- συλλαλητήριο.
Όχι, δεν υπήρξε καμία «νίκη» της δημοκρατίας χθες, γιατί η δημοκρατία ψυχορραγεί από τους βιαστές της, τις κυβερνήσεις των τελευταίων δέκα χρόνων που κατακουρέλιασαν το σύνταγμα της χώρας με την πλήρη αδρανοποίησή του. Όσοι παρομοιάζουν τους δικαστές της χθεσινής απόφασης του Εφετείου με τον δικαστή Γιάννη Ντεγιάννη, το κάνουν είτε από πονηριά είτε από αφέλεια. Ο δικαστής Ντεγιάννης είχε αναλάβει το βάρος της δίκης εκείνων που κατέλυσαν άρθρα του συντάγματος και συνεπώς την δημοκρατία. Καμία σχέση λοιπόν γιατί οι υπαίτιοι της σημερινής αδρανοποίησης του συντάγματος και της ουσιαστικής κατάλυσης της δημοκρατίας στη χώρα μας, δεν έχουν καθίσει ακόμη στο σκαμνί. Αυτοί που δικάστηκαν χθες, δεν ήταν παρά εγκληματικές καρικατούρες των γερμανοτσολιάδων, των ταγματασφαλιτών και των συμμοριών της ξενόδουλης και καθαρόαιμα φασιστικής εθνικοφροσύνης, που δρούσε πάντα σαν δήμιος του λαού στην υπηρεσία ξένων και ντόπιων εντολοδόχων.
Όχι, το δικαστικό σύστημα δεν έχει καμία σχέση με αναστήματα τύπου Γ. Ντεγιάννη. Το σημερινό δικαστικό σύστημα έχει πλήρως αποδεχθεί το βιασμό του ελληνικού λαού. Κρίνοντας νόμιμα τα μνημόνια υποδούλωσης της χώρας, κλείνοντας τα μάτια και τ’ αφτιά στην αδρανοποίηση –και άρα την ντε φάκτο κατάλυση- του συντάγματος, κρίνοντας καθημερινά εκατοντάδες αποφάσεις σε βάρος του λαού και υπέρ των τραπεζικών του βιαστών. Παίρνοντας με καθυστέρηση ετών την απόφαση ότι η Χ.Α. είναι εγκληματική οργάνωση, όταν παρά τις δεκάδες καταγγελίες, ο Άρειος Πάγος την έκρινε επανειλημμένα ως νόμιμο πολιτικό κόμμα, την ίδια στιγμή που απέρριπτε πολιτικά κόμματα για ένα στραβογράφημα στο λογότυπό τους. Οι βιαιοπραγίες, οι στοχευόμενοι ομαδικοί ξυλοδαρμοί, το πούλημα «προστασίας» παράλληλα με τους νονούς της νύχτας σε καταστηματάρχες και επαγγελματίες και οι απόπειρες δολοφονίας, χρονολογούνται από τη 10ετία του ’90 και παρόλ’ αυτά, χρειάστηκε η εν ψυχρώ δολοφονία στο Κερατσίνι –και κυρίως η πολιτική εντολή απ’ όταν διαφάνηκε ότι το μόρφωμα αυτό τους είναι πλέον άχρηστο- για να ενεργοποιηθεί το δικαστικό σύστημα! Πού είναι λοιπόν η ακεραιότητα και η ανεξαρτησία των ανακριτικών, εισαγγελικών και δικαστικών αρχών, όταν απαιτείται εντολή υπουργού για να βγουν υποθέσεις από το αρχείο, χαρακτηριζόμενες μάλιστα μέχρι τότε ως «πλημμελήματα»; Ο Παύλος Φύσσας δεν θα είχε δολοφονηθεί αν οι δικαστικές αρχές έπρατταν τα αυτονόητα τότε που έπρεπε, μη επιτρέποντας τη γιγάντωση αυτής της εγκληματικής οργάνωσης με την είσοδό της στη βουλή, μέσα από την αναβάθμισή της σε νόμιμο πολιτικό κόμμα.
Όχι, δεν υπήρξε χθες «χαστούκι στο φασισμό». Η Χρυσή Αυγή δεν είναι ο φορέας του φασισμού στην Ελλάδα, αλλά ένα από τα συμπτώματα εκφασισμού της επίσημης πολιτικής που εκπορεύεται από τις δυνάμεις που κυβερνούν. Ο καθαυτό φασισμός έχει ριζώσει για τα καλά τα τελευταία δέκα χρόνια μέσα στα πρωθυπουργικά γραφεία και στους διαδρόμους των υπουργείων που εναλλάσσονται οι ξένοι σύμβουλοι, οδηγώντας τη χώρα στην οικονομική κατάρρευση και στο χείλος του εδαφικού διαμελισμού και τον λαό μας στην κοινωνική αποσύνθεση, την εξαθλίωση και την απελπισία. Ο φασισμός έχει γίνει δεύτερη φύση των κομμάτων που εναλλάσσονται στην κυβέρνηση, έχοντας αποδεχθεί ως πρώτιστο μέλημά τους το ξεπούλημα της πατρίδας και του λαού της. Έχει εγκατασταθεί μέσα σ’ ένα διεφθαρμένο κοινοβούλιο που ομολογεί την ουσιαστική αυτοκατάργησή του, αποδεχόμενοι οι βουλευτές το ρόλο τους ως πρωτοκολλητών αλλότριων αποφάσεων που καταλύουν την λαϊκή κυριαρχία προς όφελος ξένων δυνάμεων και ιδιοτελών συμφερόντων.
Ο φασισμός σήμερα εκπορεύεται από κάθε ικμάδα του συστήματος, από κάθε πόρο του αυτοκρατορικού μέηκ-απ με το οποίο προσπαθούν να φτιασιδώσουν το άθλιο πρόσωπο που κρύβεται πίσω από το μόρφωμα της Ε.Ε. Που με μια μονοκονδυλιά, διαγράφει κατακτήσεις αιώνων του ανθρώπινου πολιτισμού και της δημοκρατίας. Οικοδομώντας την απολυταρχία και ξαναγυρίζοντας τους λαούς της Ευρώπης σε μια νεοφεουδαρχία του μεσαίωνα. Αυτός είναι ο σημερινός φασισμός, που με πρωτοστατούσα την Γερμανία, θυμίζει ανομολόγητα σε όλους την παρακαταθήκη ενός εκ των οραματιστών της ευρωπαϊκής ενοποίησης και γνήσιου τέκνου της: «Θα ξαναγυρίσουμε και η γη θα τρέμει»!
Τα ηγετικά στελέχη της Χ.Α., παρόλο το θαυμασμό που τρέφουν στο ναζισμό, δεν έλαβαν υπόψη μία σημαντική πρακτική του από τους πρώτους διδάξαντες, τους Γερμανούς: Τους συνεργάτες τους, τους εξόντωναν όταν πλέον τους ήταν άχρηστοι. Την τύχη αυτοί κινδυνεύουν να έχουν και οι ίδιοι, αλλά και οι ντόπιοι κυβερνώντες που πειθήνια εφαρμόζουν τις εντολές Βρυξελών και Βερολίνου, οδηγώντας τη χώρα στην κατάρρευση και το λαό στον εξανδραποδισμό. Να είναι βέβαιοι ότι κανένας από τους προστάτες τους δεν θα ενδιαφερθεί να τους σταθεί, όταν η θύελλα της απαλλαγής από τα δεσμά θα τους σαρώσει.
Αθήνα, 8 Οκτωβρίου 2020
Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ
