Του Δημήτρη Παπαδάκη

Σαν να μην πέρασε μια μέρα…. Η προχθεσινή Σύνοδος Κορυφής των ηγετών της Ε.Ε. μας γύρισε αρκετά χρόνια πίσω. Τότε στην αρχή της προηγούμενης δεκαετίας που τα «κακά παιδιά» της Ευρώπης ήταν η Ελλάδα και η Πορτογαλία και ο βοράς με την προτεσταντική λογική τιμωρούσε το νότο. Σήμερα, δεν είναι ούτε η κρίση χρέους η αιτία της κρίσης, αλλά ο κορονοϊός και η οικονομική κρίση που επιφέρει το lock-down της οικονομίας και τα «κακά παιδιά» είναι η Ιταλία και η Ισπανία. Το αποτέλεσμα όμως είναι το ίδιο: ο βοράς επιχειρεί να κρατήσει τα κεκτημένα του και αρνείται τη βοήθεια στο νότο.

Θα περίμενε κανείς πως μετά τα μέτρα που αποφάσισε να πάρει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, πλέον οι ηγέτες της Ευρώπης θα ομονοούσαν. Άλλες όμως οι βουλές της καγκελαρίου. Για τη σημειολογία και μόνο στην προχθεσινή σύνοδο που έγινε μέσω τηλεδιάσκεψης, οι ηγέτες της Ευρώπης έβλεπαν στην οθόνη τους μια φωτογραφία της Μέρκελ και άκουγαν μόνο τη φωνή του διερμηνέα της, δεν μπήκε καν στον κόπο να εμφανιστεί… Όμως η κρίση που δημιουργεί ο κορονοϊός είναι κάτι που δεν συγκρίνεται με προηγούμενες κρίσεις. Εδώ πλέον έχουμε να κάνουμε με ένα εξωγενή παράγοντα. Σαν να πέφτει ξαφνικά ένας μετεωρίτης στη γη… Και επιπλέον έχουμε να κάνουμε να κάνουμε με κρίση, όπου το επίδικο δεν είναι αν κατασχεθεί η βίλα από κάποιον που πήρε ένα θαλασσοδάνειο, αλλά και πως η Ευρώπη θα μπορέσει να ανταποκριθεί στην πρόκληση του κορονοϊού, αλλά και πως θα σταθεί στο ύψος του ανθρωπιστικού ιδεώδους που η ίδια η Ευρώπη υμνεί. Αυτή τη στιγμή θυσιάζεται η οικονομία μόνο και μόνο για να σωθούν ανθρώπινες ζωές, για να κινδυνέψουν όσο το δυνατόν λιγότεροι.

Δυστυχώς το Βερολίνο και συνολικά ο ευρωπαϊκός βοράς αποδεικνύεται κατώτερο των περιστάσεων. Αμετανόητο και αδίστακτο. Η άρνηση της Γερμανίας και των χωρών που επιβιώνουν ως… δορυφόροι της, στην έκδοση ευρωομολόγου, για την αντιμετώπιση της οικονομικής καταστροφής που φέρνει η επιδημιολογική πανδημία του κορονοϊού. Τι συνέπειες μπορεί να έχει; Η προηγούμενη κρίση, αυτή του χρέους και της χρηματοπιστωτικής κρίσης, είχε ως αποτέλεσμα την άνοδο των εθνολαϊκιστικών και των ευρωσκεπτικιστικών φωνών στην Ευρώπη. Τώρα ποια μπορεί να είναι συνέπεια; Για να μην προεξοφλήσουμε εξελίξεις, μπορούμε μάλλον με βεβαιότητα να πούμε ότι ο εκ νέου διχασμός της Ευρώπης σε βορά και νότο, σε πρώτη και δεύτερη ταχύτητα Ευρώπης, προσφέρει την πρώτη ύλη για τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Όταν ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν προειδοποίησε τους ηγέτες των κρατών μελών της ΕΕ ότι η πανδημία του νέου κορονοϊού ριψοκινδυνεύει να καταστρέψει τους κεντρικούς πυλώνες της Ένωσης και πως «αυτό που διακυβεύεται σήμερα είναι η επιβίωση του ευρωπαϊκού εγχειρήματος», είχε απόλυτο δίκιο.

Η Ευρώπη που αρνείται εδώ και χρόνια να κατανοήσει τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών της, που συμβιβάζεται στη λογική του «μικρότερου κακού», αντί να διεκδικεί το καλύτερο, που βάζει τα προβλήματα κάτω από το χαλί και δεν τα αντιμετωπίζει, αυτή η Ευρώπη δεν μπορεί να είναι αισιόδοξη πως θα μακροημερεύσει… Η Άνγκελα Μέρκελ στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης της τελευταίας δεκαετίας, έδειξε ότι μπορεί να διατηρήσει ένα ελάχιστο επίπεδο συνοχής ανάμεσα στις… αντίρροπες δυνάμεις της Ευρώπης. Τώρα όμως που το άστρο της δύει, τώρα που η αυλαία για την αποχώρησή της είναι ήδη έτοιμη, ποιος θα μπορέσει να διατηρήσει τη «θερμοκρασία» του «πολέμου» εντός της Ευρώπης σε «ψυχρά επίπεδα»;

agrinioculture.gr