Ο αγωγός φυσικού αερίου EastMed ξεκίνησε να «διερευνάται» ως προτεινόμενο έργο από τη Δημόσια Επιχείρηση Αερίου (ΔΕΠΑ) τη διετία 2011-2012. Από το 2013 έχει μάλιστα ενταχθεί και στον Κατάλογο των Έργων Κοινού Ενδιαφέροντος (Projects of Common Interest) της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Ωστόσο, από καθαρά τεχνική σκοπιά, το μόνο που έχει ολοκληρωθεί μέχρι στιγμής σχετικά με τον EastMed είναι οι μελέτες προ της Μελέτης Εφαρμογής (Pre-Feed Studies). Εκκρεμούν η φάση Μελέτης Εφαρμογής (Front End Engineering Design – FEED) και η λήψη της Τελικής Επενδυτικής Απόφασης (Final Investment Decision – FID). Σύμφωνα μάλιστα με την ίδια την αρμόδια εταιρεία («ΥΑΦΑ ΠΟΣΕΙΔΩΝ»), η Τελική Επενδυτική Απόφαση θα μπορούσε να ληφθεί σε δύο χρόνια από σήμερα, γύρω στο 2022, αφού ολοκληρωθούν τα απαιτούμενα εναπομένοντα στάδια ανάπτυξης και ωρίμανσης του αγωγού ο οποίος θα μπορούσε, εάν όλα κυλήσουν απρόσκοπτα, να ξεκινήσει να λειτουργεί γύρω στο 2025.

Με άλλα λόγια, ο EastMed μπορεί να έχει τη στήριξη των άμεσα εμπλεκομένων κυβερνήσεων, μια στήριξη που αποκτά και τον χαρακτήρα Διακυβερνητικής Συμφωνίας στις 2 Ιανουαρίου στην Αθήνα, αλλά παραμένει προς το παρόν… προτεινόμενος και μένει να φανεί εάν θα υλοποιηθεί… μετά το 2022.

Τα 5 μεγάλα οφέλη

Ο αγωγός φυσικού αερίου EastMed είναι σημαντικός για μια σειρά από λόγους:

• Επειδή ενισχύει το γεωπολιτικό εκτόπισμα της Ελλάδας ως ενεργειακού κόμβου σε μια περίοδο καθοριστικών εξελίξεων και ανακατατάξεων στην ευρύτερη ελληνική γειτονιά, δημιουργώντας παράλληλα το κατάλληλο έδαφος και περισσότερο ευνοϊκές συνθήκες ώστε να αναπτυχθούν/αξιοποιηθούν και τα κοιτάσματα σε Ελλάδα και Κύπρο.
• Επειδή συμβάλλει αποφασιστικά στην ενεργειακή ανάπτυξη των κοιτασμάτων της Μεσογείου, διαμορφώνοντας παράλληλα ένα δίκτυο για την αξιοποίηση αυτών των κοιτασμάτων.
• Επειδή φέρνει πιο κοντά γειτονικές χώρες με κοινά συμφέροντα (Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ, Ιταλία) συμβάλλοντας σημαντικά στην ανάπτυξη της μεταξύ τους συνεργασίας, ενώ παράλληλα λειτουργεί και ως «μαγιά» για τη διαμόρφωση νέων πολυμερών σχημάτων συνεργασίας (Eastern Mediterranean Gas Forum).
• Επειδή στέλνει ένα ηχηρό (γεω)πολιτικό μήνυμα στην Τουρκία σε μια περίοδο κατά την οποία η Άγκυρα προσπαθεί να επιβάλει τις θέσεις στη Μεσόγειο δια της ισχύος, δια εκβιασμών και πειρατικών κινήσεων. Σημειώνεται ότι είναι η πρώτη φορά στα καθ’ ημάς που το σχέδιο ενός αγωγού υπογράφεται όχι σε επίπεδο αρμοδίων υπουργών αλλά ηγετών κρατών, στέλνοντας έτσι και ένα σαφές πολιτικό μήνυμα αποφασιστικότητας προς τα έξω.
• Επειδή συμβάλει στην ενεργειακή ασφάλεια της ΕΕ μέσα από τη διαφοροποίηση των ενεργειακών οδεύσεων και των πηγών ενεργειακής τροφοδοσίας προς την Ευρώπη, περιορίζοντας έτσι την ευρωπαϊκή εξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο και παρακάμπτοντας τα εδάφη χωρών όπως είναι η Τουρκία και η Ουκρανία (πράγμα που «αρέσει» μεν στις ΗΠΑ αλλά «δεν αρέσει» στη Ρωσία και στην Τουρκία). Εάν φτάσει στο σημείο να γίνει πραγματικότητα, ο EastMed θα είναι ο πρώτος στα χρονικά αγωγός «που θα μεταφέρει απευθείας το φυσικό αέριο της Α. Μεσογείου στις αγορές της Ευρώπης» συμβάλλοντας έτσι «στην επίτευξη των ενεργειακών στόχων της Ευρώπης για την ενίσχυση της ανθεκτικότητας και της ενεργειακής ασφάλειας μέσω της διαφοροποίησης», όπως σημειώνεται χαρακτηριστικά στην ιστοσελίδα της θυγατρικής της ΔΕΠΑ «ΥΑΦΑ ΠΟΣΕΙΔΩΝ Α.Ε.» (IGI Poseidon S.A.), που αποτελεί και τον φορέα υλοποίησης του συγκεκριμένου αγωγού από τον Ιούλιο του 2014 και έπειτα.

Και τα 5 αγκάθια

Ο αγωγός φυσικού αερίου EastMed είναι όμως και ένα έργο, τεχνικά εφικτό μεν (σύμφωνα με τις μέχρι τώρα μελέτες), πλην όμως «δύσκολο» για μια σειρά από λόγους:

• Επειδή είναι τεχνικά απαιτητικό λόγω της μεγάλης απόστασης που θα πρέπει να καλύψει υποθαλάσσια αλλά και των μεγάλων βαθών από τα οποία θα πρέπει να περάσει. Εάν όντως υλοποιηθεί, ο αγωγός EastMed θα είναι ο μεγαλύτερος σε μήκος – αλλά και ο βαθύτερος – υποθαλάσσιος αγωγός φυσικού αερίου στον κόσμο. Το μήκος του θα αγγίζει τα 1.900 χιλιόμετρα, καθώς εκείνος θα ξεκινά από τη λεκάνη της Λεβαντίνης, περίπου 200 χιλιόμετρα δηλαδή νοτίως της Κύπρου, και θα καταλήγει στις ακτές της Απουλίας στην ανατολική Ιταλία μέσω Κύπρου, Κρήτης και ηπειρωτικής Ελλάδας. Υποθαλάσσια θα είναι συνολικά τα 1.300 από τα 1.900 χιλιόμετρα του αγωγού, το βάθος του οποίου σε κάποια σημεία θα αγγίζει, ή ακόμη και θα ξεπερνά, τα 3 χιλιόμετρα.
• Επειδή θα έχει ένα διόλου ευκαταφρόνητο κόστος, κοντά στα 7 δισεκατομμύρια δολάρια ή άνω των 5,2 δισ. ευρώ τα οποία όμως θα μπορούσαν να γίνουν και 11 ή 12 δισ. δολ. εάν συνυπολογιστούν τα χερσαία τμήματα του αγωγού και ο ελληνοϊταλικός αγωγός IGI-Poseidon, ένα κόστος δηλαδή που μένει να κριθεί από τις ίδιες τις άμεσα εμπλεκόμενες εταιρείες εάν θα μπορεί να δικαιολογηθεί στη βάση μιας ανάλυσης κόστους-απόδοσης.
• Επειδή συναντά αντιδράσεις σε γειτονικές χώρες (όπως είναι η Τουρκία) ή άμεσα εμπλεκόμενες χώρες (όπως είναι η Ιταλία μέρος του πολιτικού κόσμου της οποίας έβλεπε παλαιότερα το έργο αρνητικά επειδή δεν ήθελε να θίξει τις περιβαλλοντικές ανησυχίες τοπικών κοινωνιών) ή αφήνει έξω άλλες χώρες (όπως είναι η Αίγυπτος η οποία θα μπορούσε όμως στην πορεία να έχει μεγαλύτερη εμπλοκή στο συγκεκριμένο έργο).
• Επειδή θα πρέπει να περάσει μέσα από θαλάσσιες ζώνες της Μεσογείου που προς το παρόν δεν έχουν οριοθετηθεί (μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου για παράδειγμα) και δεν αναμένεται να οριοθετηθούν στο άμεσο μέλλον.
• Επειδή ως έργο ο EastMed βρίσκεται «αντιμέτωπος» και με άλλα λιγότερο ή περισσότερο «ανταγωνιστικά» πρότζεκτ, πρότζεκτ όπως είναι ή θα ήταν: το τερματικό υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Κύπρο, ο κυπριακός αγωγός προς την Αίγυπτο, η αποστολή ισραηλινού αερίου στα τερματικά της Αιγύπτου, αλλά και το ενδεχόμενο ενός ισραηλινοτουρκικού αγωγού που παραμένει, τουλάχιστον στο μυαλό συγκεκριμένων κύκλων. Λέγεται για παράδειγμα ότι οι εταιρείες που ελέγχουν το κοίτασμα Λεβιάθαν στο Ισραήλ (Delek, Ratio Oil, Noble Energy) ίσως να προτιμούσαν, εάν τους το επέτρεπαν οι γεωπολιτικές συνθήκες, να στείλουν αέριο στην Τουρκία…

ethnos.gr