Του Δημήτρη Παπαδάκη
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην Ελλάδα κατά ένα παράδοξο τρόπο αντιμετωπίζεται ως Βασιλέας… Ίσως να είναι ένα κατάλοιπο της μοναρχίας… Όπου πηγαίνει τον ανακηρύσσουν επίτιμο δημότη και του απονέμουν και το χρυσό κλειδί της πόλης. Λες και δεν υπάρχει ένας λόγος παραπάνω, αφού η εκλογή του είναι έμμεση από λαό, να πηγαίνει όπου καλείται σε περιστάσεις που συνάδουν με το αξίωμα του ανώτατου πολιτειακού άρχοντα. Αυτό σε σχέση με τη σημερινή επίσκεψη της Προέδρου της Δημοκρατίας στο Αγρίνιο.
Το πρόβλημα όμως στη χώρα είναι ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ένα εντελώς διακοσμητικό και περιττό στοιχείο, που ακολουθεί δυστυχώς το πρόβλημα ηγεσίας που υπάρχει στη χώρα. Και αυτό δεν αφορά το θεσμό, αλλά κυρίως το πρόσωπο που υπηρετεί το θεσμό. Γιατί, όσο και να επιμένουν κάποιοι δεν μπορεί να υπάρξει διαχωρισμός ανάμεσα στο πρόσωπο και το θέσμο, αφού το πρόσωπο είναι αυτό που δίνει υπόσταση και χαρακτήρα κάθε φορά στο θεσμό. Τα τελευταία χρόνια οι Πρόεδροι στην Ελλάδα είναι φρικτές μαριονέτες της πλειοψηφίας και κυρίως των Πρωθυπουργών που τους προτείνουν. Ο Προκόπης Παυλόπουλος, για παράδειγμα, πριν εκλεγεί Πρόεδρος είχε γίνει αντιμνημονιακός υποστηρίζοντας την αντισυνταγματικότητα του μνημονίου, για να προταθεί από τον αντιμνημονιακό Τσίπρα και να καταλήξουν και οι δύο Πρόεδρος και Πρωθυπουργός αντίστοιχα της Ελληνικής Δημοκρατίας του τρίτου μνημονίου και του υπερταμείου… Και το χειρότερο όλων το γεγονός ότι έβαλε την υπογραφή του στην προκήρυξη ενός παράνομου δημοψηφίσματος με προεκλογική περίοδο μόλις μια εβδομάδα, πράγμα που ούτε η Χούντα δεν έκανε στα δικά της “δημοψηφίσματα”. Και ενώ κόντεψε να πέσει από τη γωνία του καναπέ στο Προεδρικό Μέγαρο ακούγονταν τον Ερντογάν να μιλά για την αναθεώρηση της Λωζάνης, τώρα παραθέτει τα ελληνικά επιχειρήματα για την για τα 12 ναυτικά μίλια, την ΑΟΖ των νησιών και την ελληνικότητα των Δεδωκανήσων.
Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου βεβαίως είναι μια γραφική περίπτωση. Νομίζει ότι η Προεδρία της Δημοκρατίας είναι κάτι σαν τον επίτιμο πρόεδρο κάποιου κόμματος και νομίζει ότι έχει το δικαίωμα να αρθρογραφεί αποκλειστικά σε εφημερίδες, όπως έκανε την Πρωτοχρονιά για την “Εφημερίδα των Συντακτών”. Εκλαμβάνει δε τον ενωτικό ρόλο του αξιώματός της ότι μπορεί να λέει και τα μεν και τα δε για να εκφράζει τάχα όλους τους Έλληνες. Επί παραδείγματα, μόλις την είδε η αριστερίλα στο φράκτη του Έβρου και την έκραξε, ήρθε μερικές ημέρες μετά να μιλήσει για την ενσωμάτωση των μεταναστών, που θα συμβάλλει στην τόσο αναγκαία ανανέωση του πληθυσμιακού δυναμικού της χώρας μας. Και αυτά τα είπε η Κ. Σακελλαροπούλου σε εκδήλωση για το δημογραφικό… Είναι δυνατόν να μιλά ουσιαστικά για αντικατάσταση πληθυσμού η Πρόεδρος ενός μικρού με μέγεθος κράτους; Είναι δυνατόν η Πρόεδρος της Δημοκρατίας να αντιτίθεται τόσο πολύ στην πραγματικότητα, αλλά και στην εφαρμοζόμενη πολιτική από την εκλεγμένη κυβέρνηση; Η κυβέρνηση ποτέ δεν είπε “θέλουμε μετανάστες”. Και οι λαθρομετανάστες που έρχονται στην Ελλάδα έχουν αποδείξει ότι δεν έχουν καμία διάθεση να ενσωμάτωση.
Η Κ. Σακελλοπούλου έχει πει και έχει κάνει πράγματα ανεπίτρεπτα πράγματα ως Πρόεδρος. Για παράδειγμα, προσέλαβε αμισθί σύμβουλο το σύντροφό της. Πήγε πρόσφατα στα Επτάνησα και μίλησε για ενσωμάτωση και όχι για Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα. Είναι δυνατόν να είναι τόσο αντιστόρητοι η ίδια και οι λογογράφοι της; Πήγε στη Θεσσαλία σε σύσκεψη υπηρεσιακού επιπέδου λες είναι γενικός γραμματέας κάποιου υπουργείου και άκουγε τους Θεσσαλούς να μιλάνε για τον… αντιπλημμυρικό χαρακτήρα της εκτροπής του Αχελώου… Έδωσε συνέντευξη στο Cnn και όταν την ρώτησαν αν η επίσκεψή της στο Καστελλόριζο είναι προκλητικό μήνυμα σε μια περίοδο εντάσεων με την Τουρκία, αντί να απαντήσει “μπορώ να πηγαίνω όπου γουστάρω στην Ελληνική επικράτεια”, απάντησε «δεν θεωρώ ότι μια ειρηνική επίσκεψη της προέδρου της Ελλάδος είναι προκλητική με κανένα τρόπο»… Ευτυχώς δηλαδή που διαβεβαιώνει τους Τούρκους ότι η επίσκεψή της ήταν ειρηνική…
agrinioculture.gr
