γράφει ο Δημήτρης Μακρής
1.- Κάθε φορά το Αγρίνιο που βλέπει καθυστερημένα την καταστροφικές τακτικές σε βάρος του από συμπεριφορά Πατραϊκών ή άλλων παραγόντων τρέχει αγουροξυπνημένο να διαμαρτυρηθεί και σύντομα επανέρχεται σε κατάσταση εφησυχασμού με τη ελπίδα ότι η διαμαρτυρία θα εισακουσθεί. Τριάντα έξι χρόνια κοροϊδίας δεν είναι λίγα και το κακό είναι ότι συνηθίσαμε να τρεφόμαστε με σανό και κλότσημα κάθε φορά του τενεκέ παραπέρα. Είναι λυπηρό που το Αγρίνιο αυτοεγκλωβίστηκε να ζητάει μόνο Πανεπιστήμιο, τρέφοντας φρούδες ελπίδες ότι θα το ευσπλαχνισθούν πρυτανείες κάποιων πόλεων και έγινε κλοτσοσκούφι μεταξύ Πάτρας και Ιωαννίνων.
2.- Κατά τη γνώμη μου το πολυπληθέστατο Αγρίνιο αποδεικνύεται μικρό να υπερασπισθεί τα μικρά και ακόμη μικρότερο να διεκδικήσει δικαιώματα σπουδαιότερα. Ξαφνικά άρχισαν όλοι να μιλάνε, όταν τα εναπομείναντα τμήματα τελούν υπό πλήρη εξαφάνιση. Θυμίζω ότι προηγήθηκα κατά δυο μήνες (στο άρθρο:«ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΤΕ ΤΗΝ ΒΙΑΖΟΜΕΝΗ ΑΙΤΩΛ/ΝΑΙ» παρ.2). Όπου λαλούν πολλοί κοκόροι, αργεί να ξημερώσει λέει ο λαός. Δεν είναι κακό να ζητάμε. Το κακό είναι να είμαστε ασυντόνιστοι , ασυσπείρωτοι και χωρίς στρατηγική. Λυπάμαι που περιαυτολογώ αλλά δεν έχω άλλο τρόπο να περιγράψω τις δυσκολίες του εγχειρήματος και εξηγούμαι. Προ τετραετίας και για διάστημα δυο περίπου ετών παρακολουθούσα τα δυο τηλεοπτικά κανάλια της Λαμίας και μου έκανε μεγάλη εντύπωση ότι όλοι οι φορείς από τον τότε Περιφερειάρχη ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ μέχρι τον τελευταίο σύλλογο γονέων, συντάχθηκαν σε αγώνα υπό την καθοδήγηση εμπείρου συντονιστικού φορέα για να έχουν Πανεπιστήμιο Στερεάς Ελλάδας. (Παρόμοια περίπτωση με Αγρίνιο γιατί είχε Πανεπιστήμιο που καταργήθηκε.) Τα ΜΜΕ της Λαμίας και κυρίαρχα τα τηλεοπτικά είχαν καθημερινά σχεδόν πρώτο θέμα την διεκδίκηση Πανεπιστημίου και είχαν ισχυρά επιχειρήματα ότι η Λαμία είναι η μοναδική έδρα Περιφέρειας που δεν έχει Πανεπιστήμιο. Ο αγώνας ήταν ανεπιτυχής μεν, αλλά μπράβο τους διεκδικώντας κατάφεραν να έχουν μεγάλο αριθμό Πανεπιστημιακών τμημάτων. (Δεν είναι του παρόντος να αναφερθώ στους λόγους της αποτυχίας επανίδρυσης του πανεπιστημίου).
3.- Κύριοι που όψιμα συνήλθατε. Λυπάμαι που θα το πω ωμά. Αργήσατε να ξυπνήσετε. Σε άρθρο μου με τίτλο ‘’Ας ξυπνήσει το Αγρίνιο’’ που είναι ανηρτημένο σε πολλές ιστοσελίδες το 2016 επισήμανα πράματα για το πανεπιστημιακό ζήτημα (και όχι μόνο), που τα βρίσκετε μπροστά σας γιατί προφανώς δεν είχατε όραμα για τον τόπο μας και συμβιβασθήκατε σιωπηρά με ασημαντότητες. Κάνω λάθος; Γιατί αφήσατε να φτάσει το Αγρίνιο στο χείλος παρακμής και εξαθλίωσης; Ενώ διηνεκώς μαίνεται ο συμφεροντολογικός πόλεμος των πόλεων αφεθήκατε στον ύπνο του δικαίου;
4.- Το Αγρίνιο ως Δήμος μεγαλύτερος κατά 35.000 του Δήμου Λαμιέων, δεν έχει την πυγμή δηλ.το κύρος της Λαμίας, αφού δεν είναι ούτε έδρα Αντιπεριφέρειας. Και τι κάνουμε; Προσπαθούμε να εκπορθήσουμε τον Τούρκο από το Μπιζάνι και δεν καταλάβαμε ότι χρειάζονται στρατηγικές όπως είναι η πλαγιοκόπηση, πλευροκόπηση. Και ποια είναι η πλευροκόπηση; Να αποκτήσει το Αγρίνιο υπολογίσιμη οντότητα ως έδρα Αντιπεριφέρειας. Το ένα φέρνει και τ’ άλλο και φυσικά η έδρα φέρνει αναγκαίες υποδομές με αναπτυξιακό συντελεστή και άρα ισχυρότερες αξιώσεις για αυτόνομο πανεπιστήμιο. Μακάρι να σας έβαλα στο νόημα και να κινηθείτε και προς την κατεύθυνση αυτή έστω και αργά. Βεβαίως αντιλαμβάνομαι ότι δεν μπορούμε να προσδοκούμε πολλά πράματα από τους πολιτικούς οι οποίοι από τη θέση τους επιθυμούν να διαφοροποιούνται είτε να κρατήσουν ισορροπίες, είτε για διαφόρους κατανοητούς σε μενα πολιτικούς λόγους και δεν πρέπει να τους μεμφόμαστε. Όμως πιστεύω ότι αν ιδούν να ξεκινάει μια σοβαρή προσπάθεια, θα στέρξουν και θα συνδράμουν.
5.- Το ζήτημα είναι τι κάνουμε οι υπόλοιποι δηλ. οι φορείς της πόλης όπως Σύλλογοι, Επιμελητήρια και ιδιαίτερα τα ΜΜΕ. Η Τετάρτη εξουσία της Αγρινιώτικης κοινωνίας πρέπει να αναλογισθεί την ευθύνη της για την κατάσταση του τόπου, να παραμερίσει τις όποιες κομματικές περιχαρακώσεις ή άλλες πιθανά ανταγωνιστικές αγκυλώσεις, να συνέλθουν σε κλίμα συνεργασίας για χάραξη στρατηγικής και ομόθυμης στήριξης συντονιστικού οργάνου κινήματος για διεκδίκηση διαχωρισμού της αχανέστερου Νομού της χώρας.
6.- Υπάρχει τρόπος να σηκώσουμε την απαίτηση πολύ ψηλά με ενημέρωση προς κάθε αναγκαία κατεύθυνση, με οργανωτική τακτική, με διεργασίες, με παραστάσεις, με παρεμβάσεις μέχρι να μιλήσουμε αρχικά με τον Υπουργό Εσωτερικών με πειστικότητα να ζητήσουμε ακρόαση Πρωθυπουργού. Έχουμε ισχυρότατα επιχειρήματα με συγκριτικά πλεονεκτήματα και έχω την πεποίθηση ότι θα πείσουμε τον κ. Πρωθυπουργό ο οποίος δεν θα μπορέσει να αιτιολογήσει την απόρριψη λογικού αιτήματος και λογικά ως ορθολογιστής θα το αποδεχθεί. Επαναλαμβάνω τον Κάλβειο στίχο “ΘΕΛΕΙ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”, και τον Θουκυδίδειο. ‘’τοις τολμώσιν η τύχη ξύμφορος’’.-
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Θ. ΜΑΚΡΗΣ – Η ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ ΑΓΡΙΝΙΟΥ.-
