Του Δημήτρη Δημόπουλου
Στις αρχές Απριλίου και ενώ η Ελλάδα βρισκόταν σε καθεστώς καραντίνας, λόγω πανδημίας, η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε την επαναφορά του δικαιώματος υποβολής αίτησης ασύλου σε όσους μετανάστες εισήλθαν ή μελλοντικά πρόκειται να εισέλθουν παράνομα στην ελληνική επικράτεια.
Η απόφαση αυτή ξένισε πολλούς πού ανέμεναν ότι μετά την αποτροπή, της υποκινούμενης από την Τουρκία, μεταναστευτικής εισβολής στον Έβρο η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα επεδείκνυε αυστηρότητα και αποφασιστικότητα στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού – προσφυγικού ζητήματος, όπως εξάλλου είχε υποσχεθεί στην προεκλογική περίοδο προκειμένου να αποσπάσει την ψήφο των Ελλήνων και τη πολυπόθητη αυτοδυναμία.
Τι άλλαξε και όλοι αυτοί πού μέχρι πρόσφατα χαρακτηρίζονταν από την ίδια την κυβέρνηση ως «πολιορκητικοί κριοί», «εισβολείς» και «εργαλεία» του Ερντογάν, τώρα έχουν το δικαίωμα να υποβάλλουν αίτηση ασύλου αντί άμεσης επιστροφής στη Τουρκία ή στις χώρες προελεύσεως τους, όπως διαβεβαίωνε, στις αρχές Μαρτίου, η κυβέρνηση ότι θα συνέβαινε;
Ο λόγος αυτής της υπαναχώρησης θα πρέπει να αναζητηθεί στην παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ειδικότερα στης σουηδής Επιτρόπου Εσωτερικών Υποθέσεων Ίλβας Γιόχανσον, η οποία κάλεσε την ελληνική κυβέρνηση, όχι μόνο να άρει την απαγόρευση αλλά και να χορηγήσει αναδρομικά, από το Μάρτιο του 2020, το δικαίωμα υποβολής ασύλου σ’ όλους τους μετανάστες που αφίχθησαν στην Ελλάδα. Το πάγωμα των αιτήσεων ασύλου, έστω και για ένα μήνα, αποτελούσε ισχυρότατο όπλο αποτροπής στα χέρια της ελληνικής πλευράς διότι έστελνε καθαρό μήνυμα στους μετανάστες ότι δεν μπορούν να επιλέγουν τη χώρα μας ως πύλη εισόδου στην Ε.Ε. και ταυτοχρόνως εξασθένιζε τις τουρκικές προθέσεις για άσκηση πίεσης και εκβιασμού προς την Ελλάδα και την Ευρώπη γενικότερα. Η επαναφορά του δικαιώματος ασύλου υπονομεύει την όλη προσπάθεια φύλαξης των συνόρων στον Έβρο και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.
Η σοβαρή αυτή υπαναχώρηση στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής αποδεικνύει πως η κυβέρνηση και εν γένει οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις που ελέγχουν τους αρμούς της εξουσίας στη χώρα μας, είναι ευεπίφοροι σε εξωτερικές πιέσεις, θυσιάζοντας το εθνικό συμφέρον, προκειμένου να εξυπηρετήσουν εξωχώρια κέντρα εξουσίας (στην προκειμένη περίπτωση την Κομισιόν) που δε λογοδοτούν πουθενά.
Τα εξωχώρια αυτά κέντρα σε συνεργασία με διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις έχουν ως μόνιμο στόχο την προώθηση της παγκοσμιοποίησης διά της αλλοίωσης του εγχώριου πληθυσμού και εν τέλει την αντικατάσταση του από αλλογενείς, αδιαφορώντας για τις δυσμενείς συνέπειες πού θα έχει αυτό το γεγονός στον εθνικό ιστό.
Το κυριότερο όμως είναι πως απεδείχθη πως η ελληνική κυβέρνηση απέκρουσε την εισβολή των μεταναστών στον Έβρο βασιζόμενη κυρίως στο ένστικτο πολιτικής επιβίωσης και αναλογιζόμενη τις τεράστιες συνέπειες, πού θα είχε ενδεχόμενη επιτυχία της ασύμμετρης επίθεσης πού εξαπέλυσε η Τουρκία με όπλο τους μετανάστες, στο εκλογικό της σώμα και ιδιαίτερα στις παραμεθόριες περιοχές.
Η αναξιοπιστία όμως της κυβέρνησης, που αντικατοπτρίζει τη διαχρονική αναξιοπιστία του εγχώριου πολιτικού συστήματος, φαίνεται και από το γεγονός ότι εκμεταλλεύτηκε την περίοδο της καραντίνας για να μεταφέρει χιλιάδες μετανάστες από τα νησιά στην ενδοχώρα, κάμπτοντας, με αυτόν τον τρόπο τις αντιδράσεις του τοπικού πληθυσμού, που σε διαφορετική περίπτωση θα απέτρεπαν την εγκατάσταση των μεταναστών σε δομές φιλοξενίας. Στις 29-4-20, ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Νότης Μηταράκης δήλωσε ότι το πρώτο τρίμηνο του 2020, μεταφέρθηκαν 11.825 μετανάστες από τα νησιά στην ενδοχώρα. Στις 9-11-2019 όμως, ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης είχε δεσμευτεί ότι δεν θα γινόταν μαζική μεταφορά μεταναστών από τα νησιά στην ενδοχώρα!
Ένα επίσης ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι, κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού των Ελλήνων λόγω πανδημίας, ο κ. Μηταράκης δήλωσε ότι οι αιτούντες άσυλο στην Ελλάδα και ήδη διαμένοντες σε δομές φιλοξενίας, είναι περί τις 120.000 και ο αριθμός τους αναμένεται να αυξηθεί ακόμη περισσότερο! (μέχρι σήμερα κυβερνητικοί βουλευτές διέδιδαν πως δεν είναι περισσότεροι από 20-30.000). Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι, λόγω πανδημίας, έχουν μειωθεί μεν οι ροές μεταναστών από την Τουρκία προς την Ελλάδα, αλλά οι μετανάστες για τον ίδιο λόγο δεν μπορούν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα για να μεταβούν στη Βόρεια Ευρώπη, συνεπώς εγκλωβίζονται εδώ, συμβάλλοντας με τη σειρά τους στην μετατροπή της Ελλάδος σε χωματερή ανθρώπινου δυναμικού κατά τις επιθυμίες του ευρωπαϊκού Βορρά, ο οποίος αρκείται σε συμβολικές χειρονομίες προς την Ελλάδα, π.χ. μεταφορά μόλις 49 «ασυνόδευτων παιδιών» στη Γερμανία επί συνόλου 5.500!
Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, όπως και ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (Δ.Ο.Μ.) αποδεικνύονται πολύτιμοι αρωγοί της κυβέρνησης όχι μόνον στον αφελληνισμό της κοινωνίας αλλά και στη μετατροπή της Ελλάδας σε απέραντο hot spot! Συγκεκριμένα όχι μόνον προωθούν το πρόγραμμα «Εστία» όπου αναλαμβάνουν να ενοικιάζουν διαμερίσματα (μέχρι 23-3-20 είχαν δημιουργηθεί 25.516 θέσεις) σε όλη τη χώρα σε «μετανάστες-πρόσφυγες» αλλά, φροντίζουν και για τη παροχή άλλων προνομίων όπως δωρεάν πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη, πρόσβαση των παιδιών τους στη δημόσια εκπαίδευση και δικαίωμα εργασίας υπό χαλαρές προϋποθέσεις (παροχή προσωρινού αριθμού ασφάλισης κ.ο.κ). Εξυπακούεται πως τέτοια προνόμια δεν ισχύουν για κανέναν αναξιοπαθούντα έλληνα πολίτη.
Η κ. Γιόχανσον, επαίνεσε την ελληνική κυβέρνηση για την επαναφορά του δικαιώματος ασύλου αποκαλύπτοντας εμμέσως πλην σαφώς, πως η καταβολή της πρώτης δόσης του πακέτου βοηθείας 700 εκατ. ευρώ συνδέθηκε άμεσα με τους εκβιασμούς- απαιτήσεις των Βρυξελλών. Πηγές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αποκάλυψαν επίσης πως υπήρξε βαθειά δυσαρέσκεια στις Βρυξέλλες και σε όλα τα θεσμικά όργανα που ασχολούνται με τα «ανθρώπινα δικαιώματα» από τους χειρισμούς της κυβέρνησης στο ζήτημα του ασύλου. Φυσικά η κυβέρνηση Μητσοτάκη, πιστή στην παράδοση πού θέλει τις ελληνικές κυβερνήσεις να υπακούουν στα κελεύσματα των Βρυξελλών, έσπευσε να συμμορφωθεί με τις υποδείξεις, προκειμένου να συνεχιστεί ανεμπόδιστα ο εποικισμός της Ελλάδος, αλλά και να συνεχίσουν τα κυκλώματα των ΜΚΟ να λυμαίνονται τον πακτωλό χρημάτων τόσο της Ε.Ε. όσο και του Ο.Η.Ε.
Ο Θουκυδίδης στο τρίτο βιβλίο των Ιστοριών του, μας δίδει ευσύνοπτα και με ακρίβεια την εικόνα της εσκεμμένης διαστροφής των νοημάτων και των λέξεων. Γράφει μεταξύ άλλων: «Αι πόλεις λοιπόν μαστιζόμεναι από στάσεις […] κατήντησαν να μεταβάλλουν αυθαιρέτως την καθιερωμένη σημασίαν των λέξεων δια των οποίων δηλούνται τα πράγματα». Αυτό ακριβώς συμβαίνει και σήμερα, όπου η αθρόα εισβολή μεταναστών με σκοπό την αλλοίωση του γηγενούς πληθυσμού έχει βαπτιστεί «ανθρωπιστική επιχείρηση», με σκοπό την ανακούφιση των δήθεν κατατρεγμένων προσφύγων.
Είναι εμφανές ότι ο κ. Μητσοτάκης, θιασώτης εξάλλου της πολυπολιτισμικής κοινωνίας όπως έχει δηλώσει ο ίδιος, θα εξακολουθήσει να υπηρετεί πιστά τις εντολές των Βρυξελλών αλλά και του ευρύτερου συστήματος που προωθεί τις αρχές της παγκοσμιοποίησης, Μία από τις βασικές παραμέτρους της οποίας είναι η ελεύθερη διακίνηση ανθρωπίνου δυναμικού, για να υπηρετούνται καλύτερα τα υπερεθνικά συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων και οργανισμών, αλλά και να αποδυναμώνονται τα κράτη – έθνη, μέσω της δημιουργίας πολυπολιτισμικών κοινωνιών.
Το ζητούμενο είναι, να συνειδητοποιήσει ο ελληνικός λαός πως πρέπει να αντισταθεί στην παρακμή και να επιτρέψει στις δυνάμεις εκείνες που αγωνίζονται υπέρ του Έθνους και της Ελευθερίας να διευθύνουν τις τύχες του τόπου, πριν να είναι πολύ αργά. Οι καιροί ου μενετοί!
Πηγή: www.ellinikiantistasi.gr
