Με βάση τις τελευταίες εξελίξεις γύρω από το ζήτημα των ΕΛΤΑ, θα ήθελα να τονίσω ορισμένα πράγματα που θεωρώ κρίσιμα. 

1) Η λεγόμενη «αλλαγή σχεδίων» και η απόφαση να παραμείνουν προσωρινά ανοιχτά κάποια καταστήματα, δεν συνιστά νέο σχέδιο, είναι απλώς μια αναδίπλωση υπό το βάρος της τεράστιας κοινωνικής κατακραυγής που δεν υπολόγιζαν.

2) Πίσω από τις ανακοινώσεις περί «επαναξιολόγησης» και «μεταβατικής περιόδου» τριών μηνών, κρύβεται η σιωπηρή παραδοχή ότι οι αποφάσεις ελήφθησαν χωρίς σοβαρό σχεδιασμό, χωρίς διάλογο με τις τοπικές κοινωνίες και χωρίς καμία εκτίμηση των κοινωνικών και δημογραφικών συνεπειών.

3) Όταν μια κυβέρνηση χρειάζεται να εξηγεί εκ των υστέρων τις «αναγκαίες παρεμβάσεις», σημαίνει ότι τις αποφάσισε εν κενώ. Όταν χρειάζεται να εξηγηθεί εκ των υστέρων η «αναγκαιότητα των παρεμβάσεων», αυτό σημαίνει ότι οι παρεμβάσεις έγιναν με μεγάλο κυνισμό και για συγκεκριμένα συμφέροντα. 

4) Η παράταση λειτουργίας των καταστημάτων για τρεις μήνες δεν είναι μέτρο ευαισθησίας, αλλά επικοινωνιακός ελιγμός για να κερδηθεί χρόνος και να καμφθούν οι αντιδράσεις.

5) Αν υπήρχε πραγματικό σχέδιο ανασυγκρότησης του ταχυδρομικού δικτύου, αυτό θα είχε παρουσιαστεί εξαρχής, με τεκμηρίωση και διαβούλευση. Αντιθέτως, η αναδίπλωση επιβεβαιώνει την διοικητική ανεπάρκεια όσων διαχειρίζονται έναν οργανισμό που, ιδίως στην περιφέρεια, αποτελεί κομμάτι κοινωνικής συνοχής και όχι απλώς μια υπηρεσία διανομής δεμάτων.

6) Η ουσία, λοιπόν, δεν αλλάζει: πρόκειται για μια προσωρινή παύση, ένα τρίμηνο σιωπητήριο πριν το επόμενο κύμα λουκέτων, αν δεν αλλάξει ριζικά η λογική που αντιμετωπίζει τις δημόσιες υπηρεσίες ως «βάρος» και όχι ως δικαίωμα των πολιτών της υπαίθρου. Όσο αντιμετωπίζουν τα ΕΛΤΑ, τα νοσοκομεία ή τα σχολεία της περιφέρειας με τη λογική του «κόστους – οφέλους», τόσο η ερήμωση της υπαίθρου θα συνεχίζεται, απλώς με μικρές αναβολές και προσωρινές παύσεις.

7) Η κυβέρνηση είναι πολύ αδύναμη όταν η κοινωνία διεκδικεί τα δίκια της.