Πάνω από 24 ιπτάμενα τάνκερ KC-135R στέλνουν οι ΗΠΑ προς το Ιράν, ενώ την ίδια στιγμή 3 αεροπλανοφόρα, 2 αμερικανικά και 1 βρετανικό πλησιάζουν στην περιοχή του Κόλπου (δεν θα αναπτυχθούν προφανώς στο εσωτερικό του για λόγους ασφαλείας) για να συμμετάσχουν, προφανώς σε δεύτερη φάση στον πόλεμο κατά του Ιράν.
Τα δύο αμερικανικά είναι το USS Nimitz και το USS Carl Vinson και το βρετανικό είναι το HMS Prince of Whales.
Οι ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ είναι ισχυρές και ιδιαίτερα αποτελεσματικές, αλλά ακόμα και γι αυτές, το Ιράν αποδεικνύεται «μεγάλη μπουκιά» και μάλλον θα χρειαστεί βοήθεια για «να τελειώσει την παρτίδα» αν και κανείς δεν γνωρίζει πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα.
Το Ιράν, λόγω έκτασης και πληθυσμού, δεν μπορεί εύκολα να αντιμετωπιστεί και δεν έχει καμία σχέση π.χ. με την Υεμένη, και σίγουρα όχι με τον Λίβανο ή την Συρία.
Η ισραηλινή υπεροχή ήταν απολύτως αναμενόμενη: Μία Αεροπορία του 2025, αντιμετώπισε μία Αεροπορία της δεκαετίας του ’70 ή του ’80, Ποια ελπίδα έχουν οι Ιρανοί;
Και αυτό το γνώριζαν πρώτα και κύρια οι ίδιοι οι Ιρανοί.
Έπειτα, λόγω των κυρώσεων ακόμα και τα αντιαεροπορικά τους συστήματα ήταν απαρχαιωμένα ή δεν ήταν αρκετά. Και κανείς δεν τους πουλούσε ούτε αντιαεροπορικά, ούτε μαχητικά αεροσκάφη.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι Ιρανοί επένδυσαν σε αυτό που μπορούσαν να αναπτύξουν οι ίδιοι και να κατασκευάσουν με βοήθεια από χώρες με το ίδιο πρόβλημα, όπως η Βόρειος Κορέα που επίσης δεν έχει Αεροπορία: Τα βαλλιστικά όπλα.
Που μέχρι στιγμής τα καταφέρνουν καλά απέναντι στην καλύτερη τοπική αντιπυραυλική άμυνα του κόσμο, την ισραηλινή και την έχουν διατρήσει δεκάδες φορές.
Τα ισραηλινά μαχητικά δεν έχουν απώλειες, αλλά προϊόντος του χρόνου θα έχει απώλειες η εικόνα και η πολιτική του Νετανιάχου, αν κάθε βράδυ γίνεται το Τελ Αβίβ ή η Χάιφα μια «τεράστια ψησταριά».
Ο Μ.Νετανιάχου δίνει αγώνα πολιτικής επιβίωσης που δεν έχει σχέση με τα πυρηνικά του Ιράν.
Άλλωστε και η επίθεση της Χαμάς ξέσπασε ότι επρόκειτο να παραπεμφθεί στο δικαστήριο με βαριές διαφθοράς ο «Μπίμπι».
Για τον Νετανιάχου η αλλαγή ηγεσίας και καθεστώτος στο Ιράν είναι το κρίσιμο στοιχείο.
Και ο Ν.Τραμπ είναι φίλος του. Και τους φίλους δεν τους αφήνουν μόνους στις δύσκολες στιγμές.
Аν η αρθρίτιδα ξεσπάσει, χρησιμοποιήστε αυτό τо ξεχασμένо πρоϊόν!Κύριος ρευματολόγος της Ελλάδας
Аν το βάλετε στην άρθρωση, о πόνоς θα ανακουφιστείΚύριος ρευματολόγος της Ελλάδας
Τι μπορεί να συμβεί αν κτυπήσουν και οι Αμερικανο-Βρεταν0ί το Ιράν;
Σίγουρα ο τριεθνής σχηματισμός, ΗΠΑ, Βρετανίας, Ισραήλ, είναι ο ισχυρότερος παγκοσμίως σε αεροναυτικό επίπεδο και είναι ερώτημα πόσο θα αντέξει το Ιράν και η κυβέρνησή του χωρίς να «γονατίσει».
Η Ρωσία είναι βέβαιο ότι θα απέχει από μια τέτοια σύγκρουση: Η Ουκρανία είναι γι αυτήν το διακύβευμα και ειδικά τώρα που όλος ο πλανήτης έχει στρέψει την προσοχή του στο ιρανο-ισραηλινή σύγκρουση «και η τελευταία διαθέσιμη σφαίρα» των ΗΠΑ πάει στην ενίσχυση του Ισραήλ, άρα «Ουκρανία, γιοκ».
Και σε τελική ανάλυση ούτε η Ρωσία θέλει να γίνει πυρηνική δύναμη το Ιράν.
Η Κίνα, η Βόρεια Κορέα και το Πακιστάν είναι πιο αξιόπιστοι σύμμαχοι στην παρούσα φάση για το Ιράν σε σχέση με την Ρωσία.
Όλες με το κοινό χαρακτηριστικό ότι είναι δυνάμεις με ισχυρά «αντιαποικιακά» ανακλαστικά (Κίνα και Πακιστάν υπέφεραν από τους Δυτικούς-Ιαπωνία και η Βόρεια Κορέα από την Ιαπωνία) και ευεργετούνται από τος ιρανικούς φυσικούς πόρους.
Θα φανεί σε ποια έκταση μπορεί να βοηθήσουν το Ιράν.
Ίσως η πρόσφατη συνθήκη μεταξύ Πακιστάν και Αφγανιστάν, αποδειχθεί, τελικά, σωτήρια για τους Ιρανούς. Ήδη οι Αφγανοί δήλωσαν στήριξη στην Τεχεράνη. Οι Ιρανοί έχουν την χερσαία γέφυρα με ένα ισχυρό κράτος (Πακιστάν) προς βοήθειά τους.
Αλλά όλα αυτά θα φανούν στην πράξη…
