Μεγάλο «βήχα» έχει προκαλέσει σε πολλά «mainstream» ΜΜΕ, στο ελληνικό πολιτικό σύστημα και σε δημοσιογράφους «υψηλών δημοκρατικών φρονημάτων» η συμπάθεια της ελληνική κοινωνίας για τον εκλεγμένο πρόεδρο των ΗΠΑ Ν.Τραμπ και τον Ρώσο πρόεδρο Β.Πούτιν.
Κατ΄επέκταση αυτό σημαίνει πως «εγκρίνουν» και Β.Όρμπαν όπως και Σι Τζινπίνγκ και γενικότερα οποιονδήποτε βάζει την χώρα του στην πρώτη θέση των πολιτικών τους προτεραιοτήτων και δεν είναι υπέρ της υπερεθνικής ατζέντας (που εξυπηρετεί αλήθεια ποιον, ποιος την ορίζει;).
Είναι τόσο «δημοκρατικοί» που ενοχλούνται σφοδρώς για τις απόψεις των συμπολιτών τους και αν μπορούσαν να εγκαθιδρύσουν μία κατ’ όνομα δημοκρατία όπου όλοι θα ψήφιζαν ότι τους διέταζαν να ψηφίσουν θα το έκαναν.
Λένε λοιπόν όλοι αυτοί ότι οι πολίτες που υποστηρίζουν Τραμπ και Πούτιν έχουν «τάσεις αυταρχισμού» (αναφερόνται στα πρόσφατα δημοσκοπικά αποτελέσματα της MRB).
Ο ψηφοφόρος και ο πολίτης δεν κρίνονται ποτέ για τις απόψεις τους και για την ψήφο τους και κάποιος θα πρέπει να τους το μάθει αυτό.
Αυτό σημαίνει δημοκρατία. Αντίθετα αυταρχικός είναι αυτός που θέλει να επιβάλει την γνώμη του στους άλλους και να τους απαγορέψει να λένε και να υποστηρίζουν την δική τους.
Η ελευθερία έκφρασης και σκέψης είναι δημοκρατία, οι εντολές του στιλ «μην τολμήσετε και δεν λέτε ακριβώς ότι λέμε, ούτε ψύλλος στον κόρφο σας», είναι δικτατορία ή αλλιώς ολοκληρωτικό καθεστώς.
Στο χωριό έτσι το λένε…
Και όσοι οι «δημοκρατικοί» αυτοί άνθρωποι συνεχίζουν αυτούς τους χαρακτηρισμούς τόσο περισσότεροι θα προτιμούν το Ν.Τραμπ και τον Β.Πούτιν.
Έτσι πάνε αυτά.
Εκτός αν υπάρχει σχέδιο εξάλειψης των εκλογών σε όλες τις δυτικές χώρες.
Γιατί αυτό που πήγε να γίνει στη Νότια Κορέα με την παραλίγο επιβολή στρατιωτικού νόμου και τον χαρακτηρισμό της αντιπολίτευσης ως «κομμουνιστικής βορειοκορεατικής» αλλά και στην Ρουμανία όπου ακυρώθηκαν οι εκλογές γιατί στο σύστημα δεν άρεσε η επιλογή των ψηφοφόρων, δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά και μάλιστα ξεκίνησε απότομα μετά την εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ.
Μοιάζει σαν κάποιοι να θέλουν να εμποδίσουν κι άλλες επιλογές τύπου Τραμπ στις υπόλοιπες δυτικές χώρες…
Δυστυχώς, τα πολύ δύσκολα τώρα αρχίζουν…
Να προσθέσουμε επίσης ότι στην Ελλάδα εκτός του ότι ενόχλησε η αγάπη των πολιτών σε Ν.Τραμπ και Βλαδιμήρ Πούτιν, ενόχλησε εξίσου και ίσως και περισσότερο και η αντιπάθεια των πολιτών προς τα πρόσωπα του Β.Ζελένσκι και του Τ.Μπάιντεν.
Δύο ανθρώπους που το σύστημα εφάρμοσε όλες τις προπαγανδιστικές πρακτικές για να κάνει πλύση εγκεφάλου στους Έλληνες ώστε να τους αγαπήσουν θέλουν δεν θέλουν.
Για να πούμε την ουσία, αυτό που ενόχλησε είναι ότι είδαν πως οι προπαγανδιστικές πολιτικές και πρακτικές που ασκούν, ενώ παλιότερα είχαν αποτελέσματα στις κοινωνικές μάζες, πλέον αδυνατούν να τις ελέγξουν νοητικά όπως στο παρελθόν.
Η πτώση της ισχύος της προπαγανδιστικής δύναμης κάνει το διεθνιστικό σύστημα που κυριάρχησε τα τελευταία χρόνια και επέβαλε την παράλογη «Woke» ατζέντα να νιώθει για πρώτη φορά ανίσχυρο.
Παρεμπιπτόντως μια που είπαμε και για την Βόρεια Κορέα, ο ίδιος ο Κιμ Γιονγκ Ουν τα βλέπει αυτά και νιώθει «πολύ καλό παιδί» τελικά…
