Τουρκία και Ρωσία είχαν προσχεδιάσει τα όσα έγιναν στην Συρία και κατέληξαν στην πτώση και την φυγή του έκπτωτου πλέον Σύρου προέδρου Μ. Άσαντ και την άνοδο στην εξουσία των ισλαμιστών, γιατί τον θεωρούσαν ανίκανο να αποτρέψει την δημιουργία κουρδικού κράτους και να εμποδίσει τους Κούρδους να αποκτήσουν πρόσβαση στην Μεσόγειο Θάλασσα.
Η κάθε χώρα είχε διαφορετικά κίνητρα για να συμβεί αυτό αλλά η αιτία ήταν κοινή και αφορούσε τους Κούρδους.
Άλλωστε δεν ήταν τυχαίο ότι Ρωσία, Τουρκία και Ιράν δεν αντάλλαξαν όλες αυτές τις ημέρες «βαριές κουβέντες».
Οι Τούρκοι ήθελαν να προλάβουν την επέκταση των Κούρδων και μία πιθανή ίδρυση ενός κουρδικού κράτους και ήθελαν να τους αποκόψουν από το να έχουν πρόσβαση στην Μεσόγειο Θάλασσα.
Οι Ρώσοι ανησυχούσαν για τους Κούρδους για τον απλό λόγο ότι είναι άνθρωποι των Αμερικανών και των Ισραηλινών και η ισχύς τους μεγάλωνε διαρκώς και ούτε αυτοί ήθελαν να αποκτήσουν θαλάσσια πρόσβαση.
Άλλωστε μέρος των εσόδων από την παράνομη εκμετάλλευση των συριακών πετρελαιοπηγών στην Ντέιρ Εζόρ, οι Αμερικανοί το δίνουν στους Κούρδους με αποτέλεσμα την συνεχόμενη ισχυροποίησή τους και με την προϋπόθεση ότι θα εξυπηρετούν τα αμερικανικά συμφέροντα.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι Ρώσοι χωρίς κανέναν δισταγμό αναγνώρισαν ως «νόμιμη αντιπολίτευση» τις ισλαμικές τρομοκρατικές ομάδες της Συρίας.
Ο Σ.Λαβρόφ, χαρακτήρισε «νόμιμη την αντιπολίτευση» μετά από 13,5 χρόνια όπου τους έλεγαν τρομοκράτες και αυτό φυσικά έχει το νόημά του, έστω και αν θέλησε να διαχωρίσει τις μάχιμες μονάδες («Είναι τρομοκράτες») με το πολιτικό σκέλος των ισλαμιστών, κάτι που δεν είχε πράξει στο παρελθόν.
Ο Λαβρόφ είπε συγκεκριμένα ότι «Η Μόσχα επιθυμεί τον διάλογο μεταξύ της συριακής κυβέρνησης και της νόμιμης αντιπολίτευσης», όπως αποκάλεσε τους ισλαμιστές.
Την Ρωσία την ενδιέφεραν δύο μόνο πράγματα από όλη αυτή την ιστορία: Να παραμείνουν οι ρωσικές βάσεις στην Ταρτούς (η ναυτική) και στην Λατάκια (η αεροπορική στην Χμεϊμίμ) και να μην δημιουργηθεί αγωγός φυσικού αερίου από το Κατάρ ο οποίος θα κατέληγε στην Τουρκία.
Σε ό,τι αφορά τις βάσεις, πηγές του Κρεμλίνου ανέφεραν χθες στα ρωσικά ΜΜΕ, ότι εκπρόσωποι των ισλαμιστών ανταρτών στη Συρία, εγγυήθηκαν την ασφάλεια των ρωσικών στρατιωτικών βάσεων, του προσωπικού τους αλλά και των εκεί εκπροσώπων των ρωσικών διπλωματικών υπηρεσιών.
Δεν θα δημοσιεύονταν τέτοιες διαρροές εάν κάτι τέτοιο δεν ισχύει.
Σε ό,τι αφορά τον αγωγό, το Κατάρ πλέον βρίσκεται κοντά στη Μόσχα και όχι στις ΗΠΑ και σίγουρα ακόμα πιο κοντά στην Άγκυρα.
Ούτε το Κατάρ, ούτε η Τουρκία έχουν καμία διάθεση να δημιουργηθεί αυτός ο αγωγός για να φέρουν σε δύσκολη θέση τον σύμμαχό τους στην Μέση Ανατολή.
Άλλωστε το μεγαλύτερο κοιτασμάτων, αυτό του «Βόρειου Πεδίου», το μοιράζεται μαζί με το Ιράν.
Ήδη αυτή την στιγμή οι τουρκικές δυνάμεις στην Συρία (που έχουν «βαπτιστεί» Συριακός Εθνικός Στρατός) επιτίθενται στους Κούρδους με σκοπό να καταλάβουν την Μάνμπιτζ και να τους απωθήσουν πέραν του Ευφράτη.
Σημειώνεται ότι πριν λίγες ημέρες καταλήφθηκε η Ταλ Ριφάατ, μία άλλα μεγάλη κουρδική πόλη στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας.
Αυτοί που νιώθουν ιδιαιτέρως ανήσυχοι είναι οι Ισραηλινοί. Από τη στιγμή που η Συρία μετατρέπεται σε ισλαμικό κράτος υπό τον ουσιαστικό έλεγχο της Τουρκίας, πλέον οι δυνάμεις της Άγκυρας αποκτούν άμεση επαφή με το ίδιο το Ισραήλ στα Υψώματα του Γκολάν!
Πλέον ο Ρ.Τ.Ερντογάν όταν θα απειλεί το Ισραήλ θα είναι σε θέση να δημιουργήσει όντως σοβαρά προβλήματα.
Δεν είναι τυχαίο ότι ισραηλινοί πήραν την απόφαση να εισβάλουν στη συριακή επικράτεια πέραν των Υψωμάτων του Γκολάν σε βάθος τουλάχιστον 10 χιλιομέτρων καθώς κατάλαβαν τον κίνδυνο που πλέον αντιμετωπίζουν.
Το Τελ Αβίβ γνωρίζει τι έχει συμβεί και θέλει να προλάβει τις εξελίξεις.
Πλέον το να δημιουργηθεί ένα κουρδικό κράτος είναι σχεδόν αδύνατον γιατί πριν αυτό συμβεί ο τουρκικός Στρατός θα εισβάλει απευθείας για να το αποτρέψει εν τη γενέσει του.
Η εκλογή Τραμπ δεν βοηθάει τους Κούρδους στους εθνικούς τους στόχους, καθώς ο ίδιος ο εκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ δήλωσε ότι η Ουάσιγκτον δεν θα πρέπει να εμπλακεί στον πόλεμο στη Συρία καθώς «δεν είναι δικός μας αγώνας».
Αυτό που ενδιαφέρει κυρίως τον εκλεγμένο πρόεδρο είναι οι πετρελαιοπηγές της Ντέιρ Εζόρ όπου η αμερικανική δύναμη θα παραμείνει για να διατηρηθεί ο έλεγχός τους.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν αποσκοπούσε σε μία μελλοντική ίδρυση κουρδικού κράτους η κυβέρνηση Τραμπ όχι.
«Η Συρία είναι ένα χάος, αλλά δεν είναι φίλη μας και οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα πρέπει να έχουν καμία σχέση με αυτό. Δεν είναι δικός μας αυτός ο αγώνας. Αφήστε τον να εξελιχθεί. Μην εμπλέκεστε!» ανέφερε σε ανάρτησή του προχθές στην πλατφόρμα Truth Social ο Ντόναλντ Τραμπ, με το μεγαλύτερο μέρος του μηνύματός του γραμμένο με κεφαλαία γράμματα.
