Ο Έλληνας ΥΠΕΞ Γ.Γεραπετρίτης σε συνέντευξή του σε ραδιοφωνικό σταθμό είπε ότι ή η Ελλάδα θα διαπραγματευτεί με τους όρους και τις απαιτήσεις της Τουρκίας ή θα οδηγηθεί η χώρα σε κρίση και πόλεμο λόγω… αδράνειας!
Έτσι «υπερασπίζεται» η κυβέρνηση την Ελλάδα και τα κυριαρχικά της δικαιώματα επαναφέροντας το γνωστό δίλημμα «παραχωρήσεις ή πόλεμος».
Γιατί όταν κάποιος κάνει «διάλογο» χωρίς ο ίδιος να διεκδικεί τίποτα, τότε τα όσα τίθενται υπό διαπραγμάτευση είναι εξολοκλήρου δικά του δικαιώματα και άρα για να καταλήξει κάπου η «συζήτηση» αυτή θα πρέπει να κάνει παραχωρήσεις μόνο από τη δική του πλευρά.
Ο ίδιος μάλιστα είπε ότι υπάρχουν τρεις δρόμοι που στην πραγματικότητα όπως τους εξέφρασε είναι ουσιαστικά δύο:
Ο δρόμος του «διαλόγου»-διαπραγμάτευσης, ο δρόμος της αδράνειας, που όπως είπε θα οδηγήσει σε κρίση και σε φονικό περιστατικό τύπου Σμηναγού Ηλιάκη και ο δρόμος του πολέμου.
Με λίγα λόγια πρόκειται για ένα εκβιαστικό δίλημμα προς τον ελληνικό λαό για να αποδεχτεί την παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων ώστε να αποφύγει έναν πόλεμο με την Τουρκία.
Μόνο που ο κύριος υπουργός δεν μας εξήγησε που στηρίζει αυτό το επιχείρημα γιατί μέχρι σήμερα που η Ελλάδα δεν έχει παραχωρήσει κάτι δεν έχει ξεκινήσει κανένας πόλεμος με την Τουρκία ίσως γιατί και η Άγκυρα φοβάται περισσότερο τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις από ότι φοβούνται οι Έλληνες πολιτικοί τις αντίστοιχες τουρκικές.
Ίσως φοβούνται ότι αν ξεκινούσαν εχθροπραξίες μπορεί να έχαναν και να μην πήγαιναν τα πράγματα όπως τα προσδοκούν.
Γιατί αν ήταν σίγουροι ότι όντως μπορούσαν να κερδίσουν έναν πόλεμο με την Ελλάδα θα το είχαν κάνει προ πολλού και ιδιαίτερα στα χρόνια των Μνημονίων όταν η κατάσταση στις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, ήταν τραγική. Ούτε τότε όμως ήταν σίγουροι.
Συγκεκριμένα, ο Έλληνας ΥΠΕΞ είπε τα εξής:
«Υπάρχει ο δρόμος του διαλόγου. Συζητούμε με την Τουρκία και μπορούμε, μολονότι εκφράζονται οι διαφωνίες μας και εκφράζονται με έναν τρόπο ο οποίος είναι ανοιχτός και εν πολλοίς ειλικρινής, παρά ταύτα, να μπορούμε να συνεργαζόμαστε για να προλαμβάνουμε κρίσεις και να χτίζουμε τουλάχιστον σε αυτά, τα οποία μας ενώνουν.
Είναι σημαντικό σε ένα ασταθές γεωπολιτικό περιβάλλον να μπορούμε να συζητούμε και να διαμορφώνουμε μια γειτονιά ηρεμίας και ειρήνης».
Ο δεύτερος δρόμος, ανέφερε είναι αυτός της αδράνειας, «ο οποίος μας λέει ότι δεν συζητούμε, δεν προάγουμε διάλογο. Και στην περίπτωση αυτή το μόνο που κάνουμε είναι να αναμένουμε την επόμενη ένταση και κρίση, η οποία νομοτελειακά θα έρθει.
Δεν είναι η άποψη της κυβέρνησης και δεν είναι η δική μου άποψη».
«Η αδράνεια και η ακινησία δεν μπορεί να είναι επιλογή, διότι στην πραγματικότητα αυτό που πράττει είναι να διευρύνει τις διαφορές, να δημιουργεί περαιτέρω εντάσεις.
Και ανά πάσα στιγμή να βρισκόμαστε στον κίνδυνο να έχουμε ένα θερμό επεισόδιο και να έχουμε μία νέα περίπτωση Σμηναγού Ηλιάκη», τόνισε.
«Και υπάρχει και ένας τρίτος δρόμος, ο οποίος είναι ο πόλεμος», σημείωσε.
«Μεταξύ αυτών των τριών δρόμων η δική μας επιλογή είναι η επιλογή του διαλόγου. Μία επιλογή, η οποία έρχεται με σύνεση και με σωφροσύνη, χωρίς να είμαστε αιθεροβάμονες ή να ακροβατούμε».
«Για μένα δεν είναι επιλογή η αδράνεια και η ακινησία. Πολλώ δε μάλλον δεν είναι επιλογή ο πόλεμος.
Θα συνεχίσουμε στη λογική του διαλόγου, της αυτοπεποίθησης, της σύνεσης, της σωφροσύνης, χωρίς φόβο».
