Οι ευρωεκλογές του 2024 είναι ίσως οι πιο κρίσιμες για την Ευρωπαϊκή Ένωση, το δημοκρατικό σύστημα, την κοινωνική συνοχή, το περιβάλλον, το κλίμα, το μέλλον των νέων, τα ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα, την οικονομία, την επιβίωση όλων. Το σύστημα κλονίζεται, όχι όμως για να αντικατασταθεί από ένα καλύτερο, πιο δίκαιο, πιο συμπεριληπτικό, πιο οικολογικό αλλά για να γίνει πιο κυνικό και άδικο. Έχουμε  δυο νέους πολέμους στη γειτονιά μας, με άλλους να μαίνονται ακόμα εξωθώντας 130.000.000 ανθρώπους να εγκαταλείψουν τον τόπο τους, χιλιάδες ανθρώπους να χάνουν τη ζωή τους στη διαδρομή προς την επιβίωση (είτε στην ξηρά και την έρημο είτε στη θάλασσα), την άγρια βία να συναντάει το σαρωτικό πέρασμα των ακραίων καιρικών φαινομένων ως αποτέλεσμα της επιδεινούμενης κλιματικής κατάρρευσης.

Η ακροδεξιά, σε αγαστή συνεργασία με ένα μεγάλο τμήμα της συντηρητικής δεξιάς, του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, επιδιώκει να γκρεμίσει ό,τι θετικό χτίστηκε μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο στην Ευρώπη. Συγκεκριμένα:
·         Βασίζονται στον λαϊκισμό και επιδιώκουν να φοβίσουν, απλώς περιγράφοντας τα όσα σε μεγάλο βαθμό επικρατούν λόγω των πολιτικών τους ή της αδιαφορίας τους να προωθήσουν δίκαιες πολιτικές.
·         Υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει κλιματική κρίση είτε ότι λαμβάνονται πολύ γρήγορα μέτρα, σε αντίθεση με τις διαπιστώσεις των επιστημόνων, ότι οδηγούμαστε προς το κλιματικό χάος.
·         Αφήνουν τις πετρελαϊκές και τους μεγάλους ενεργειακούς ομίλους να καθορίζουν το κόστος της ενέργειας και να αποκομίζουν εκατοντάδες δις ευρώ ενώ οι πολλοί δεν αντέχουν πλέον την ενεργειακή ακρίβεια και τη γενικότερη ακρίβεια και ψεύδονται ότι φταίει η πράσινη μετάβαση, την οποία μπλοκάρουν ή την κατευθύνουν μόνο προς όφελος των λίγων. Σπαταλούν τεράστια ποσά δημόσιων πόρων για να ενισχύουν τις πετρελαϊκές άμεσα ή έμμεσα αλλά έχουν πολύ γραφειοκρατική ή εντελώς κλειστή τη ροή πόρων για να γίνουν ενεργειακά αυτόνομοι οι πολλοί, νοικοκυριά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
·         Στραγγαλίζουν τη δημοκρατία, ενισχύουν τον έλεγχο της κοινωνίας ακόμα και με παράνομα λογισμικά και εντείνουν την αντιγραφή αντιδημοκρατικών πρακτικών που εφαρμόζουν δικτάτορες ή αυταρχικοί ηγέτες, τους οποίους υποτίθεται πως επικρίνουν.
·         Ενισχύουν τις κοινωνικές ανισότητες, τη συγκέντρωση πλούτου στους λίγους, φοβίζοντας τους πολλούς ή αφήνοντάς τους στο περιθώριο, ώστε να συνεχίζουν στις πολιτικές χειραγώγησης, καταστολής, καταπίεσης, ανασφάλειας και αδικίας.
·         Αντί να προωθήσουν μια γεωργία προς όφελος των γεωργών, του περιβάλλοντος, των καταναλωτών και του κλίματος, βάζουν εμπόδια στην πράσινη μεταρρύθμιση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής και μετά ισχυρίζονται ότι τα προβλήματα των αγροτών και της ακρίβειας οφείλονται δήθεν στη γρήγορη στροφή προς περιβαλλοντικές πρακτικές. Αποκρύπτουν ότι αυτό δεν συμβαίνει και ότι δεν είναι προς όφελος κανενός η μεγάλη εξάρτηση των αγροτών από τις αγροβιομηχανίες, τις πετρελαϊκές και τα ισχυρά λόμπι, η καταστροφή του εδάφους και των οικοσυστημάτων, η παρουσία χημικών υπολειμμάτων στα τρόφιμα και η μεγάλη οικονομική εξάρτησή τους από τους μεγαλομεσάζοντες και τις μεγάλες εφοδιαστικές αλυσίδες.
·         Επιτίθενται ενάντια στους Πράσινους και τις πράσινες πολιτικές, για να δημιουργήσουν έναν εύκολο εχθρό και να αποπροσανατολίσουν τους πολίτες, με fake news και επικοινωνιακή παραπληροφόρηση, αναπαράγοντας ό,τι χειρότερο βιώνουμε τα τελευταία χρόνια.
Στην Ελλάδα, η πολιτική κυριαρχείται από την νεοφιλελεύθερη και νεοαυταρχική κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και την αυτοαναφορική και ανεπαρκή  αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ- ΠΑΣΟΚ.   
Πράγματι, οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις της χώρας (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ) συχνά ισχυρίζονται ότι εκφράζουν και πράσινες θέσεις, προσπαθώντας να εξωραΐσουν τις μη βιώσιμες πολιτικές που εφάρμοσαν. Δεν δίνουν έμφαση στη μετάβαση σε ένα νέο παραγωγικό, οικονομικό μοντέλο αλλά στηρίζουν το μεταπολεμικό μοντέλο της «ανάπτυξης» και γι’ αυτό κάνουν πολύ λίγα και πολύ αργά, μόνο σε τεχνολογικούς και οικονομικούς τομείς όπου υπάρχει σαφές όφελος για επιχειρήσεις και κλάδους που επεκτείνουν τις δικές τους δραστηριότητες και σε νέες επενδύσεις, καταπατώντας δάση, παραλίες, ρέματα και δημόσιες εκτάσεις. Το αποτέλεσμα στην Ελλάδα είναι να παραμένει ο έλεγχος και της καθαρής ενέργειας στους ολιγάρχες της ενέργειας, να επικρατεί ευνοϊκό κλίμα μόνο για τους λίγους, και να γίνεται προκλητική κατανομή των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας σε τομείς και δραστηριότητες που είναι μέρος του προβλήματος. Το πλαίσιο αυτό εκμεταλλεύονται πολιτικές δυνάμεις και κοινωνικές ομάδες που αρνούνται την κλιματική κρίση. Στο μπλοκ των αρνητών της κλιματικής κρίσης έχουν ενταχθεί και πρωτοστατούν στην Ευρώπη οι ακροδεξιοί αλλά και τμήμα των συντηρητικών, που θεωρούν ως κύριο αντίπαλό τους τους Πράσινους, επηρεάζοντας ένα σημαντικό μέρος της κοινωνικής συνείδησης. Δυνάμεις που ισχυρίζονται ότι η κλιματική κρίση δεν είναι παρά αποτέλεσμα του καπιταλισμού και ότι τέτοια ζητήματα δεν μπορούν παρά να λυθούν μόνο στον σοσιαλισμό, χαρακτηρίζοντας τις πράσινες πολιτικές ως καπιταλιστικό εξωραϊσμό. 
Οι «Πράσινοι-Οικολογία» ιδρυθήκαμε με στόχο να απευθύνουμε πρόσκληση σε όσες και όσους συμμερίζονται τις αξίες μας, τις πολιτικές μας αρχές και θέσεις, για να συμπορευτούμε οι αντίστοιχες πολιτικές προτάσεις είναι ανάγκη να βγουν επειγόντως στο προσκήνιο, αυτόνομα, διακριτά, δυνατά, σε ένα μεγάλο πολιτικό κίνημα για τη φύση και την κοινωνία. Ο πράσινος χώρος, έχει μακρά ιστορία και κατεβαίνει στις ευρωεκλογές συνεχώς από το 1989 και μετά και έχει εξασφαλίσει το 2009 και την εκλογή του πρώτου Πράσινου ευρωβουλευτή. 
Σήμερα το κόμμα μας, μακριά από σκοπιμότητες, συμφέροντα, ιδιοτέλειες και τυχοδιωκτισμούς έχει κάθε δικαίωμα αλλά και υποχρέωση να συνεχίσει τη μακρά παράδοση αξιοπρεπούς συμμετοχής στην κορυφαία στιγμή των ευρωεκλογών, προσδοκώντας την αλλαγή του πολιτικού κλίματος που δημιουργήθηκε στις εθνικές εκλογές.
Σήμερα, που όλοι μιλάνε για κλιματική κρίση και κατάρρευση της βιοποικιλότητας, οι πράσινες προτάσεις μπορούν να αποτελέσουν τη συγκολλητική ουσία των δυνάμεων που αγωνίζονται για την υπεράσπιση της φύσης και του πλανήτη, τις δομικές μεταρρυθμίσεις, την κοινωνική αλληλεγγύη, τη δικαιοσύνη και τον σεβασμό των δικαιωμάτων των πολιτών. 
Σήμερα, οφείλουμε να δημιουργήσουμε ένα ανάχωμα στο κλίμα αδιαφορίας για τις ευρωεκλογές, των πολυδάπανων αποπροσανατολιστικών επικοινωνιακών τεχνικών και στην ελκυστικότητα των λαϊκίστικων και ακροδεξιών ρητορικών.

Τώρα καλούμε για τη δημιουργία ενός ενωτικού ψηφοδελτίου στις προσεχείς εκλογές.  Αντιλαμβανόμενοι ότι οι εποχές είναι κρίσιμες και απαιτούν συγκλίσεις μεταξύ εκείνων των δυνάμεων της οικολογίας, των κινημάτων και της αριστεράς που μπορούν να συγκροτήσουν έναν πόλο που εμπνέεται από αξίες όπως η συμμετοχή, η αλληλεγγύη και η βιωσιμότητα.
Απευθύνουμε κάλεσμα την ύστατη στιγμή στα κόμματα Νέα Αριστερά, Κόσμος και σε άλλες δυνάμεις που έχουν πρόγραμμα για μια δίκαιη και πραγματική πράσινη μετάβαση ενάντια στην αναπαραγωγή των μη- βιώσιμων πρακτικών. Περιμένουμε δημόσια τοποθέτηση τους ως τις 31 Μαρτίου για τη δημιουργία ενός ενωτικού ψηφοδελτίου με στόχο την ισχυρή παρουσίαμιας ελκυστικής πρότασης για την περιβαλλοντική και κοινωνική βιωσιμότητα στην επόμενη ευρωβουλή.