Οι καταστροφικές πυρκαγιές αποδεικνύουν ότι, παρόλες τις υποσχέσεις για «κανονικότητα» και «ασφάλεια», η χώρα παραμένει απροετοίμαστη απέναντι στις αναμενόμενες καλοκαιρινές πυρκαγιές, τους πιο έντονους και πολυήμερους καύσωνες, τη βίαιη κατάρρευση του κλίματος. Και μας θέτουν επιτακτικά το ζήτημα μιας νέας στρατηγικής για τη ζωή, τα δάση, τις πυρκαγιές.
Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ εκφράζουν τον πλήρη σεβασμό και τις ευχαριστίες τους προς όλους όσους κάνουν ό,τι μπορούν όχι μόνο για την κατάσβεση των πυρκαγιών αλλά και για την οργάνωση της αλληλεγγύης. Ιδιαίτερα τους πολίτες στη Ρόδο, οι οποίοι βοήθησαν χιλιάδες ανθρώπους που από τα πεντάστερα ξενοδοχεία βρέθηκαν στη φρίκη των πυρκαγιών, με εξοπλισμό σχολικών αιθουσών, συγκέντρωση τροφίμων, ανθρώπινη φροντίδα… Δυστυχώς όμως η αυτοθυσία δεν αρκεί.
Ήδη από τη δεκαετία του 2000 και ιδιαίτερα μετά τις μεγάλες καταστροφικές πυρκαγιές του 2007, υπήρχαν επιστημονικές εκθέσεις, ομόφωνες αποφάσεις της Βουλής, τεκμηριωμένες προτάσεις για την ανάγκη αλλαγής στρατηγικής για την προστασία των δασών από τις πυρκαγιές αλλά και για τη φροντίδα του φυσικού πλούτου που καταστρέφεται, τόσο από τις κλιματικές αλλαγές όσο και από τις πυρκαγιές. Η εξουσία επιμένει να επικεντρώνει κυρίως στην καταστολή των πυρκαγιών. Περισσότερα αγορασμένα και νοικιασμένα αεροσκάφη και εξοπλισμός που είναι συχνά ακατάλληλος για ορεινές περιοχές, άνθρωποι που δεν γνωρίζουν το δάσος και τον κάθε τόπο αλλά συντονίζουν επιχειρήσεις κατάσβεσης, δεν αποτελούν λύση. Απαιτείται μια νέα στρατηγική, με έμφαση στο δάσος και στην οικολογική λειτουργία και διαχείρισή του, στην αποκατάσταση μιας σχέσης αλληλο-εξάρτησης τοπικών κοινωνιών-δάσους, με μια οικολογική οικονομία του δάσους. Και βέβαια, έμφαση στην πρόληψη, στον άμεσο εντοπισμό και την έγκαιρη κινητοποίηση για αντιμετώπιση των όποιων πυρκαγιών ξεσπούν με τη συνεργασία και κατάλληλο εξοπλισμό των τοπικών κοινωνιών (κάμερες, drones, μέσα κατάσβεσης). Η συζήτηση για ακόμα περισσότερα αεροσκάφη ή οχήματα δεν οδηγεί σε λιγότερη καταστροφή στο μέλλον.
Δεν είναι το κλίμα που βάζει τις φωτιές, αν και η εξουσία θυμάται την κλιματική αλλαγή ως δικαιολογία για την ανικανότητά της. Όμως η κλιματική κρίση αλλάζει τον χαρακτήρα των πυρκαγιών και των καταστροφών, αλλάζει τις συνθήκες που επικρατούν (ξηρασία, καύσωνες κ.α.) και μεγαλώνει την ένταση και τη διάρκειά τους. Κυρίως, όμως, θέτει το ζήτημα της νέας στρατηγικής για τη ζωή, τα δάση, τις πυρκαγιές. Αλλά όταν η κάθε είδους εξουσία (κεντρική, περιφερειακή, δημοτική) είναι ανίκανη να αντιληφθεί αυτή την αλήθεια και να αναλάβει τις ευθύνες της σε σχέση με την προστασία του δάσους και του περιβάλλοντος την εποχή της κλιματικής κατάρρευσης, επιλέγει να αποπροσανατολίζει, να αναπαράγει θεωρίες συνωμοσίας.
Για τους Πράσινους το υπαρξιακό πλέον δίλημμα είναι σαφές, το τονίζουμε εδώ και καιρό: Ή αλλάζουμε πολιτικές και νοοτροπίες ή ζούμε στο παρόν και στο μέλλον μέσα σε συνεχόμενες κρίσεις. Δεν υπάρχει πλέον κανονικότητα και ασφάλεια αν δεν αλλάξουμε συνειδητά, δημοκρατικά, βαθιά, κοινωνικά δίκαια και δεν θέσουμε το περιβάλλον, το κλίμα και τη φύση ως την προτεραιότητα που θα αλλάξει τα πάντα. Ας είμαστε ειλικρινείς: ο κόσμος μας διχάζεται βαθιά, ανάμεσα σε αυτούς που υπόσχονται (ή αναπολούν) ένα κόσμο που ΔΕΝ υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει πλέον και σε αυτούς που αντιλαμβάνονται ότι το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας εξαρτιέται από το αν θα προλάβουμε να διορθώσουμε τα πράγματα, να συμφωνήσουμε δημοκρατικά για τις βαθιές αλλαγές που χρειαζόμαστε και να πάρουμε μέρος σε μια γιγαντιαία προσπάθεια διόρθωσης των διαρθρωτικών προβλημάτων μας αλλά και όλων αυτών των αδυναμιών, αστοχιών, ανύπαρκτων πολιτικών και πρακτικών που μας αφήνουν ευάλωτους απέναντι στις άγριες επιπτώσεις της κλιματικής κατάρρευσης. Έτσι κι αλλιώς έχουμε υποδομές, οργάνωση, κράτος, αντιλήψεις που δεν μπορούσαν εδώ και καιρό να ανταποκριθούν στις σημερινές απαιτήσεις. Η ένταση της κλιματικής κατάρρευσης κάνει σκόνη τις ανεπαρκείς και σε άλλες εποχές υποδομές. Η περιβαλλοντική αλλαγή είναι πλέον θέμα επιβίωσης, ύπαρξής μας. Είμαστε μόλις μπροστά στην άνοδο της θερμοκρασίας κατά 1,2° C, ούτε να φανταστούμε δεν μπορούμε τι καταστάσεις θα ζούμε με άνοδο της μέσης θερμοκρασίας κατά 2,7° C ή και 4,5°C.
Κάποια στιγμή πρέπει και η εξουσία και η κοινωνία να κατανοήσουν ότι χωρίς περιβάλλον και σοβαρή προστασία του περιβάλλοντος ούτε οικονομία ούτε ευημερία υπάρχει αλλά και η επιβίωσή μας είναι υπό αίρεση. Όποιος/α θεωρεί το περιβάλλον πολυτέλεια και ότι προέχει η οικονομία, η ανάπτυξη, οι επενδύσεις, θα πρέπει να καταλάβει πόσο εύκολα σήμερα μπορεί να καταρρεύσουν όλα, αν καταστραφεί το περιβάλλον, το δάσος.
Οι περιφερειακές και δημοτικές εκλογές είναι μια κρίσιμη στιγμή για να αναλάβουν και οι πολίτες με την ψήφο τους θέση. |
|
