Ο θάνατος δυο ηρωικών πιλότων της πολεμικής μας αεροπορίας πάνω στο καθήκον της πυρόσβεσης ήρθε να επιστεγάσει ένα διαρκές έγκλημα:

Αφενός της ολοκληρωτικής μετατροπής του κράτους σε «επιτελικό», δηλαδή σε κράτος κατοχής και διευκόλυνσης ειδικών συμφερόντων, το οποίο εναποθέτει τη διαχείριση των κρίσεων στην τύχη και την αυτοθυσία όσων στελεχώνουν τις καταρρέουσες υπηρεσίες υπέρ του πολίτη.

 Αφετέρου της ιδιωτικοποίησης και του ξεπουλήματος των πάντων, ακόμη και των πιο ζωτικών υπηρεσιών υποστήριξης, όπως π.χ. έχει γίνει με την ανάθεση σε ξένα ιδιωτικά συμφέροντα της συντήρησης των πυροσβεστικών αεροσκαφών της πολεμικής αεροπορίας. Και μάλιστα με όρους μειωμένης ευθύνης προκειμένου οι ιδιώτες ανάδοχοι να μεγιστοποιούν κέρδη, συντηρώντας αεροσκάφη -σαν αυτό που έπεσε- με τις ελάχιστες δυνατές προϋποθέσεις, χωρίς δευτεροβάθμια εποπτεία και κανιβαλίζοντας το μεγαλύτερο μέρος του καθηλωμένου στόλου πυροσβεστικών αεροσκαφών, που έτσι τελεί σε αχρηστία.

Όποιο κι αν είναι το πόρισμα από την διερεύνηση του δυστυχήματος, ας θεωρήσουμε δεδομένο ότι θα παραλείπονται ως αίτια οι συνέπειες που έχουν επιφέρει, κατά τα μνημονιακά χρόνια έως και σήμερα, η υποβάθμιση του ρόλου των Ενόπλων Δυνάμεων και οι ελλείψεις λόγω μειωμένων κονδυλίων για την λειτουργία τους. Κι όπως συμβαίνει συνήθως, η ευθύνη θα χρεωθεί είτε σε αστοχία υλικού, είτε σε λάθος των πιλότων, για να ξεχάσουμε το διαρκές έγκλημα που συντελείται.

Στο κάτω-κάτω της γραφής η κυβέρνηση Μητσοτάκη διεκδικεί το ιστορικό ρεκόρ της μετεμφυλιακής περιόδου έως σήμερα, σε τραγικά δυστυχήματα, τα οποία υπό τις συνθήκες λειτουργίας του «επιτελικού κράτους» συνιστούν τουλάχιστον ανθρωποκτονίες με ενδεχόμενο δόλο. Διεκδικεί επίσης επάξια ένα επιπλέον ιστορικό ρεκόρ: επί διακυβέρνησης Μητσοτάκη έχουν καεί συνολικά περισσότερα στρέμματα δασικής έκτασης απ’ ότι κάηκαν τουλάχιστον τα τελευταία 50 χρόνια μαζί. Κι απ’ ότι φαίνεται είναι διατεθειμένη το φετινό καλοκαίρι να ξεπεράσει κι αυτό το ρεκόρ, καίγοντας περισσότερα στρέμματα δασικής έκτασης απ’ ότι κάηκαν από το τέλος του εμφυλίου.

Όλες οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα κατηγορήθηκαν – όχι άδικα – για πολιτική «καμένης γης». Μόνο όμως η κυβέρνηση Μητσοτάκη κατόρθωσε να επιβάλει τακτική «καμένης γης» στην κυριολεξία με μια πρωτοφανή ιστορικά αποδασοποίηση, τη σκόπιμη καταστροφή καλλιεργειών και ζωικού κεφαλαίου, υποδομών, ελεύθερων χώρων και ελεύθερης φύσης προκειμένου να παραδοθεί αμαχητί ολόκληρη η χώρα σε μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα.

Η αποψίλωση της υπαίθρου λόγω πυρκαγιάς δεν είναι προϊόν απλά και μόνο του γεγονότος ότι το «επιτελικό κράτος» είναι παντελώς αδιάφορο ακόμη και για τις πιο θεμελιώδες κοινωνικές ανάγκες. Ούτε μόνο του γεγονότος ότι η «κλιματική κρίση» είναι μια ακόμη μεγάλη ευκαιρία για την ασύδοτη χρηματιστικοποίηση του κλίματος, της ενέργειας και της διατροφής. Συνιστά επίσης το μέσο για την οικοπεδοποίηση ακόμη και των πιο ελεύθερων δημόσιων χώρων της χώρας. Η κυβέρνηση επιδιώκει να απαγορεύσει την ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών στη δημόσια γη και να διευκολύνει με κάθε μέσο και τρόπο το καθεστώς μεταβίβασής της προς «αξιοποίηση».

Οι εκτεταμένες πυρκαγιές συνιστούν πλέον μια σημαντική επένδυση, όχι τόσο για τους πάλαι ποτέ γνωστούς μας οικοπεδοφάγους με σκοπό την αυθαίρετη δόμηση, όσο για την μετατροπή του συνόλου της ελεύθερης γης σε προϊόν διεθνούς χρηματιστικής απάτης και αγυρτείας. Σήμερα τα παραδοσιακά κυκλώματα οικοπεδοφάγων και εμπρηστών δουλεύουν πρώτα και κύρια για το καρτέλ των συστημικών τραπεζών και των επενδυτικών κεφαλαίων, που έχουν τοποθετήσει την τελευταία τετραετία πάνω από 36 δις ευρώ σε Εταιρείες Επενδύσεων Ακίνητης Περιουσίας με έδρα σε χώρες της ευρωζώνης.

Ενώ δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός πώς η έξαρση των πυρκαγιών και της εκτεταμένης φυσικής καταστροφής, έχει συνδεθεί επίσης με την προσέλκυση από το εξωτερικό άνω των 5,3 δις ευρώ το 2021 για αγοραπωλησίες ακινήτων. Από 0 το 2016. Όπως σε κάθε τριτοκοσμική χώρα που έχει μετατραπεί σε Ελ Ντοράντο της υπερεθνικής κερδοσκοπίας με γη και ακίνητα, έτσι και η Ελλάδα βιώνει την ίδια τακτική «δημιουργικής καταστροφής» με σκοπό την προσέλκυση επενδύσεων. Είναι το αντίτιμο της οικοπεδοποίησης που καλείται να πληρώσει η χρεωκοπημένη Ελλάδα προς όφελος των δανειστών της.

Ταυτόχρονα, η έκταση της φυσικής καταστροφής δεν είναι καθόλου άσχετη με το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος εναέριας δασοπυρόσβεσης έχει ανατεθεί σε ιδιωτικές εταιρείες αμφιβόλου νομιμότητας. Πρόκειται για κύκλωμα χωρίς άδειες εγκατάστασης, χρήσης και συντήρησης πτητικών μέσων, τόσο στενά συνδεδεμένο με τα κυβερνώντα κόμματα, ώστε να διαθέτει πλήρη πολιτική προστασία έναντι του νόμου και των υπεύθυνων δημόσιων αρχών ελέγχου, όπως π.χ. είναι η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας. Για την εξυπηρέτηση αυτών των κυκλωμάτων όλες οι κυβερνήσεις και περισσότερο απ’ όλες η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ακολουθεί σκόπιμα πολιτική διασποράς των μέσων πυρόσβεσης, προκειμένου να επιμηκύνεται τεχνηέντως τόσο η έκταση, όσο και ο χρόνος πυρόσβεσης της πυρκαγιάς, έτσι ώστε οι εργολάβοι να συμπληρώνουν τις περισσότερες δυνατές ώρες πτήσης, με βάση τις οποίες αμείβονται.

Το κύκλωμα λειτουργεί με όρους εγκληματικής συμμορίας και ευθύνεται για σημαντικό αριθμό πυρκαγιών. Μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που παλιότερα – σε λιγότερο χαλεπούς καιρούς – είχε αναγκάσει επανειλημμένα τις ηγεσίες του Πυροσβεστικού Σώματος να δηλώσουν ότι με μόνη την εξάλειψη αυτών των ιδιωτικών εταιρειών αεροπυρόσβεσης, η Ελλάδα θα γλυτώσει τουλάχιστον από το 50% των πυρκαγιών της!

Τέλος, ας μην ξεχνάμε τις ανεμογεννήτριες, που σήμερα τείνουν να μετατραπούν στο κατεξοχήν αξιοθέατο της ελληνικής υπαίθρου. Με το αζημίωτο βέβαια για τους ημέτερους και τις κυβερνήσεις που έχουν δεσμευτεί να «φυτεύουν» ανεμογεννήτριες σε κάθε κορυφή και ραχούλα. Ιδίως εκεί όπου η χλωρίδα και η πανίδα έχει πρώτα καταστραφεί ολοσχερώς από πυρκαγιά. Έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο κατάντιας ώστε το εγκυρότερο δελτίο ενδεχόμενου κινδύνου από πυρκαγιές, να είναι το δελτίο αδειών για εγκατάσταση ανεμογεννητριών.

Η αντιμετώπιση της καταστροφής δεν πρέπει να είναι υπόθεση περιστασιακή. Χρειάζεται ολοκληρωμένο κρατικό σχεδιασμό. Έναν σχεδιασμό που αφορά πρώτα και κύρια: (1) Την συγκέντρωση όλων των κατάλληλων μέσων και υπηρεσιών πυρόσβεσης σ’ έναν ενιαίο εθνικό φορέα υπό άμεσο δημόσιο έλεγχο και δικό του αυτοτελή προϋπολογισμό ικανό να αντιμετωπίσει κάθε κίνδυνο. (2) Τη συντήρηση με επαρκή κονδύλια όλων των δασών, ελευθέρων εκτάσεων και δημόσιων χώρων από τις κρατικές υπηρεσίες σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση. (3) Την εκπόνηση και εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου σχεδίου αναδάσωσης ολόκληρης της  χώρας με βάση τις ανάγκες άμεσης βελτίωσης των κλιματικών συνθηκών και της διαβίωσης εντός και εκτός πόλεων.

Μια τέτοια βέβαια πολιτική δεν μπορεί να εφαρμοστεί από ένα κράτος κατοχής και εκποίησης της πατρίδας, ούτε από κυβερνήσεις που έχουν ταυτιστεί με τον εξανδραποδισμό της χώρας και τη γενοκτονία του ελληνικού λαού. Μόνο μια ελεύθερη, ανεξάρτητη και δημοκρατική Ελλάδα, απαλλαγμένη από τα δεσμά της υποτέλειας, μπορεί να εφαρμόσει πολιτικές κρατικού σχεδιασμού υπέρ του πολίτη και της ευημερίας του.

Αθήνα, 26 Ιουλίου 2023
Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ