του Γιώργου Βαρεμένου*

Τέσσερεις μέρες πριν τα Χριστούγεννα, στο Αγρίνιο κάνει ένα ψοφόκρυο και ανεβαίνω τον πεζόδρομο από το Δημαρχείο έχοντας μπροστά μου το μεγάλο χριστουγεννιάτικο δένδρο -αντάξιο μίας προεκλογικής χρονιάς για τους δημάρχους. Μπροστά από τον “Βρέκο” τον βλέπω να παίζει το φλάουτό του. «Ποιός καλός δρόμος σ’ έφερε εδώ;» τον ρωτάω. Ίντρα τ’ όνομά του. Εχει έλθει οδικώς από την Εσθονία και το κρύο εδώ του φαίνεται παιγνιδάκι, μιάς και στην πατρίδα του από τον Σεπτέμβρη και δώθε κάνει μείον 10 βαθμούς. Είχε οκτώ χρόνια να έλθει στα μέρη μας. Παλαιότερα έζησε για ένα φεγγάρι στο Πήλιο και μιλάει αρκετά καλά ελληνικά. Το βράδυ κοιμάται στο αυτοκίνητο και απολαμβάνει την μαγεία της ελληνικής φύσης. Τον πληγώνει όμως η νοοτροπία των κατοίκων. «Τόσα αδέσποτα ζώα παντού και τόση αδιαφορία και σκληρότητα των ανθρώπων απέναντί τους», μου λέει. «Τέτοια μαγεία η φύση και μπάζα• παντού μπάζα. Μόνο στα Βαλκάνια το έχω δει αυτό.» Και πού το αποδίδει αυτό ο Ίντρα; «Στην τουρκοκρατία» τον ακούω έκπληκτος να λέει. «Τετρακόσια χρόνια είναι πολλά», επιμένει.

«Αυτό είναι το άλλοθί μας και θα είναι για άλλα τετρακόσια χρόνια μετά την τουρκοκρατία», του απαντάω. Σ’ αυτό το σημείο δίνω μία νοσταλγική νότα στην κουβέντα και του λέω πόσο μου αρέσει το γοτθικό ιστορικό κέντρο της πρωτεύουσάς τους Ταλίν. «Όντως», μου λέει, «είναι όμορφο, αλλά στις μέρες μας όλη αυτή την ομορφιά οι άνθρωποι την βλέπουν σαν ένα mall, ψάχνοντας να πουλήσουν ο,τιδήποτε στους τουρίστες και πειράζοντας ό,τι μπορούν να πειράξουν. Στα μέρη μας», συνεχίζει ο Ίντρα, «πίνουμε πολύ. Έχουμε πρόβλημα αλκοολισμού. Να σου πω την αλήθεια, το μεσημέρι ήπια κι εγώ ένα κιλό κρασί.  Την έκανα την αμαρτία μου». «Δεν πειράζει», του απαντάω• “ασθενής και οδοιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει!» Μαθαίνω ότι μετά απ’ το Αγρίνιο θα πάει Άρτα, Γιάννενα, Καρδίτσα, Τρίκαλα, Βέροια και, μέσω Βουλγαρίας, θα τραβήξει για την πατρίδα του, υπολογίζοντας να είναι εκεί παραμονή Πρωτοχρονιάς.  Πριν γυρίσω την πλάτη να φύγω, μου κάνει ένα κομπλιμέντο, λέγοντας ότι είναι χαρούμενος επειδή συνάντησε έναν καλό άνθρωπο. «Μην το λες αυτό Ίντρα, γιατί στις μέρες μας η ιδιότητα αυτή είναι μειονέκτημα», του αντιγυρίζω.

Φεύγοντας του εύχομαι Καλή Πρωτοχρονιά στην πατρίδα του. Καθώς απομακρύνομαι, τον ακούω να πιάνει μία νέα μελωδία στο φλάουτο και σκέπτομαι: ο χρόνος κυλάει ατέρμονα στα πλαίσια μιάς διαλεκτικής της αιωνιότητας και στην ζωή όλα είναι δρόμος!

*  Ο  Γ. Βαρεμένος είναι βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας και αναπληρωτής τομεάρχης Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ.

agrinionews.gr