20η Ιουλίου 1974 – 2022
Του Νίκου Ιγγλέση
Συμπληρώθηκαν 48 χρόνια από την παράνομη τουρκική εισβολή, της 20ης Ιουλίου 1974, στην Κύπρο. Επί σχεδόν μισό αιώνα η Τουρκία κατέχει το 37,5% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, έχει μεταβάλλει την πληθυσμιακή σύνθεση των κατεχομένων (εκδίωξη Ελληνοκυπρίων και μεταφορά εποίκων από την Ανατολία) και επί αυτών των εδαφών έχει ανακηρύξει την αυτοαποκαλούμενη «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου - ΤΔΒΚ».
Η Τουρκία είναι η μόνη χώρα που αναγνωρίζει την «ΤΔΒΚ» ενώ παράλληλα δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία, την θεωρεί «εκλιπούσα» και την αποκαλεί «Ελληνοκυπριακή Διοίκηση του Νότου». Το σημερινό status quo είναι αντίθετο και με τις ιδρυτικές Συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου που δεν προέβλεπαν καμιά κατοχή εδάφους, με την εξαίρεση των Βρετανικών βάσεων, από τις τρεις Εγγυήτριες Δυνάμεις (Ελλάδα, Τουρκία και Βρετανία) και κανένα ανεξάρτητο κράτος στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Οι Τούρκοι εφέτος εόρτασαν την επέτειο της 20ης Ιουλίου με στρατιωτική παρέλαση στη λεωφόρο Φαζέλ Κιουτσιούκ της κατεχόμενης Λευκωσίας, με τον κατάπλου στο λιμάνι της Κερύνειας μιας φρεγάτας και ενός υποβρυχίου, με τον κατάπλου στην Αμμόχωστο δύο πλοίων της Σχολής Θαλάσσιου Πολέμου του υπουργείου Άμυνας, ενώ επιδείξεις πραγματοποιήθηκαν από τα αεροσκάφη «Τουρκικά Αστέρια» της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας.
Η Ελλάδα, επίσης εγγυήτρια δύναμη της Κυπριακής Δημοκρατίας, τι έκανε; Δεν έστειλε ούτε ένα πολεμικό πλοίο να κάνει επίδειξη σημαίας για να διατρανώσει την παρουσία της και την αποφασιστικότητά της να υπερασπιστεί τον κυπριακό Ελληνισμό. Γιατί; Η Τουρκία διατηρεί περίπου 35.000 στρατιώτες στην Κύπρο για να προστατεύει, όπως λέει, τους ομοεθνείς της. Η Ελλάδα μόνο 950 άνδρες της ΕΛΔΥΚ.
Ενώ η Άγκυρα επιδεικνύει για πολλοστή φορά την αποφασιστικότητά της, η Κυπριακή και Ελλαδική ηγεσία περιορίζονται στις επαναλαμβανόμενες, εδώ και 48 χρόνια, «εκδηλώσεις μνήμης και τιμής υπέρ των πεσόντων και αγνοουμένων αξιωματικών και οπλιτών κατά την τουρκική εισβολή». Οι πεσόντες όμως θα δικαιωθούν μόνο αν οι επίγονοί τους απωθήσουν τον εχθρό και απελευθερώσουν την κατεχόμενη Κύπρο. Οι επίσημες τελετές, τα μνημόσυνα και τα δάκρυα δεν ταιριάζουν στους προδομένους ήρωες του 1974, που έδωσαν τη ζωή τους για να μην περάσουν οι Τούρκοι.
Αλλά στην Αθήνα, το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα θεωρεί την Κυπριακή Δημοκρατία «άλλο κράτος». Θεωρεί ότι η Κύπρος «κείται μακράν». Θεωρεί ότι 800.000 Ελληνοκύπριοι μπορούν να αντιμετωπίσουν μόνοι τους το «τουρκικό θηρίο», χωρίς τη βοήθεια της μητέρας πατρίδας. Θεωρεί μοναδική λύση τη δημιουργία μιας Διζωνικής - Δικοινοτικής Ομοσπονδίας στην οποία, μέσω του veto των Τουρκοκυπρίων, η Άγκυρα θα ελέγχει πολιτικά ολόκληρο το νησί. Θεωρεί ότι δεν πρέπει να ερεθίζει τον εχθρό, αλλά, να τον καλοπιάνει (κατευναστική πολιτική). Τέλος θεωρεί ότι όλα τα προβλήματα θα λυθούν αν η Τουρκία συμμορφωθεί με το Διεθνές Δίκαιο και τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών. Οποία γεωπολιτική αφέλεια!
Στη Λευκωσία, επίσης, όλοι σχεδόν (υπάρχουν μικρές εξαιρέσεις) οι πολιτικοί σχηματισμοί και οι υποψήφιοι για τις επόμενες προεδρικές εκλογές τάσσονται υπέρ μιας Διζωνικής - Δικοινοτικής Ομοσπονδίας στην οποία ο καθένας δίνει το δικό του περιεχόμενο. Η Κυβέρνηση Αναστασιάδη προτείνει Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) με τους Τουρκοκύπριους για να διατηρήσει «ζωντανό» το διάλογο μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Η Τουρκία απαιτεί αναγνώριση της «ΤΔΒΚ» και ισότιμο διεθνές καθεστώς. Μόνο που το Κυπριακό δεν είναι θέμα μεταξύ της ελληνικής πλειοψηφίας και της τουρκικής μειοψηφίας. Το Κυπριακό είναι θέμα παράνομης τουρκικής εισβολής, κατοχής, εθνοκάθαρσης και εποικισμού.
Οι γελοίες επαφές και συζητήσεις με τους Τουρκοκύπριους για δήθεν εξεύρεση λύσης πρέπει να σταματήσουν γιατί οδηγούν την ελληνική πλευρά σε συνεχείς υποχωρήσεις και απενοχοποιούν την κατοχική Τουρκία. Η απελευθέρωση της Κύπρου θα επιτευχθεί μόνο όταν η Άγκυρα εξαναγκαστεί πολιτικά, διπλωματικά και στρατιωτικά να αποσύρει το στρατό της από το έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Για να συμβεί αυτό απαιτείται αποφασιστική ηγεσία σε Αθήνα και Λευκωσία, χάραξη μακροπρόθεσμης στρατηγικής, ενίσχυση, με κάθε τρόπο και με κάθε κόστος των ενόπλων δυνάμεων και της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα μεταξύ Ελλάδας - Κύπρου και αξιόπιστες συμμαχίες. Μόνο έτσι θα ανατραπεί το status quo που έχει επιβάλλει επί 48 χρόνια η Τουρκία στη Μεγαλόνησο.
Δυστυχώς όμως στην Αθήνα και την Κύπρο το πολιτικό προσωπικό, εξαρτημένο, δειλό και φοβικό, αναλώνεται με την υπεράσπιση των Ουκρανών, με τα δικαιώματα των λαθρομεταναστών και των ΛΟΑΤΚΙ+ παρά με τα δικαιώματα των Ελλήνων της Κύπρου.
Δε θέλει να αντιληφθεί ότι η Κύπρος είναι το προκεχωρημένο φυλάκιο του Ελληνισμού.
Υ.Γ. Αν το προσεχές διάστημα η Τουρκία πραγματοποιήσει γεώτρηση εντός της νόμιμα οριοθετημένης ΑΟΖ της Κύπρου, τι θα πράξει η Ελλάδα; Θα περιοριστεί στις συνήθεις διπλωματικές διαμαρτυρίες ή θα προστατεύσει, επί του πεδίου, τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας της οποίας είναι εγγυήτρια δύναμη; Γιατί αφήνεται η Τουρκία να προφασίζεται ότι υπερασπίζεται τα ανύπαρκτα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων στις θαλάσσιες ζώνες της Α. Μεσογείου; Θαλάσσιες ζώνες δικαιούνται μόνο τα διεθνώς αναγνωρισμένα κράτη, όχι μια μειονότητα ή μια κατεχόμενη περιοχή.
Πηγή : www.ellinikiantistasi.gr
