γράφει ο Νίκος Ταμουρίδης
«Το Ελληνικόν, το όμαιμον, το ομόγλωσσον, το ομόθρησκον και το ομότροπον», διατράνωνε από την αρχαία εποχή ο Ηρόδοτος, στοιχειοθετώντας τα τέσσερα ισχυρά θεμέλια πάνω στα οποία είναι δομημένο διαχρονικά το Ελληνικό Έθνος. Δηλαδή, την κοινή καταγωγή και γλώσσα, την ίδια θρησκεία, και τον κοινό τρόπο ζωής (τα κοινά ήθη και έθιμα).
Τι είναι όμως έθνος; Αντλώντας στοιχεία από ελληνικά και ξένα λεξικά, συμπεραίνουμε ότι όλα σχεδόν συμφωνούν πως, έθνος είναι ένα σύνολο ανθρώπων που έχουν κοινή καταγωγή και ιστορία, κοινό πολιτισμό, κοινή γλώσσα και θρησκεία, κοινά ιδεώδη και κοινή εθνική συνείδηση.
Το Έθνος αποτελεί μια αντικειμενική πραγματικότητα και είναι το πιο ισχυρό στοιχείο ύπαρξης και παραγωγής πολιτισμού εκ μέρους των λαών. Έτσι, νομοτελειακά, στο διάβα της ιστορίας, όταν αυτή η αντικειμενικότητα αγνοήθηκε και δημιουργήθηκαν τα πολυεθνικά κράτη και οι πολυεθνικές αυτοκρατορίες, αργά ή γρήγορα κατέρρευσαν.
Θεμέλιο του έθνους είναι η εθνική συνείδηση, η οποία εάν αλλοιωθεί σκοπίμως ή αφανισθεί, τότε το έθνος πεθαίνει. Οι κυριότεροι συστατικοί παράγοντες της Ελληνικής, εν προκειμένου, εθνικής συνείδησης, είναι η θρησκεία (η ορθόδοξη χριστιανική πίστη), η ελληνική γλώσσα, η πολιτιστική μας κληρονομιά (τα ελληνικά ήθη και έθιμα και οι παραδόσεις), η ιστορική μνήμη και τα εθνικά χρώματα.
Τι είναι το Ελληνικό έθνος και τι έδωσε στον κόσμο, νομίζω ότι είναι σε όλους γνωστό. Παντού στον πλανήτη γη θεωρούν την Ελλάδα ως χώρα ορόσημο, κοιτίδα του σύγχρονου πολιτισμού, λίκνο της δημοκρατίας. Οι Έλληνες διαχρονικά έδωσαν στον κόσμο το φως του πνεύματος, τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας και όλες σχεδόν τις επιστήμες (φιλοσοφία, ιατρική, μαθηματικά, φυσική, χημεία, αστρονομία κλπ), δόμησαν την πολιτική και την στρατηγική, εφεύραν το θέατρο, και γενικά δίδαξαν τον ανθρώπινο τρόπο ζωής. «Του κόσμου δασκάλα, καπετάνισσα, αφρό, θάμα, του πουλιού το γάλα», αποκαλεί την Ελλάδα με συναρπαστικό τρόπο ο εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς. Εάν επιχειρούσαμε δε να γράψουμε τους ξένους φιλοσόφους, επιστήμονες, λογοτέχνες, ποιητές, πολιτικούς κλπ, οι οποίοι κατά καιρούς εξύμνησαν την Ελλάδα για την φωτοδότηση του κόσμου, ίσως δεν θα μας έφταναν όλα τα φύλλα αυτής της έκδοσης. Και βέβαια δεν λείπουν και δηλώσεις ηγετών των μεγαλύτερων κρατών του κόσμου του τύπου «είμαστε όλοι Έλληνες»!
Τι επιχειρείται όμως σήμερα διεθνώς και ιδιαίτερα στην πατρίδα μας; Σήμερα, δυστυχώς, στο βωμό της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, επιχειρείται η πολτοποίηση των εθνικών ταυτοτήτων και η απεθνικοποίηση των κρατών-εθνών.
Μετά την κατάρρευση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης το 1991, ήρθε στο φως ένα νέο Παγκόσμιο Σύστημα, με ηγέτιδα δύναμη τις ΗΠΑ, που επιχειρεί να εγκαθιδρύσει μια Νέα Παγκόσμια Τάξη (ΝΠΤ). Ο τελικός σκοπός αυτού του Συστήματος είναι η υλοποίηση ενός τολμηρού γεωστρατηγικού οράματος για εξασφάλιση της αμερικανικής υπεροχής και στον 21ο αιώνα και την μετεξέλιξη της αμερικανικής ηγεμονίας σε μια παγκόσμια συλλογική ηγεσία, δηλαδή η εγκαθίδρυση μιας (αυταρχικής) παγκόσμιας διακυβέρνησης.
Η Νέα Παγκόσμια Τάξη έχει ως βασικά χαρακτηριστικά, ένα συλλογικό σύστημα ασφαλείας (με πυρήνα το ΝΑΤΟ), μια παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση (με εργαλεία την παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), την Παγκόσμια Οργάνωση Εμπορίου κλπ), μια παγκόσμια δικαστική δομή (Διεθνές Δικαστήριο), «Δημοκρατίες» δυτικού τύπου, Οργανισμούς με διαδικασίες λήψεως αποφάσεων όπου κυριαρχεί η επιδιαιτησία των ΗΠΑ και τον 24ωρο κύκλο επικοινωνίας παγκοσμίως (με τα χειραγωγημένα ΜΜΕ, διεθνή και εθνικά).
Γενική απειλή στην εφαρμογή του Παγκόσμιου Συστήματος είναι η εμφάνιση μιας δύναμης που θα αμφισβητήσει τις ΗΠΑ στον ρόλο τους αυτό. Ως κύρια όμως γραμμή αντίστασης διακρίνονται τα θεσμικά τείχη των εθνικών κρατών, πίσω από τα οποία οχυρώνονται τα εθνικά συμφέροντα, οι εθνικοί πολιτισμοί και όλοι εκείνοι οι παράμετροι που στοιχειοθετούν την εθνικότητα των λαών.
Έτσι οι παγκοσμιοποιητές χρησιμοποιούν, όπως φαίνεται καθαρά σήμερα, τέσσερις βασικές μεθόδους για να πετύχουν τους σκοπούς τους. Πρώτον, την οικονομική εξαθλίωση των λαών κυρίως με τεχνητές οικονομικές κρίσεις, οι οποίες συνεπικουρούνται με την αθρόα και άνευ κανόνων λαθραία μετανάστευση, με αποτέλεσμα τον υπερδανεισμό των εθνικών κρατών και την απώλεια μέρους της εθνικής των κυριαρχίας. Δεύτερον, την πολυδιάσπαση των κρατών, με την αναζωπύρωση μειονοτικών ζητημάτων, με σκοπό τη δημιουργία αδύναμων κρατικών οντοτήτων που θα υποκύπτουν σε εκβιασμούς και πιέσεις των παγκόσμιων εντολέων. Τρίτον, με την καθ' εαυτή απεθνικοποίηση των κρατών, με σκοπό την άμβλυνση της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και κατά επέκταση του εθνικού φρονήματος. Εδώ χρησιμοποιείται η μαζική είσοδος στα εθνικά κράτη μεταναστών με τελείως διαφορετικά εθνικά, θρησκευτικά και πολιτιστικά στοιχεία, αλλά και ο ανηλεής βομβαρδισμός των παραμέτρων της κάθε εθνικής συνείδησης. Τέταρτον, με την, κατά τα τελευταία χρόνια, έντεχνη εργαλειοποίηση της λεγόμενης πανδημίας με την οποία επιχειρείται ο παγκόσμιος έλεγχος κυρίως μέσω ενός απίστευτου περιορισμού της ανθρώπινης ελευθερίας καθώς και των μαζικών εμβολιασμών.
Τα έθνη που αντιδρούν δέχονται ένα ανηλεή πόλεμο. Όσο πιο περήφανο είναι ένα έθνος, όσο πιο μεγάλη ιστορία και πολιτισμό έχει, τόσο πιο δύσκολος στόχος είναι και τόσο πιο λυσσαλέα πολεμείται. Στον πόλεμο αυτό επιστρατεύονται κάθε λογής «οπλικά συστήματα», όπως ΜΜΕ και πάσης φύσεως φερέφωνα της ΝΠΤ. Υπάρχουν δε περιπτώσεις, ενδεικτικές των μεθόδων αποδόμησης της εθνικής ταυτότητας, κατά τις οποίες συναντούμε μέχρι και ιδεολογική τρομοκρατία από τους δήθεν προοδευτικούς που δαιμονοποιούν τον πατριωτισμό, θέτοντας ψευδεπίγραφα διλλήματα και χαρακτηρίζοντας την αγάπη για την πατρίδα και το έθνος, ως σωβινιστικό εθνικισμό και ρατσισμό.
Έτσι λοιπόν διαμορφώνεται σήμερα το τοπίο στον παγκόσμιο στίβο και στην πατρίδα μας, η οποία αποτελεί ένα από τα πιο μεγάλα θύματα της δόμησης της ΝΠΤ, αφού επελέγη σκοπίμως (ή εξελίχθηκε στην πορεία) ως «πειραματόζωο», αφενός της οικονομικής εξάρτησης ενός κράτους με τεράστιο πλούτο και αφετέρου της απεθνικοποίησης ενός συμπαγούς κράτους-έθνους. Οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζει η χώρα είναι πολλοί και μεγάλοι. Από την πλήρη οικονομική εξαθλίωση του λαού και την υποθήκευση του τεράστιου μας πλούτου στους δανειστές, μέχρι και την τραγωδία (απευχόμαστε) στα εθνικά μας θέματα.
Η σημερινή Ελληνική κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, βρίσκεται δυστυχώς σε διεθνή λήθαργο, δεμένη χειροπόδαρα από τους ξένους πάτρωνες και δανειστές, αναπνέοντας ίσα για να επιζεί, βυθιζόμενη μέσα στην κατάθλιψη της οικονομικής, πνευματικής και πολιτικής χρεωκοπίας. Έτσι δεν βλέπουμε κάποια αντίδραση εκ μέρους της, αντιθέτως διακρίνουμε μια συμπόρευση στην «οδό» της παγκοσμιοποίησης.
Τα ίδια και χειρότερα όμως εισπράττουμε από πολλούς άλλους «επώνυμους» και «ειδικούς», οι οποίοι δεν χάνουν ευκαιρία να αποδομούν κάθε τι το εθνικό (θρησκεία, παιδεία, ιστορία, καταγωγή, γλώσσα, οικογένεια, παραδόσεις) και να επιτίθενται κατά των θεσμών που εκπροσωπούν τις παραμέτρους της εθνικής συνειδήσεως (εκκλησία, ένοπλες δυνάμεις, σώματα ασφαλείας κλπ).
Τα δε ΜΜΕ, στη μεγάλη πλειοψηφία τους, αλυσοδεμένα κι αυτά από ξένα και ντόπια συμφέροντα, και ενεργώντας δήθεν στο όνομα της ελευθεροτυπίας, της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συντελούν εκούσια ή ακούσια τα μέγιστα στη αποδόμηση όποιας πατριωτικής φωνής.
Έλληνες γρηγορείτε! Έτσι προσκαλεί η συνήθης εθνική κραυγή αγωνίας. Το Έθνος κινδυνεύει! Πρέπει άμεσα να αποφασίσουμε. Θα θυσιάσουμε την εθνική μας υπόσταση και ανεξαρτησία στο βωμό της οικονομίας των δανειστών και στο όνομα του ψευδεπίγραφου ευρωπαϊκού ουμανισμού; Όχι! Τί πρέπει να κάνουμε;
Η Ελλάδα πρέπει άμεσα να αφυπνισθεί, να αλλάξει πορεία και να ορθώσει ανάστημα, βασιζόμενη στην τεράστια δυναμική της εθνικής μας υπόστασης, στην σημαντική γεωπολιτική μας θέση και αξία, καθώς και στον μεγάλο πλούτο που έχουν τα εδάφη και οι θάλασσές μας. Να απαιτήσει τα δίκαιά της δυναμικά από τους «συμμάχους» μας. Καλές και απαραίτητες είναι οι συμμαχίες και οι οργανισμοί στους οποίους ανήκουμε, αλλά η συμμετοχή μας θα πρέπει να διασφαλίζει και το μέγιστο δυνατό εθνικό συμφέρον.
Ο κάθε δε Έλληνας πολίτης, πρέπει να αφυπνισθεί και να αγωνισθεί. Να ενστερνιστεί ότι η Ελληνορθόδοξη ταυτότητα είναι η δύναμη και η ελπίδα μας και να πιστέψει πως αυτός πρέπει να σώσει το Έθνος. Να πει στον εαυτό του: «Από μένα μόνον εξαρτάται η σωτηρία του Έθνους! Δεν κοιτάζω τι κάνουν οι άλλοι, πιστεύω πως εγώ έχω το μεγάλο χρέος».
Όλοι, επομένως, εμείς, η τεράστια πλειοψηφία των υγιώς σκεπτομένων Ελλήνων, επιβάλλεται να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, να απλώσουμε τα χέρια μας και να σχηματίσουμε την μεγάλη λυτρωτική αλυσίδα. Να ξεφύγουμε από τον ραγιαδισμό. Να παραμερίσουμε κάθε μορφής κομματική ετικέτα. Υγιείς δεξιοί, αγνοί σοσιαλιστές, ιδεολόγοι κεντρώοι, σώφρονες αριστεροί, όλοι αυτοί, έξω από τα χαρακώματα της εξυπηρέτησης κομματικών και ατομικών συμφερόντων, να δουλέψουμε μαζί για να στεριώσουμε αυτό το οικοδόμημα που κλυδωνίζεται και παραπαίει, να δώσουμε νέα πνοή στη χώρα μας, να διαμορφώσουμε το μέλλον που οφείλουμε στη νέα γενιά, να παλινορθώσουμε την Ελλάδα!
Γιατί, όλοι μας χρωστάμε, χρωστάμε σ' όσους ήρθαν, πέρασαν, θα' ρθούνε, θα περάσουν ...
